...

...chi lavora con le mani 'e un operaio,chi lavora con le mani e con la mente 'e un Artigiano,chi lavora con le mani e con la mente e con il cuore 'e un Artista!!!

San Francesco di Assisi



Animated Pictures Myspace Comments
Welcome Myspace Comments

Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017

Καλοκαιράκι εχει η καρδιά μου!

Νάμαστεεεε!!!!
σας χαιρέτησα;;; δε σας χαιρέτησα , που έλεγε κι ο κινηματογραφικός Μικές, αλλά αυτή τη δουλειά θα κάνουμε κάθε που χάνομαι και θα ξαναεμφανίζομαι;;;καταντάει βαρετό!
Λοιπόν δεν ξέρω πόσους βρίσκω νάχετε απομείνει, αλλά εγώ όλο κι έρχομαι και ρίχνω μια ματιά,γιατί φοβούμαι οτι στο τέλος θα μου το κλείσει το σπίτι  ο βλόγερ και θα κάνουν κατάληψη αναρχικά στοιχεία.
Ετσι λοιπόν με τούτα και με κείνα Καλοκαίριασε κι απο βροχές και καταιγίδες που είχε μέχρι πρότινος το γύρισε σε καύσωνα. Τρελός καιρός κατά το τρελοί άνθρωποι που τα καταφέραμε έτσι όμορφα, κι ύστερα σιχτιρίζουμε την ατμόσφαιρα κι οχι τα μούτρα μας.
Τέλος πάντων Καλοκαιράκι έχει η καρδιά μου, διότι το κορμί μου ακόμα δεν δέχτηκε τις θωπείες της θάλασσας και κατά τα φαινόμενα θα καθυστερήσει κομματάκι ακόμα.
Αυτό ομως δεν μ' εμποδίζει ν' απολαμβάνω θαλασσινή αύρα κατ οίκον.
Θυμάμαι τα παιδικά μου Καλοκαίρια και δροσίζομαι από αναμνήσεις που με κατακλύζουν.
Τις βόλτες με τα ποδήλατα, τα μεσημέρια με το παράνομο κυνήγι των τζιτζικιών  (οχι δεν ήταν προστατευόμενο είδος, απλά εμένα κλείδωναν στο δωμάτιο να κοιμηθώ κι εγω τό σκαγα απο το παράθυρο γιατί με προκαλούσαν τα σκασμένα), τα μπάνια στη θάλασσα...τότε που δε μας έπιανε ούτε ήλιος ούτε καύσωνας και πηγαίναμε παρέες ποδηλατάδα  για μπάνιο, το κυνήγι των καβουριών μέσα στις πέτρες (ΚΑΙ καβουροκυνηγός!!!!Τύφλα νάχει ο Ρόμπερ ντε Νίρο στον Ελαφοκυνηγό,αμ τι με περάσατε;;;για καμιά δεσποσύνη με φρου φρου κι αρώματα;;; ελλείψει παιδογειτονιάς τάκανα όλα μόνη μου και συνέφερα χωρίς ανταγωνισμό!
Θυμάμαι επίσης τις απογευματινές βόλτες στη Στράτα Μαρίνα, τότε που ήταν προσβάσιμη και φιλική στους πεζούς , όχι τώρα που για να παρκάρεις καρφίτσα κάνεις τάμα στον Αγιο,για βόλτα  τύπου "νυφοπάζαρο" ούτε κατά διάνοια!
Η χαρά μου λοιπόν ήταν τα θερινά σινεμά, που δεν αφήναμε ταινία για ταινία με τον μπαμπά μου ειδικά και μετά μέχρι το Τουριστικό περίπτερο για την απαραίτητη αγορά του νέου τεύχους του Μίκυ μάους, Μικρού Σερίφη (τι κυνηγός θάμουν αν δεν ενημερωνόμουν;) Τιραμόλα ,Μπλέϊκ κι ο,τι γενικά κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή.
Και φυσικά...ΠΑΓΩΤΑ!!!!
Μπορεί η μαμά-κέρβερος να μην μ' άφηνε να παίρνω απο πλανόδιο που έφτανε μέχρι το σπίτι μας, κι εγω μαράζωνα να βλέπω τ' άλλα παιδιά που έτρεχαν και περικύκλωναν το τρίροδο όχημα του παγωτατζή, αλλά μ' αποζημίωναν οταν κατεβαίναμε στη Χώρα!
Ετσι  τα μπάνια και τα παγωτά ήταν ο μόνιμος υγιής ανταγωνισμός με τ' άλλα παιδιά που βρισκόμασταν  στα παιδικά μας  καλοκαιρινά στέκια.
Μια τέτοια εικόνα μου γεννήθηκε κι έγινε πετρωτό


Και μετά με την ημερολογιακή είσοδο του καλοκαιριού γινόταν της Κολάσεως!!!!
Του Αγιού Γιαννιού του Λουμπαρδιάρη!!! Ο δικός σας Κλήδονας είν τούτος
Εποχή που κάθε νοικοκύρης που σεβόταν το σπίτι και φρόντιζε το περιβάλλον, χωρίς να τα περιμένει όπως σήμερα όλα απο το Κράτος που κατά τ άλλα αναθεματίζει, ξάριζε τα χωράφια του από τα ξερά χόρτα, τους τράφους δίπλα απο το δρόμο και ω του θαύματος!!!! οι τράφοι τότε έβγαζαν μόνο ξερόχορτα όχι καθε λογής πλαστικό και σκουπίδι γκρρρρρ
Συγκέντρωνε λοιπόν τα ξερόχορτα σε σωρούς στη μέση του τράφου, πετάγαμε τα ξεραμένα πια μαγιάτικα στεφάνια και άναβε φωτιά, φουγκαρία τεράστια, που υπο το άγρυπνο μάτι των μεγαλύτερων ήταν η χαρά  αγοριών και κοριτσιών που συγκεντρώνονταν από όλη τη γειτονιά και πήδαγαν ασταμάτητα πάνω απο τις φλόγες, χωρίς νάχουν αίσθηση του φόβου.
Πηδήματα μέχρι τελικής πτώσεως.


και μετά μ' αναψοκοκινισμένα μάγουλα και κατάκοποι πηγαίναμε για ύπνο, βάζοντας οι μεγαλύτερες κι έχουσες σκορδοκαΐλα ποιόν θα παντρευτούν μία ξερή αγκινάρα κάτω απο το κρεββάτι τους.
Αν η αγκινάρα ανθιζε (;;;) θα έπαιρναν ον έκαστη κατά διάνοιαν είχε. Τώρα πόσες απ αυτές τον πήραν θα σας γελάσω, δεν την έβαλα, δεν γνωρίζω.
Ετσι προχωρούσε το Καλοκαίρι μας,χωρίς να μας χωράει ο Τόπος.


Γεμίζαμε εικόνες, συναισθήματα,ανταμώματα κι αποχωρισμούς,γιατί κάθε Καλοκαίρι έρχονταν οι αγαπημένοι μας απο την Πρωτεύουσα και στηνόταν μοιρολόι στο φεύγα,τ αντίθετο με τους εθνικούς εορτασμούς του ερχομού
Αυτά τα Καλοκαίρια μου επανέρχονται στο νου και μαζί με νοσταλγική θλίψη, μου δίνουν έμπνευση  και γίνονται  πέτρινα πετράδια!

Αγαπώ Καλοκαίρι,


τοτε που δε φοβόμαστε ουτε καύσωνες, ουτε βρεγμένα μαγιώ για την κοιλιά μας, τότε που στήναμε το βράδυ τις καρέκλες απέναντι απο τον τοίχο του σπιτιού και βλέπαμε τάχα μου σινεμά απο τα φώτα των αυτοκινήτων που μεγένθυναν στον τοίχο τις σκιές των δέντρων...τότε που τα σπίτια μας μύριζαν αγιόκλημα και γιασεμί


Καλή συνέχεια Καλοκαιριού που μόλις μπήκε φουριόζικο! Ελπίζω κάτι να ξύπνησα και σ εσάς με τούτη τη λογοδιάρροια.


10 σχόλια :

  1. Καλή συνέχεια Καλοκαιριού που μόλις μπήκε φουριόζικο!

    *************************
    ..πέντε-πέντε δέκα

    ανεβαίνω τα σκαλιά!!!!!!!!!!!

    Όλα σου υπέροχα!!!

    Φιλιά Νεο-Υορκέζικα,

    Υιώτα

    "αστοριανή"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ξέρεις ότι είσαι πολύ τυχερό κορίτσι Χαρά μου; πρωτα γιατί έχεις τόσο πολύ ωραίες αναμνήσεις από τα παιδικά σου.. και δεύτερο γιατί όλα αυτά έχεις το χάρισμα να τα αποτυπώνεις σε καμβά με τα πετράδια σου αγάπη μου ..!!
    Τα πετρωτά σου.... λάτρεψα της γλαστρούλες στα σκαλοπάτια...όχι ότι τα αλλα πανε πίσω .. να τα λέμε αυτά.. πάντα είναι.... θαυμαστά τα έργα σου..!!
    Πραγματικά δεν έχω λόγια γιατί υποψιάζομαι πόση πολύ δουλειά και όχι μόνο κρύβεται πίσω από αυτό το αποτέλεσμα..!!
    Πόσο χαίρομαι που δεν το κλείνεις αυτό το ξεχασμένο σπίτι σου..χα..χα..
    ευτυχώς που έρχεσαι μια στις τόσες φορές και το ανοίγεις..Χαρουλα μου.. και απολαμβάνουμε και εμείς τις δημιουργίες σου..!!
    Καλή συνέχεια καλοκαιρινή.. αγαπημένη μου..να περνάς όμορφα ότι και να κανεις ναι; .. από όλους μας..με αγαπη ...φιλακιαααα!!! :k :) <3<3



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Χαρά μου ( το γράφω και ..γεμίζει το στόμα μου με το όνομα σου!) κάποιες μείναμε εδώ έστω και με μπόλικη τεμπελιά λόγω ζέστης.Το σκαλοπατάκι σου με ξετρέλανε πραγματικά, τέλειο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλημερούδια!!!
    πόσες αναμνησεις.....και πολλες από αυτές και δικές μου!αυτο το παρανομο κυνήγι τζιτζικιων δε θα το ξεχάσω ποτέ!κάθε μεσημέρι τψν καλοκαιρινων μας διακοπων, να το σκάμε και να τρέχουμε στα χωράφια....πόσο διαφορετικά τα σημερινά παιδιά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. KΑΛΏΣ ΌΡΙΣΕΣ!!!
    Σαν τα χιόνια, μου ήρθε η φράση στο νου όταν είδα ανάρτησή σου και έκανα τη σκέψη μήπως στα πετρωτά σου έχει κάτι από χιόνια!!!Μέσα στον καύσωνα...θα είχε κι αυτό τη δροσιά του!Αλλά οι αναμνήσεις σου είναι δοσμένες με τέτοια γλαφυρότητα και τα πετρωτά σου, όλη η δροσιά μαζί!
    Να είσαι καλά πάντα και να φέρνεις τη χαρά, Χ Α Ρ Α!!!
    Καλό καλοκαίρι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οι πιο έντονες αναμνήσεις αυτές των παιδικών μας χρόνων. Τότε που ο χρόνος κυλούσε αργά κι απολαυστικά. Όταν μεγαλώνουμε κάτι γίνεται και οι μέρες γίνονται ποτάμι και δεν προλαβαίνουμε ούτε αναμνήσεις να καταγράψουμε ούτε ανάσα να πάρουμε. Και πόσο έντονες είναι οι άτιμες κι έρχονται τα καλοκαίρια και μας κατακλύζουν,ειδικά τα καλοκαίρια, ίσως γιατί ήταν περισσότερες, οι μέρες μακρύτερες και το παιχνίδι ατελείωτο. Το ''Καλοκαίρι'' του Σαββόπουλου και ''η εποχή των καφέδων'' του Ξανθούλη, είναι η απόλυτη περιγραφή του δικού μου καλοκαιριού. Κοινές μνήμες πολλές, έχουμε Χαρά μου, τότε που η ζωή ήταν στις αυλές και τους δρόμους, χωρίς κλιματιστικά, χωρίς την τόση ενημέρωση που μας φέρνει κατάθλιψη σήμερα. Ήμασταν και παιδιά και λίγα μας άγγιζαν από τα βάσανα των μεγάλων. Όσο για τα πετρωτά σου έχω τοποθετηθεί πολλές φορές. Αυτό που με στεναχώρησε όμως στη σημερινή σου ανάρτηση, είναι η μαμά σου... μα να μη σου παίρνει παγωτό από τον πλανόδιο; Δεν θα της το συγχωρήσω να της πεις...χαχα. Καλό καλοκαίρι να έχουμε κοριτσάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλο καλοκαίρι Χαρά μου, οι δημιουργίες σου ξυπνούν αναμνήσεις που ζεσταίνουν την ψυχή και ας έχουμε καλοκαίρι. Καλά να περνάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χαρα μου, τι ομορφες εικονες μπορεις να δημιουργησεις μονο με πετραδακια... Και ειδικα οταν προερχονται απο γλυκες παιδικες αναμνησεις!!!
    Σε φιλω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Είμαι αδιόρθωτη! Αλλά πέστε κάτι...ποτέ δεν ξέρεις...