"Πες μου που πουλάν καρδιές...

...να σου πάρω μια;", λέει το τραγούδι,
αλλά εδώ δεν πουλάμε, ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ, κι όχι μία!

Από την πρώτη μέρα ήθελα να κάνω κάτι για σας, αλλά δεν εύρισκα το κουράγιο της έκθεσης από κοντά πλέον και δεν εύρισκα και το αντικείμενο εκείνο που θα μ εκπροσωπούσε επάξια, στα συναισθήματα και στα μηνύματα που θάθελα να μεταφέρει.
Τώρα λοιπόν που γίναμε 300, όχι του Λεωνίδα, της Χαράς ελπίζω, χωρίς περαιτέρω αναφορές σε αριθμούς, (αρκετά έχει κανακευτεί η ματαιοδοξία μας!), μια και πλησιάζει και η γιορτή των απανταχού Βαλεντίνων, κακό του κεφαλιού μας να μην γιορτάζουμε κάθε μέρα,παρά να μας επιβάλλουν μια μέρα για εμπορική είσπραξη και μόνο, και τέλος για να μην μου βγει κανένα κακό όνομα στην πιάτσα οτι συμμετέχω σε κληρώσεις χωρίς εγώ να προσφέρω ποτέ, σκέφτηκα ν ανταποδώσω το ξεποδάριασμά σας στο πήγαινέ έλα στις αναρτήσεις μου, στα τρυφερά σχόλια που μου αφήνετε και ενίοτε υπερβολικά περί "αριστουργημάτων" (έχω επίγνωση,μην νομίζετε οτι τόχω τελείως χαμένο) μ αυτές τις καρδούλες από πλεξιγκλάς διακοσμημένες με τι άλλο; Με χαρτοπετσέτα!

ξύλινη καρδούλα με συνδυασμό χαρτιού  και χαρτομάνδηλου

καρδιά απο plexiglass με χαρτοπετσέτα
πλευρά α'.

Είναι το δικό μου "ευχαριστώ"  από την καρδιά μου (κυριολεκτικά) που θα σας μεταφέρει μόνο θετικά συναισθήματα στο σπίτι που θα μπει!!!
Χωρίς λοιπόν κανενός είδους υποχρέωση (εγώ είμαι υποχρεωμένη σε σας) δηλώνοντας παρούσες μ'  όποιο τρόπο εσείς θέλετε, συμμετέχετε στην κλήρωση που θα γίνει την 14/2, έτσι ...λόγω της ημέρας!

πλευρά β'.

απο plexiglass με χαρτομάνδηλο
πλευρά α'.

Υ.Γ. δεν έχουν την τελική τους μορφή, ακόμα είναι υπό κατασκευή. Μέχρι την κλήρωση θα τις   τελειοποιήσω!!!

με χαρτομάδηλο επίσης
πλευρά α'.

πλευρά β'.

Καλό  Μήνα να έχετε, κι ευχαριστώώώ...

Copa, Copa-καμπάνα!

Μια κι η Μισιρλού  έγινε must τελευταία, από τις Ρωσικές στέπες, μέχρι τις πυραμίδες της Αιγύπτου και μια που δέχτηκα πρώτη  την τύχη της φιλίας  της (μην το θεωρείτε κι εύκολο...) και μια που μ έπρηξε με τα παραπονάκια της στο σεμινάριο της Μάγιας, για να ολοκληρωθεί το επετειακό, της αφιερώνω αυτή την Κούπα, ως απόδειξη αγάπης, φιλίας και ταπεινότητας  στην καλπάζουσα δημιουργικότητά της.

Ριζόχαρτα με φύλλο ασημιού!

εκ του σύνεγγυς

Αυτή η κούπα της αποδεικνύει οτι ακόμα κι οταν είναι απούσα , είναι οσεί παρούσα...

...ομοίως!

Βλέπουμε την ομορφιά του κόσμου γύρω μας, αλλά αν δεν μας τη χαρίσει κάποιος, δε γίνεται ποτέ δική μας...(αφιερωμένη λοιπόν)

Κράτα Φανάρι

Κάποτε με προκαλούσε να τ αποκτήσω από την περίοπτη θέση μιας βιτρίνας.

Ίσως γνώριζε ενδόμυχα την αδυναμία μου στο ΦΩΣ.

Κι εκείνο ήταν ιδιαίτερο για τον καιρό του!

Και αφού ο πόθος εκπληρώθηκε και ο πρώτος ενθουσιασμός πέρασε, όπως γίνεται πάντα, μπήκε στο περιθώριο.

Ομολογουμένως δεν ήταν η θέση που του άρμοζε, αλλά μήπως πάντα έχουμε οτι μας αρμόζει;

Έτσι είναι η φυσική φθορά των πραγμάτων.

Πόσο μάλλον όταν αυτά δεν έχουν φωνή να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Ξέχασα το γλυκό φως που με συντρόφευε σε γιορτές και σιωπηλές μοναχικές βραδυές.

Αδιαφόρησα κι όταν ακόμα ο "μάστορας" πέρασε από πάνω του τη λευκή λουρίδα του πεζουλιού. Είχε βλέπετε την ατυχία να στέκεται εκεί στη μέση του και ήταν πιο εύκολο να το διαγράψει παρά να το μετακινήσει.

Αδιαφορούσα κι όταν με κοιτούσε περίλυπο παραπεταμένο δίπλα στα σκουπίδια. Με το πορτάκι του να χάσκει μισοσπασμένο, αναρωτιόταν " άξιζα εγώ τέτοια μεταχείριση;"

Όχι, δεν την άξιζε, όπως τίποτε και κανένας δεν αξίζει περιφρόνηση, όμως το καινούργιο μας συνεπαίρνει και ξεχνάμε και αδιαφορούμε. Μία λοιπόν από τις πολλές φορές κι αφού είχε γλυτώσει κυριολεκτικά απ του Χάρου τα δόντια,δεν ξέρω να σας πω γιατί δεν πετάχτηκε τελικά αφού τόόόσο καιρό παράστεκε δίπλα στα σκουπίδια, αποφάσισα ανόρεχτα να του δώσω μια ευκαιρία.

Αν μου αποδείκνυε οτι είχε ακόμα ομορφιές να μου δώσει θα του χάριζα τη ζωή!

Κι εκείνο ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό.

Όσο έτριβα το πολύπαθο χρώμα, τόσο γυάλιζε και ξανάλαμπε από περηφάνια.

Όχι, δεν ήταν του πεταματού. Δεν του άξιζε η θέση που το είχα τιμωρήσει καιρό τώρα.

Ντράπηκα, σαν να ταν άνθρωπος που είχα παραπετάξει κι έπρεπε να ζητήσω συγγνώμη για την άπρεπη συμπεριφορά μου.

Και η αίτηση συγγνώμης ήρθε, μ αυτό τον τρόπο.

Έμπρακτα.

Μετάνιωσα για την αναισθησία μου τόσο καιρό στα καλέσματα του και αποφάσισα να μην ξαναπετάξω ο,τι κάποτε με τόσο ενθουσιασμό και χωρίς δεύτερη σκέψη απέκτησα.

Αφού μου έκανε μια φορά το "κλικ", το δικαιούται για πάντα.



Λεπτομέρεια καπέλου



Κι όμως είμ΄ ακόμα εδώ!

Συγχωρήστε μου την ξαφνική αποχώρηση.
Ξέρω, ξέρω δεν κάνουν έτσι οι άνθρωποι. Ειδοποιούν, δεν αφήνουν τον κόσμο ν ανησυχεί.
Ίσως δεν πίστεψα ποτέ οτι θα σας έκανα ν ανησυχήσετε. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα και με εξέπληξε. Τελικά δεν περισσεύω στην μπλογκογειτονειά.
Ξέρω οτι αν σας πω το λόγο της ξαφνικής αναχώρησης θα με δικαιολογήσετε, αλλά  αυτό το blog μόνο ψυχοπλακωτικά δεν θα λειτουργήσει ποτέ.
Σήμερα λοιπόν η "ανάρτηση" δεν θάναι συνηθισμένη. Δεν θα εκτεθεί κάποιο έργο μου, αυτό θα γίνει τις επόμενες ημέρες.
Θάθελα να δηλώσω την επιστροφή μου, να σας ευχαριστήσω από την καρδιά μου, για όλα τα σχόλια και τα e-mail που μπήκατε στον κόπο να μου στείλετε και να ξέρετε οτι η αγάπη σας με κάνει τόσο δυνατή που τίποτε και κανένας δεν μπορεί να με φοβίσει.
Ένα αιφνίδιο πρόβλημα υγείας μου άνοιξε ένα ξαφνικό ταξίδι στην Πρωτεύουσα! Έτσι εμείς οι επαρχιώτες πρέπει να αρρωστήσουμε για να δούμε Αθήνα...
Αλλά λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο... από πρόβλημα μεταβλήθηκε σε ταξίδι των αισθήσεων!
Και ουδεμίαν σχέση έχουν τ αποτελέσματα (ποιός τα λογαριάζει αυτά;)
Ξαναχώθηκα μ ενθουσιασμό και παιδική περιέργεια μες το μαγικό εργαστήριο της Μάγιας και μαγεύτηκα απο νέα πράγματα.
Μου δόθηκε η πολύτιμη ευκαιρία να βρεθώ έστω και για λίγο με  φίλες που τόσο καιρό μοιραζόμαστε σχόλια, έργα, προβλήματα, διαπιστώσεις, τηλεφωνικές συνομιλίες, χωρίς όμως να γνωριζόμαστε προσωπικά.
Ήταν αγαπημένες πριν γνωριστούμε, τώρα έγιναν απλά... λατρεμένες!
Γελάσαμε, όσο δεν είχα γελάσει τα τελευταία χρόνια, "τσαλακωθήκαμε" όπως λέει η Μπεττούλα μου και το απολαύσαμε!
Δεν κατάλαβα καθόλου τα κυκλοφοριακά προβλήματα της Αθήνας.
Περπάτησα απίστευτα (ίσως μ εμπνέει το καυσαέριο), ονειρεύτηκα, θυμήθηκα, αισθάνθηκα.
Χώθηκα στην μαγική αγκαλιά της πάντα φιλόξενης & αγαπημένης ΠΛΑΚΑΣ και αγναντεύοντας τα Ιερά ερείπια είδα να ξεπροβάλει ένα φιλί. Αχρονο!
Ποιός να τόχε αφήσει άραγε για να το βρω; (όποιος τ άφησε να ξέρει οτι το βρήκα,μην το ψάχνει...)
Πατηκωμένο με μια πετρούλα,σαν μήνυμα που ψάχνει τον αποδέκτη του. Χορταριασμένο, υγρό. κρυφό, σαν φευγαλέο, σαν παράνομο, αλλά φωτεινό σαν τον ηλιόλουστο ουρανό που με περιέβαλε και μου ζέσταινε τις αισθήσεις.
Πάντα η Πλάκα μου φέρεται έτσι. Με ξεγυμνώνει και μου δίνεται! Με προκαλεί και μου απο καλύπτεται. Ετσι, σαν φιλί παράνομο αλλά ηδονικό!
Κι ύστερα  μια φεγγαρόλουστη νύχτα μ αντάμειψε με μια φωταγωγημένη Ακρόπολη κι ένα υποβλητικά φωτισμένο Λυκαβηττό κι εγω ανάμεσά τους, σαν τρελαμένο μπαλάκι του πιγκ-πογκ, να ζαλίζομαι από την ομορφιά που αγνάντευα,απολαμβάνοντας μία γλυκιά αμαρτία στο Θησείο!
Μ αισθαντική μουσική, όμορφες και μοναδικές εικόνες, ταξίδι στο κατάβαθα της ψυχής μου έτσι θέλω να ντύσω και να κρατήσω στη μνήμη αυτό το ταξίδι...
Με χώρους που στα μάτια μου και στις αισθήσεις μου φάνταζαν μαγικοί.
Με ήρωες από παιδικά παραμύθια που κρέμονταν πάνω απο το κεφάλι μου και με ταξίδευαν.
Με αστερισμούς καρφωμένους στο ταβάνι Πλακιώτικης ταβέρνας.
Κρατάω τις όμορφες στιγμές που έζησα για να ξορκίσω ο,τι άσχημο.
Σας ευχαριστώ όλους πολύ...με συγκινήσατε.

Το πρώτο βραβείο του 2011 απονέμεται...

Τελευταία είχα αποστασιοποιηθεί από τα κυκλοφορούντα ιντερνετικά βραβεία, όμως...

αυτό
προέρχεται από μια νέα Φίλη που της χρωστάω ήδη πολλά...
και δεύτερον είναι το πρώτο του 2011 και πρέπει να του κάνω ανάλογη υποδοχή και να του φερθώ
με τον πρέποντα σεβασμό, επίσης θέλω να δώσω μ αυτόν τον τρόπο χαρά σε νέα blogs που άρχισα
να παρακολουθώ τελευταία κι είναι νέα στο χώρο, λοιπόν αρχίζω  τις απονομές...
Τα Φώτα όλα πάνω στα :
http://lourdi-wwwpolutexnitissa.blogspot.com/ και την Θεοδώρα
http://diaskeseis.blogspot.com/ και στην Άννα
http://chrysanthisart.blogspot.com/ και στην Χρυσάνθη (δεν χρειάζεται να ράψεις τουαλέτα, έχεις έτοιμες!)
http://cardsbychristina.blogspot.com/ και στην Χριστίνα
http://oniropagida-margarita.blogspot.com/
http://majiashandmade.blogspot.com/
http://lenhlenh.blogspot.com/ και στην Ελένη
http://lifebookmarks.blogspot.com/ και στην Μαρία ...την γειτόνισσα!
http://agelini.blogspot.com/
http://oneiropeioio.blogspot.com/ και στην άλλη γειτόνισσα Νίκη.

Κορίτσια χαρείτε το, γιατί ακόμα κι αν δεν είναι χειροπιαστό ,μεταφέρει αγάπη, θαυμασμό και ενθάρρυνση για καλή και δημιουργική συνέχεια.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, με χαμόγελο!


Υ.Γ. σε κάποια που δεν γράφω ονόματα, σημαίνει οτι δεν γνωρίζω τα πραγματικά ονόματα των κατόχων τους, αλλά αυτό δεν μειώνει σε τίποτε τα συναισθήματά μου...
Γιατί όπως έχουμε ξαναπεί ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ, ΔΙΠΛΗ ΧΑΡΑ!

ΠΡΟΣΘΗΚΗ-ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ:
Επειδή τα νέα κορίτσια ρωτούν πώς μπορούν να πάρουν το βραβείο, σημειώνω:
Κάνετε "αποθήκευση ως..." στην εικόνα του και στην συνέχεια απο την σχεδίαση του blog σας πηγαίνετε στην  "Προσθήκη  gagdet" - Φωτογραφία- και αναζήτηση απο το Αρχείο σας.
Αφού δείτε την συγκεκριμένη φωτό να εμφανίζεται κάνετε  ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ!!!
 Αυτό είναι όλο, ελπίζω νάμουν...σαφής.

Τσάϊ στη Σαχάρα

ξυλινο κουτάκι τσαγιού με decoupage χαρτοπετσέτας

Μην το δέσετε και κόμπο τον τίτλο.Οχι πώς θα πείραζε για ένα ταξιδάκι στη Σαχάρα, πού σιγά-σιγά πλησιάζουμε να γίνουμε με τις κλιματικές αλλαγές, αλλά προς το παρόν προσγειωθείτε κι απολαύστε ένα τσάι εν Ελλάδι!
Ανάψτε τζάκι, η πρώτη επιβεβλημένη κίνηση να θυμίσει... Σαχάρα!
Ξαπλώστε αναπαυτικά στο ανάκλιντρο, ε , μην είστε και τέλεια τ ανάσκελα.

Ανάψτε γύρω -γύρω μυρωδικά (εγώ  έχω τρέλα μ αυτά), κεράκια, βάλτε απαλή μουσική να πλανιέται στην ατμόσφαιρα κι αφού φτιάξατε τέτοια ατμόσφαιρα, σερβιριστείτε κι απολαύστε  ένα αρωματικό τσάϊ.
Κατόπιν τούτου, δεν έχετε ανάγκη μετακίνησης σε καμιά Σαχάρα.

μπάντα..

κι άλλη
Τουτέστιν μεθερμηνευόμενον: απο τη μια μεριά κι απο την άλλη

Καλή απόλαυση!!!

Κεραμιδάκια

Εορταστική ατμόσφαιρα,περιμένοντας το 2011!

Αγαπημένες μου κι αγαπημένοι μου φίλοι θέλοντας να ξορκίσω

τους δικούς μου δαίμονες ...ναι, κι εγώ έχω να με κατατρέχουν,
 ίσως για να μου υπενθυμίζουν  την προσωρινότητα, αλλά  και την
υποχρέωσή μου νάμαι συνεπής με τον εαυτό μου, προσπαθώντας
λοιπόν να γλυκάνω τις όποιες αποφάσεις  έχουν παρθεί για μένα
χωρίς εμένα , φωταγώγησα  με κεράκια το σπίτι μου και περίμενα...

 Έτσι Τον υποδέχθηκα ! Γλυκά, τρυφερά,  με αγωνία, αλλά μ΄
ελπίδα και προσμονή ...

Ελπίζω οτι οι ευχές σας,  γεμάτες τρυφερότητα, έννοια και καλο
σύνη, θάναι οδηγός - συνοδοιπόρος  και ασπίδα προστασίας στις
μέρες που θα ΄ρθουν.

Με τυλίγει η αγάπη σας και νοιώθω  αφ ενός πιο δυνατή,  αφ
ετέρου υποχρέωση να μην σας διαψεύσω.

μακάρι οι Αη Βασίληδες (που πίστευα από παιδί και την ύπαρξη του εξακολουθώ να πιστεύω!), που γέμισαν το  σπίτι,  να έχουν δώρα χαρμόσυνα.
Καλοδεχούμενα και τα άσχημα αλλά ας αργήσουν.

Κρέμασα στην πόρτα μου χειροποίητο "στεφάνι"  καλωσορίσματος
 κι αφήνω δίπλα στην πόρτα της εισόδου  μία μικρή κλειδοθήκη 

decoupage με χαρτοπετσέτα

(που έφτιαξα με την γνωστή πλέον μέθοδο!) να κρεμάσει μόνο
κλειδιά που ανοίγουν χαρούμενα κουτιά κι ευαίσθητες καρδιές.

Σας ευχαριστώ όλες κι όλους, για την αγάπη που καθημερινά  μου καταθέτετε με διάφορους τρόπους και διαρκώς με εκπλήσσουν...να ΄στε μόνο καλά!









Πρωτοχρονιά!!!

Εφτασέέέέ!!!!!!

Καλώς το δεχτήκαμε!

Μα τι όμορφο μωρό και τι χαρούμενο!

Μακάρι έτσι να πάει όλη η Χρονιά μας!

Ρυζόχαρτο πάνω σε ξύλο

Με το δεξί λοιπόν το 2011!!!

Να ζεις τα πάντα έντονα και να φυλάς αυτά που ένιωσες ως Δώρο Θεού!

                                                                         ("Μπρίντα" Paulo Coelho)