Ενας Γερανός για την Ιαπωνία.

Δεν πιστεύω οτι υπάρχει άνθρωπος όπου  Γης που να έμεινε ασυγκίνητος  από την καταστροφή που βίωσε και βιώνει η Ιαπωνία.
Εγώ έχοντας δύο λόγους παραπάνω, όταν βρέθηκα μπροστά στην έκκληση του Ιάπωνα Makiko, που ζει στην Μαδρίτη κι αγωνιά για την Πατρίδα του και τους συντοπίτες του, για την δημιουργία ενός γερανού με την τεχνική του origami για να συγκεντρωθούν 1000 για να μεταφέρει μία ευχή, δεν μπόρεσα ν' αντισταθώ.

ένας Γερανός-μία ευχή!

Ο Makiko  πιστεύει οτι η συγκέντρωση 1000 γερανών απ όλο τον Κόσμο και η αποστολή τους (στο e-mail του: las1000grullas@gmail.com) στην Ιαπωνία θα δώσει την δύναμη στο Λαό του, ένα  στωικά περήφανο και πλούσιο σε δοξασίες λαό, ν΄αντέξει τις δοκιμασίες που υφίσταται.
Eπίσης μέσω του  FB (www.studentsrebuild.org/japan)  μία άλλη κίνηση, παρακινεί απλούς ανθρώπους να συγκεντρώσουν 100.000 γερανούς-origami, ώστε ένα αμερικανικό φιλανθρωπικό ίδρυμα να δωρίσει 200.000δολ.(2δολ. τον ένα)  για την ανοικοδόμηση της Ιαπωνίας.
Ο εφιάλτης δεν έχει τελειώσει, όχι μόνο για την Ιαπωνία συνεχίζεται, αλλά τις επιπτώσεις του (ειδικά τις πυρηνικές) θα τις πληρώσει κι όλος ο Κόσμος.
Γι αυτό, ως ένδειξη ελάχιστης συμπαράστασης και ως crafters, ας ενισχύσουμε αυτές τις κινήσεις 
κι ας ευχηθούμε μ' ένα γερανό, το κακό να σταματήσει εδώ .

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Επειδή με ρωτάτε για τις ενέργειές σας, βασικά πρέπει να το στείλετε στο μέιλ που παραθέτω, η ανάρτηση , νομίζω είναι προαιρετική,γίνεται για μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και για ενοποίηση των ευχών μας.
ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΑΝΕ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ (ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΑ,ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ) ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΚΟΛΛΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΛΙΓΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ; 

Οδηγίες κατασκευής στο βίντεο που ακολουθεί:



Las 1000 grullas from Makiko Sese on Vimeo.

Αυτό το βρήκα εκ των υστέρων κι είναι πολύ αναλυτικό! Τώρα δεν έχετε καμία δικαιολογία.

Ουδέν κακόν αμιγές...

 μια αναλαμπή της "τραγουδιστικής περιόδου" που διάγω, άρχισα να ενεργοποιούμαι.

Ποιά η τραγουδιστική περίοδος; Όχι δεν κάνω μαθήματα  φωνητικής για κάποιο talent show.

Είναι μια "φάση", που δεν έχω όρεξη για τίποτε άλλο παρά για τραγούδι.

Ακούω τραγούδια ...αγωνιστικά!!! Πάλι λάθος υπόθεση κάνατε.

Οχι "πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες", απο τ' άλλα, τ' "ανεβαστικά"...που όταν τ' απολαμβάνετε πρέπει να απομακρύνετε τα αιχμηρά αντικείμενα σε εμβέλεια χιλιομέτρου!

Καταλάβατε τώρα; Ακόμααα; Ε, λοιπόν να γίνω πιο σαφής: απο το "Πάτωμα" με την Τσανακλίδου , μέχρι το "Απορώ με την καρδιά μου",  κι απο το "τι σου κανα και πίνεις" μέχρι  τα νεοΡεμικά (δεν τ  ακούσατε ακόμα; χάνετε!) και πάει λέγοντας ή μάλλον κλαίγοντας!!!

Φυσικά συνοδεία Λογοτεχνίας, ποίησης κατά προτίμηση! (αυτό το έχετε καταλάβει οτι λατρεύω) . Αυτά τα δυό πάνε πάντα μαζί. Το πάθος συνδυάζεται φωνή και λόγω!!

Εν μέσω λοιπόν της διαδρομής ζενίθ-ναδίρ και τούμπαλιν,  πήγα και πρώτη μέρα στο γραφείο! Άλλη συγκλονιστική εμπειρία κι αυτή!!! 

Με την αγωνία του πρωτοετή κι όντας άυπνη, μέτραγα το πηγαινέλα των καραβιών .

Πως λένε "ο Άνθρωπος που έβλεπε τα τραίνα να περνούν"; ε, εγώ έβλεπα τα φερρυ μπωτ!

Τόσο παραγωγικά πέρασαν οι πρώτες δύο μέρες και αν συνεχιστεί "η υπερπαραγωγή" θα πέσω σίγουρα στα ψυχοφάρμακα (κάποιος θα βγει αληθινός). Οσο για τη "φωλιά" που λέγαμε...ας μην σας περιγράψω καλλίτερα...πίκρααα...

Έτσι λοιπόν, αφού πήρατε μια εικόνα τι έκανα τις μέρες που λιγάκι είχα αραιώσει τις επισκέψεις μου στα blogs σας, άρχισε κάτι να κινείται...

Τα χέρια μου!

Ασυναίσθητα, έπαιζαν ένα συρματάκι κι ορμώμενη απο την αγάπη σε μια χριστουγεννιάτικη χαρτοπετσέτα με σπιτάκια το σύρμα πήρε μορφή κι έγινε "Home sweet home"

με μια καρδούλα  να σέρνει το χορό του στριψίματος,

ένα ΄Ηλιο, σημάδι ανάκαμψης να δεσπόζει στο τοπίο, 

κάποιες νιφάδες (απομεινάρι της ψύχρας) κι ένα λουλούδι καταμεσής να ξεπετιέται ελπιδοφόρο,

 έτοιμος ο μικρούλης πίνακας!

Ελπίζω να εγκρίνετε ολη αυτή την "παραγωγική" διαδικασία με το αποτέλεσμά της.

'Εχουμε πρεμιέρα... Άνοιξη!

Λίγο το φως 

σαν  όνειρο

στο καπνισμένο δάσος

decoupage με ρυζόχαρτο,πατίνα και στένσιλ σε παλιό ξύλο

μια στάλα αίμα στην πληγή

ν ανθίζει το τετράφυλλο
σπυρί της καλοσύνης.

3D λεπτομέρειες (ο,τι φαίνεται τλπ)

                                    Ποίηση  Διονύση Σέρρα

                                    Ζακυνθινού  Φιλόλογου- Λογοτέχνη

(Υπάρχουν ακόμη σπουδαίοι πνευματικοί άνθρωποι στη ζακυθούλα μας!)

                                                 Τακτικού μέλους της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών

Πάμε μια βόλτα στο Φεγγάρι!

Δεν είχα σκοπό να κάνω τόσο άμεσα νέα ανάρτηση, σας έχω ζαλίσει. Όμως το "γεγονός" ήταν πολύ ιδιαίτερο και μοναδικό και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.


Τετάρτη βράδυ, ωρα 8 μ/μ/. 
Πάω να κλείσω  τα πορτοπαράθυρα γύρω -γύρω του σπιτιού να φύγουμε, γιόρταζε ο λατρεμένος μου ανηψιός και φιότσος (δηλ. βαφτηστήρι). 
Οπως κάθε βράδυ κοίταξα ψηλά στον ουρανό. Το συνηθίζω!
Χαιρετώ το νιοβγαλτο φεγγάρι κι αποχαιρετώ ευχαριστώντας  την μέρα που τέλειωσε!
Και τι βλέπω; Ενα μαγικό θέαμα! 
Ενας ουρανός με μια διάχυτη λευκότητα, σα σπεπασμένος  με αραιοπλεγμένο λευκό δίχτυ.
ΠΑΝΤΟΥ.
Ενα σύνολο ενιαίο, με ίδια σύνθεση (ομοιοπαχο), χωρίς κενά.
Στο κέντρο μόνο άφηνε μια ολοστρόγγυλη τρύπα. Εκεί δημιουργόνταν ομόκεντροι κύκλοι  σ όλες τις αποχρώσεις της σκουριάς μέχρι που χρύσιζε φτάνοντας στο κέντρο και μέσα εκεί, εντελώς μόνο του, ήταν το φεγγάρι.
Εντυπωσιάστηκα απο την ισορροπία και τα χρωματα κι έτρεξα να φέρω τη μηχανή.
Τράβηξα 2 η μία με ζουμ γιατί έβλεπα οτι τίποτε απο ότι έβλεπα δεν απεικονιζόταν.
Απογοήτευση. Εκλεισα τη μηχανή κι έφυγα.
Μέχρι χθες βράδυ, που μεταφέροντας στο pc κάποιες άλλες, έριξα μια ματιά και στις 2 φεγγαρολουστες... κι έμεινα άναυδη.
Μ έπιασε μια γλυκειά ταραχή, ανατρίχιασα ολόκληρη. Αρχισα να ανησυχώ για το αν είμαι καλά στα μυαλά μου, ή βλέπω ο,τι θέλω.
Η "βιοψία" που έγινε άμεσα απο δυο έγκριτες φίλες, επιβεβαίωσε οτι δεν ήταν ιδέα ενός διαταραγμένου μυαλού και επιβεβαίωσαν το "εύρημα".
Όχι δεν ήταν κακοήθεια!
Ήταν κάτι μαγικό!
Ερμηνεία δεν υπάρχει. Όπως θέλω να πιστέψετε οτι δεν υπάρχει και κανενός είδους παρέμβαση  (άλλωστε για κάτι πλαίσια και ταλαιπωρούμαι να βάλω στις φωτό!)
δείτε κι εσείς και πείτε μου...ΤΙ ΣΧΗΜΑ ΒΛΕΠΕΤΕ;
Μεγενθύνετε την εικόνα:

με βλέπετεεε;;;

Ολη μέρα χθες λόγω των εναλλαγών του καιρού (μια έβρεχε, μια κρατούσε) ήμουν ...σαν τον καιρό.

Απο χθες το βράδυ κυκλοφορώ με μια ευφορία στην καρδιά, γελώ, τραγουδώ, ονειρεύομαι!
Φεγγαροκρουσμένη!!!
Ο,τι κι αν είναι κι όπως κι αν εξηγείται , ένα είναι το μήνυμα... Σ΄ ΑΓΑΠΩ!
Υπάρχουν πάμπολλα τραγούδια για το φεγγάρι, δεν θα σας συνοδεύσω την εικόνα με κανένα...επιλέξτε και ταξιδέψτε μόνοι σας!!!

Κουπεπέ του λέγανε!

Κοράσια καλημέρα!
Σήμερα θα σας δείξω,χωρίς πολλά φτιασίδια, ένα καθρέφτη που χάρισα σ ενα ζευγαράκι μικρών ανηψιών!
Ούτε η φωτό είναι η καλλίτερη, ούτε τον έχω να τον ξαναφωτογραφίσω.
Δεν έκανα καμία προετοιμασία πριν στο ξύλο, μόνο προσπάθησα να κάνω 3D κάποια στοιχεία, προκειμένου να ξεφύγουν απ το επίπεδο της επιφάνειας.
Ο πηλός όμως μ εκδικήθηκε και το εγχείρημα δεν στέφθηκε από την ανάλογη επιτυχία.
Παράμειναν βέβαια, δύο, ένα κομμάτι της μπάλας και η πιπίλα.
Τα υπόλοιπα είναι συνδυασμός διαφορετικών μοτίβων χαρτοπετσέτας.
Το πιο απλό decoupage που έχω κάνει, λόγω των παραληπτών.
Υπόσχομαι να σας αποζημιώσω στις επόμενες αναρτήσεις.
Την αγάπη μου!

Γράφω και μαθαίνω!

Αα, δεν έχω παράπονο, όπου παιχνίδι,προσκαλούμαι ανελλιπώς!

Κουτσό μην με βάλετε να παίξω και σας μείνω... 

Γιατί οτι θα το τολμήσω θα το τολμήσω, τ΄  αποτέλεσμα είναι αμφίβολο.

Η foufoula με προσκάλεσε κι επειδή εγώ παιδιόθεν ήμουν μέσα σ' όλα, κι επειδή είμαι παιχνιδιάρα εκ φύσεως ΠΑΙΖΩ! 

Τώρα τι συμπεράσματα θα βγάλετε δεν ξέρω...

Να και οι ερωτήσεις:

1. Πώς σε λένε / όνομα του μπλογκ σου;

2. Ποιά είναι η διεύθυνση URL του μπλογκ σου;

3. Γράψε, "Η γρήγορη καφέ αλεπού πηδάει πάνω από τον τεμπέλη σκύλο".

4. Αγαπημένο απόφθεγμα;

5. Το αγαπημένο σου τραγούδι;

6. Το αγαπημένο σου συγκρότημα / τραγουδιστές;

7. Οτιδήποτε άλλο θα ήθελες να πεις;

8.  8 bloggers για να συμμετάσχουν κι αυτοί στο παιχνίδι.

Ιδού λοιπόν το πόνημά μου:

κι αν δεν μπορείτε να διαβάσετε τις νέες παίκτριες, αντιγράφω:

1) Μαρία Κάντζαλη απο το νεογέννητο blog!

2) Λίλη με πολλές ανάσες!

3) Ελένη πάντα με πρόγραμμα!

4)Ρεγγίνα τα σχόλια είναι περιττά...

5)Μπέττυ γιατί είμαι σίγουρη οτι θα ναι ένα ακόμα  κόσμημα!

6)Νίκη γιατί  μ αρέσει "ο χώρος που κατασκευάζει όνειρα"!

7)Χριστίνα  γιατί συνδυάζει την ομορφιά της μανόλιας με την μουσική!

και  για το τέλος

8) Κατερίνα τη Βασίλισσα της Δαντέλας. Έρχεται από άλλη εποχή και μ αρέσει!
Να σας ομολογήσω κι ένα μυστικό (αυτό ανήκει σ άλλο παιχνίδι, αλλά τλπ.);
Πάντα πρόσεχα στους ανθρώπους τον ωραίο γραφικό χαρακτήρα και τα όμορφα δάχτυλα... Τρελλό;
Δεν αντιλέγω.

Και για να κλείσουμε όμορφα σας χαρίζω λίγη από  την ομορφιά που αντίκρισα ανοίγοντας σήμερα το pc μου να με περιμένει... από αγαπημένο χέρι, από την άλλη άκρη του Ατλαντικού!

Τι να κάνω ...η ομορφάδα μου ξεπέρασε τα σύνορα!!!χαχαχα

Η Αλίκη δεν μένει πια εδώ...

Νοιώθω τύψεις .
Πρώτον, ως προς τον φίλο Ιαπωνικό λαό και δευτερευόντως προς εσάς.
Εξ αιτίας μου δημιουργήθηκε το τσουνάμι...
Φτου και φτου και ξαναφτου, ορίστε τ αποτελέσματα.
Μια  "φωλιά" είπα ν' αλλάξω κι εγώ, κι έπνιξα τον κόσμο.

αληθινή φωλιά πραγματικού τεχνίτη!

 και τά λεγε η para-kelsoscooks να πω οτι δεν τα 'πε. Σαββατογεννημένη Μαράκι; για να ξέρω με την άλλη...

Το πράγμα όμως δεν σηκώνει πλάκα και πολύ ως εδώ.

   
Οφείλω να σας ευχαριστήσω γιατί προστρέξατε πάντα με ενδιαφέρον και αγάπη να μου προσφέρετε απλόχερα την ζεστασιά της παρουσία σας και τον καλό σας λόγο. Αυτόν είχα ανάγκη αυτή τη στιγμή και πιστεύω πλέον με τόσες ευχές και τόση θετική ενέργεια όλα θα  πάνε κατ ευχήν!
Θα ήταν ανεπίτρεπτο από μέρους μου να παραπονιέμαι για μια αλλαγή που εγώ επεδίωξα, τη στιγμή που κόσμος είναι άνεργος, άστεγος και δοκιμάζεται. 

Λυπάμαι απλά για τους ανθρώπους που αφήνω πίσω.
Ανθρώπους που με δέχτηκαν, μ  αγάπησαν, μου συμπαραστάθηκαν σε δυσκολίες και σε δοκιμασίες.

Αγωνίσθηκαν μαζί μου, πόνεσαν μαζί μου, χάρηκαν μαζί μου!

Οι άνθρωποι είναι μοναδικοί και οι σχέσεις που διαμορφώνονται δεν επαναλαμβάνονται.

Δεν είναι εύκολο λοιπόν να πεις "προχωράω και δεν με νοιάζει τι αφήνω πίσω μου".
Πάντα δενόμουν με τους ανθρώπους και πάντα ξεχνώ ό,τι άσχημο κρατώντας μόνο τα καλά.
Σίγουρα δεν χανόμαστε από αυτούς που θέλουμε να κρατήσουμε, σίγουρα μια αλλαγή εργασιακού χώρου, δεν φέρνει την συντέλεια του Κόσμου.
Όμως το συναίσθημα είναι συναίσθημα και δεν τιθασεύεται!

Από την άλλη  κάθε Αρχή είναι ελπιδοφόρα και κάθε αλλαγή είναι για καλό, ή τουλάχιστον σ αυτό προσβλέπεις. 
Είναι πάντα μια πρόκληση!
Συγγνώμη αν σας αναστάτωσα, γι' άλλη μια φορά όμως μου δόθηκε η ευκαιρία να αισθανθώ την αγάπη σας και την αλληλεγγύη σας. 
Μπορώ να μην σας ΑΓΑΠΩΩΩ;;;

Έτσι  ελπίζω νάναι η νέα μου "φωλιά"

                                                    
Τέλος να πω οτι, όποιος δεν έχει δοκιμάσει την μανία του σεισμού (εύχομαι ποτέ), δεν μπορεί να καταλάβει το μέγεθος του τρόμου  και της αγωνίας . Όσο κι αν είσαι ...συνηθισμένος (αλήθεια συνηθίζεται ποτέ;) δεν αποφεύγεις το φόβο που σου προκαλεί η άγνωστη εξέλιξη.
Μακάρι νάναι όσο το δυνατόν λιγότερες οι απώλειες σ ανθρώπινες ζωές στην Ιαπωνία.
Μακάρι...

Φτου σκόρδα!

κουτί μπαχαρικών με κρακελέ και decoupage με χαρτοπετσέτα

ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ, λοιπόν!
Περίοδος μεγάλης νηστείας και εξαγνισμού.

καπάκι

Εγώ στις πολύ γκρίζες μου ημέρες, για συναισθηματικούς λόγους.

ξύλο κοπής (κρακελέ+χαρτοπετσέτα)

Μία ακόμα σελίδα του βιβλίου της ζωής μου γύρισε μόλις χθες. 

Πολύ πλούσιο βιβλίο,ομολογώ, ολόκληρος Εγκυκλοπαιδικός Τόμος!

Αυτός ο πλούτος όμως και η εναλλαγή δεν με κάνει  χαρούμενη όταν αποχωρίζομαι αγαπημένους ανθρώπους...

απο μια άλλη οπτική γωνία!

Ελπίζοντας λοιπόν, σ' ένα καινούργιο ελπιδοφόρο ξεκίνημα (στην επαγγελματική μου ζωή,εννοώ) και πιστεύοντας στο κακό μάτι που θέλω ν' αποφύγω, αφιερώνεται η παρούσα ανάρτηση.

Υμνος για την... Ημέρα... μας!!!

Δεν νομίζω να αμφισβητεί καμία οτι είναι ο Υμνος μας;

Να την χαιρόμαστε λοιπόν  τη Μέρα  μας!!!!

Εχω ένα μυστικό...

κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη...

κανείς δεν θα το μάθει...

Σε ποία "βάθη" δεν μας διευκρίνιζε το τραγούδι και έτσι ξέβαθα που τα είχα αποθέσει μου ζητήθηκε απο την Ολυμπία να γράψω τα 7 μου μυστικά (μόνο 7 ; τόσο λίγα έχετε εσείς;;;) Εγω βέβαια προσφέρθηκα αντ αυτού να της τραγουδήσω το "7 τραγούδια θα σου πω για να διαλέξεις το σκοπό,που θα μου πεις και θα σου πω το σ αγαπώ..." αλλά αυτή το απέρριψε μετα βδελυγμίας αφ ενός γιατί δεν ήθελε να ανταλλάξουμε αγάπες κι αφ ετέρου γιατί είμαι αφόρητα φάλτσα  (Ολυμπία να ξέρεις οτι με πίκρανες και θα το θυμάμαι). Εχει ένα πείσμα αυτή η κοπέλα!!!
Τέλος πάντων αφού ξεπέρασα τον σκόπελο "μα αν τα αποκαλύψω θα πάψουν νάναι μυστικά" και το ρητορικό ερώτημα "τι άλλο θα βγάλουμε σ αυτά τα blogs ;" κουνιστή και λυγιστή έσκυψα και σήκωσα το γάντι!!!
Σιγά, μη δεν το σήκωνα!
Βέβαια, δεν θα παραλείψω να σας πω οτι, μ απογοητεύετε...
Εγώ νόμισα οτι κατοικοεδρεύω στο Κολωνάκι (αλήθεια εκεί κουτσομ πολεύουν;Εκεί να δείς;(ααα, τότε έχω λόγο.) κι εσείς με πείθετε μέρα τη μέρα οτι είμαι στο Μπίθουλα!
Αλλά θα το κάνω για λόγους εξομολόγησης,Σαρακοστή μπαίνει,ευκαιρία να εξομολογηθώ.
Τέλος πάντων θα κάνω μία προσπάθεια, για χάρη σας, να το ξέρετε…ξεπερνώ τον εαυτό μου (αχ, θέε μου πόσο χαμηλά θα πέσω ακόμα;)



1. Θάθελα να ζητήσω ένα ΜΕΓΑΑΑΛΟ «συγγνώμη» από τον μοναδικό Άνθρωπο που μου δόθηκε άνευ όρων όλ αυτά τα χρόνια. Δεν ξέρω αν θα βρω την δύναμη να του το πω ποτέ, αλλά τουλάχιστον ας το διαβάσει, είναι μια αρχή εξιλέωσης.

2. Θάθελα να μπορέσω να δω τα παιδιά μου αποκαταστημένα. Ζητάω πολλά Θεέ μου;

3. Θάθελα να μπορούσα κάποια στιγμή να βρω τη δύναμη να πω σε κάποιους ανθρώπους κατάμουτρα τη γνώμη μου γι αυτούς χωρίς ντροπές κι αναστολές. Είμαι σίγουρη πως δεν θα τους αρέσει καθόόόλου.

4. Θάθελα να ζούσα σε μια ιδανική κοινωνία, που δεν θα υπήρχε άδικο και συμφέρον. Ξέρω αυτό δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ. Θάθελα να ζούσα σ άλλη εποχή.

5. Θάθελα να μην πλήγωνα ποτέ τους ανθρώπους που αγαπώ και μ αγαπούν.

6. Θέλω ένα εργαστήριο και το θέλω ΤΩΡΑ!!! Για να πάψω να βλέπω ένα σπίτι μονίμως βομβαρδισμένο και νάχω το χώρο μου, ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΟ μου και να ελπίζω οτι θα τον έχω πάντα τακτοποιημένο  (αμ πως το θέλω;).

7. φοβάμαι το …τέλος…

Αυτά είναι μυστικά,κι όχι "έφαγα το γλυκό απο το βάζο τση μάνας μου"! Αα, μα πια, τάπα και ξεθύμανα!
                                                  ****************************
Ααα, και που είσαι Ολυμπία,νάζια κάνω , μην με πάρεις στα σοβαρά και δεν μου ξαναχαρίσεις μερτόφυλλο (δηλ. τίποτα), γιατί όσο κι αν "διαμαρτύρομαι" (γιατί αποσυντονίζομαι με τις αναρτήσεις)  και μ αρέσει και με τιμά. Η Αγάπη και η εκτίμηση ποτέ δεν έβλαψε κανέναν, και τα βραβεία, αυτό δείχνουν (κατ' εμέ).
Σ ευχαριστώ λοιπόν και για την πρόσκληση στο παιχνίδι και για το βραβείο,που είναι σε περίοπτη θέση στην ανάλογη σελίδα.

Και μην ξεχνάτε...ΝΑ ΠΕΤΑΤΕ ΨΗΛΑ!!!

ΚΑΛΗ ΚΑΘΑΡΟΔΕΥΤΕΡΑ, ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!!!

Πρόσκληση με άρωμα Εποχής!

Επειδή  υπάρχει ακόμα χρόνος να επισκεφθείτε την Ζάκυνθο για τις τελευταίες Αποκριάτικες εκδηλώσεις, αν κι εγώ προσωπικά θα σας πρότεινα την Πασχαλινή περίοδο (!!!), θα σας "παρουσιάσω"  εν συντομία  το τελευταίο τριήμερο.

"Ακούούσατεεε, ακούούσατε σήμερα τσι 4 το γιόμα να κατεβείτε ούλοι στη Piazza του Ποιητή γιατί θα γίνουν..."

Οι Ντελάληδες  λοιπόν, ανοίγουν το  πρωϊνό, διαλαλώντας στα 

καντούνια τση πόλης τα Καρναβαλικά δρώμενα, που θ' ακολουθήσουν!

Την Αποκριάτικη περίοδο όλη η Ζάκυνθος   αποτελεί ένα απέραντο σκηνικό (ιδίως τα χωριά της) στο οποίο παίζονται οι ΟΜΙΛΙΕΣ.

Εξαιρετικό είδος Λαϊκού θεάτρου, που προήλθε από το επιτυχημένο  πάντρεμα του Κρητικού Θεάτρου με την Commedia dell' Arte. Γράφεται από λαϊκούς συγγραφείς, παίζεται αποκλειστικά από άντρες σ όλους τους ρόλους, με έντονο το  ζακυνθινό γλωσσικό ιδίωμα, σε ανοιχτούς χώρους (πλατείες),σε αυτοσχέδιες σκηνές.

Τη Παρασκευή το γιόμα τσι 4 και κάτι, αναβιώνει το Ιππικό αγώνισμα τση  Γκιόστρας 

                            

κι αν νομίζετε οτι θα γράφω με τσι ώρες για να σας πείσω, πλανάστε  πλάνην οικτρά!

Η Ιστορία δεν γράφεται σε μια ανάρτηση...

ο πιο όμορφος είναι ο αδελφός μου!

Μπείτε εδώ και διαβάστε μέχρι αύριο.Εγώ έχω δουλειές...
ν' αερίσω τη στολή, να την σιδερώσω και ΑΝ μου κάνει (ψήλωσα!) να την φορέσω!
Μέχρι τότε και ο Ιππότης θα 'χει καταφέρει να περάσει τσου κρίκους με την λόγχη του και θα πάρει το έπαθλό του περιφέροντας την δεσποσύνη, για χάρη της οποίας αγωνίστηκε και θα το επιδεικνύει θριαμβευτικά.

Σαββάτο: Σουρπώνει και σε λίγο ξεκινά η πομπή του Βενετσιάνικου Γάμου .

Και τα δύο έχουν αναφορές στην Βενετσιάνικη περίοδο της Ζακύνθου με κοστούμια πιστά αντίγραφα εκείνης της εποχής.

Πλήθος κόσμου παρατεταγμένου κατά μήκος της διαδρομής, εντυπωσι άζεται από την εναλλαγή των χρωμάτων  και την ομορφιά των στολών.

Έτσι κλείνει το Σάββατο, ενώ  το κέφι μεταφέρεται στο Καζίνο με τον Αποκριάτικο χορό του Πλατύφορου.


Η Κυριακή ξυπνάει με χορούς και τραγούδια από Πολιτιστικούς Συλλόγους και συνεχίζεται με την μεγάλη Καρναβαλική παρέλαση.

Την  Αποκριάτικη περίοδο σφραγίζει το Povero Carnevale με την κηδεία τση μάσκας. Μια αλλιώτικη κηδεία, με χαρές και τυμπανοκρουσίες,που θα αποθέσει την τέφρα του Βασιλιά Καρνάβαλου στα Ιόνια κύματα.

Έθιμο μοναδικό, που διατηρείται μέχρι τις μέρες μας με ιδιαίτερη "λαμπρότητα" και για να καταλάβετε τι εννοώ, ακούστε τον τίτλο της επικήδειας ομιλίας : "Ο δαρμός τση χήρας και του μπαιδιώνε τσης"!

Και του Χρόνου μάσκαρες !

Έτσι κλείνει η Καρναβαλική περίοδος κι αρχίζει η Σαρακοστή, τρώγοντας για το τέλος μοσχομυριστό κρεμώδες ρυζόγαλο και μαντολάτο.

Τση Τυρινής γαρ!
Γλεντώντας δε μέχρι πρωίας στο Καζίνο,θα κοπεί κι η πρώτη Λαγάνα.

Αν θέλετε να πετάξετε χαρταετό ή να γνωρίσετε τα ζακυνθινά Κούλουμα
ο Βασιλικός , το πράσινο ακρωτήριο της Ζακύνθου σας περιμένει, όπως
κι όλες οι ζακυθινές εξοχές, φυσικά.