Τα κουρέλια τραγουδάν ακόμα...

Πόσα χρόνια μετράει; Πολλά ! 50 και...πάντως
Την είδε να μοστράρει καινούργια και προκλητική πολυτέλεια για την εποχή, στο μαγαζί νεωτερισμών της Θεσσαλονίκης, απέναντι απο το Ξενοδοχείο του!
Πολυτέλεια για την εποχή,δερμάτινη βαλίτσα!
Ενας ακόμη λόγος οτι ο ίδιος πήγαινε να παρουσιασθεί ως στρατευμένος στη μονάδα του.

Ο έρωτας όμως κεραυνοβόλος , όπως ήταν κι ο πραγματικός που τον έκαιγε και τον είχε αφήσει πίσω...

θήκες για κινητό τηλέφωνο απο τσόχα ραμένες στο χέρι

Την αγόρασε,με τίμημα υψηλό για τους καιρούς.
Τον συντρόφεψε απο τότε σ όλα του τα ταξίδια. Απο τα οχυρά του Ρούπελ στη Μακεδονία, μέχρι τη Μυτιλήνη και ξανά και ξανά και ξανά...

θήκες καπνού ή γυαλιών

Κουβάλησε τα όνειρά του, τους πόθους του,τις στεναχώριες των αποχωρισμών,τις χαρές των γυρισμών!
Τη θυμάμαι τούτη τη βαλίτσα κάθε φορά που έφευγε απο κοντά μου κι εγω μικρό παιδί σπάραζα, φοβούμενη το πάντα...

Κι οταν παροπλίστηκε, την πήρα και την υιοθέτησα.Με  τα κουσούρια της. Πάντα εγω υιοθετούσα όποιον είχε κουσούρι,δε μ άρεσαν θαρρείς οι αρτιμελείς και στάμπιλοι!

εορταστική θήκη 

Μονόφθαλμη είχε καταντήσει.
Την περιποιήθηκα όσο μπορούσα κι όσο επέτρεπαν τα χρόνια της  ν αναμορφωθεί και να φτιασιδωθεί.  Μπορεί νάταν υπερήλικη πια,αλλά ανέδιδε μια μυρωδιά άλλης εποχής και πάνω απ όλα ήταν δική Του!
Είδα τη χαρά στα μάτια του οταν την αντίκρυσε στο κάθισμα του συνοδηγού να πηγαίνει για το λιφτινγκ και με τη διαβεβαίωση οτι πάω να τη φτιάξω να την επαναδρομολογήσω. Χωρίς να το πιστεύει μου ανταπάντησε "τι να την κάμεις καημένη;" αλλά η φωνή του τ αντίθετο μαρτυρούσε

απο τζιν παντελόνι

Το λιφτινγκ, με τις περιορισμένες δυνατότητες του εδώ χειρούργου,της έδωσε παράταση ζωής. Γέμισε το εσωτερικό της χρώμα και ζεστασιά κι έγινε αποθηκευτικός χώρος εκτός των ονείρων και των συγκινήσεων που είχε μάθει να φορτώνεται, με το δικό μου καινούργιο παιχνίδι των χρωμάτων και των υφών.

Υφάσματα,για να μετατραπούν σ όνειρα!



Y.Γ.1 Όλα τα υφάσματα προέρχονται από ανακύκλωση ρούχων που ήταν  πλέον παροπλισμένα

Υ.Γ.2.Τελευταία κάνω μεγάλες απουσίες από τη γειτονιά.  Άλλες φορές μπαίνω χωρίς να βλέπω,
άλλες βλέπω χωρίς να σχολιάζω,άλλες σχολιάζω μετά από μέρες.
Γενικά είμαι σε μία ανάστατη περίοδο  για προσωπικούς λόγους,που προσπαθώ να ξεπεράσω, γι
αυτό δικαιολογούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Κι αν αναρωτιέστε πως  έχω κέφι να γράφω
αναρτήσεις να ξέρετε, έχω  γύρω στις 30 σε αναμονή,οπότε μην παρασύρεστε ούτε απο τη
συχνότητα, ούτε απο το ύφος...απλά αναζητώ την παρέα σας και την κατανόησή σας.

Την αγάπη μου και τις ευχές μου στους Δημήτρηδες & στις Δημητρούλες, πάντα ΥΓΕΙΑ εύχομαι!

Θυμήσου, Σώμα…

"Γυμνό"  Aquarella  σε χαρτί
by  Hara

«Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,

όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,

αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα

γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,

κ’ ετρέμανε μες στην φωνή —  και κάποιο

τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.

Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,

μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες

εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,

θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·

πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα».

(Κ.Π., Καβάφης, Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Εμπνευση... με τη σέσουλα!

Και τώρα με το δίκιο σας θα μου πείτε: ολοκληρώσαμε με τα κουτάκια του λευκαντικού,anything else?

Oh yes!όλο και κάτι υπάρχει, αρκεί νάχετε κέφι να σκεφτείτε.

Πράγματι εξάντλησα όλες τις εκδοχές μεταμόρφωσης του κουτιού.

Κουτί ντυμένο με μπασμένο μάλλινο πουλόβερ

Κουτί  σπάγγοραμένο

Κουτί γαζωμένο

Μέχρι και σε τσόχα έπαιξα! Οχι καλέ τράπουλα ,σύνθεση με τσόχα εννοώ: Κουτί τσόχινο

Όλα καλά κι όλα ωραία που λέει και το Νταλάριο άσμα,αλλά μέσα στα κουτιά υπήρχαν και κάτι δοσομετρητές, τους πετάμε;

Ε, όόόχι! Φάγαμε το γάϊδαρο και θα μείνει η ουρά και μας πειράζει; ΠΟΤΕ!

Τα κοίταζα έτσι ροζούλια που ήταν, δεν μου καναν καρδιά να τ αποχωριστώ, έμπνευση όμως ανύπαρκτη. Κάποια στιγμή εκεί που τα πασπάτευα  και τους έκανα διάφορες σχηματικές ενώσεις,σαν συγχρονισμένη κολύμβηση ένα πράμα, σε μία κάμψη...ΜΟΥ ΡΘΕ!

Φωτεινή ιδέα; εσείς θα την κρίνετε εκ του αποτελέσματος.

Μία παλιά τάβλα κακοπαθημένη υπήρχε, ασταρώθηκε, περάστηκε με εφημερίδες να καλυφθούν τα σκασίματα του χρόνου,τι χρόνου; αιώνων σχισμές καλλίτερα...γαζώθηκε, από πάνω λευκό ακρυλικό και κατόπιν πολλών υπαναχωρήσεων, κατακυρώθηκε η συγκεκριμένη χαρτοπετσέτα. 

Τα υπόλοιπα ήταν θέμα χρόνου.

Κάμφθηκαν οι αντιστάσεις των σεσουλακίων με αναπτήρα (γι αυτό κι η πολύ μαυρότης) απέκτησαν οσφυοκαμψία, αλλά επειδή πλέον δε μπορούσαν να καρφωθούν, κολλήθηκαν με κόλλα στιγμής, που χρησιμοποιώ κατά κόρον και δεν μ έχει εκθέσει. 

Και προέκυψε αυτή η σύνθεση!

Ξύλο με decoupage χαρτοπετσέτας σε γάζα και δοσομετρητές απορρυπαντικού σε θέση  

οrganizing small items

Πουλοποτήστρες;

Οοοχιιι καλέέέ! με τόσους φιόγκους και καμούφα, κρίμα δεν είναι να την τρώει το κρύο και τ αγιάζι;

Έγιναν σταντάκι υποδοχής ό,τι τσιμπιριμπίων κυκλοφορούν ασυνόδευτα κι ασύστολα επι του πάγκου εργασίας, ήτοι καρφίτσες, συνδετήρες, προκάκια,λαστιχάκια, χάντρες κι ό,τι άλλο βάλει ο νους σας αυτού του μεγέθους

Τώρα λοιπόν που σας έλυσα  μονομιάς όλες τις απορίες πως σας φαίνεται η ιδέα μου;

Θα χαρώ ν ακούσω και τη δική σας χρηστική εφαρμογή

Δει δη χρημάτων...Ή ΟΙ ΣΠΑΓΓΟΡΑΜΈΝΟΙ

Θα πρεπε να φτάσουμε στο παραπέντε, για να ξεχαράξει η κότα να κάμει το χρυσό αυγό. Χρυσό μην περιμένετε, ο λόγος το λέει.
Γιατί έτσι και πέρσυ έμεινα αγέννητη, με ένα βίντεο και ένα συρτάρι εξ αγοράς.
Φέτος όμως έκρινα απαραίτητο οτι έπρεπε να συμμετέχω.
Όχι οτι δε θα φτιάξω και το φετινό βίντεο (αν μου ζητηθεί) μια κι έχασα την ευκαιρία να βιντεοσκοπήσω τους χρυσούς γάμους της Υψηλοτάτης... Ποιά Κέιτ και ποιός Ουίλλιαμ, μιλάμε για ντόπιο πράμα ...τεφαρίκι!  Τέλος πάντων είμαι κι εχέμυθη και σταματώ εδώ...αν θέλει ας αποκαλυφθεί αυτοβούλως, πάντως ένα θα σας πω,  οτι εκτός από εμπνεύσεις έχει κι αστείρευτο χιούμορ κι αυτό την κάνει να λάμπει!
Λοιπόν στο θέμα μας, γιατί ο Νοέμβριος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ να τον προϋπαντήσουμε παιδιά... με κουμπαρά!

κουμπαράς απο κουτάκι στιγμιαίου καφέ, γαζωμένος (ντυμένος με γάζα,κουτά μου) και decoupage  με χαρτομάνδηλο

Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, το να φτιάχνεις εκατοντάδες κουμπαράδες που θα μείνουν άδειοι και θα μαραζώσουν είναι πρόκληση, αλλά έτσι την αντιμετωπίσαμε κι εμείς κι είπαμε να μην πάει χαμένο ό,τι ανακυκλώσιμο υλικό σε στρογγυλό σχήμα (κι όχι μόνο) υπήρχε στα σπίτια μας και να το μεταφέρουμε σ άλλα σπίτια!χαχαχαχα έξυπνο!
Τώρα άλλωστε τα περισσότερα σπίτια θυμίζουν τόπους υγιεινής ταφής απορριμάτων, αφού όχι μόνο τίποτα δεν πετάμε, αλλά σκουπιδομαζεύουμε.  Η επόμενη απεργία, θυμηθείτε το, θάναι των οδοκαθαριστών, για.... αντιποίηση αρχής!χαχαχα
Καιρό λοιπόν στοιβάζονταν στο ντουλάπι του πλυντηρίου (αντεκουπάριστο,μην ετοιμαστείτε...) τα κουτιά του λευκαντικού, γιατί χωρίς λευκαντικό τα ρούχα θάταν μονίμως κιτρινοκατρουλιά, μία και το νερό μας είναι σκέτο χρυσάφι! Μόνο ως χρώμα, αλλά το πληρώνουμε ως τέτοιο  πολύτιμο, για να μην το πίνουμε, τέλος πάντων πολύ ξεφεύγω του θέματος.
Καιρό με ρωτούσε και το στεφάνι μου (ένα και μοναδικό Υψηλοτάτη, μην παίρνει και θάρρος... Αυτουνού του χρειάζεται δάφνινο!λίγο είναι να μ ανέχεται τόσα χρόνια;):
"Χαρικλάκι γιατί τα μαζεύεις; θα τα κάνεις κάτι; φρακάραμε"
άδικο δεν είχε,όμως ούτε κι εγω έμπνευση, κι έτσι παρέμεναν σταθερά στο ντουλαπάκι κι αυξάνονταν ραγδαία!

κουτάκι λευκαντικού,με γάζα ομοίως και decoupage επίσης,το μανιτάρι όμως της κορυφής η τελευταία μου τρέλα  ...με ραψιμο!

Ώσπου η έμπνευση μου χτύπησε την πόρτα, δεν ήταν κι εύκολο να χωρέσει από μια κουμπαρότρυπα!

κουμπαράς έτοιμος για Σιβηρία

Κι έτσι ιδέτε άλλους πέντε κουμπαράδες στους τόόόσους που έφτιαξαν τα κορίτσια μας, για καλό σκοπό (ανοίξτε το link)   κι ας ευχηθούμε και πάλι με χρόνια με καιρούς τα παιδιά μας ή τα παιδιά των παιδιών μας (πιθανότερο) να ξαναγράφουν εκθέσεις περί Αποταμίευσης κάθε 31/10, διότι προς το παρόν...παραμένει ως άγνωστη λέξη γι αυτά ,στα λεξικά και μόνο!

κουμπαράς για αποταμίευση για ένα ταξίδι στα καμποχώρια με τους Ηλίανθους της Ιταλίας!

 Για ο,τι υπέστητε με την παρούσα,στους  εαυτούς σας τα παράπονα, που στην μανιταροανάρτηση όλες μ ένα στόμα μια φωνή συνηγορήσατε "βάλτους καπέλα κι έτοιμοι για την κολεξιόν", εγω αντιστεκόμουν...
Η αλήθεια είναι οτι σήμερα που έχει τα γενέθλια το μικρό μου το καμάρι δεν ήθελα να σέρνεται μια ανάρτηση,όπως η προηγούμενη

ένας ακόμα σπαγγο-ραμένος και μανιταρένιος, decoupage χαρτοπετσέτας,με κορδέλες και υφάσματα
ΚΑΙ  ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΑΝΤΑΜΑ ΓΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!

Και μια που ο τίτλος είναι δανεισμένος απο το Δημοσθένη, δείτε και κάποια άλλα αρχαία περί πλούτου, λόγια Μεγάλων ανδρών!

Τι εστί βερίκοκο...

"Βερίκοκα Μοσχάτα"
Ακουαρέλλα σ ε χαρτί Α4

Όταν ζωγράφιζα τα βερικοκάκια μου στην Αθήνα,υπό το άγρυπνο βλέμμα της Κυρίας μου, δεν είχα κατά νού, με τι ανάρτηση θα τα συνδύαζα, ώσπου έλαβα τούτο το μέιλ που αν δε βαρεθείτε θα διαβάσετε παρακάτω.
Και ίσως να μην το αναρτούσα, αν δε θυμόμουν μικρό παιδί πόσο οι παππούδες μου έπιναν το ζουμί  απο τα πικροράδικα και τις αγριαγκινάρες (κι όχι μόνο), έκαναν πιο ισορροπημένη διατροφή και έφτασαν άπαντες τα 100 (όχι της Αστυνομίας, για ηλικία ομιλώ,άπιαστη στις μέρες μας) και επίσης πόσο καθοριστικό & ύποπτο ρόλο παίζουν στις μέρες μας οι Φαρμακοβιομηχανίες (κοινό μυστικό) κι ορίζουν τις τύχες του κοσμάκη.
Διαβάστε λοιπόν, και πάρτε τις απαντήσεις  σας  γιατί φτάσαμε μεν στο φεγγάρι, ο καρκίνος όμως εξακολουθεί να θερίζει όλο και με πιο νέες μορφές,όλο και πιο μικρές ηλικίες...δυστυχώς.

'Φυλή με ανοσία στον καρκίνο! Διαβάστε το προσεκτικά!!!

                                            

Υπάρχει ένας λαός, ο μακροβιότερος στον κόσμο, όπου ο καρκίνος είναι εντελώς άγνωστος. 

Πρόκειται για την φυλή Χούνζα, που ζει στο Πακιστάν και αυτοαποκαλούνται απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

Το φαινόμενο αυτό δεν άφησε αδιάφορους τους επιστήμονες. Κλιμάκιο από το Μεμόριαλ πήγε στην περιοχή και μελέτησε τη διατροφή των Χούνζα.

                                              
Με έκπληξη διαπίστωσαν, ότι οι Χούνζα τρώνε πολλά βερίκοκα και τα κουκούτσια επίσης από τα βερίκοκα. Μάλιστα όσο περισσότερα βερίκοκα παράγει και καταναλώνει ένας Χούνζα, τόσο περισσότερο ανεβασμένη είναι η κοινωνική του θέση. Όταν ένας δυτικός γιατρός επισκέφθηκε τους Χούνζα, του προσέφεραν βερίκοκα και αυτός έφτυνε τα κουκούτσια. Έτσι του είχανε μάθει. Οι Χούνζα έκαναν όλοι έναν μορφασμό αηδίας.

Πέταγε το καλύτερο.

                                   

·         Θυμηθείτε. Το κουκούτσι από το βερίκοκο είναι πάρα πολύ πικρό.

·         Θυμηθείτε! Το πικρό είναι αναγκαίο για τον καρκίνο.

·         Θυμηθείτε! Το πικρό ανοίγει την όρεξη και πολλοί καρκινοπαθείς δεν έχουν όρεξη και πεθαίνουν από καχεξία(υπερβολικό αδυνάτισμα)..

·         Θυμηθείτε! Το κουκούτσι από το βερίκοκο έχει βιταμίνη Β17.

·         Θυμηθείτε! τα παλικάρια των φαρμακευτικών έθαψαν την εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης στο πεδίο του καρκίνου και εκ. άνθρωποι θα πεθάνουν άδικα (Otto Warburg).

Τι έγινε μετά; 

Ο Διευθυντής ερευνών του Μεμόριαλ (δεν μιλάμε για οποιοδήποτε νοσοκομείο - είναι η Μέκκα του καρκίνου) ο περίφημος επιστήμονας Κανεμάτσου Σιγκουίρα, έκανε πειράματα με ποντικούς 

Η ουσία που ανακάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs μέσα στα βερίκοκα, ονομάστηκε Λεατρίλη ή βιταμίνη Β17. 

Ο Σιγκουίρα έμεινε έκπληκτος. Ήταν η δυνατότερη αντικαρκινική ουσία του κόσμου που είχε δοκιμάσει ποτέ, όπως δήλωσε. 

Τι θα κάνατε εσείς και εγώ αν ακούγατε τέτοια καλό νέο; Δεν θα πηδάγατε από τη χαρά σας;

Ο καρκίνος ήταν τελειωμένος. 

Αμ δε! Το χρήμα βασιλεύει. 

Πήγε λοιπόν στους ανωτέρους του και τους είπε τα ευχάριστα νέα. 

Η πιο δυνατή αντικαρκινική ουσία της γης: Β17 η οποία βρίσκεται στα κουκούτσια από βερίκοκα. 

Τι θα κέρδιζαν αυτοί με την αντικαρκινική αυτή ουσία προσβάσιμη στον καθένα; Θα έχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Αν τα κέρδη τους ανέρχονται σε πολλά δις μόνο από την Ελλάδα, φανταστείτε τι γίνεται σε όλο τον πλανήτη. Αλλωστε τα μέλη του Δ.Σ. του Μεμόριαλ ήταν όλοι αντιπρόσωποι φαρμακευτικών εταιρειών.

Του είπαν λοιπόν να συνεχίσει τα πειράματα και να αποδείξει πως ήταν λάθος. 

Το ακούτε; ΛΑΘΟΣ. 

Οι διαδικασίες τροποποιήθηκαν και σχεδιάστηκαν με σκοπό να αποτύχουν και τελικά απέτυχαν.

Αντικατέστησαν τον Σιγκουίρα με έναν κτηνίατρο, ο οποίος χορήγησε στα πειραματόζωα διαφορετική δόση από αυτή που χορηγούσε ο Ιάπωνας επιστήμονας και τα πειραματόζωα πέθαναν. 

Τα αποτελέσματα αυτού του ψευδοπειράματος δόθηκαν στη δημοσιότητα. 

Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα παπαγαλάκια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. 

Φυσικά από το 1980 που συνέβη οι αποδείξεις ακόμη αναμένονται. Δεν αποδείχθηκε!
Ήταν απάτη η Β17, έλεγαν οι γιατροί που δεν γνώριζαν τις λεπτομέρειες. 

Κανένας δεν θα μάθαινε την πραγματικότητα αν δεν επαναστατούσε η συνείδηση ενός θαρραλέου δημοσιογράφου που ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Μεμόριαλ γνώριζε την απάτη.

Ο Ράλφ Μος, δεν άντεξε το βάρος της συγκάλυψης ενός τόσο μεγάλου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. 

Εδώ παίζονταν οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Βγήκε και κατήγγειλε ευθαρσώς τη μεγάλη απάτη. 

Τιμή στον θαρραλέο δημοσιογράφο. 

Τιμή στο Σιγκουίρα. 

Τιμή στον Κρεμπς που βρήκε έναν πολύτιμο σύμμαχο στη μάχη κατά του για τον καρκίνου. 

Από τις Eλληνικές εφημερίδες μόνο "Το Βήμα" ανέφερε στις 23/5/1980 ακροθιγώς το θέμα, χωρίς να εισέλθει στην ουσία του θέματος. Ποιος Έλληνας γνωρίζει αυτή την μεγάλη απάτη;

Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα σύμφωνα με τον Σιγκουίρα:
α) σταμάτησαν τις μεταστάσεις,
β) βελτίωσαν την γενική υγεία,
γ) εμπόδισαν την ανάπτυξη μικρών όγκων,
δ) παρείχαν ανακούφιση από τον πόνο,
ε) ενεργούν πολύ σημαντικά στην πρόληψη του καρκίνου.

Επίσης η πρώτη επίσημη, τονίζω επίσημη, αναφορά του Μεμόριαλ υπογράμμιζε με ιδιαίτερη έμφαση τα θετικά πλεονεκτήματα της Β17. Μετά έπεσε γραμμή. 

Ξέρετε εσείς... Γραμμή και την ακολούθησαν άπαντες.
Χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις!. 

* Θυμηθείτε! Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα στο μανάβη της γειτονιά σας έχουν την ίδια αξία με τα κουκούτσια από τα βερίκοκα των Χούνζα.
Αν λοιπόν αυτοί οι "κύριοι" έσβησαν έναν ερευνητή του κύρους του Κανεμάτσου Σιγκουίρα, που γι αυτόν είχε ειπωθεί από τον αντιπρόεδρο του Μεμόριαλ, ότι είναι ευρέως γνωστός στον κόσμο της έρευνας και ότι οι συνάδελφοί του ερευνητές τον εκτιμούν απεριόριστα. Αν αυτοί οι κύριοι δολοφονούν τους γιατρούς στη Χιλή και αλλού, καταλαβαίνουμε όλοι πως ο πραγματικός καρκίνος για την υγεία της ανθρωπότητας βρίσκεται στα διοικητικά συμβούλια των φαρμακευτικών εταιριών.

Δεν μιλάμε βέβαια για Ελληνικές μικρές εταιρίες, αλλά για σύγχρονα πολυεθνικά θηρία που επιβάλλουν την άποψή τους με χημειοθεραπείες.
Όποιος ασθενήσει από καρκίνο, θα υποστεί από τις Φαρμακοβιομηχανίες τα μαρτύρια της κόλασης.
Γραμμικούς επιταχυντές κοβάλτια, χημειοθεραπείες, εξορκισμούς, για να φύγει ο δαίμονας καρκίνος, διαρκείς εξετάσεις που κρατούν τον άρρωστο σε διαρκή αγωνία, ανασφάλεια, φόβο πανικό, - σωστό θρίλερ. Τώρα το νικήσαμε, δεν αναφέρουμε ούτε το όνομά του και χτυπάμε ξύλο, όταν ακούμε τη λέξη καρκίνος!

Βέβαια τα κυτταροτοξικά φάρμακα, ακτινοβολίες κ.λ.π., είναι γνωστό - και κανείς δεν το αρνείται-, ότι προκαλούν καρκίνο. 

Είναι δηλαδή βασικές αιτίες ανάπτυξης καρκίνου. 

Ο άρρωστος όμως, έκανε ότι ορίζουν οι φαρμακοβιομηχανίες: Καλό για την τσέπη τους, κακό για τον άρρωστο.
Μην ξεχνάτε: Τα όρια της τσέπης τους, είναι τα όρια της σκέψης τους.
Κουβέντα αυτοί για τη διατροφή. 

Ρωτήστε ένα γιατρό αν έχει κάτι διδαχτεί για τη διατροφή στις Ιατρικές Σχολές. 

Οι φαρμακοβιομηχανίες θέλουν τον ιατρικό κόσμο στο σκότος της άγνοιας για τη διατροφή και υπερήφανο για τις φαρμακευτικές του γνώσεις σε σημείο, που να υποτιμά τη διατροφή.

Κανόνας Νο1:

·         Τρώτε πικρά, τρώτε βερίκοκα και τα κουκούτσια τους.

·         Πίνετε χυμό από φύλλα ελιάς.

·         Τρώτε ραδίκια και πίνετε το ζουμί τους με λεμόνι κάθε μέρα.

·         Τρώτε αγκινάρες (πικρές).

·         Πίνετε ζουμί από άγριες αγκινάρες (πολύ πικρό), Βολβούς (πικρό) ή Γαϊδουράγκαθο (silybuns marianum), αυξάνει την παραγόμενη γλουταθειόνη υπεροξειδάση: Εξαιρετικό τονωτικό - αποτοξινωτικό για όλες τις παθήσεις του συκωτιού.

Ας ακολουθήσουμε τη συμβουλή των καλύτερων Γερμανών γιατρών, της περίφημης Επιτροπής
Ε. Η Επιτροπή Ε, κατατάσσει τα πικρά βότανα ως εξής:

1.     κάσσια (quassia amara)

2.     γεντιανή

3.     άγρια αψιθιά.

4.     Φλοιός Gonolobus cocdurango,

5.     Centantium pulchellum,

6.     cot αρπαγόφυτο (από την έρημο Καλαχάρη της Αφρικής (το βρίσκετε στα φαρμακεία).

7.     φλούδα νεραντζιού.

8.     γαϊδουράγκαθο (cnicus benediktus).

9.     Ραδίκι.

10.   κανέλα.

11.   κόλιανδρος.

Οι πικρές αυτές τροφές ανοίγουν την όρεξη. 

Ο καρκινοπαθής συνήθως δεν έχει όρεξη και πεθαίνει από καχεξία. 

Διεγείρουν την ορμόνη γαστρίνη, που με τη σειρά της διεγείρει την παραγωγή και την απελευθέρωση υδροχλωρικού οξέως. 

Όλοι το γνωρίζουν: Τα πικρά βοηθούν στην όρεξη.

Αν το σώμα μας έχει μετατραπεί σε ζαχαροπλαστείο, από τα πολλά γλυκά, ποτά, πατάτες κ.λ.π., {όλα αυτά μετατρέπονται σε γλυκόζη) και συγχρόνως έχουμε απορρίψει την πικρή γεύση, δεν θα πάθουμε καρκίνο;

Το κλειδί είναι η ισορροπία (ομοιόσταση στην ιατρική γλώσσα)"

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Ενας ξεχασμένος περίπατος

Φθινοπώριασε για τα καλά!


Κι όσο κι αν το όνειρο ξεθώριασε επανέρχεται στη μνήμη πάντα.
Η αγάπη μου για κάθε τι παλιό είναι δεδομένη, όπως και για τις παιδικές κι εφηβικές μου συνήθειες.
Κάτι τέτοιο μ οδήγησε και στο σημερινό περίπατο...του νου...του χρωστήρα.
Χρόνια, κάθε Κυριακή παίρναμε το δρόμο με το μπαμπά μου και κάναμε μία μεγάλη βόλτα με τα πόδια.
Τότε που τα πόδια μας υπάκουαν κι άντεχαν.
Αφήναμε τη μηχανή στην Πλατεία και παίρναμε ανάλαφρα το δρόμο της Φιλικών, προς την Μπόχαλη, για να κατέβουμε μετά από τη Σαρτζάδα και να επανέλθουμε στην Χώρα.
Κάναμε πάντα μία στάση σχεδόν στο 1 χλμ  και πίναμε νερό, όχι οτι διψούσαμε αλλά έτσι, από συνήθεια, απο τη βρύση που έφερνε αστείρευτα χρόνια τώρα, παγωμένο και διαυγές το νερό του Κάστρου.
Από πάνω μας υψώνονταν τα ερείπια του ναού του Αγ. Σπυρίδωνα του Ντανούφρη.
Αυτό το ναό δεν τον πρόλαβα, όμως πάντα με μάγευε αυτή η τοποθεσία, ίσως γιατί απο παιδί συνήθισα να τον βλέπω ολημερίς μπροστά μου μέσα απο την ακουαρέλλα ένος άγνωστου ζωγράφου (μάλλον Ιταλού του πολέμου) στο σπίτι μας.
Με μαγνήτιζε κι ήθελα κάποτε να μπορέσω ν' αποδώσω αυτό το συναίσθημα που με κατέκλυζε στη θωριά του και στο συναπάντημά του.
Δίπλα απο τα σκαλοπάτια που ανέβαιναν στον Αγιο Σπυρίδωνα και τώρα έχει μείνει μόνο το πορτόνι που ήταν και καμπαναριό του, ένα παλιό λιτρουβείο.
Ευτυχώς δεν κακόπεσε όπως τόσα και τόσα άλλα προσεισμικά κτίσματα στη σημερινή Ζάκυνθο!
 Ένας λάτρης ζακυθινός είχε την έμπνευση να το κάνει Αρχιτεκτονικό γραφείο κι έτσι έμεινε να στέκει και να ομορφαίνει τη στροφή του δρόμου. Απομεινάρι  παλιακό, που χαϊδεύοντας την πέτρα του τοίχου του σου ψιθυρίζει ιστορίες άγνωστες και αναδύει μυρωδιές ανθρώπων που πέρασαν κι έφυγαν αφήνοντας τ' αποτύπωμά τους σε τούτο το κτίσμα!
Αυτή η στροφή του δρόμου πνιγμένη στο πράσινο, με την ιστορία γύρω της, σε μαγνητίζει!
Τι κι αν παρακάτω έχει τον Αγιο Γιώργη των Φιλικών που ορκίστηκαν οι μυούμενοι στην Φιλική Εταιρία, μεταξύ των οποίων κι ο Κολοκοτρώνης που έζησε σχεδόν 15 χρονια στη Ζάκυνθο τα χρόνια εκείνα.
Τι κι αν απέναντι  στη λαγκαδία, κρυφοφαίνεται η εκκλησούλα της Υπαπαντής, που θαυμάζει απο εκεί τη Ζάκυθο όλη.
Τι κι αν το λιθόστρωτο ρυάκι που περνά μπροστά στα πόδια μας είναι Ενετικό κατάλοιπο, που δυστυχώς όσο πάει κι εξαφανίζεται.
Τι κι αν απο πάνω μας ρίχνει βαρύ τον ίσκιο του το Κάστρο, που όλο το φτιάχνουμε κι όλο έτσι μένει, μέχρι να πέσει να μας πλακώσει, όπως μας αξίζει!
Παρ όλα αυτά λοιπόν, εμένα αυτή η στροφή του δρόμου που οι περισσότεροι την περνούν βιαστικά λόγω της επικινδυνότητάς της, πάντα με γοήτευε κι ήταν ένα μικρό κομμάτι που πάντα λάτρευα.
Με τον καιρό κουραστήκαμε κι οι δυο περιπατητές και τώρα που ανήμποροι πια ξαποστάσαμε, είπα να την κρατήσω στη μνήμη μου ολότελα δική μου.
Σταμάτησα ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι στην άκρη του δρόμου, που η Φύση είχε ξεπλύνει τα ξόμπλια της μετά απο εποχιακό  νεροξέπλυμα του καιρού και το φωτογράφισα.

Καιρό μετά παιδευόμουν να τ αποτυπώσω,όσο πιο σωστά γίνεται, μ όσα χρώματα κι εμπειρία (!) διέθετα.
Πιστεύω οτι τα κατάφερα κι αν δεν τα κατάφερα τεχνικά τέλεια, για μένα είναι τέλειο από τη στιγμή που όταν το έδειξα του μπαμπά μου, ρωτώντας τον αν γνωρίζει τι απεικονίζει, μου είπε άμεσα κι αβίαστα: Το λιτρουβείο του Βουτσινά στον Αγιο Σπυρίδωνα!

Ακουαρέλλα σε  χαρτί

Ναι, λοιπόν το πέτυχα,αφού εκείνος έστω κι έτσι, το αναγνώρισε.
Κι έτσι θα μείνει για πάντα δικό ΜΑΣ, για τις βόλτες  που δεν θα κάνουμε πια.

ΑΝ θέλετε να βαδίσετε στις ίδιες πατημασιές ακολουθείστε με εδώ!

Κυρία, δεν ξέρω αν αυτό ήταν το δικό σου ποθούμενο, όμως τήρησα την υπόσχεσή μου με την αγαπημένη μου και στην αφιερώνω με αγάπη κι ευγνωμοσύνη!

Οταν ανοίγουν οι ουρανοί...

Πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη και έπεσαν μαζεμένοι πολλοί αποχαιρετισμοί.
Εγώ ποτέ δε τα πήγαινα καλά μαζί τους, δε συμβιβάζομαι με τις απώλειες, έστω κι αν είναι προσωρινές.
Εκτός λοιπόν της κόρης μου, μ αποχαιρέτησε και μία φίλη, φίλη καρδιάς τη νοιώθω πια, που είχαμε κάνα-δυό χρόνια να συναντηθούμε.
Έχετε βρεθεί ποτέ σ' αδιέξοδο και ξαφνικά εκεί που όλα τα βλέπεις μαύρα να παρουσιάζεται ένας  "άγγελος" και να σου δίνει τη λύση;
Έτσι συνέβη και το 2006, όταν η κόρη μου ήταν να πάει στην Ιταλία για Erasmus.
Η Ρώμη, πρώτη της επιλογή, δεν διέθετε φοιτητική εστία και τα χρήματα που έδινε το Πανεπιστήμιο δεν έφταναν ούτε για κρεββάτι, όχι για διαμέρισμα ή δωμάτιο.
Το να ζεις όμως στη Ρώμη είναι μια πρόκληση  και μία εμπειρία ζωής που δεν απεμπολείς  εύκολα, οπότε της είπα "δέξου και θα δούμε".
Βέβαια, μια κουβέντα άδεια είναι το "θα δούμε", κι εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ο πρώτος άγγελος!
Πρώτος καιρός στη διεύθυνση του Κ.Ε.Π χωρίς να γνωρίζω κανέναν απο τα νέα πρόσωπα, ο συνάδελφος Γ. είδε την αγωνία μου και μου είπε καθησυχαστικά "μη στεναχωριέσαι, θα βρούμε! Έχω εγώ δικό μου άνθρωπο"
Δεν ήξερα τότε τη συγγένεια, μόνο ευχόμουν να βρεθεί λύση
Και λύση βρέθηκε! Οχι για μία βδομάδα  ή ένα μήνα...
Η αρχική συμφωνία ήταν δύο μήνες μέχρι να βρεί κάτι άλλο... Οι δύο μήνες, έγιναν ένας χρόνος!!!
Ένας χρόνος  που δεν ανησύχησες ποτέ για το παιδί σου, θεωρούσες οτι είναι σε συγγενικό σου σπίτι κι ακόμα καλλίτερα.
Και μη φαντασθείτε οτι η συγκεκριμένη γυναίκα είχε κανένα μέγαρο στο κέντρο της Ρώμης. Ένα διαμέρισμα να καλύπτει τις δικές της μεμονωμένες ανάγκες ήταν, κι αυτό κάνει τη χειρονομία της ακόμα πιο μεγαλειώδη, γιατί εγώ τουλάχιστον αισθάνομαι άβολα μ έναν άνθρωπο ολότελα ξένο μέσα στο σπίτι μου έστω και για λίγο.
Εκείνη όμως, μετά τον πρώτο δικαιολογημένο ενδοιασμό και σκέψη, άνοιξε την αγκαλιά της σαν μάνα, σαν αδελφή, σα φίλη και κούρνιασε το παιδί μου με ασφάλεια και φροντίδα.
Και δεν είναι τυχαίο  όταν τη γνώρισα κι από κοντά!

Είναι ένας φωτεινός άνθρωπος που αστραποβολά καλοσύνη και μεγαλείο ψυχής! Αρκεί να σας πω οτι κάθε χρόνο, εκτός όλων των άλλων,  αφιερώνει ένα μήνα στην Ινδία σ ένα χωριό λεπρών και προσφέρει τις υπηρεσίες της. Ποιός το κάνει εύκολα αυτό;
Γι αυτό νοιώθω τυχερή κι ευγνώμων, γιατί στη ζωή μου συνάντησα τέτοιους ανθρώπους, που μοιράστηκαν από το περίσσευμα της καρδιάς τους κι ανταπέδωσαν στο πολλαπλάσιο το ελάχιστο που είχα κάνει ή δεν είχα κάνει γι αυτούς.
Έτσι λοιπόν αυτός ο άγγελος, που μου δωσε τη λύση σε μια δύσκολη  στιγμή, έγινε άνθρωπος της καρδιάς μου εφ όρου ζωής!
 Ξέρει ή μάλλον νοιώθει, όπως νοιώθω κι εγώ οτι είναι απ αυτές τις σχέσεις που δε τις φθείρει ο χρόνος κι η απόσταση και αυτό το αστραποβόλο βλέμμα και η θέρμη της αγκαλιάς  στη συνάντηση δε ξεχνιώνται,  αλλά δεν απαλύνουν και  τη λύπη του  αποχωρισμού, όσο κι αν είναι προσωρινός
Η αγάπη δεν έχει ανάγκη απο φτιασίδια και μεγάλα λόγια, και τα δώρα που ανταλλάξαμε ήταν μικρά αποστάγματα καρδιάς.
Μου αρκεί που είδα στα μάτια της την έκπληξη όταν το περιεργαζόταν και κατάλαβε οτι θάμαι πάντα εκεί χωμένη να της λέω μαζί με το "ευχαριστώ", πόσο πολύ την αγαπώ και τη σκέφτομαι κι εύχομαι ο Θεός να της δίνει υγεία να δίνει απο την καρδιά της σ αυτούς που έχουν ανάγκη, γιατί είπαμε Η αγάπη που μοιράζεται πολλαπλασιάζεται και η Federica τόχει κάνει πράξη ζωής!
Μια θήκη γυαλιών με decoupage  ήταν λοιπόν το δικό μου pensiero (όπως λένε οι Ιταλοί το δώρο ανάμνησης).

οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος! Decoupage χαρτοπετσέτας &  κρακελέ 2 συστατικών