Σελίδες

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

Αναπόληση μέσα απο ένα ποίημα


Για σκέψου να μην πρόφταινα

κι αυτό το καλοκαίρι

"Πατίνι"
δημιουργία απο πετραδάκια της θάλασσας

να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό

να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου

να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές

να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις


ν’ ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας


να καταλαβαίνω τούς δικούς μου που αγαπώ


να μην αδημονώ μ’ αυτούς που με στηρίζουν

να σκέφτομαι κι εκείνους που θέλησα να ξεχάσω

να βρίσκω φίλους που έρχονται από μακριά

ν’ αφήνω κι άλλες ζωές να μπαίνουν στη δική μου

να κολυμπάω σε θάλασσες ζεστές

ν’ αντικρίζω φρέσκα σώματα γυμνά


ν’ αναπολήσω έρωτες, να ονειρευτώ καινούργιους


"Ποδηλάτισσα"

ν’ αντιληφθώ τα πράγματα που αλλάζουν.


Έτσι καθώς τα πρόφτασα αυτό το καλοκαίρι

λέω να ελπίζω για προσεχή Χριστούγεννα



για κάποια επόμενη Πρωτοχρονιά

Χριστουγεννιάτικο δέντρο απο κελύφη αχινιών,με βάση ένα σπασμένο πόδι ποτηριού


– άσε να δούμε και για παραπέρα.

[Τ. Πατρίκιος, Άλλο ένα καλοκαίρι || H.Cartier-Bresson, Sifnos, Greece, 1961


Τελικά οι αναρτήσεις εδώ γίνονται για 2-3 φίλους που δεν έχουν φατσόλιμπρο, αλλά όπως και νάχει ,για όποιους κι αν μ επισκέπτονται, πάντα θα γίνονται και πάντα θα καταθέτω την ψυχή μου!
Ετσι κι αυτό το ποίημα μου μίλησε στα κατάβαθά της και μ' έκανε ν αναπολήσω όλα όσα έζησα,όχι μόνο ετούτο το Καλοκαίρι που ήταν και ιδιαίτερο,αλλά και όλα τα Καλοκαίρια της ζωής μου. 
Οντως ήμουν ευλογημένη που το (τα) πρόλαβα!
Κάπως έτσι  ξεθάφτηκαν απο τα άδυτα της μνήμης τα παιδικά παιχνίδια (οχι πως είχαν ξεχαστεί ποτέ) κι έγιναν δημιουργίες με πέτρες, αλλά ...με πολύ καρδιά!
Ήδη ξεκίνησαν δειλά-δειλά και κάποιες Χριστουγεννιάτικες κατασκευές και συνδυάστηκαν απόλυτα με την ποίηση.
Το τι θα μας φέρει το αύριο ουδείς γνωρίζει,εύχομαι όμως νάναι ΤΑ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ!!!!

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015

Γράφε-σβήνε

βερεσέδια; ψώνια;;; ο,τι σου είναι περισσευούμενο και μη επιστρεπτέο;;; Υπενθύμιση;
Ο,τι νομίζει ο καθένας οτι σκέφτηκα μεταμορφώνοντας το Νο 2 για το Αλλαξέ το της Αριστέας.

Πάντως αυτό προ μεταμόρφωσης

ήταν ένα ξύλο που είχα ακριβοπληρώσει και φυσικά μετανοιώσει, που κάλυπτε τη γούρνα του νεροχύτη από τα αδιάκριτα βλέμματα στα άπλυτα που θα συσσωρεύονταν
Γι αυτό το πήρα, άσχετα που πολλές φορές η στίβα δεν επέτρεπε  την απόκρυψη και το ξύλο βγήκε στην  αχρηστία.
Γύριζε γύρω-γύρω στην κουζίνα και με διαόλιζε να βρίσκεται συνεχώς μπροστά μου και να μου θυμίζει  το πόσο ξόδεψα για πάρτη του, για ναναι πλέον εμπόδιο στο πέρασμά μου.
Ετσι παροπλίστηκε στο πλάι ενός μπουφέ,μέχρι που αράχνιασε και ξεχάστηκε
Όλο όμως υπήρχε στην άκρη του μυαλού μου να γίνει κάτι χρήσιμο.
Τόσα λεφτά δε τα πετάς έτσι ελαφρά τη καρδία!



Το τι θα το κάνω το είχα σκεφτεί προ διαγωνισμού, χρόνο δεν εύρισκα να το αλλάξω.
Οχι οτι πήζω, αλλά γενικά είμαι όσα παίρνει ο άνεμος κι έτσι άλλο ήθελα να κάνω κι άλλο έκανα στην τελική.
Ωσπου ήρθεν η ώρα του!
Σήμανε ο διαγωνισμός, γιατί μόνο με την κουδούνα θάμπαινα στη διαδικασια να συντομεύσω.
Ηθελα ένα μαυροπίνακα να γράφω τις ελλείψεις της κουζίνας  την ώρα που θα τις θυμόμουν, πριν καταγραφούν στη Σαββατιάτικη λίστα.
Το κενό βέβαια έπρεπε με κάτι να γεμίσει κι έτσι εκεί ντύθηκε με μπάλσα και απο πανω με φύλλο φελλού για να καρφιτσώνω συνταγές, σημειώσεις και ο,τι άλλο θέλω να βλέπω
Εβαψα το κάτω κομμάτι με χρώμα μαυροπίνακα και το γύρω-γύρω με χρώμα κιμωλίας.
Εκανα decoupage σε κάποια σημεία ,ενώ στην κορυφή του ξύλου με στένσιλ  και πάστα διαμόρφωσης,


έκανα μία γιρλάντα τριανταφυλλάκια
Μπορεί νάναι Κουζίνα,αλλά ρομαντικιά κουζίνα! ΑΜ πως.



Στη συνέχεια σειρά είχαν τα διάφορα τσιμπλιμπλίκια, που ως γνωστόν τρελαίνομαι να προσθέτω (και σε κάποιες "έδωσαν" στεγνά την ταυτότητά μου ;) ) και έτσι το θαύμα ολοκληρώθηκε.
Τώρα αφού πέρασε το στάδιο της βαθμολογίας (δε τα πήγε κι άσχημα),  κρεμάστηκε πανηγυρικά σ ένα κενό κομμάτι της κουζίνας (αυτό κι αν ήταν δυσκολώτερο να βρεθεί!) και με τη βοήθεια της κιμωλίας γράφω ο,τι θυμάμαι και δε χαίρομαι...



Ελπίζω η μεταμόρφωση να σας αρέσει για μένα πάντως είναι πολύ λειτουργική και δεν το κλαίω πια

Μαυροπίνακας σημειώσεων με decoupage για ξεχασιάρηδες



το κάτω μέρος του


Την αγάπη μου,μαζί με την ευγνωμοσύνη μου για το πέρασμά σας στην προηγούμενη ανάρτηση και τα καλά σας λόγια, ασχετα αν δεν απάντησα.Υπόσχομαι να τοκάνω έστω και κατόπιν εορτής.
Μακάρι η χιονόμπαλα να φερνε τη χαρμόσυνη ατμόσφαιρα που ευαγγελίζεται σ όλους μας!

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Χριστουγεννοκρουσμένη

Ξαφνικό σας ήρθε που με ξαναβλέπετε τόσο σύντομα;;;
Δεν έχετε κι άδικο.
Σας είχα ξεσυνηθίσει.
Μάλλον  η ωρίμανση  που έλεγα στο προηγούμενο, επηρέασε και την εναλλαγή των αναρτήσεων. Ουδέν κακόν αμιγές καλού!
Αιτία γι αυτή την σύντομη επανεμφάνιση, η τελετή λήξης της διοργάνωσης και η απονομή βραβείων
Μην ανησυχείτε δε πήρα εγω το ΝΟΜΠΕΛ.
Βασικά δε πήρα τίποτα, ε ,είπαμε ,δεν είναι κάθε μέρα τ Αη Γιαννιού!
Αλλά όμως πήρα την ικανοποίηση της δημιουργίας αφ ενός και της επιλογής απο κάποιες απο εσάς των έργων μου.
Κι όλ αυτά στο ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ Νο2!
Κοντεύει να γίνει θεσμός η μεταμόρφωση διαφόρων αντικειμένων που έχει επινοήσει η Αριστέα μας.
Μέσα στ άλλα όλα που "τρέχει", σκέφτεται κι εμάς τις μη λογοτεχνοποιήτριες, που με τα χεράκια μας βγάζουμε τα ματάκια μας και μας καλεί κατά καιρούς να παίξουμε στην φιλόξενη αυλή της!

Γλυκάθηκα απο την προηγούμενη φορά, γιατί όπως και να το κάνεις είναι μία πρόκληση να μεταμορφώσεις κάτι σε κάτι άλλο και να το παρουσιάσεις ινγκόγνιτο σε κοινή θέα και ψηφοφορία.
Αρχίζεις να ψάχνεσαι, να κοιτάς περίεργα και υπο γωνίαν Ωμέγα κάθε τι που βρίσκεται στην ακτίνα του ματιού σου, τόσο που τρομάζουν τα έρμα μπας και ήρθεν η ώρα τους!
Αυτή τη φορά η ώρα ήρθε για ένα ρολόι,ντουμπλ φας, που μου είχε κάνει δώρο ο αδελφός μου κάποια Πρωτοχρονιά και εξ αρχής ήταν ελαττωματικό. Δούλευε μονόπλευρα.
Έτσι  αρχικά, τη νεκρή πλευρά την έκανα decoupage και την άλλη την άφησα να χτυπάει ρυθμικά , μέχρι που κι εκείνη τελεύτησε άδοξα.
Εμενε λοιπόν νεκρό και σκονισμένο, να μου δίνει στα νεύρα. 
Μέχρι που πήρα σβάρνα τα ρολόγια κι άρχισα να τα κουφώνω και να τα μεταμορφώνω. Σωστά καταλάβατε προηγήθηκε άλλο, αλλά δεν τόχετε δει ακόμα.
Αυτό το είδα Χριστουγεννιάτικο, επειδή είμαι αφ εαυτού μου χαρούμενα Χριστούγεννα!

Η μία πλευρά του


Μπόλικο χώρο είχε,έτσι σκέφτηκα να του δώσω μία country όψη,ένα χριστουγεννιάτικο χωριό.


Η πλευρά β!
 (Τα αγγελάκια, είναι τα μαρτυρικά του φιότσου μου, 20 χρόνια και βάλε! αυτό μόνο σας λέω...)

Έκοψα πατρόν και με χαρτοκολλητική έφτιαξα σπιτάκια,τα έβαψα ελαφρά,τα χιόνισα,τα κόλλησα ,ενω ενδιάμεσά τους πρόσθεσα διάφορα στοιχεία .
Επιστρατεύθηκαν Χριστουγεννιάτικα κουμπιά εξ εξωτερικού, που μου είχε φέρει προηγούμενη χρονιά η κόρη μου, διακοσμητικά απο βαφτίσια και συσκευασίες δώρων απ αυτά που δεν πετάω, αλάτι χοντρό για χιόνι (μια που δεν έχουν βγάλει ακόμα τα μαγαζιά χριστουγεννιάτικα να προμηθευτώ χιόνι), τα γνωστά νανάκια μου απο τα αγαπημένα kinder, αστέρια κι αστεράκια,τζελ χιονιού κορδέλες και κουδουνάκια.
Ολ' αυτά μαζί, κλιμακωτά χώρεσαν μέσα στο χαλασμένο ρολόι κι έγιναν μία εντυπωσιακή χιονόμπαλα που ενώ όλος ο νορμάλ κόσμος περιμένει καρτερικά να χτυπήσουν οι καμπάνες Χριστούγεννα, εγω ανυπομονούσα και τάφερα νωρίτερα!
Πιστέψτε με μου άλλαξε η διάθεση.

Ευχαριστώ και απο εδώ, όσους ψήφισαν και τις δύο μου αλλαγές (η άλλη προσεχώς), περισσότερο μ ενδιαφέρουν τα σχόλια και όχι οι ψήφοι,γελάω πολύ.
Και φυσικά ευχαριστούμε την Αριστέα που κουράστηκε να οργανώσει όλο αυτό και να συγκεντρώσει 30 υπέροχες δημιουργίες
Και σ άλλα  με υγεία ...πόσες μέρες έχουμε μέχρι τα Χριστούγεννα είπαμε;;;


Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

Κάτι γλυκό για επίγευση

Τελικά το σύμπαν συνωμοτεί ν αλλάξω διάθεση.
Η Έκθεση τέλειωσε, με μεγάλη επιτυχία και είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό, διότι η ευθύνη ήταν μεγάλη κι εγώ παντελώς ανίδεη για την οργάνωση και τη συνέχιση του εγχειρήματος. Μόνο που μαζί με την αποκαθήλωση των πινάκων και την ολοκλήρωση του σεμιναρίου, έφυγε σαν διαβατάρικο πουλί και το Μαράκι.
Μπορεί να φυγε γεμάτη όμορφες εικόνες,εντυπώσεις ,συναισθήματα,αλλά άφησε ένα μεγάλο κενό,που προσπαθώ να καλύψω συνεχίζοντας να δημιουργώ.



Σαν να το κατάλαβε λοιπόν η Χριστίνα μας, η γλυκειά Βόρεια και φρόντισε να μου χρυσώσει το χάπι του αποχωρισμού μ ένα βραβείο,μεταξύ άλλων...Μπείτε στο μπλογκ της και θα σας περιμένει ανάλογη έκπληξη!
Τώρα ο,τι είχατε να μάθετε το μάθατε στα 5 χρόνια που με "γνωρίζετε", αλλά ως ευγενής δε μπορούσα ν αρνηθώ μία επανάληψη.
Άλλωστε κάθε "βραβείο" έχει τη δική του γλύκα, ανάλογα τον αποστολέα.
 Όχι δεν επιλέγω αποστολέα να τ'  αποδεχθώ ή οχι. Αν επιλέγομαι,  για τον όποιο λόγο από τον καθένα με το δικό του κριτήριο, είναι πάντα μία τιμή, που θάταν αγένεια να αμφισβητηθεί.

1. Πώς αποφάσισες να ξεκινήσεις το blog σου;
Έτσι χωρίς Πρόγραμμα,τόχω ξαναπεί,αλλά δεν το μετάνοιωσα ΠΟΤΕ!
2.Τι είδους θεματολογία περιλαμβάνει το blog σου.
Καθαρά δημιουργικό, προσπαθώ να το κρατήσω,να μη μπολιαστεί με τα άγχη και τις ανασφάλειες μου,αλλά προσθέτω τις σκέψεις μου κι ο,τι άλλο με συγκινεί βαθειά. 
Γενικά είναι ένα αλάφρωμα ψυχής!
3. Έχεις δημιουργήσει φιλίες μέσα από το blogging;   
Έχω δημιουργήσει και είμαι τόόόσο περήφανη γι αυτές! Σαν να βρήκα κόκκους χρυσού σε μια αχανή παραλία. 
Το μοναδικό εμπόδιο, η απόσταση...
4.Θα ήθελες να αλλάξεις κάτι στο blog σου κι αν ναι τι θα ήταν αυτό;
Στην αρχή απο ενθουσιασμό άλλαζα φόντο,γκατζετάκια κ.λ.π. τσιμπλιμπλίκια. Τώρα στη φάση της ωριμότητας (5 χρόνια πέρασαν για!) όλα έχουν ισορροπήσει κι έχω μείνει σταθερή στην εικόνα μου και προοδεύω,ελπίζω ,στα θέματά μου
5.Τι σ΄ευχαριστεί και τι σε ενοχλεί στον κόσμο του blogging;
Με ευχαριστεί η επικοινωνία (αν και τελευταία δεν είμαι συνεπής ούτε καν στα σχόλιά μου),  η συντροφικότητα, η αγάπη και οι φιλίες  που αναπτύσσονται ανάμεσα μας,νοιώθω πραγματικά τυχερή και ευλογημένη γι αυτό. 
Αλλά με στεναχωρεί οτι δεν μπορώ νάμαι συνεπής προς όλους όπως κι όσο θάθελα. 
Μ' ενοχλεί το δήθεν, που δε τόχω ούτε σαν σκέψη στο μυαλό μου. 
Μ' ενοχλεί το ανταποδοτικό κι όχι το αυθόρμητο.
 Γενικά έστω κι εδώ μέσα, θέλω σχέσεις υγιείς και ειλικρινείς.
6.Ποια είναι τα όνειρα σου;
Το βασικότερο μου όνειρο, νάμαι καλά,για να μπορώ ν απολαμβάνω αυτό το δώρο της δημιουργίας,που ανακάλυψα κάπως αργά και της αγάπης που νοιώθω να με περιβάλει. Να κάνω καινούργια πράγματα να μην επαναλαμβάνομαι για να μην βαρεθώ. Τα “πρέπει” τέλειωσαν,μόνο τα “θέλω” εχουν θέση στη ζωή μου.
7.Έχεις εκπληρώσει κάποιο από αυτά;  
Δόξα τω Θεώ νοιώθω γεμάτη! Δεν πρέπει να παραπονιέμαι για τίποτα. Ωστόσο όσο ζεις κάνεις όνειρα και προσπαθείς στο μέτρο του δυνατού να τα πραγματοποιήσεις.
8.Ποιες στιγμές σε κάνουν πραγματικά ευτυχισμένη;
Οι στιγμές που δημιουργώ,οι στιγμές που μοιράζομαι με πρόσωπα αγαπημένα που μας συνδέουν κοινά ενδιαφέροντα και συναισθήματα δυνατά,οι στιγμές που γελάω απίστευτα,γιατί τα τελευταία χρόνια ήταν ξεχασμένο το γέλιο
9.Με ποιο τρόπο διασκεδάζεις;
Εκτός σπιτιού πιο σπάνια με βόλτες επι το πλείστον μοναχικές κοντά στη Φύση που θαυμάζω και όταν ανεβαίνω ΑΘήνα,του δίνω και καταλαβαίνει!!!Εντός σπιτιού ,εχω γίνει ένα με το εργαστήρι και με την κουζίνα . Δημιουργικά χόμπυ και ζαχαροπλαστική!
10.Τι θα ευχόσουν να άλλαζε στον κόσμο;
Η νοοτροπία του ωχ αδερφισμού! Ισως να μην είχαμε φτάσει εδώ,ίσως νάμασταν καλλίτεροι Άνθρωποι και συγκάτοικοι στο σύμπαν, που δεν είναι μόνο δικό μας.


Η Χριστίνα πρόσθεσε λέξεις, και ζήτησε να μάθει τι σημαίνουν για την κάθε μια μας στην κατηγορία. 
Έχουμε λοιπόν και λέμε:
χόμπι: εχει γίνει τρόπος ζωής.  Ζω απο χόμπι!χαχαχαα
αντικείμενα : δεν εξαρτώμαι απ αυτά,φορτίζομαι όμως απο κάποια, όταν δε μεταμορφώνω κάποια άλλα
υλικά: ο,τι βλέπω γύρω μου είναι υλικό!
χρώμα: χωρίς χρώμα ΔΕ ΖΩ!

Το βραβείο έχει κυκλοφορήσει σε πολλά μπλογκς κι εχω καλυφθεί,σ' όλους όμως  στέλνω ακέραια την αγάπη μου,για την παρουσία σας,το σχολιασμό σας, στο χώρο μου και στη ζωή μου! 

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

Ένα όνειρο που έγινε & Έκθεση!

Καινούριος μήνας μπήκε και έκανε ποδαρικό με τον πιο συγκινητικό τρόπο!
Μπορεί νάναι μία ανάρτηση, αλλά εγώ βιώνω ένα μοναδικό γεγονός μία εβδομάδα τώρα...και είμαι τόόόσο ευτυχισμένηηηη!!!!^_^

μολυβάκια που ντεκουπαρίστηκαν ειδικά για την περίσταση
Ένα όνειρο που ξεκίνησε με την πρώτη γνωριμία, που όλο το φέρναμε στην επιφάνεια, αλλά δεν ήμασταν και τόσο σίγουρες οτι θα το πραγματοποιούσαμε .
Τουλάχιστον όχι τόσο γρήγορα και με τέτοιο δυνατό συνδυασμό...
Ομως ξέρετε αυτό που λένε για το σύμπαν,ας μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια,ας τα αφήνουμε να γίνονται και να τ΄ απολαμβάνουμε μ όλες μας τις αισθήσεις

Γιατί όπως λέει η αγαπημένη Αλκυόνη:
"Οταν καθίσεις στο τραπέζι της ζωής να καθήσεις σαν Κύριος, κι οχι σαν πεινάλας
να τρως σιγά και ν'  απολαμβάνεις κάθε μπουκιά
Να μεζάρεις,βρε!
Αυτή είναι η γλύκα
Να μεζάρεις."

Αυτό λοιπόν απολαμβάνουμε εμείς οι δυο,αυτές τις μέρες...αλλά επειδή εγω τα χω πει κατ επανάληψη μέχρι βαρεμάρας,θα αφήσω την άλλη να τα πει (άλλωστε αυτό το blog εχει ξεκινήσει προ πολλού τις φιλικές συνεργασίες), που τα λέει και πιο ...συγκρατημένα ;) χαχαχχααχα  .


Για όσους δεν έχουν λάβει γνώση, διαβάστε εδώ: http://pnoestexnis.blogspot.gr/2015/10/blog-post.html#.VgxSdfntmkp

Ααααα ολα κι όλα, μην διαμαρτύρεστε, δεν το κάνω γιατί είμαι φυγόπονη, αλλά γιατί τάχω ήδη πει δημοσίως,  θα σας δείξω όμως κάτι ακόμα...

Τετράδιο ντυμένο με ύφασμα και στολισμένο με τρέσες,κορδέλες,μοτιφάκια στένσιλς και σφραγίδες
το Τετράδιο των εντυπώσεων!
Που μέρα τη μέρα γεμίζει με θαυμασμό για κείνη και περηφάνεια εμένα!
Φτιαγμένο με πολύ Αγάπη και φροντίδα για την Έκθεση που τίμησε τη Ζάκυνθο.
Αυτά απο μένα και Καλό Μήνα σ όλους!