Οι γιορτές θέλουν γλύκα και φαντασία

Νάμαστε και πάλι εδώώώ!!!!
Και πως να μην είμαστε;
Μετά από ένα ταξίδι αστραπή(πιο αστραπή 😢δε γίνεται) στην λατρεμένη Θεσσαλονίκη,για ένα πολύ χαρούμενο γεγονός, με το να πλησιάζουμε όλο και περισσότερο στην πιο όμορφη Γιορτή του χρόνου 🎅,πού αλλού θα μπορούσε νάμαστε;;;
Η Θεσσαλονίκη με γέμισε χαρά, συγκίνηση με τα καντάρια,περηφάνεια και ολα αυτά τα θετικά συναισθήματα ήρθαν και μεταμορφώθηκαν σε μια γιορτινή ανακύκλωση -κατασκευή.
Στην αρχή, όπως πάντα, δεν υπήρχε σχέδιο,αλλά όπως η όρεξη έρχεται τρώγοντας και έχεις καταβροχθίσει ένα πανετόνε σε χρόνο dt,έτσι και η δημιουργία.
Μπορεί να αποφεύγεις το ανέβασμα στη ζυγαριά,δεν αποφεύγεις όμως με κανένα τρόπο την έμπνευση όταν έρχεται.
Και κάπως έτσι άρχισε το ταξίδι αυτού του κουτιού,γιατί περί κουτιού πάλι πρόκειται, αλλά μεγάλων διαστάσεων αυτή τη φορά.
Κάθε χρόνο αγοράζω οπωσδήποτε ένα panettone,μ' αρέσει πολύ(και τι δε μ' αρέσει θα μου πείτε που έχει ζάχαρη; μαλλί της γριάς νάναι κι ο,τι νάναι!)
Παλαιότερα τ' αγόραζα μέσα σε μεγάλα μεταλλικά κουτιά με vintange χριστουγεννιάτικες παραστάσεις, μέχρι που δεν είχα χώρο πια να τα βάλω (φυσικά σήμερα κοσμούν το γείσο των ντουλαπιών της κουζίνας μαζί με άλλα ομοειδή,που ίσως κάποια στιγμή σας δείξω,να καταλάβετε από πότε άρχισε η μούρλα μου ή  μάλλον αν είχε σταματήσει ποτέ!απλά είχε άλλες μορφές) τα τελευταία λοιπόν χρόνια, τ' αγοράζω μέσα σε μεγάλη χαρτονένια συσκευασία,όπως αυτή:

Ένα ωραίο ιδιαίτερο και μεγάλο κουτί,που μέχρι τώρα πήγαινε χαμένο.
Αυτή τη φορά αφού συροκέλαγε για καιρό από καναπέ σε τραπέζι στην κουζίνα και τουμπαλιν,πήγε τελικά στο εργαστήρι, χωρίς να έχω σκεφτεί τι θα το έκανα 👀,απλά κάτι μου ψιθύριζε μυστικά 👂να το κρατήσω κι έχει ο Θεός!
Μόνο που ο Θεός μπορεί νάχει, το εργαστήρι όμως είναι φίσκα,τόσο που ούτε εγώ χωράω πολλάκις 😡.
Έτσι κάτι έπρεπε να γίνει και γρήγορα μάλιστα.
Κι ένα βράδυ που έβρεχε καταρρακτωδώς όπως χθες να πούμε, ένα βράδυ μαγικό,από τα τελευταία μαγικά που η μοναξιά ήταν η μόνη μου συντροφιά και τι ευτυχία(!!!) αλληλοκοιταχτήκαμε 👀👀και έτσι μυστικά, μου πέρασε την ιδέα να το πιάσω στα χέρια μου... και το ένα έφερε τ άλλο.

Μέχρι σχεδόν την ολοκλήρωση δεν είχα ιδέα γιατί έφτιαχνα αυτό το σπιτάκι.

Στην αρχή σκεπτόμουν να το κάνω φωτιζόμενο και με το εσωτερικό διακοσμημένο.
Όμως έπρεπε να το αποσυνθέσω και φοβήθηκα μήπως το καταστρέψω και τίποτα δεν κάνω.
Ετσι άνοιξα μόνο τη βάση του,  συνέρραψα τα τέσσερα "αυτιά" στις πλευρές του κουτιού να γίνει και πιο σταθερό ακόμα,οπότε σχηματίστηκε μία "καμπάνα"
και εκεί κατά το τέλος,αφού θυμήθηκα το κορδελάκι για το κράτημα που έχει αφ εαυτού του για τη μεταφορά,σκέφτηκα γιατί οχι να μην αποκτήσει ενα "χεράκι" και αυτό και να γίνει κάλυμα για οτιδήποτε χωρούσε αποκάτω και να στολίζει γιορτινά το τραπέζι;
Οπερ και εγένετο!

Μόνο που επειδή δεν είχα εξ αρχής προνοήσει, γιατί μυρμήγκι δε με λες,μάλλον τα τζιτζίκια που μάζευα παιδί μ έχουν καταραστεί να τους μοιάσω, δεν μπορούσα να έχω κορδελάκι ,έτσι επιστράτευσα τη φαντασία μου για άλλη μια φορά,δοκίμασα διάφορα χερουλάκια συρταριών και κατέληξα στο ξύλινο κουβαριστράκι, που μ ένα μανιταράκι στην τρυπούλα του, απέκτησε μορφή "καπνοδόχου" αλλά και χεράκι για να το σηκώνεις.

Η μεγάλη πόρτα είναι ξυλόγλυπτο.
Ένα πανέμορφο ξυλόγλυπτο, που μαζί με πολλά άλλα εντυπωσιακά επίσης της εταιρίας artemis douros, που σ΄ ένα διαγωνισμό στο fb, που διοργάνωσε η ταλαντούχα Ελένη μας,είχα τη μεγάλη εύνοια της τύχης να κερδίσω 🎉🎉και θερμά ευχαριστώ γι αυτό και τη διοργανώτρια και τον χορηγό. Ηταν όλα ΥΠΕΡΟΧΑ!!!!

Πόρτα από ξυλόγλυπτο και το κοριτσάκι με την πουτίγκα χαρτοκοπτική απο κάρτα πολλών ετών!!!

Κι αφού από γλυκό προερχόταν σε γλυκοκάλυμα μεταμορφώθηκε.

Ένα ξύλινο τετράγωνο με διαχωριστικά χώθηκε δίκην βιτρίνας καταστήματος στη μια πλευρά και λαχταριστές τούρτες στόλισαν το τζάμι του.

Η "βιτρίνα" ρηχή ξύλινη βάση με κουτάκια,"επένδυση" τέντα, στεφάνια
και τούρτες από χαρτιά scrapbooking, "γυαλί" από κουτάκι διαφανές

πρόσθετο κουτάκι διαμορφωμένο σαν σαχνισί

 
Στην άλλη  πλευρά, ένα  κουτί από τα ενέσιμα(μη ξεχνιόμαστε 😏) που εσωτερικά είχε ένα "παράθυρο"  από μόνο του, έγινε σαχνισί ( επιρροή από παραδοσιακή λαική αρχιτεκτονική) και μέσα από το άνοιγμα του παραθύρου του βλέπεις ήδη τον Αγ. Βασίλη ν΄ αφήνει τα δώρα του!

Έτσι πλησιάζοντας ο Δεκέμβρης σ' απόσταση αναπνοής  πλέον, ανοίγουμε τα σπίτια μας αλλά και τις πόρτες της καρδιάς μας να μοιράσουμε και να δεχτούμε ΑΓΑΠΗ!

χαρτιά scrapbooking και ξύλινο αυτοκινητάκι

Σας εύχομαι μία όμορφη και μοναδική βδομάδα 💝

Μια "στέγη" για τις επιθυμίες μας

Φίλοι αγαπημένοι,ενώ ο καιρός συνεχίζει μ' αρκετές μεταπτώσεις, πάντα όμως με νοτιάδες,εγώ συνεχίζω το δημιουργικό οδοιπορικό μου προς τα Χριστούγεννα.
Θα προσπαθήσω να οδηγηθούμε εκεί σιγά σιγά, χωρίς καιρικές υπερβολές,που ούτε καν στα ψηλά βουνά δεν έχουν αρχίσει ακόμα 😉😊😀
Έτσι τα χιόνια θα περιμένουν λίγο ακόμα.
Προς το παρόν μπορεί τα πρωινά νάναι ζεστά, αλλά το βραδάκι ένα κρύο τοχει και τότε εκτός από ζεστή ζακετούλα και χουχούλιασμα, όταν έχεις και καλή παρέα ένα τσαγάκι το θέλεις να γλυκαθεί και να ευφρανθεί το μέσα σου!
Και αφου έχουμε όλα τ άλλα απαραίτητα σύνεργα, τσαγιερό, φλυτζανάκια, σουρωτηράκια να μην έχουμε και σπιτάκια αποθήκευσης φακελακίων τσαγιού 😏;
Αν κι εγώ προτιμώ το χύμα, που μου φέρνει το κοριτσάκι μου εξ Αγγλίας,γιατί έχει κάτι μίξεις που σε παραπέμπουν καρφί για τα Χριστούγεννα με τις φρουτώδεις γεύσεις τους και τα αρώματά τους, κάποιοι άλλοι όμως προτιμούν τα συσκευασμένα.
Ε! γι αυτούς τους "κάποιους" έχουμε τα σπιτάκια,για να ταξινομούνται τα φακελάκια πιο εύκολα

Τα συγκεκριμένα βέβαια σπιτάκια πωλούνται μ΄ άλλο σκεπτικό (ως πουλόσπιτα), αλλά ποιός μας εμποδίζει να τους αλλάξουμε χρήση;
Θα τους κακόπεφτε μήπως νάναι μέσα στο ζεστό σπιτικό, να συνοδεύουν χαλαρές κουβέντες πάνω από αχνιστό τσαγάκι;;; Οχι βέβαια!
Έτσι γίνονται κι αυτά μέρος της γιορτινής κι οχι μόνο ατμόσφαιρας,γι αυτό τα θέματα που επιλέχθηκαν να ντυθούν δεν είναι απόλυτα χαρακτηρισμένα χριστουγεννιάτικα,εκτός του ενός.
Η αλήθεια είναι, οτι πολλοί φίλοι, μου ζητάνε για δώρα δημιουργίες όλων των εποχών. Όμως οταν πλησιάζουν Χριστούγεννα κι επικρατεί δημιουργικός οργασμός,καμιά έμπνευση δεν προσαρμόζεται σε μη γιορτινή διακόσμηση, όση προσπάθεια κι αν καταβάλω.
 Ίσως επειδή κι εγώ όταν μου φέρνουν δώρα αυτή την εποχή θέλω νάναι χριστουγεννιάτικα.
Για τα άλλα, υπάρχουν  άλλες 360 μέρες το χρόνο.
Έτσι τα "παντός καιρού" είναι πολύ λίγα.

Κι αφού εξασφαλίσαμε σπιτάκια για το τσάι,σκεφτήκαμε και την αποταμίευση.
Ποιός ξέρει ίσως κάποια στιγμή πάω κι εγώ η ίδια να διαλέξω και να φέρω το τσάι μου από το εξωτερικό 👀
Δεν είναι βέβαια αυτό απαραίτητο,μια που και η εγχώρια αγορά δεν έχει τίποτα πλέον να ζηλέψει της του εξωτερικού,απλά θάναι ένας ακόμα λόγος, μπας και πάω επιτέλους να δω τη Χώρα, που φιλοξενεί, τόσα χρόνια τώρα, το κοριτσάκι μου 😯🙏.
Γιατί η αλήθεια είναι οτι μ όλες τις αναποδιές που μου έχουν προκύψει,δέκα χρόνια τώρα δε βρέθηκε έστω μια εβδομάδα χαλαρή να την επισκεφθώ.
Ελπίζουμε λοιπόν και μέχρι τότε,ένας κουμπαράς για ταξιδιάρες ψυχές που προβλέπουν και μαζεύουν "πριν  πεινάσουν", σαν μυαλωμένα μυρμηγκάκια έγινε με συρραφή κομματιών (τύπου πατσγουορκ) από διάφορες χαρτοπετσέτες με εικόνες από διάφορα μέρη του εξωτερικού, Αγγλία, Ιταλία, Ν.Υ,Γερμανία, τυλιγμένος με κορδέλες ευχετήριες κι ένα μεταλλικό αεροπλανάκι έτοιμο για απογείωση!

Ο  άλλος είναι ντυμένος με ήρωες παραμυθιών, απ' αυτούς που μεγαλώσαμε μαζί τους,ο Πινόκιο με την συνείδησή του,το μικρό γρύλο, η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, η Κοκκινοσκουφίτσα κι ο,τι μας κάνει ακόμα να νοιώθουμε παιδιά.

Δυο κουμπαράδες λοιπόν για διαφορετικούς χρήστες και καλή αποταμίευση!
Αυτά είναι δυο ακόμα δημιουργικές ενότητες,συνέχεια του προηγουμένου και αναμείνατε για τις επόμενες😉😋
Μέχρι τότε να περνάτε καλά και να ονειρεύεστε!
Δεν ξοδεύετε δραχμή και νοιώθετε ευτυχισμένοι 😍

Ουδέν κακόν αμιγές καλού

Η πολυφαρμακία μας χαρακτηρίζει ως λαό.

Η ανάγκη της επιβίωσης,το αίσθημα της αυτοσυντήρησης,ο φόβος του θανάτου μας οδηγεί στα φαρμακεία,πολλές φορές με δική μας πρωτοβουλία, να εφοδιαστούμε με φάρμακα, να αντιμετωπίσουμε ό,τι μας απασχολεί θεραπευτικά

Πολύ κακό αυτό, όταν γίνεται με δική μας πρωτοβουλία αλλά και όταν κάποιοι γιατροί,με το δέλεαρ των δώρων των φαρμακευτικών εταιριών σε φορτώνουν φάρμακα, που μπορεί στην τελική να μη σου είναι απολύτως απαραίτητα.

Πολλές φορές δε έχω σκεφτεί, πόσο πιο απλά ήταν τα πράγματα όταν δεν υπήρχε όλη αυτή η υπερκατανάλωση των φαρμάκων και τα φαρμάκια που ποτίζουμε τον οργανισμό μας.

Βέβαια θα μου πείτε πέθαινε και κόσμος,αλλά και τώρα παρά τα φάρμακα οι απώλειες είναι στο πρόγραμμα.

Κανένας δεν σου εξασφαλίζει την αθανασία.

Και μια που δε μπορούμε σε κάποιες περιπτώσεις να τ΄ αποφύγουμε, ας τα δούμε πιο δημιουργικά 😉

Εμ τι νομίζατε;  οτι έγινα η μετεμψύχωση της μαντάμ Κιουρί και θα σας παρουσίαζα νέο φάρμακο;

Οχι βέβαια!

Ο,τι λέω και γράφω εδώ μέσα αφορά δημιουργίες.

Και μια που ξεκίνησα από καιρό τα Χριστουγεννιάτικα, έστω και μη βοηθούντος του καιρού, σκέφτηκα να εκμεταλλευτώ ο,τι συσκευασίες ή εξαρτήματα έχω καταχωνιάσει κατά καιρούς από φαρμακευτικές συσκευασίες και να δημιουργήσω ένα χριστουγεννιάτικο αστικό τοπίο.

Βγήκαν λοιπόν τα κουτιά από τα συρτάρια κι άρχισε να χτίζεται πετραδάκι-πετραδάκι .

Κουτιά  σκληρής κατασκευής ή κουτιά με διαφάνεια στη μία πρόσοψη,έγιναν ο τέλειος καμβάς,άλλο εσωτερικά κι άλλο εξωτερικά να φορέσουν τα γιορτινά τους ,να αποτάξουν το "κακό" τους παρελθόν και να ξανακυκλο-φορήσουν με νέες προοπτικές στο μέλλον😍

Στο εσωτερικό αυτού με τη διαφάνεια, χρησιμοποίησα μία αγαπημένη χαρτοπετσέτα,"ψήνοντας χριστουγεννιάτικα βουτήματα".

Απλό και φωτιζόμενο

Εξ ου και η καπνίζουσα καπνοδόχος, αμ' όχι παίζουμε!😋
Εξωτερικά ντύθηκε με απομίμηση γρανίτη.















Στο άλλο κουτί χρησιμοποίησα εξωτερικά τη χαρτοπετσέτα, να δημιουργήσω την εικόνα εορταστικής εισόδου και χριστουγεννιάτικου εξωτερικού διάκοσμου.

Το τρίτο σπίτι,που μπορείς να το πεις και διώροφο, ντύθηκε απλά με χαρτονάκι απομίμηση τούβλου και απέκτησε ξύλινο παράθυρο για θέα αφ υψηλού 😊

Από εκεί και πέρα άρχισα να ψάχνω μανιωδώς, στα ουκ έστιν αριθμός κουτιά αποθήκευσης "υλικών", και να μεταμορφώνω κάθε τι που θεωρούσα οτι θα μου χρησιμεύσει στην ολοκλήρωση του συνόλου.

Έτσι ένα πλαστικό κουταλάκι του γλυκού έγινε το σταντ του γραμματοκιβωτίου, ένα εξάρτημα από παιχνίδι αυγού Kinder (είμαι μανιώδης και για τη σοκολάτα τους και για το δώρο -έκπληξη, η γεροντομπεμπέκα!) έγινε το έλκηθρο, προσθέτοντας βάση από έγχρωμο χαρτονάκι, ένα διάφανο κάλυμμα από ξυραφάκι ξυρίσματος έγινε η ζαρντινιέρα στο παράθυρο της σοφίτας και ο φακός από  τα γυαλιά μου στέγαστρο πάνω από την πόρτα που στηρίζεται σε βάση από συνδετήρες  και ένας φανοστάτης έγινε από πολλά ετερόκλιτα κομμάτια συσκευασίας φαρμάκων κι ενός πλαστικού,αγνώστου προελεύσεως το στέλεχος,που μαζεύτηκε από το δρόμο,μέχρι που η κορυφή του περιέχει και τη βελόνα των ενέσεών μου. 

Από το δρόμο επίσης μαζεύτηκε και το μεταλλικό (άγνωστης χρησιμότητας) που αποτελεί το στέγαστρο στο ψηλό σπίτι πάνω από το ξύλινο παράθυρο!!!

Η βάση που απλώθηκε το "χωριό των ολίγων κατοικιών" είναι ένα κομμάτι πλάτης από κάποια  κορνίζα που έσπασε το τζάμι της

Απ όλες τις πλευρές

Κατόπιν αυτού, δεν πρέπει να δώσουμε ένα συχωροχάρτι στην πολυφαρμακία, όταν σου δίνει τέτοιες δυνατότητες μεταμόρφωσης και αποφόρτισης ειδικά μιας μέρας που όλα μπορούσαν να συμβούν προς το χειρότερο ;

Ειλικρινά με ηρέμησε, μ' έβαλε σε διαδικασία να σκέφτομαι την επόμενή μου κίνηση,να ψάχνω,να βρίσκω,να εφευρίσκω,να πραγματοποιώ και στο τέλος να θαυμάζω το αποτέλεσμα με μια διάθεση πολύ ανεβασμένη και καμιά σχέση από την αρχική.

Νομίζω οτι όχι μόνο σας έδωσα μία ιδέα δημιουργικής εορταστικής ανακύκλωσης,αλλά και μία ανάσα αισιοδοξίας,οτι όλα μπορούν ν' αλλάξουν προς το καλλίτερο, αρκεί να το επιδιώξουμε 😉


Υ.Γ. Ξέρω οτι δείχνει λίγο δυσανάλογο τα ύψη με τη μινιατούρα,αλλά επειδή την αγαπώ και μου την έχει τραυματίσει ο σεισμός,ήθελα να συμμετέχει έστω και δυσαρμονικά στο εορταστικό σύνολο. Δείξτε κατανόηση🙏...ΚΑΙ για άλλο ένα λόγο...οτι στην προσπάθειά μου να καλύψω όλες τις λήψεις και να καταφέρω και μια καλή φωτιζόμενη εικόνα...έπεσε😈😡και έγινε εις τα εξ ων συνετέθη. Ευτυχώς το συνέφερα εκ νέου 😤😤

Την αγάπη μου μέχρι την επόμενη φορά & ΚΑΛΟ, ΥΓΙΗ,ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΜΗΝΑ!!!!<3 p="">