Γιορτάζω και το φωνάζω!

Μια αναπνοή πια από τα Χριστούγεννα και λίγες ώρες από το να πατήσω ένα ακόμα σκαλί από το σύνολο που μου έγραψε ο Θεός να ζήσω.
Και νάθελα να το κρύψω πάντα κάποιος με μαρτυράει και αρχίζουν πρώιμα οι ευχές.
Νάμαι λοιπόν έτοιμη να τις δεχτώ, απενοχοποιημένη και ευγνωμονούσα !

Το εξώφυλλο του κουτιού 3d με χαρτιά scrapbooking και διάφορα διακοσμητικά

Όσο το βιβλίο ήταν κλειστό και οι σελίδες άγραφες, ουδείς μπορούσε να προβλέψει τη συνέχεια!

Προ πολλού σε καθοδική πορεία, είναι πάντα μια μέρα που με αναγκάζει να κοιτάζω πίσω τα σβηστά κεριά και ν απορώ, πώς διανύθηκαν τόσα χρόνια,το ξεκίνημα (όσο θυμάμαι)τη συνέχεια ,τα όνειρα,τις ανατροπές,τις πραγματοποιήσεις...
Κάποτε,στα χρόνια της φοιτητικής ζωής,που πολλοί θέλαμε να μάθουμε με κάποιο τρόπο το μέλλον γιατί βιαζόμασταν να μάθουμε τα μελλούμενα και να είμαστε έτοιμοι (;) βρέθηκε κάποια και διαβάζοντας το χέρι μου είπε οτι κάπου στα  μισά θα μου δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία.
Τότε κάπου κλονίστηκα αλλά και πάλι στα 18 του χρόνια ποιός πιστεύει οτι στα μισά θα κοπεί η πορεία του! κάπου το αγνόησα ηθελημένα να μην μ' επηρεάζει.
Και όμως ήρθε και επαληθεύτηκε!
Το μεταφυσικό πάντα με φόβιζε, όμως ήρθε κι επιβεβαιώθηκε εκείνη η μάντισα σε μια στιγμή που όλα φάνταζαν οτι είχαν ευθυγραμμιστεί.
Κάπως έτσι, η ζωή σου υπενθυμίζει, οτι εσύ είσαι ένα απλό πιόνι,που αρκεί ένα δυνατό φύσημα  να σε ρίξει από τη σκακιέρα της . Από εκεί και πέρα μπορεί να σου δοθεί η δυνατότητα να το παλέψεις ή να σ' αποκάμει
Κι εμένα μου δόθηκε, κι εκεί που είχα σχεδόν παραδοθεί, μια φλογίτσα μέσα μου έγινε ελπίδα και ασθενικά στην αρχή με πιο πείσμα μετά, έγινε όπλο και πολέμησα και νίκησα.
Μ αυτή την ημερομηνία θάμουν πολύ ικανοποιημένη να τη γιορτάζω γιατί τότε θάμουν ακόμα νήπιο, αλλά τώρα νοιώθω ευγνωμοσύνη γι αυτή την ευκαιρία και όσα αυτή έφερε μαζί της.
Σαν να ξανάγινα έφηβη και να ξανάκανα όνειρα από την αρχή. Πιο ώριμα,πιο συνειδητοποιημένα με το απόσταγμα πλέον της πείρας και χωρίς την αθωότητα του παιδιού.
Από εκεί και μετά μου δόθηκαν ευκαιρίες που δε πίστευα ποτέ οτι θα είχα στη ζωή μου.
Τα όνειρα της εφηβείας ξαφνικά πήραν σάρκα και οστά κι ο,τι δεν έκανα τότε τα έκανα μαζεμένα μετά.
Βέβαια θάθελα να τα είχα ζήσει μαζί με τον πατέρα μου που ήταν ο άνθρωπος που θέλοντας να με προστατεύσει από την βιοποριστική ανασφάλεια με απέτρεψε από τα αρχικά μου όνειρα.
Πού να έβλεπε λοιπόν οτι έτσι από το πουθενά άρχισαν να πραγματοποιούνται, εκεί που όλα θα μπορούσαν νάχαν τελειώσει ή που πολλοί παροπλίζουν τη ζωή τους και θεωρούν οτι ο προσωπικός κυκλος ζωής τους ολοκληρώθηκε και αφιερώνονται αποκλειστικά στην ανάστηση των εγγονιών τους
Παραβλέποντας λοιπόν το αριθμητικό, ως απλά ενα νούμερο και επειδή μέσα μου νοιώθω οτι διανύω μία ακόμα εφηβεία ξαναπαίρνω τη ζωή από την αρχή.
Ξετυλίγω το νήμα κάνω κόμπους σ ε κάθε στάση και φυσικά απολαμβάνω με παιδιάστικη διάθεση τα Χριστούγεννα
Στολίζω το δέντρο που μου στόλιζε ο μπαμπάς ξημερώνοντας τα γενέθλιά μου,οχι κυπαρίσσι φυσικό πια,αλλά ψεύτικο όπως ψεύτικα είναι πολλά πράγματα γύρω μας,μπορεί τα στολίδια του να μην είναι κυπαρισσόμηλα τυλιγμένα με χρυσόχαρτα,γυάλινες μπάλες και λουλουδένια πλαστικά φωτάκια,αλλά άλλα πιο βιομηχανοποιημένα, το χιόνι δεν είναι ανοιγμένο με προσοχή μπαμπάκι να φαίνεται σαν πάχνη,αλλά τούλι και σκόνη χιονιού,αλλά προσπαθώ να αντικαθιστώ τις μνήμες και να δημιουργώ νέες για τη συνέχεια που δεν έχουμε δικαίωμα να σταματήσουμε,επειδή είναι η προσωπική και οικογενειακή μας ταυτότητα
Το τζάκι καίει τα ξύλα τρίζουν παραδομένα στις πύρινες γλώσσες  και η θαλπωρή του ζεσταίνει το σπίτι τις κρύες μέρες του χειμώνα.
Τα τζάμια αχνίζουν και ποτάμια υγρασίας κυλάνε κάθετα  διαθλώντας την εξωτερική εικόνα και σβήνοντας σκέψεις πικρές.
Η κουζίνα είναι οι μέρες αυτές που παίρνει φωτιά και μυρωδιές διαχέονται στην ατμόσφαιρα.Η κανέλα και το γαρύφαλλο είναι το αρωματικό χώρου των ημερών.Μ αρέσει να σκέφτομαι οτι αυτό είναι το προσωπικό μου άρωμα,ζεστό,θελκτικό που σκαλίζει εκτός απο όσφρηση και γεύση,την καρδιά και ξεγυνώνει αναμνήσεις.
Δεν μ απασχολεί πια αν θα μου πέσει το ηύρεμα της χριστουγεννιάτικης κουλούρας,το δικό μου το ηύρεμα ευτύχησα να το κερδίσω για δεύτερη φορά και δνε ηταν αυτό το δέυτερο που βάζουμε για να ξεγελάμε τα παιδιά!
Σκοπεύω δε να το αξιοποιώ κάθε μέρα με όλη τη φλόγα της καρδιάς μου με ελπίδα και ευγνωμοσύνη.
Αυτά είναι τα πραγματικά μου γενέθλια!!!
Σας καλώ λοιπόν να σας κεράσω,στο "ζεστό" μου σπιτικό, ν ανταλλάξουμε ευχές ,να σας πω πόσο χαρούμενη με κάνετε με το πέρασμά σας κάθε φορά και πάνω απ όλα την αγάπη σας,που είναι αμοιβαία!

Το εσωτερικό, ολα φτιαγμένα στο χέρι!

ΚΑΛΑ,ΦΩΤΕΙΝΑ και ΦΩΤΙΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

ΦΩΣ! περισσότερο φως.

Ξύλινη πλάτη απο κάδρο με πάστες και σύνθεση 3d απο χαρτί και ριζόχαρτο decoupage χριστουγεννιατικη

Καλή βδομάδα φίλοι μου!

Με την Γιορτή του Αγίου μας μπαίνουμε στην τελική ευθεία των Χριστουγέννων!

Ο καιρός συγχρονίζεται πλέον με την εποχή και τα σπίτια αποκτούν μια γλυκειά θαλπωρή και μια εσωτερική φωτεινότητα.





Εκείνο που με λυπεί είναι, οτι αυτό δε συμβαίνει παντού.
Σκέφτομαι οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα,άστεγους μέσα στο κρύο στους δρόμους των μεγάλων Πόλεων,μια εικόνα που συναντώ στους δρόμους της Αθήνας (πρόσφατα είδα και στη Θεσσαλονίκη) τα τελευταία χρόνια και πολύ με πληγώνει.
Είναι μαχαιριά στην καρδιά αυτές οι εικόνες σε μια πρωτεύουσα τον 21ο αιώνα!
Πέρασαν τόσα και τόσα αυτά τα πολύπαθα Κράτη,πολέμους,κατοχές,επαναστάσεις και φτάσαμε μετά από μια εποχή φαινομενικής ευμάρειας σε μια κατάντια χωρίς τέλος.
Ας ελπίσουμε οτι τα λόγια με τα οποία προσπαθούν να μας πείσουν οι εκάστοτε πολιτικοί που άρχουν,οτι δηλ. ξεπεράσαμε το σκοτεινό τουνελ και τώρα πια θάρθει η ανάπτυξη (!) να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και να ξαναποκτηθει η αξιοπρέπεια και θα σταθούμε καλλίτερα στα πόδια μας.
Ελεύθεροι δε θάμαστε ποτέ γιατί μια ζωή η καημένη η Ελλάδα είχε πάτρονες που την κηδευμόνευαν, την κατηύθυναν, την προστάτευαν δήθεν ,στην πραγματικότητα τα δικά τους συμφέροντα υπερασπίζονταν, αλλά τουλάχιστον θα σηκώσουμε λίγο κεφάλι από αυτή την κατάντια των τελευταίων ετών.
Αισιόδοξη; δε θα τόλεγα,απλά ελπίζουσα σ ε μια εποχή που εκτός των άλλων ο από ανατολάς κίνδυνος όλο και βρυχάται.
\

Ξύλινη κορνίζα με pachwork απο χαρτονάκια και ξύλινα στοιχεία

Δε ξέρω τι μ έπιασε πρωινιάτικα με όλο αυτό το παραλήρημα,μια ανάρτηση χριστουγεννιάτικη είπα να κάνω και μου βγήκαν αυθόρμητα αυτές οι σκέψεις ίσως γιατί τα Χριστούγεννα περισσότερο από μια θεολογική προσέγγιση και ερμηνεία είναι ΑΓΑΠΗ και ΕΙΡΗΝΗ και αυτή η αγάπη στις μέρες μας, δίνεται με το σταγονόμετρο και η ειρήνη αναζητάται κάτω από βόμβες και από στρατιές προσφύγων που εγκαταλείπουν την πατρώα γη να εξασφαλίσουν ζωή!

Τις μέρες αυτές αναζητάται περισσότερο η Ανθρωπιά.
Το να δώσεις χέρι στο διπλανό σου, ν αγγίξεις τα προβλήματά του, παραβλέποντας για λίγο τα δικά σου.
Ν' απαλύνεις τον πόνο  εσύ που ξέρεις απο πόνο,αλλά αναγνωρίζοντας οτι δεν ειναι τίποτα ο δικός σου

μπροστά σ άλλους.Μη θεωρήσεις ποτέ οτι εσύ εχεις τα περισσότερα εαν δε δεις τα χειρότερα!
Και αυτές οι σκέψεις δεν μπορούν να μη σου γεννηθούν οταν τη βοήθεια τη ζητάνε παιδιά!
Δύσκολη η ζωή για πολλούς,που δεν τους χάιδεψε,αντίθετα τους έδειξε το πιο σκληρό της πρόσωπο.
Ας αρθούμε λοιπόν στο ύψος των περιστάσεων και ας δώσουμε νόημα και ουσία στο μήνυμα των ημερών που έρχονται
Μέσα από τα ζεστά και στολισμένα μας σπίτια,από τα γεμάτα τραπέζια και τις ζεστές αγκαλιές,ας θυμηθούμε οτι εκεί εξω δεν είναι όλοι ευτυχισμένοι και καλά τα αναβοσβήνοντα λαμπιόνια,αλλά πιο ωραίο η φωτεινή και γεμάτη καρδιά ,που είναι εκεί  που υπάρχει ανάγκη και μοιράζει και προσφέρει από το υστέρημά της.
Μόνο τότε θα νοιώσουμε οτι κάτι πραγματικά κάπου γεννιέται!
Η καρδιά του καθενός είναι η φάτνη που γεννάει την ελπίδα και την έχουμε τόσο πολύ ανάγκη στις μέρες μας!
Και για να μην σας αφήσω  ετσι θα φωτίσω το τέλος

Φωτιζόμενο Υαλοτουβλο

Σε πρωινή λήψη

Προσθήκη λεζάντας

Χαρτινο κουτί συσκευασίας χριστουγεννιάτικο "φαναράκι" με ξωτικό

Τρίο καρώ

Με τούτα και μ' εκείνα βρεθήκαμε στο Δεκέμβρη!!!!

Πότε πέρασε ένας χρόνος ολάκερος,ούτε που το κατάλαβα (ένας λόγος είν' αυτός,αλλά λέμε...).
Σαν ρόδα γυρίζει και τρέχει στην κατηφοριά, από τη στιγμή που θα καβατζάρει την Πρωτοχρονιά, κι άντε να την φτάσεις!!!
Άλλοτε με καλά κι άλλοτε με άσχημα,όπως είναι ούτως ή άλλως διανθισμένη η ζωή, για να αντιλαμβανόμαστε καλλίτερα τη γλύκα της,ξαναφτάσαμε, μια ανασεμιά, στα Χριστούγεννα.
Πάλι θα ευχηθούμε τα καλλίτερα,πάντα θα ελπίσουμε γι αυτά και στις περισσότερες των περιπτώσεων θα ...διαψευσθούμε πανηγυρικά.
Όμως εμείς δεν θα πάψουμε να ελπίζουμε,να ευχόμαστε ,να προσπαθούμε γι αυτά και φυσικά να δημιουργούμε όμορφες εικόνες μπας και κάνουμε τούτο τον κόσμο το μικρό το μέγα,καλλίτερο.
Μικρές οι δυνάμεις μας,αλλά αν ενωθούμε χέρι χέρι,όλοι μαζί, μπορούμε
Οχι οτι θα σταματήσουμε τους πολέμους,τις εδαφικές διεκδικήσεις μεταξύ των Κρατών,την ανισονομία,με τις δημιουργίες,απλά θα προσφέρουμε ενα ψήγμα καλοσύνης και αισιοδοξίας στη μαυρίλα που μας περιτριγυρίζει.
Θα οραματιζόμαστε έναν κόσμο πιο φωτεινό και αισιόδοξο,που όλοι θάχουμε λόγο ύπαρξης
Θα πρεσβεύουμε το καλό έναντι του κακού.
Γιατί κάθε δημιουργία,μικρή ή μεγάλη,είναι ένα βήμα προόδου,η ίδια η ΖΩΗ είναι δημιουργία!
Και για να ελαφρύνουμε λίγο την κατάσταση,ας μοιραστούμε χρώματα & έργα, για ένα ευοίωνο ποδαρικό στον καινούργιο μήνα.

Έχουμε λοιπόν το 3 καρώ!
Πότε άλλοτε είναι πιο επίκαιρο τούτο το μοτίβο αν οχι τα Χριστούγεννα;
Ένα καλαπόδι λοιπόν, που έπεσα τυχαία πάνω του σ ενα παλιατζίδικο στου Ψυρρή,κι ένοιωσα τόσο τυχερή γιατί χρονια έψαχνα ανεπιτυχώς για καλαπόδια! Πήρα τότε 3 ,τα δύο φτιάχτηκαν σχχεδόν αμέσως,το άλλο βολόδερνε το έρμο δώθε κείθε  και μάλιστα κοντά στο τζάκι με κίνδυνο σε κάποια ανέμπνευστη στιγμή να γίνει καυσόξυλο.Αλλά οοοχιιι!!!! αυτό αντισταθηκε σθεναρά και πέτυχε την πλήρη του μεταμόρφωση,μετά απο μια ανεπιτυχή πρώτη.






Δε θέλησα να το κάνω 100% χριστουγεννιάτικο,έτσι διάλεξα το αγαπημένο καρω σαν διαχρονικό μοτίβο και η μόνη χριστουγεννιάτικη προσθήκη,ειναι η χαρτοπετσέτα με τα γκυ,που μπήκε στο κομμάτι που ουτως ή άλλως ειναι ξέχωρο απο το συνολικό,υπο τύπον "κάλτσας",εξ ου και το κορδόνι,να κάνει "μπαρέτα".


















Τα διακοσμητικά απο ρητίνη ,με παίδεψαν αρκετά,γιατί λόγω της καμπυλότητας του καλαποδιού,δεν κολλούσαν άνετα στα πλάγια,αλλά ελπίζω οτι τα μισοκατάφερα.

Το άλλο είναι ένα καδρακι, προιόν ανακύκλωσης από ένα δώρο που πέταγε ο γιός μου.
Πού θα ξανάβρισκα όμως ένα τέτοιο κομμάτι ξύλου; Έτσι διασώθηκε,
ντύθηκε κι αυτό με την καρώ χαρτοπετσέτα,
στολίστηκε παντοιοτρόπως (decoupage πάνω στο κεντρικό στρογγυλό ξυλο, chipboard, μεταλλικά διακοσμητικά,κορδόνι,φιογκάκι)και ιδού ενα χαριτωμένο καδράκι για εορταστική ατμόσφαιρα οπουδήποτε.



Και για την συμπλήρωση του τρίο,ένα πινέλο,που λόγω χρήσης αχρηστεύτηκε, έγινε ο ιδανικός

καμβάς για έναν αλλοιώτικο Αη Βασίλη.

Εκ του αποτελέσματος,
δε θα ταν κρίμα να πήγαινε χαμένο;;;
Για μένα είναι ένας πολύ γλυκός Αη Βασίλης,όπως αυτός που φανταζόμαστε από παιδιά.
Ροδαλός,γεματούτσικος,καλοκάγαθος και κουβαλητής!!!

Μακάρι να κουβαλήσει σ όλους μας ΥΓΕΙΑ και χαρά σε μας και σ όσους αγαπάμε,όλα τ άλλα είναι μηδαμινά μπροστά σ αυτά και καλά είναι, να μην τα επιδιώκουμε διακαώς, σαν το μόνο ζητούμενο,όταν το πρώτιστο και το πιο πολύτιμο είναι η ΥΓΕΙΑ!
Μ' αυτό λοιπόν το ποδαρικό σας αφήνω μέχρι την επόμενη φορά.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ!