Σελίδες

Τρίτη 21 Απριλίου 2020

Τελείως καμένη

Τώρα όπως θέλετε πάρτε τον τίτλο,πάλι μέσα θα πέσετε.
Θέλετε να πιστεύετε οτι τοχω κάψει τελείως; Σωστά!
Θέλετε οτι χρησιμοποιώ καμένα;κι αυτό σωστά
Ο,τι και να σκεφτείτε πάντως το κάψιμο δε το γλυτώνουμε 🔥.
Και γίνομαι σαφής....θα σας αλλάξω τα φώτα! ή καλλίτερα τον τρόπο που βλέπετε τα φώτα ,μην παρεξηγηθούμε κιόλας,γιατί εμένα είναι να μη μου δώσεις θάρρος!
Εκτός λοιπόν όλων των άλλων που μαζεύω η Scoopy-dου, είναι και λάμπες.
Λάμπες κάθε διαμετρήματος,Watt και amber
Δείτε όμως  πόσο ωραίες είναι!!!
Τι δε βλέπετε;;;😮
Μα είναι ολοφάνερο!😂
Μήπως δε φοράτε τα γυαλιά σας,γιατί το παίζετε μικρούληδες;;;
Α,τα φοράτε και πάλι δεν...😕
Αχ ναι καλέ το ξέχασα,είναι τυλιγμένες έτσι που δε φαίνονται.
Μπα σε καλό μου και σας ταλαιπώρησα!Συμπαθάτε με,γιατί πάντα νομίζω οτι αυτό που βλέπω εγώ το βλέπουν όλοι!
Σήμερα λοιπόν θα δείτε δύο χαριτωμένα θηλαστικά,άλλο συμπαθές και άλλο όχι ιδιαίτερα,παρά μόνο αν πρόκειται για τον arriba-arriba-arriba Speedy Gonzales


Eναν ποντικούλη λοιπόν που φτιάχτηκε  προ λοιμού δηλαδή,πέρσυ παραμονές Πάσχα,αλλά επειδή πέρσυ έκανα μία μεγάλη "κοιλιά" αναρτήσεων,είπα φέτος να συμμορφωθώ ,να μαι πιο τακτική (είμαι δεν μπορείτε να πείτε ;) πιο έγκαιρη (Πασχαλινός ο πόντικας) και  τέλος πάντων να σας δείξω οτι πέρασε στο παρελθόν,έστω και τώρα. Και μάλλον τώρα τόχουμε περισσότερη ανάγκη να χαμογελάσει το χειλάκι μας.
Και για παρέα έναν σκαντζοχοιράκο,μυρωδάτο,που φτιάχτηκε πολύ αργότερα,αλλά με την ίδια τεχνική.
Σε ανάλογες κατασκευές στο PINTEREST έβλεπα οτι χρησιμοποιούσαν ή χαρτιά ή φελιζόλ για να διαμορφώσουν το σώμα ή το κεφάλι.
Εγώ πάλι σκέφτηκα "γιατί οχι με καμένες λάμπες;"
Ο Ποντικούλης λοιπόν δημιουργήθηκε από δύο διαφορετικού μεγέθους λάμπες,δεν κατέχω πώς λένε τις στρογγυλές και πώς τις μακρουλές,τύπου κεριού,ξέρω μόνο τις βιδωτές και μπαγιονέτ που στην προκειμένη περίπτωση είναι άχρηστες πληροφορίες.
Έκατσε η μία πάνω στην άλλη, με τέτοιο τρόπο ώστε να σχηματισθεί σώμα με κεφάλι και στη συνέχεια άρχισε το ντύσιμο με σκοινάκι.
Τα πόδια έγιναν από εύκαμπτο σύρμα που ντύθηκε κι αυτό και οι μπότες από τα καπάκια των βελονών των ενέσεων.  Το οτι τα πόδια στηρίζονται σε εύκαμπτο σύρμα το κάνει να παίρνει διάφορες πόζες, ωσάν next top mondel  των ποντικιών.
Ο δε συμπαθής σκαντζόχοιρος έγινε κι αυτός από άλλου τύπου καμένη λάμπα,μεγάλου ωοειδούς μεγέθους,που στη βιδωτή της βάση κολλήθηκε και στρίφτηκε ένα κομμάτι χοντρούτσικο χαρτί (από μια χάρτινη σακκούλα μανάβικου) για να αποτελέσει τη μουσουδίτσα του.
Η λάμπα μαζί με τη μουσούδα καλύφθηκαν  με σκοινάκι, και πάνω στο σώμα άρχισαν να κολλιώνται τα  "αγκάθια" ... οι κόκκοι του καφέ (δεν τον είχα πάρει γι αυτό το σκοπό μάλλον ήταν μια λάθος αγορά,νομίζοντας οτι είναι καφές σε σκόνη,μη με ρωτάτε περισσότερα,γιατί είπαμε...καμένη!) Κολλήθηκαν υπομονετικά, με θερμή σιλικόνη κοντά κοντά ο ένας στον άλλον, μέχρι να σκεπασθεί όλο το σώμα.
Η πλάκα είναι οτι όταν άναψα το τζάκι,τον έβαλα μπροστά απο την εστία του (έχει προστατευτικό τζάμι) ούτως ώστε με τη ζέστη να ζεσταθούν οι κόκκοι του καφέ και να μυρίζουν.
Κάποια στιγμή όμως που πήγα να τον μυρίσω και τον έπιασα,έκαιγε ο άμοιρος και τ' αγκάθια του κινούνταν προς κάθε κατεύθυνση, αφού είχε μαλακώσει και η κόλλα από κάτω,χαχχαχαχα λίγο έλειψε να τρέχει τσουρουφλισμένος!
Πάντως δυο τινά συνέβησαν στη συνέχεια, αφ ενός σταθεροποιήθηκαν εκ νέου στη σωστή τους θέση και αφ ετέρου απορροφήθηκε τόσο η κόλλα από το σχοινί-βάση που εξομαλύνθηκε όλη η επιφάνεια,εκεί που σε κάποια σημεία είχε πέσει περισσότερη και ίσως κάποιος προσεκτικός την έβλεπε.

Και για το τέλος άφησα κάτι πιο μπελαλίδικο, αλλά στο ίδιο ανακυκλωτικό πνεύμα και άκρως επίκαιρο ομοίως.
Έναν κούνελο μεγάλου μεγέθους,που προέκυψε από ένα μεγάλο μπουκάλι νερού (2l.)
Πάλι δ ε βλέπετε το μπουκάλι;;;😕 Μα αν φαινόταν δε θάταν κούνελος!
Το κεφάλι του δεν έγινε από καμένη λάμπα,αλλά από τσαλακωμένα χαρτιά που πήραν ένα ωοειδές ,έστω και λίγο άκομψο σχήμα. Όλο το μπουκάλι ντύθηκε με τσαλακωμένα χαρτιά ν' αποκτήσει σωματικό όγκο και τυλίχτηκε με χαρτοταινία.
Στη συνέχεια καλύφθηκε με γυψόγαζα, έτσι διαμορφώθηκε το σώμα του καθιστού κούνελου. Απέκτησε χέρια,αυτιά από κρεμάστρα καθαριστηρίου και στη συνέχεια ασταρώθηκε και απέκτησε ένδυμασία!!!!
Γι αυτήν χρησιμοποιήθηκαν χαρτοπετσέτες 😉😌😊😃💓. Στο κόκκινο καρώ σακκάκι η χαρτοπετσέτα κολλήθηκε πάνω σ ένα τύπου αφρώδες φύλλο πλαστικού (μη με ρωτήσετε κάτι παραπάνω,αγνοώ γιατί το είχα και  πού βρέθηκε😞.Πάντως βόλεψε τα μάλα!)
Κράτησε και το καλαθάκι του (κομμένο απο χάρτινο μπουκάλι γάλακτος) στο οποίο ως βλέπετε μετέφερε βαμένα αυγά,τα οποία διαλαλούσε με τ΄ άλλο του χέρι ,προς πώληση😆.


Κι επειδή το Πάσχα μας ήρθε πολύ ηλιόλουστο,έτσι για να μας τη "σπάσει" που είμαστε έγκλειστοι,φόρεσε και καπελάκι για τον ήλιο.Η αλήθεια είναι οτι θα προτιμούσα τρίτσα,αλλά δεν επέτρεπαν τ αυτιά και ήδη είχα κουραστεί από την πολυήμερη εργασία.
Το κεφάλι,τα αυτιά,πόδια και χέρια καλύφθηκαν με ειδική σκόνη για ν' αποκτήσουν χνούδι.Βέβαια η καφέ σκόνη γέμισε και το κίτρινο γιλέκο,μ αποτέλεσμα να θαμπώσει η διαύγεια του κίτρινου,αλλά...δεν μπορούμε να τα χουμε κι όλα!
Κολλήθηκε πάνω σε ξύλινη επιφάνεια κι υποτίθεται κάθεται πάνω  σένα κορμό ξύλου εξ ου και οι φλούδες του😀

Αυτές λοιπόν ήταν τρεις  διασκεδαστικές χειροτεχνίες εκ του μη όντως,στο πραγματικό νόημα της ανακύκλωσης και της εορταστικής περιόδου!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΛΛΙΩΣ,θα ευχηθώ σ όλους από  💗


Τετάρτη 15 Απριλίου 2020

Αλλιώτικο Μεγαλοβδόμαδο

Θα μου επιτρέψετε ένα ασυνήθιστο ποίημα. που περιγράφει (κατ' εμέ) γλαφυρά την παρούσα κατάσταση που βιώνουμε με δύο δικές μου ακουαρέλες.





 «Με τι βιασύνη προχωρεί ο Ιησούς εφέτος
 προς την Ανάσταση…
παραμερίζει πανέρια τεράστια
 γιομάτα βιολέτες
 σπρώχνει τους αέναους παπάδες
 τινάζει νευρικά προς τα πίσω τη μαλλούρα του
 το γεγονός είναι ολοφάνερο: βαρέθηκε»!

Νίκος Καρούζος




εκτός κι αν προτιμάτε αυτό του ιδίου:


«Πάσχα των πιστών»


  Κύριε, λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής.
 Άστρα και χώμα σε βαστάζουν.
 Μεριάζουν άφωνα τα σκότη και διαβαίνεις, 
ανέγγιχτη τον κόσμον αγγίζει μουσική 
και της καρδιάς τα πέταλα ροδίζουν, 
άνθος όμορφο ζεσταίνεται στον ήλιο. 
Λευκάνθηκαν οι άνθρωποι στο αίμα του αρνίου. 
Θεέ μου ανέρχεσαι λυπημένος, 
αν και για όραση εξακολουθείς να έχεις τη συγχώρηση. 
Ω θλίψη των ματιών του Κυρίου μου, 
της αιωνιότητας ο κάματος, 
έχω πολύ συνεργήσει για να υπάρχεις, 
είναι πολύ σ' εμένα το μερίδιο της ανομίας. 
Ανοίγει ένα τριαντάφυλλο, 
πάω και το ρωτώ: Πού έκρυψαν τον ήλιο; 
Πλησιάζω τη θάλασσα και της λέω: 
Είσαι βαθειά και με τα μυστικά μεγάλη σου η σχέση. 
Λυτρώνεται ο άνθρωπος; 
Απαντά το λουλούδι: «Θα χαθούμε» 
κι η θάλασσα με αχ αναταράζεται. 

Δευτέρα 13 Απριλίου 2020

Διεμερίσαντο τους πίλους μου και επ' αυτών έβαλον κλήρον...

Κι αφού το πλήρωμα του χρόνου συνεπληρώθη και αφού αποκόμισα πλείστας όσας ευχάς και κύματα αγάπης μ' έζωσαν από παντού (ο Θεός να σας έχει όλους καλά),οι ευχόμενοι καταγράφησαν χειρόγραφα και επί των ονομάτων εβαλον κλήρον.
Τ' αποτελέσματα δε, τα μόνα θετικά αποτελέσματα του παρόντος μηνός 😢, έχουν ως ακολούθως:
Επί 50 ψηφισάντων, έγκυρα και τα 50!


Με επιδέξιες κινήσεις κι αφού τα ονόματα έγιναν νούμερα,τυλίχτηκαν προσεκτικά,τέθηκαν στην ψηφοδόχο (πάντα με ΑΓΑΠΗ 💖 )


και ανεσύρθη ένας προς έναν οι εξής:

1. Νο 2 που αντιστοιχεί στη Maria kαι φυσικά της δωρίζεται το πρώτο καπελάκι
2. Νο 14  καιιιιιιιιιιιι  ♫♬♪♩🎺🎺ο Giannis Pit!!!!!!!!!!!! το λιλά για το Γιάννη μας
3. Νο 29 η Ελπίδα Κελάκη Ρέτσα,συχωριανή από το πεθεροχώρι και φίλη στο fb, το βεραμάν με τις μαργαρίτες του αγρού
4. Νο 43 η Αννα Δέλτα,φίλη κι αυτή από το fb που ο Θεός ξέρει πόσες ευχές μου έχει δώσει και να πού ήρθε η ώρα να της το ξεπληρώσω ,με το τελευταίο καπελάκι το ροζουλί


Σ αυτές τις μαύρες μέρες που ζούμε,χαίρομαι αν μπόρεσα να σας δώσω μία χαρούμενη νότα(αν κι εσείς μου δώσατε τόνους χαράς και αγάπης),από αυτές που όλοι μας έχουμε ανάγκη, ν' αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και να αισιοδοξήσουμε για γρήγορη επιστροφή στην κανονικότητα!


Υ.Γ. Ευχαριστώ την ευγενική χορηγό των πίλων,παλιά αγαπημένη και εξαφανισμένη ;)





Δευτέρα 6 Απριλίου 2020

Δεκαράκι τσακιστό & ...giveaway!

Σύμπτωσις των ημερών και ελπίζω ουχί μοιραία!
Δε μας λένε οτι για να διώξουμε τον αφορεσμένο πρέπει να πλένουμε τα χέρια μας σχολαστικά λέγοντας τουλάχιστον 2 φορές το Happy Birthday;
Ε, πειράζει να το πούμε 10;;; θα τον ξορκίσουμε μια και της καλής!
ΑΛΛΑΑΑ...οχι μόνο γι αυτό,αλλά :


6/4/2010 -6/4/2020
Μια δεκαετία!






Δε σας το λέω για νέο, κάθε άλλο,απλά θέλω να υπογραμμίσω τη σημαντικότητα αυτής της δεκαετίας!
Πώς θα αντέχατε την ζήση σας χωρίς εμένα,εεε;;;;
Λεπτομέρεια απο το ρολόι τοίχου σε καμβάδες,decoupage με χαρτί και χαρτοπετσέτα
Ξέρω οτι μέσα στις προσευχές σας εκτός από υγεία, ήταν να σας βρει κάτι αναπάντεχο και οι διάφορες δυνάμεις,τις εισάκουσαν και έστειλαν εμένα αυτοπροσώπως!

Στην αρχή χωρίς πρόσωπο,οχι οτι τώρα άλλαξε το προφίλ,αλλά όσο νάναι έκανα κάποιες μικρές αποκαλύψεις. Σε κάποιους παρουσιάστηκα ως ολόγραμμα και σε κάποιους με σάρκα και οστά(τα οστά πολύ βάθος, γιατί γενικά δε με λες κοκκαλιάρα)

Πέρσυ δεν τα γιόρτασα τα 9 μου χρόνια και να το κατάντημα!
Να κιντυνεύουμε φέτος να είμαστε και να μην είμαστε.
Υπόσχομαι οτι δε θα το ματακάμω.
Ακόμα κι από τον Αγιο Πέτρο παίζει να δηλώνω την παρουσία μου 😂,θα ρυθμίσω ν΄ ανεβαίνουν όσες αναρτήσεις αφήσω παρακαταθήκη 😜.
Σατανικό;;;Εμ τι έτσι νομίζετε θα τη γλυτώσετε από μένα;

Τέλος πάντων από εκείνο το βράδυ της 6/4/2010 (όλα ζυγά, μου φάνηκαν ευοίωνα,το ίδιο και το 2020 αλλά αμ δε!) που το μυαλό λειτουργούσε άγνωστο με ποιές ταχύτητες και σε ποιές συχνότητες,που μου μπήκε η ιδέα να μην υστερήσω από τη μόδα της εποχής των ιντερνετικών ημερολογίων,πέρασαν 10 συναπτά έτη.
Απίστευτο;;; Απίστευτο!

Ρολόι τοίχου πάνω σ ε διαφορετικούς καμβάδες decoupage χαρτιού και χαρτοπετσέτας, ξυλόγλυπτα & ανάγλυφα 

Ακολούθησα μία συνεπή πορεία για πολλά χρόνια,εκεί που δεν ήξερα την τύφλα μου,έμαθα πολλά,δημιούργησα περισσότερα,γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους,αγάπησα κι αγαπήθηκα σφόδρα σ όλα τα πλάτη και τα μήκη της Γης (εγω κι η Βίσση με διεθνή καριέρα). Και το blogάκι μου από συνήθεια  έγινε λατρεία.
Κάποια στιγμή, όταν αρχίσαμε ν' αραιώνουμε😢 και μ έπιασε μελαγχολία,κι οταν άρχισαν να με επισκέπτονται πιο συχνά τα εξοστρακισμένα προβλήματα, άρχισε μια αποστασιοποίηση,που ποτέ όμως δεν έγινε άρνηση ή οριστική αποχώρηση.
Ενώ δικτυώθηκα και σ' άλλα κοινωνικά δίκτυα,που  αμφισβήτησα κι αμφισβητώ και αρκετές φορές αποκολλήθηκα,εδώ ήταν μια τρυφερή γωνιά που πάντα ξαναγύριζα και πάντα έβλεπα να με καλοδέχεστε,σαν μια γειτονιά του παλιού καιρού που όλοι οι άνθρωποι ήταν απαραίτητοι ο ένας στον άλλον.
Μπορεί να ατόνισε ο αρχικός ενθουσιασμός και οι αλλεπάλληλες αναρτήσεις (πόσες έκανα αλήθεια τη βδομάδα!😵),μπορεί να χάθηκε η περιέργεια και το ψάξιμο για νέα γκάτζετ και η υπερφόρτωση της σελίδας μέχρι συρσίματος,μπορεί να μην αλλάζω εορταστικά φόντα,όμως δεν έπαψα ν' ανεβάζω δημιουργίες μου, που θάθελα να μείνουν και μετά από μένα,να μοιράζομαι σκέψεις και προβλημα- τισμούς μου,ανασφάλειες και ελπίδες και να επανέρχομαι ξανά και ξανά γιατί αυτή τη φωλιά δε την απαρνιέμαι.
Της χρωστάω ΤΑ ΠΑΝΤΑ και το εννοώ.
Από έμπνευση μέχρι γνωριμία με ανθρώπους που αλλιώς δεν θα γνώριζα ποτέ.Μου έδωσε χαρές,μου έδωσε λύπες,αλλά και ανθρώπους που τα συναισθήματα μας είναι πιο δυνατά από την όποια συγγένεια.
10 χρόνια που εξελίχθηκαν σε μια καλλιτεχνική πορεία που δεν προέβλεπα και δεν πίστευα οτι μου χρωστούσε η ζωή να ζήσω
Μια πραγματική ΑΝΟΙΞΗ!
Πώς λοιπόν μπορώ να απεμπολήσω ελαφρά τη καρδία  τούτο το μικρό θησαυροφυλάκιο,

Ξύλινο κουτί με decoupage χαρτοπετσέτας,ξύλινα και μεταλλικά διακοσμητικά και chipboard

έργων, συναισθημάτων,εμπειριών ζωής (γιατί μου δίδαξε ακόμα και αρνητικά και ξεσκέπασε προσωπεία).
Και τώρα που τα Δέκατα γενέθλια συμπίπτουν με μία παγκόσμια αρνητική περίοδο,είναι πιο χρήσιμο από ποτέ για να συνεχίσει την πορεία του, γιατί οι μέρες μας χρειάζονται αισιοδοξία και ΦΩΣ,πολύ φως,να διαλύσει τα σκοτάδια και να ξαναβρούμε ο,τι θεωρήσαμε δεδομένο και αφήσαμε πίσω μας.
Πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή,να ξετυλίξουμε το κουβάρι,να θυμηθούμε την αφετηρία και τον τερματικό μας σταθμό,να ανασκευάσουμε και να αναδιατάξουμε τις δυνάμεις μας προς τη θετική κατεύθυνση,γιατί όλα ξεκινάνε από εμάς και για μας.
Θα πρέπει να σταθούμε δυνατοί για ν' αλλάξουμε τα κακώς κείμενα,γιατί τώρα πια τα βλέπουμε ξεκάθαρα και είναι ανθρώπων έργα.
Μου χρωστάς, όπως σου χρωστάω κι εγώ τούτη τη χαμένη Άνοιξη,να μην ξαναϋπάρξει τέτοια.

Μου χρωστάς μια άνοιξη
και πέταλα ανθών αμυγδαλιάς
να πέφτουν στα μαλλιά μας.
Μου χρωστάς έναν ήλιο καυτό
και ανάσες μυρωμένες
με βασιλικό και δυόσμο.
Το γέλιο σου,
χωρίς τους χειμώνες σου,
τα μάτια σου,
χωρίς τις βροχές τους.
Τον έρωτά σου χωρίς περικοπές,
συνεχή και αδιάβλητο.
Μου χρωστάς εσένα:
εσένα που σε έκρυβες
επιμελώς και αθόρυβα
στην κακοκαιριά της ζωής.
Άντε, λοιπόν, χαμογέλα. 

( Μου χρωστάς-ποίηση Χάρη Μαύρου)


Χαμογέλα ! έχουμε γενέθλια λέμε και 500 ολοστρόγγυλες αναρτήσεις (αυτό κι αν είναι θαύμα!) 
και είμαστε όλοι εδώ, και πρέπει νάμαστε, ζωντανοί και υγιείς και δημιουργικοί!


Για να ενισχύσω τα χαμόγελα και να ξαναθυμηθούμε παλιές αγαπημένες μας συνήθειες,θα κάνω ένα giveaway , σ' οσους σχολιάσουν μέχρι τις 12/4 την παρούσα ανάρτηση και για τους εδώ φίλους και για τους άλλους 😉  (γιατί κι εκεί έχω ανθρώπους που αλληλοεκτιμιόμαστε,μην είμαι άδικη)


αυτά τα 4 ανοιξιάτικα καπελάκια



 από γυψόγαζα,

σε τέσσερα διαφορετικά χρώματα




και με διαφορετική διακόσμηση το καθένα. 
Κάθε σχολιαστής θα δηλώσει και χρώμα προτίμησης να με διευκολύνετε στην κλήρωση.
Να με χαίρεστε,να σας χαίρομαι,να αλληλοχαιρόμαστε 😍😘😜