ΤΩ ΑΓΝΩΣΤΩ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ!

Φίλοι μου,

Δε θα σας κουράσω σήμερα, απλά θα σας παραθέσω λεπτομέρειες, που κάποιοι γνωρίζετε κάποιοι ίσως όχι, για την τιμημένη ευζωνική φορεσιά  που θα συνοδεύσουν έτσι λιτά κι απέριττα την δική μου δημιουργία.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ, ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ "ΟΧΙ"

Pebble art by Hara

Ας ανέβουμε στα δέντρα

Σε λίγο έτσι όπως το πάμε... εκεί θα καταλήξουμε για να σωθούμε.
Προς το παρόν η Τέχνη σώζει 😉
 Είμαστε στην αρχή του Φθινοπώρου και στα  μισά του Οκτώβρη κι ολα δείχνουν σαν καταμεσής του Χειμώνα!
Τα έρημα δεντρακια ναι μεν ειναι η εποχή τους να ρίξουν το φύλλωμά τους, αλλά και να μην ήταν τίποτα δεν θα έμενε πάνω σε κλαδί με τη λύσσα του καιρού. Ο,τι δεν μπόρεσε να ξεκουνήσουν οι σεισμοί γιατί είναι αρκετοί, δυνατοί και ολούθε, το αποτελειώνει η μανία του αέρα και της καταρρακτώδους βροχής.
Είπαμε ν' αλλάξει ο καιρός αλλά όχι κι έτσι!😡
Οσο και νάναι ειδυλλιακή η παραμονή στο σπίτι στο τέλος θα παπαριάσουμε σαν μουσκεμένες γαλέτες ! Οχι, δεν παραπονιέμαι, θάμουν αχάριστη, απλά σκέφτομαι τους ανθρώπους που τους χτύπησε ο εγκέλαδος στην Κρήτη και δεν μπορώ να φαντασθώ τη ζωή τους σε σκηνές τέτοιες μέρες. 

Τώρα να ευχηθώ σύντομα στα σπίτια τους ...χλωμό το κόβω...να πω η Πολιτεία να τρέξει μια φορά γρηγορότερα και να καλύψει τις ανάγκες αυτού του κόσμου κι αυτό χλωμότερο το βλέπω. Κάτι οι ρυθμοί χελώνας του Δημοσίου, κάτι τα γρανάζια της μηχανής που θέλουν πολύ λάδωμα να πάρουν μπρος, κάτι που θυμάμαι περνώντας με τον Ηλεκτρικό οτι σε κάποιες περιοχές της Αθήνας ακόμα υπάρχουν άνθρωποι σε κοντέινερ απο την εποχή του σεισμού το 1999 (!!!) κάτι που δεν προλαβαίνεις να σηκώσεις κεφάλι από τις πυρκαιές έρχονται οι σεισμοί και σ' αποτελειώνουν οι πλημμύρες...ένα δίκιο το βρίσκουν για την κωλυσιεργία τους. 

Οπως και νάχει εύχομαι άλλο κακό να μη μας βρει και οι άνθρωποι να γυρίσουν πίσω στις εστίες του σύντομα 
Μια λοιπόν που είμαστε ούτως ή άλλως να κατοικοεδρεύουμε εντός, καιρός για μία τακτοποίηση. Γιατί ξεκαθάρισμα μάλλον μετά θάνατον το βλέπω και θάναι ριζικό, πιο ριζικό δε θάχει! Αλλά τουλάχιστον δε θα το βλέπω 😉

Κάπως έτσι κράτησα ένα μασούρι, αν και μισοσπασμένο στη μία του βάση που τυλιγόταν κορδόνι 😌. Η αλήθεια είναι οτι δεν ήταν το συνηθισμένο καρούλι της κορδέλας αλλά ψιλόλιγνο και το κράτησα.

Μέχρι που βρήκε το ταίρι του σ ένα άδειο κουτάκι από μίνι Πανετόνε!

Ναι, ναι, ναι ήρθαν τα Χριστούγεννα, στα καταστήματα τουλάχιστον τροφίμων και τα πρώτα εδέσματα έκαναν την εμφάνισή τους στο σπίτι της λιχούδως 😊😌😂 Παρά ταύτα άλλος έχει τ΄ όνομα κι άλλος τη χάρη, γιατί εγω το δικό μου ακόμα δεν τόχω καν ανοίξει 😍. 

Άνοιξε όμως το δεύτερο και έτσι η ιδέα έλαμψε αστραπιαία 💭💫😮

Θα γίνει δενδρόσπιτο και η κατασκευή άρχισε εκ θεμελίων!

Κόλλησα στο κουτάκι χαρτιά scrapbooking με απομίμηση ξύλου. 

Στη στέγη, ενω στην αρχή έκοψα χαρτί οντουλέ, του οποίου ξεκόλλησα τη μία πλευρά για να αναδειχθούν τα εσωτερικά κανάλια του χαρτονιού και να δείχνουν για κεραμίδια, θυμήθηκα οτι σε ανύποπτο χρόνο, η Σωσώ (Μεγάλη η Χάρη της Παναγία μου!) μου είχε στείλει κάτι μεγάλα ξύλινα φύλλα, που δεν θα τα έβαζα σε κοσμήματα (γιατί μάλλον για εκεί ήταν η χρήση τους),έτσι παρότι είχα βάλει και τα βρύα στη  σκεπή κόλλησα τα φύλλα, που ήρθαν ίσα-ίσα, σαν να τα είχα μετρημένα ακριβώς!👌

Η πορτούλα και το παράθυρο είναι ξυλόγλυπτα ειδικά για νεραϊδόσπιτα. Ένα σπασμένο chipboard έγινε, ταχα μου δήθεν μου, σιδεριά που κρατάει το φανάρι (κυριολεκτικά βρε, αλλά οχι γι αυτό που συνηθίζουμε να λέμε 😉😂) kι ένα κουκούλι, που φύλαγε μέσα του σποράκια, έγινε γραμματοκιβώτιο (ε!  κάπως επικοινωνούν και τα ξωτικά!)

Κάποια στιγμή για κάποια χριστουγεννιάτικη κατασκευή είχα αγοράσει ένα σακκουλάκι μικρά στρογγυλά κορμάκια, γιατί βλέπετε είμαι και αχόρταγη, δεν παίρνω όσα μου χρειάζονται, αλλά πάρε νάχουμε! 
Και να που είχαμε! 
Έγιναν λοιπόν η σκάλα που ανεβαίνει στο δενδρόσπιτο 😜

Στην πορεία για να πάψει να φαίνεται το μαύρο πλαστικό του μασουριού βρέθηκε δίπλα μου χαρτί craft, από ένα δέμα που μόλις είχα παραλάβει (καλά μιλάμε αυτές τις μέρες οι κουριερ έχουν τρελλαθεί να φέρνουν! Χριστούγεννα προ των πυλών γαρ 😉), το έκοψα σε μικρά κομμάτια κι άρχισα να το κολλάω κοντά κοντά και στραπατσαριστά να πάρει μορφή κορμού. 
Κι αφού κολλήθηκαν τα γύρω γύρω και οι ρίζες του δέντρου, απέκτησε και κλαδιά! Σε κάποια πέρασα μέσα μικρά συρματάκια από τα κοτσάνια των μανιταριών που κόλλησα στη συνέχεια, έτσι λίγο για ν' αποκτήσουν ευκαμψία. Κολλήθηκαν δε πάνω τους, όπως και σ όλη την κατασκευή βρύα και λίγα φυλλαράκια από κορδέλα, αφού τα περισσότερα φύλλα έχουν πέσει 😂! 

Ετσι εμφανίστηκε το δενδρόσπιτο σ' όλη του την χάρη!

Πλάγια πλευρά

Είχα επίσης μία μεγάλη φέτα κορμού ελιάς, τουλάχιστον 10 χρόνια βολόδερνε στο εργαστήρι, οπου έγινε η βάση που  πάνω της κολλήθηκε ολη η κατασκευή. Κολλήθηκαν παντού βρύα, μανιταράκια και μικρά λουλουδάκια, εν είδει κυκλάμινου, που αυτή την εποχή είναι στις δόξες τους. 

Ένα μικρό ξωτικό που βρέθηκε κι αυτό μόνο κι έρημο, έτοιμο για χρήση όμως (χαρτοπετσέτα πάνω σε αφρώδες), κολλήθηκε σέρνοντας  ένα κουβά με φρούτα του δάσους. 

Η αλεπού έπεσε ενω έτρωγα, όλως τυχαίως, ένα  αυγό Kinder 😘(πώς να μη τ' αγαπώ;) 

Έτσι μπορεί να μην είμαι ιδιοκτήτρια αυτού του σπιτιού

Μοναστήρι στη Γεωργία

ή αυτού:

Το "rock restaurant" στη Ζανζιβάρη

ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΥ!💣😍💖

tree house with three materials (a bobbin-a small box &a slice of tree trunk

Η όλη κατασκευή είναι 37 Χ 37 εκ.

Τί ρολο παίζεις;

 Επι τούτου άνευ τόνου και θα δείτε το "γιατί" παρακάτω 😉

"Δε μ αρέσει ο ρόλος ο δεύτερος και τον πρώτο να τον παίζει άλλος" ελεγε ενα παλαιόν άσμα και κάπως έτσι διεμαρτυρήθησαν εντόνως και τα εν λόγω...  Και επειδή εγώ πάντα ακούω τις φωνές των επιθυμιών δεν ολιγώρησα!

Τώρα που ο καιρός αλλάζει (επιτέλους), μη πείτε ομως οτι εγω σας έφερα την καταιγίδα "ΑΘΗΝΑ" , εγω την περνάω μόνη μου, αλλά καιρός ήταν βρε παιδιά ν' αλλάξει. Πόσο Καλοκαίρι πια!  Μπάφιασα 😑  Έχουμε τόσο ωραία πράγματα για τη συνέχεια κι εγώ βιάζομαι, ας πέσει και λίγο χιονάκι...εντός, είπαμε μη το παρακάνουμε κιόλας.

 Όλα με μέτρο, να απολαύσουμε τις Εποχές! 

Και αυτή η Εποχή που έχει χρώματα και θαλπωρή , σε προκαλεί να μείνεις σπίτι να δημιουργήσεις όμορφη ατμόσφαιρα, να χουχουλιάσεις στον καναπέ μ ένα κουβερτάκι κι ένα βιβλίο, να χαμηλώσεις τα φώτα (μη σου τ αλλάξει η ΔΕΗ που ακούω οτι στέλνει κάτι ξεγυρισμένα μπουγιουρντιά😡) φτιάξε κι ένα αφέψημα και... ΑΠΟΛΑΥΣΕ! 

Κι επειδή η ρομάντζα θέλει ημίφως κι επειδή ξεκίνησα κάτι άλλο και βρέθηκα σε κάτι τελείως άλλο (τί πρωτότυπο!),  είπα τουλάχιστον το ένα να το ολοκληρώσω και να σας πείσω οτι η φτώχεια εκτός από καλοπέραση θέλει και οικονομία υλικών!...το λέω εγω που κι αν εχω ξοδέψει αυτό τον καιρό!!!😌

Να λοιπόν τί ρόλο θα παίξουν τα ρολά (ιδού η διαφορά του τόνου που σας έλεγα) 

Γιατί ποιός πιστεύει όταν τα βλέπει οτι αυτά τα κηροπήγια έγιναν απο ρολά συσκευασίας; Οχι πείτε μου την αλήθεια σας 😊

Και να πως εχει η ιστορία!

Πήρα τρία διαφορετικού ύψους ρολά (θάθελα ένα εμφανώς κοντύτερο αλλά δεν είχα) τους κόλλησα φτερά και πούπουλα, για την ακρίβεια κομματάκια λευκού ριζόχαρτου, αφ ενός γιατί όπως πάντα ξεκινάω χωρίς συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό μου (δεύτερη πρωτοτυπία !) και αφ ετέρου ήθελα να τους δώσω περισσότερη αντοχή, άλλωστε είχα μια σακκούλα κομματάκια για ξόδεμα.

Έτσι γλύτωσα μεν το αστάρι και το  χρώμα, όμως χρειάστηκε να μπουν κατά τόπους 2-3 στρώματα ριζόχαρτου γιατί δεν είχαν όλα το ίδιο πάχος και διαφάνιζαν.

Κόλλησα στη συνέχεια τα ριζόχαρτα με τα μοτίβα, επειδή το σπίτι μου είναι κλασσικίζον έπρεπε να ταιριάζουν και τα μοτίβα. Για οικονομία δεν χρησιμοποίησα ξυλόγλυπτα, άλλωστε αυτά λόγω και του όγκου τους θαταν εντυπωσιακά σε πιο μεγάλους κυλίνδρους. 

Χρησιμοποίησα λοιπόν καλούπια και πηλό και αφού κολλήθηκαν και αυτά εφάρμοσα σ΄ όλη την επιφάνεια πάστα κρακελέ, όταν δε στέγνωσε περάστηκε με ένα τσαγαλί του φρέσκου αμύγδαλου χρώμα, που θα μπορούσε να μείνει και έτσι. Όμως το προχώρησα ετι περαιτέρω να τους δώσω μία βινταντζιά παραπάνω (να με φτάσει ηλικιακά ήθελα😄)και τα πέρασα πατίνα καφέ που στη συνέχεια σκούπισα την περίσσεια με μωρομάντηλο, μέχρι να φτάσει στην επιθυμητή απόχρωση 😍

Ξέχασα να πω οτι αρχικά για να στέκεται το ρεσώ, γιατί ολα τ' ανοίγματα των ρολών δεν είναι τα ίδια, δημιούργησα ένα "κάθισμα"  από σελοτέιπ (από την καλή του πλευρά εννοείται), η κολλητική πλευρά αγκάλιασε το χείλος του ρολού και μετά κολλήθηκαν τα ριζόχαρτα από πάνω . 

Θα σας πρότεινα, γιατί εκ των υστέρων το συνειδητοποίησα, οτι μπορείτε να βρείτε καπάκια από μπουκάλια και να τα κολλήσετε στο στόμιο, οπότε να δεχτούν τα ρεσώ. Βάψτε τα απλά με αστάρι ώστε να μην έχουν διάφορα χρώματα και κολλήστε τα σ ενα βάθος που μόνο η φλογίτσα να προεξέχει.

Και για το τέλος, επειδή απο ευτελή υλικά μπορεί νάναι αλλά οχι ευτελές αποτέλεσμα, έκανα κρακελέ με εφέ σπασμένης πορσελάνης στα μοτίβα, για να ολοκληρωθεί η εικόνα του vintange.

Περιττόν να σας πω πόσο περήφανη νοιώθω όταν τα βλέπω αναμμένα να καμαρώνουν και να γλυκαίνουν τις βροχερές βραδυές, που ο αέρας μαίνεται και η βροχή σφυροκοπά τα τζάμια!

Καλό μας Οκτώβριο λοιπόν και μη ξεχνάτε οτι τα Χριστούγεννα έρχονται ταχέως 😍!!

Υ.Γ. Δεν υπάρχουν λόγια ευχαριστίας για την θερμότατη υποδοχή που επιφυλάξατε στα σπιτάκια της προηγούμενης ανάρτησης. Ηταν κάτι μη αναμενόμενο για μένα που με εξέπληξε ευχάριστα και σας είμαι ευγνώμων 💝