Πιερότος

 Ο Πιερότος είναι ένας από τους βασικούς χαρακτήρες της παντομίμας και της παλιάς ιταλικής Κομέντια ντελ άρτε. Η προέλευσή του είναι από τον Πεντρολίνο, θεατρικό χαρακτήρα που από τα τέλη του 16ου αιώνα ερμηνεύονταν από τους ιταλικούς θιάσους ηθοποιών που έπαιζαν στο Παρίσι, γνωστοί ως Κομεντί Ιταλιέν. Το όνομά του Πιερότου είναι υποκοριστικό του Πιέρ.

Ο χαρακτήρας του στη σύγχρονη λαϊκή κουλτούρα - στην ποίηση, τη μυθοπλασία και τις εικαστικές τέχνες, καθώς και σε έργα για το θέατρο, την οθόνη και τη μουσική σκηνή - είναι αυτός του λυπημένου κλόουν, που βασανίζεται από έρωτα για την Κολομπίνα, που συνήθως του ραγίζει την καρδιά και τον εγκαταλείπει για τον Αρλεκίνο. Παραδοσιακά, ενσάρκωνε τον αφελή, τίμιο υπηρέτη που πάντα βρίσκεται σε δύσκολη θέση εξαιτίας της τιμιότητας και της ειλικρίνειάς του.

Ο Πιερότος παρουσιάζεται χωρίς μάσκα, με λευκό πρόσωπο, φορά μια χαλαρή λευκή μπλούζα με μεγάλα κουμπιά και φαρδιά λευκά παντελόνια. Μερικές φορές εμφανίζεται με ένα περιλαίμιο και καπέλο, συνήθως με στενή στεφάνη και φαρδύ στρογγυλό χείλος, πιο σπάνια με κωνικό σχήμα. Πολύ συχνά, δεν φοράει ούτε κολάρο ούτε καπέλο, μόνο ένα μαύρο σκούφο. Το καθοριστικό χαρακτηριστικό του Πιερότου είναι η αφέλειά του: θεωρείται ανόητος, συχνά γίνεται στόχος για φάρσες, αλλά παρ 'όλα αυτά όλοι τον εμπιστεύονται.

Κατά τους δύο πρώτους αιώνες της ιστορίας του ο Πιερότος επικράτησε στην ευρωπαϊκή σκηνή ως απλοϊκός, αλαφροΐσκιωτος και αλλοπαρμένος.

Εν ολίγοις, ο Πιερότος έγινε το εναλλακτικό εγώ του καλλιτέχνη, ειδικά του περίφημου αποξενωμένου καλλιτέχνη του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, με τη φυσική του αφέλεια, το λευκό του πρόσωπο και το κοστούμι, που υποδηλώνει όχι μόνο την αθωότητα αλλά και την ωχρότητα των νεκρών. Η μορφή του λυπημένου κλόουν επηρέασε τη μουσική και τη ζωγραφική στη δημιουργία ενός χαρακτήρα γεμάτου νοσταλγία και μυστήριο.

...

Αυτή είναι η ιστορία του Πιερότου που ενέπνευσε το δικό μου ταπεινό έργο, απο ένα κεφαλάκι μπομπονιέρας κι ένα μπουκαλάκι μινιατουρα απο Πατρινό ηδύποτον 😋. Ο πηλός έντυσε όλη τη δημιουργία για να δώσει το αποτέλεσμα της στολής του, χρωματίστηκε και για επιβράβευση του  δόθηκε ένα κόκκινο  μπαλονάκι στο χέρι

Ιδού τα στάδια της δημιουργίας του:

Πηγή άντλησης των πληροφοριών για τον Πιερότο: Βικιπαίδεια

Γρηγορείτε πιστεύοντες ή μη...

Τον Αγιο Βαλεντίνο τον έχουμε αποκηρύξει μετά βδελυγμίας

Θες που είναι ξενόφερτος (και μας χαλάει πολύ η αλήθεια είναι! εμείς τίποτα ξενόφερτο δεν οικειοποιούμαστε!😜), θες που εχει κατηγορηθεί οτι ανακηρύχθηκε Αγιος απο τον εμπορικό κόσμο και μόνο αυτόν ωφελεί, θες που δεν μας αρέσουν οι παγκόσμιες και χαρακτηρισμένες ημέρες αλλά θεωρούμε οτι όλο το χρόνο πρέπει να γιορτάζονται, τον έχουμε σε ανυποληψία 😂.

Ανυποληψία, ανυποληψία αλλά όλο και κάτι τσιμπάμε ή περιμένουμε να μας θυμηθεί 😉

Ελάτε τώρα! μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια 😊

Εντάξει, μπορούμε να πάρουμε το δωράκι μας  ή να το κάνουμε κι εμείς και μετά να του σύρουμε τα μύρια όσα. Ετσι θα επωφεληθούμε μεν, θα σταθούμε στο ύψος της αντίστασης κατά της εμπορευματοποίησης δε! 

Τόθελε νομίζετε κι αυτός ο έρμος να χαρακτηριστεί ως ο "Αγιος των ερωτευμένων" και να τον σιχτιρίζουμε αντί να τον λιβανίζουμε; 

Δεν τόθελε, σας το λέω εγω. 

Του προέκυψε. 

Γιατί κάποιο φωτεινό μυαλό εκεί στην αναβροχιά της ανείσπραξης έβαλε το μυαλό του να δουλέψει και τον ανέσυρε απο την αφάνεια που ζούσε μέχρι τότε. 

Ασε που αμφισβητείτε ευθέως και απο την ίδια την ντόπια Εκκλησία! Εκαμε μάλιστα και προσπάθειες να στρέψει τους απανταχού ερωτευμένους σ άλλους αγίους π.χ. Ακύλα και Πρισκίλλης, αλλά εμείς εκεί, μουλάρια! οχι στις 13/2 αλλά στις 14/2! 

Μία μέρα διαφορά θα μου πείτε ,ναι αλλά μια μέρα που άλλα λέει η Ρωμαιοκαθολική κι άλλα η Ορθόδοξη εκκλησία, εχει διαφορά τεραστία. 

Μας πήγαν να τον κάνουν και καλοκαιρινό...μπααα ούτε κι αυτό έπιασε. Εμείς ορκισμένοι στο Φλεβάρη.

Ετσι 14 φεβρουαρίου θέλοντας και μη, γιορτάζουμε παγκοσμίως τον παγκοσμίως άγνωστο για το βίο του Αγιο Βαλεντίνο

Και τί ωραιότερο δώρο απο ένα ρομαντικό ταξίδι στην Πόλη του Φωτός!!!Αμ τί, είμαστε τίποτα δεύτερες να πάμε αλλού; Jamais  Κορωπί! Αντε δεύτερη επιλογή η Βενετία, τίποτα λιγότερο.

Δε θα μας κακόπεφτε αν μας το πρότειναν! 

Αλλά μέχρι να το προτείνουν(δύσκολο) και μέχρι  να πραγματοποιηθεί (ακόμα δυσκολότερο), ας τον γιορτάσουμε μέσω των πετρών. 

Οχι με πετροπόλεμο, αλλά με ερωτικό κάλεσμα εξ ου και η κυρία τρέχει ασμένως μη το μετανοιώσει ο νεαρός κύριος (ολίγον κακομούτσουνος δε σας φαίνεται; μάλλον θάναι απο την αργοπορία της μαντάμ) και φύγει, όλο με το τριαντάφυλλο (προσέξτε παρακαλώ και την βαλίτσα ...louis Vitton αυθεντική 😂- απο την ανάποδη ,γι αυτό και η μη σωστή αναγραφή της μάρκας 😉, οχι οτι είμαι κανένας δικηγοράκος της ημεδαπής να μη γνωρίζω γαλλικά!)

Ετσι είναι, πρέπει πάντα νάσαι έτοιμος για το αναπάντεχο αλλιώς θα την πατήσεις σαν τις μωρές παρθένες του Ευαγγελίου (πολύ εκκλησιαστικό έγινε το post  σήμερα, να το κοιτάξω μήπως  μαζί με την κατάπτωση ήρθε και αλλαγή πιστεύω 😮

Γρηγορείτε και προσεύχεστε λοιπόν, να μην ξεχαστείτε, είτε πιστεύετε στον εν λόγω Αγιο είτε όχι!

Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο έστω, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν 😉 

Για όσους πιστεύετε...πίστευε και μη ερεύνα, αλλωστε ο ρόλος μας είναι να πειθόμαστε σ ό,τι μας συμφέρει, χαχχαχαααα

Τριό-διο, όπως λέμε Τριώδιο!

 Είθισται κάθε χρόνο με την έναρξη του Τριωδίου να φτιάχνω ενα ανάλογο πετρωτό.

Είπα λοιπόν και φέτος να μη χαλάσω το αντέτι, παρότι δεν τα είχα πιάσει στα χέρια μου απο τις πρώτες μέρες του Καλοκαιριού, ούτε καν τα Χριστούγεννα, που πάντα μου έδιναν έμπνευση. 

Παρά τις δυσκολίες λοιπόν που στην πλειοψηφία είναι έλλειψη χρόνου, στη μειοψηφία, αλλά όχι ασήμαντο, η όλο και μεγαλύτερη έλλειψη ιδιαίτερων πετρών ή κοχυλιών για τη δημιουργία τους τ' αποφάσισα!
Πέτρες και κοχύλια έχω άπειρα, όμως κάποια που ήρθαν απο πολύύύ μακρυά, πολύ ιδιόμορφα και σπάνια είναι πλέον σ έλλειψη κι απ ό,τι δεν προβλέπεται άμεσο ταξίδι της κόρης μου, που πάντα φροντίζει να μου μαζεύει απο τις θάλασσες του Κόσμου, πρέπει νάμαι φειδωλή και καίρια στις επιλογές μου.

Οπως και νάχει βγήκε ακόμα ένα ζεύγος με Μεσαιωνικά κοστούμια, που είναι η μεγάλη αδυναμία μου.

 Είναι αυτό το ταίριασμα των ανόμοιων υλικών (πέτρες ,κοχύλια, βρύα της θάλασσας, αχινοί) που κάνει το σύνολο ξεχωριστό κι αγαπημένο και κανένα να μη μοιάζει με το προηγούμενο!

Η φούστα της κοπέλας είναι ένα ιδιαίτερο είδος που λέγεται δολάριο της άμμου (sand dollar) άγνωστο γιατί ,όπως επίσης "θαλάσσιο μπισκότο" ή "κέικ της άμμου". 

Το δεύτερο αν και δεν φτιάχτηκε για Απόκριες δεν παύει νάναι μια αγαπημένη επιλογή των καρναβαλιστών! Τα κοστούμια της Απω Ανατολής.

Ετσι απο θραύσματα ενός πιάτου που έσπασε ο σεισμός και μου το έφερε η ξαδέλφη μου ,σίγουρη οτι δεν θα πάει χαμένο και πανομοιότυπα θραύσματα απο τη θάλασσα, δημιουργήθηκε αυτή η παραδοσιακή Γιαπωνέζα με την παραδοσιακή της κόμμωση και την βεντάλια ανα χείρας, αναπόσπαστο αξεσουάρ της εικόνας της!

Καλώς ήρθες λοιπόν και πάλι τρελό Καρναβάλι, αν και καρναβάλια είμαστε όλο το χρόνο, όπως καταντήσαμε 😞 

Καλή αρχή του Τριωδίου!

Σκέψου έξω απο το κουτί

Μια έκφραση που ακούγεται τελευταία οταν πρόκειται για έμπνευση, μόνο που εγώ δεν την καταλαβαίνω ακριβώς, επειδή η αδυναμία μου είναι τα κουτιά!

Τι καλλίτερο απο το να ντύνουμε τα κουτιά μας, αυτά τουλάχιστον που προσφέρονται όχι μόνο για χρήση αλλά και για δώρα!

Ετσι λοιπόν έχουμε και λέμε 😉

Ενα απλό χάρτινο (σκληρό χαρτόνι) κουτί απο ηλεκτρονικό τσιγάρο (οχι,εγω δεν καπνίζω αλλά μου ήρθε ως συσκευασία) ντύθηκε στολίστηκε και ιδού το!

Χαρτί scrapbooking για την περίμετρο, decoupage ριζόχαρτου (χριστουγεννιάτικο μια και φτιάχτηκε πέρσυ  εν καιρώ εορτών) για το καπάκι, κρακελέ 2 σταδίων, γωνιές μεταλλικές και ποδαράκια χάντρες

Κάποτε, ήταν ένα λαμπαδόκουτο μ ενα πρόχειρο εμπορικό decoupage (οχι δικό μου εννοείται), μου το έδωσε  η ανηψιά μου προκειμένου να μην το πετάξει και περίμενε υπομονετικά τη σειρά του στην έμπνευση. Θέλοντας να ξεφύγω απο τα συνηθισμένα (οχι δηλ, decoupage ούτε χαρτόνια) με τράβηξε το γλυκό χρώμα απο ένα κομμάτι ταπετσαρίας, απ αυτά που μου έδωσε ενα σακκί ο ταπετσέρης μου. Φθινόπωρο μου θύμισε και είπα "γιατί όχι;"

 Έτσι αυτό ντύθηκε πιο χοντρά να περάσει το χειμώνα, στολίστηκε με μεταλλικά στοιχεία απέκτησε χερουλάκι και ποδαράκια και είναι έτοιμο να δεχτεί  αφού φλάουτο  δεν έχω, ούτε καν φλογέρα,απο βελόνες πλεξίματος(λόγω μεγέθους) μέχρι κοσμήματα (κολιέ π.χ.) 😀 

Ξέχασε αστραπιαία το πως ήταν και καμαρώνει το πως έγινε.

Και τελικά όπως βλέπετε κατέληξε στις βελόνες ,που δεν είναι καθόλου λίγες!

Κουτί για βελόνες έγινε κι άλλο ένα, αλλά αυτό παραγγέλθηκε Στον πρότερο έντιμο βίο του εκτελούσε χρέη θήκης κρασιού. Το κρασί τους τέλειωσε, το ξύλινο κουτί ομως ζητούσε τα δέοντα

Και ικανοποιήθηκε η επιθυμία του

Ντύθηκε με χαρτί ίδιου μοτίβου αντίθετου χρωματισμού και για κάτι παραπάνω, αφου ήταν και έργο καρδιάς, κόλλησα μία πήλινη καρδιά που είχα και έπλεξα mε οδοντογλυφίδες 😉ενα μικρό κομμάτι, μ ένα κουβαράκι και κολλήθηκαν πάνω στο καπάκι .

Και για το τέλος σας φυλάω το καλλίτερο 😍

Ένα απλό ξύλινο τετράγωνο κουτί που ντύθηκε επίσης καρώ, στις δυο πλευρές ενσωματώθηκε ριζόχαρτο με 2 παρεμφερείς και αγαπημένες φιγούρες Αη Βασίλη. 

Στο καπάκι, για να δώσω ύψος, κόλλησα ενα κύκλο απο ντυμένο cd και χαρτόνι, τυλιγμένο με ξυλόγλυπτο, οπως επίσης ξυλόγλυπτο μπήκε σε όλη του την περίμετρο και το κερασάκι στο καπάκι, ενα όμορφο κρυστάλλινο πόμολο, που μου είχε φέρει το κοριτσάκι μου και ταίριαξε χρωματικά με τα χρυσά ποδαράκια του, να πάρει ύψος. 

Μπόλικο χιόνι και στρας και το απλό ξύλινο κουτί απέκτησε φωτογένεια απαστράπτουσα

Και μη νομίζετε οτι μένουν παραπονεμένα τα μικρά, όόόχιιι!!!

Κουτί νάναι και θα ντυθεί οπωσδήποτε, κι ας λένε οτι δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα!

Με τούτα και με κείνα ο πρώτος μήνας του '23 πέρασε, αντε με ελπίδα και ευχές πάμε στον επόμενο! Να δούμε πόσο "ερωτικός" θ αποδειχθεί 😏

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ Φίλοι μου αγαπημένοι!