Διαφημείστε το hobby σας !

 Είναι γνωστό πια οτι, ο,τι μπαίνει σε τούτο το σπιτάκι, δεν πετιέται χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ετσι, το σπιτάκι έχει φρακάρει, αλλά δίνει όμως και εμπνεύσεις! Κι αυτό για μένα είναι το ζητούμενο εκ πρώτης όψεως. Ολα τ' άλλα τα μπούχτισα χρόνια τώρα! Οργάνωση, καθαριότητα κ.λ.π. νοικοκυρίστικα. Θα μου πείτε, αυτά προηγούνται της έμπνευσης και εν πολλοίς, την προδιαθέτουν! Και θα συμφωνήσω, απλά θέλω να πω, οτι δεν είμαι πλέον μανιακή και κοιτάζω πρωτίστως την ψυχική μου υγεία, όσο μου το επιτρέπουν οι καταστάσεις και πιστέψτε με, οι στρεσογόνες είναι πάρα πολλές, για να προσθέτω κι άλλες.

Και για να μην σας ταλαιπωρώ με πολυλογίες, περνάω στο δια ταύτα.

Μια μέρα, απο τις πολλές 😉που πήγα στο Φαρμακείο (ειμαι η πιο συχνή πελάτισσα αυτών των καταστημάτων, τόσο, που συναγωνίζονται με τα e -shop craft) ξαφνικά η συμπεθέρα μου θυμήθηκε οτι έχει κάποιες τσάντες, αντί αυτές τις  μικρές που όλοι δίνουν στους πελάτες. Συμπεθέρες , τι στα κομμάτια! Και μου φέρνει λοιπόν μία απο μέσα και μου λέει "εσυ κάτι θα της κεντήσεις!"

Στο άκουσμα της λέξης κέντημα ανατρίχιασα, γιατί ήταν η υποχρεωτική μου καλοκαιρινή ασχολία για να πάω για μπάνιο! Αν δεν είχα κάνει συγκεκριμένο κομμάτι στο εταμίν, η μητέρα δεν μου έδινε το ο.κ. να πάρω το ποδήλατο και να χαθώ. Οπως καταλαβαίνω η καταπιεστική αυτή  συμπεριφορά(που δεν ήταν η μόνη) δεν μου άφησε καλές αναμνήσεις, παρόλο που έμαθα και έφτιαξα κεντήματα. και αφου, όχι μόνο έχω μεγαλώσει παρά του δέοντως , αλλά εχω εξελιχθεί επίσης καλλιτεχνικώς, στο κεντητό θα έμενα;

Ετσι, μόλις ήρθα σπίτι με το λάφυρο, άρχισα να σκέφτομαι τρόπους διακόσμησης. και τί καλλίτερο απο το decoupage! Είχα λοιπόν ενα υπέροχο ριζόχαρτο, που το είχα προμηθευτεί για ένα έπιπλο που τελικά δεν χρησιμοποίησα και το ίδιο το επιπλάκι καρκινοβατεί καιρούς τώρα

Ευκαιρία λοιπόν να το χρησιμοποιήσω.

Κόλλησα λοιπόν το ριζόχαρτο, το οποίο φυσικά δεν κάλυπτε όλη την επιφάνεια και μετά άρχισα να καλύπτω τα πλαϊνά κενά με ακρυλικά. Θεώρησα οικονομικά ασύμφορο να παραγγείλω χρώματα για ύφασμα, γιατί δε τα χρησιμοποιώ, ίσως βέβαια αυτά να μην πότιζαν στην πίσω πλευρά, αλλά ευκαιρία για γνώση είναι όλα.

Αφου λοιπόν ολοκληρώθηκε η ενσωμάτωση του μοτίβου, χρησιμοποίησα στένσιλ να δωσω ένταση σε κάποια σημεία και σ ε κάποια άλλα να καλύψω τυχόν ατέλειες. Απο τα χρώματα του ριζόχαρτου επέλεξα σατέν κορδέλες και κόλλησα στις δύο άκρες ,κουμπιά και μια αλυσίδα ολοκλήρωσαν την επιφάνεια. Για να προστατεύσω την εικόνα, αντί για βερνίκι, χρησιμοποίησα διάφανη μεμβράνη που την κόλλησα με το σίδερο άνευ ατμού (Σημαντική σημείωση: κόλλησε μόνο στα σημεία που υπήρχε ριζόχαρτο😉. Ηταν και για μένα ένα μάθημα. Δεν ξέρω αν ευθύνεται η  μεμβράνη, γιατί σε κάποιο βιντεάκι είχα δει μία επισήμανση για συγκεκριμένη μάρκα και θα το ψάξω) Την πίσω πλευρά τη διαφημιστική, την άφησα ως εχει,  αφ ενός να μη βαρύνω την τσάντα οπτικά, αφ ετέρου να μην τρίβεται, με όποιες συνέπειες, πάνω στον κάτοχο και για να χρησιμοποιείται τέλος κατά το δοκούν και τη διάθεση

Το αποτέλεσμα λοιπόν ήταν αυτό:

Και μόλις την έστειλα στη συμπεθέρα, εκείνη ενθουσιάστηκε τόσο που μου έδωσε κι άλλες επτά που τις είχαν μείνει! Ετσι ξεκίνησε νέος κύκλος δημιουργίας
Αυτες οι δύο λοιπόν είναι με αυτοκόλλητα ριζόχαρτα, διαφορετικής μάρκας και έχω να πω οτι ενω το ένα κόλλησε άψογα το άλλο (το κορίτσι με την ομπρέλα) δεν ήθελε με τίποτα! Ετσι αναγκάστηκα και χρησιμοποίησα κόλλα ντεκουπάζ και τα δύο τα πάτησα με το σίδερο, να σιγουρεψω το κόλλημα. Διακοσμήθηκαν δε αναλόγως θέματος 😉

Οι άλλες δύο  τωρα:

Η μία ξανά με ριζόχαρτο, μόνο που σ αυτή την περίπτωση είναι δύο κομμάτια που ενσωματώθηκαν  πάλι με ακρυλικά και στένσιλ. Το ίδιο το μοτιβο με οδήγησε στην επιλογή κι έτσι πέταξα πού και πού φύλλα και τριαντάφυλλα όπως είχε το καπελο της κοπέλας. Απο εκεί και πέρα ανάλογες κορδέλες έντυσαν το τελικό αποτέλεσμα

Στην επόμενη τίποτ απ όλα αυτά. Εκανα την Ωντρεϋ με στένσιλ και με στένσιλ επίσης αλλά με heavy body gel ανακατεμένο με χρώμα λευκό και κόκκινο, εκανα τα τριανταφυλλα. Ετσι και όγκο απέκτησαν και σταθερότητα γιατί βασικά ειναι κόλλα. Κάποια λόγια με στένσιλ επίσης μπήκαν στο φόντο και ανάλογα διακοσμητικά αφου μιλάνε για πέταγμα 😉.

Η επόμενη εγινε με υφασματα για να δοκιμάσω και τη ραπτομηχανή.

Καλοκαιρινό επίσης το θέμα. Ενα ζευγάρι ψαράκια που πλατσουρίζουν στο νερό και αναπνέουν με ασορτί διακοσμητικά στο χερούλι της

Στην τελευταία,  προς το παρόν, δοκίμασα τη ζωγραφική μιας  λαχταριστής φέτας καρπουζιού, λατρεμένου φρούτου του Καλοκαιριού.

 Και έμεινε και μία  για το Φθινόπωρο! Απλά τώρα, ήθελα να σας προλάβω απο να πετάξετε, αν έχετε καμιά πάνινη διαφημιστική τσάντα.
Δείτε την με άλλο μάτι 😏👀 
Γιατί οχι, να διαφημίσετε το χόμπυ σας;

Σε λένε! Το κορίτσι του Μάη

🎵🎶🎼 μααα η καρδιά σου...

-Είναι άκαρδη!
-Γιατί παρακαλώ; απο πού εξάγεις αυτό το αυθαίρετο συμπέρασμα;
-Εσυ να μου πεις πώς σου πάει η καρδιά να με πουλήσεις;
-Να ΣΕ πουλήσωωω ; Πώς σου βουλήθηκε τούτη η μούρλια;
-Το έμαθα, μου το είπανε καλοθελητάδες
-Και ποίοι ειναι ευτούνοι ευτού που δε χρωστάνε να κάμουνε καλό;
-Δε θυμάσαι που μ είχες πάνω στο τραπεζάκι του καθιστικού;
-Ααα εκείνα τα εξαπτερυγα κάνανε το ψυχικό; Εμ καλά να πάθουν που δύο φορές διαμελίστηκαν, εγω φταίω που τα ξανάφτιαξα, να βγάλουνε τη φάουσα. Και τί σου είπανε τα καμάρια μου;
-Μου είπανε οτι μ έφτιαξες μόλις είδες μία κυρία στην τηλεόραση που εφτιανε κι ευτούνη ευτού κολόκες(έτσι τις έλεγε)
- Οχι για να δεις πόληψη που τσου χε! Τσου κοψε το μισό όνομα. Ευτούνο ήτανε το λοιπό τζόγια μου και μαλινάρησα;
- και έφτιανε λέει 15 στην καθησιά της και τσι πούλιε 300αργύρια
-μμμ ούλα στα προκαμανε! αλλά δεν σου είπανε απο πότε ο αδερφός μου φύτευε κολοκυθίες, σαν εσένανε! Απο 10 χρονώνε παιδάκι!!!Και μη κοιτάς που εγω τότενες είχα άλλα μυαλά, νεάνις βλέπεις στα ντουζένια μου, αλλά όλο και κάποια διακόσμηση έκανα με δαύτες! Από εκειές είσαι κι εσύ. Μέστωσες για τα καλά, αλλά να πού ηρθε η ώρα η καλή σου! Ούτε θυμούνται την άλλη που φέραμε απο την Ευβοια και γίνηκε μάστερ σεφ, ούτε μία άλλη που ξεκίνησε βασίλισσα Αμαλία και κατέληξε Μαντώ Μαυρογένους(μεγάρι και νάτανε!!!) και την γύρισα σε ασπρόμαυρο είτε κόκορα είτε πιγκουίνο θα δείξει το μέλλον😏. Γι αυτό λοιπόν αδίκως σου βάλανε μπισμπίλια, αν ήθελα να πουλήσω θα τοχα κάνει απο καιρό γιατί κολοκύθες μαός στην αποθήκη του αδελφού μου. Και πάλι τσι χάρισα και κράτησα εσένανε την πιο τσαχπίνα και κομψή
Ασε που αν έγλεπες εκείνες στην τηλεόραση θα καταλάβαινες γιατί βγάζει 15 στην καθησιά της!!! Ουδεμία σχέση έχετε. Γι αυτό χάλασα και τη Μαντώ γιατί μου θύμιζε εκείνες. 

Πού είναι τα δικά σου τα κότολα! Πού είναι οι καμπύλες σου!!!

Γιατί βλέπεις εγω σ' έκανα μία μπελέτσα, με τα φρου φρου σου, με το μπόι σου, με τα καμούφα σου! Οχι σαν τις Πόντιες του ανέκδοτου (συμπαθάτε με κυράδες μου, αλλά το ανέκδοτο σας χαρακτηρίζει. 

Εγω όσες ξέρω είστε λυγερόκορμες, λούροι! )

Κι εσύ δεν είσαι μία απλή κολοκύθα, αλλά δύο! ακούς εκεί που θα σ έδινα για 300!!!

 Εσυ έχεις κάτι ματάκια smoky eyes κι εκείνες είναι τυφλές γιατί ονειρεύονται λέει. Σε τα μας;;;Μας τα παν κι άλλοι!!!Τα μάτια είναι δύσκολο σ' ένα πρόσωπο. 

Έχουν στόμα-ροδόσταμο;;; Οχι γιατί φυλάνε λέει τα μυστικά τους!!!😶 Να τα φυλάνε μη τσου φύγουνε. Εχουν τέτοια εβένινη κόμη;;;Οχι βέβαια, κάτι αξάγκλιστα μαλλιά. 

Εχουν τέτοια ρούχα φλοράλ;;; αμή πως! ένα χρώμα βαμμένες η καθεμία κι αυτό είναι όλο! 

Να συγκριθείς με τση Μπαλίτας, μάλιστα, να παραβγείς τση Καντεράκη, μακάρι, αλλά μη συγκρίνεσαι με τ' ασύγκριτα!
Εγω σ' έντυσα πριγκιπέσσα! με το λουλουδάτο σου φόρεμα, που το φουσκώνει ο αέρας και φαίνονται οι νταντέλες του, με το ασορτί σου κολανάκι, με τις μπαλαρίνες σου, ούτε η Σταχτοπούτα τέτοιο νουμεράκι, 35-36 βία! 

Το καπελίνο σου για τον ήλιο, ασορτί της ενδυμασίας (που έγινε απο ένα καπάκι μπουκαλιού κι ένα χαρτόνι με ύφασμα και ροζ σκοινάκι )

Γιατί μη κοιτάς που έγινες Μάη και βρήκες στη περατζάδα Αλωνάρη, τοχα προβλέψει εγω 😉.
Τα λουλούδια σου στην αγκαλιά με τα κρινοδάχτυλά σου ...μαντέψτε!!!😏 (Είναι τα σπόρια απο την κολοκύθα που όπως τα έβγαλα είχαν μορφή δαχτύλων και κολλώντας τα στο εσωτερικό του υφάσματος -παρέλειψα να το πω αλλά νομίζω φαίνεται- ετσι όπως ξεπροβάλουν δείχνουν για δάχτυλα).

Αμή το στεφανάκι σου στο κεφάλι; ουτε στο ονειρό τους δεν τα είχανε δει ούλα τουτα εκειές οι κακοζούδες!
Και μετά απ ολα αυτά θα σε ξεπουλούσα για 300 αργύρια; Τοτε θάμουνα πραγματικός Γιούδας!
Οχι κυρά μου, εγω σ' έφτιαξα γιατί σ αγάπησα, γιατί με συνδές με το παρελθόν και ας φτιάχτηκες με τωρινά υλικά, που τότενες δεν ήξερα καν. Ήρθε η ώρα σου κι εσύ μπορείς να καμαρώνεις και να κάνεις κόνξες στα μόμολα, που σε φαρμακώσανε με τσι παρόλες τσους, τσι άστοχες. 

Εγω φταίω που χάλασα οτι είχα και δεν είχα και τα έφτιαξα πολυελαίους, απο εκεί που ήταν ενα εδώ κι άλλο εκεί. Αυτό μου χρωστάνε! να βάζουνε λόγια"

Και αφού τηνε λαϊμνησα να σας πω τα υπόλοιπα εσάς 👉 
Για να στέκεται, κόλλησα ενα καπάκι μπουκαλιού, που χωρούσε ίσα ίσα στο τσουνί του κολοκυθιού, αλλά δεν ήταν σίγουρο οτι θα στέκεται και με το πρώτο πέρασμα αέρα απο δίπλα της, δεν θα έπεφτε. Ετσι μια μέρα, γυρνώντας απο ένα ξόδι, σήκωσα απο το δρόμο ένα μεταλλικό δακτύλιο. 

Αυτός έγινε η σταθερή βάση που κρατάει ευθυτενή όλη την κατασκευή. 

Ετσι και σταθερότητα απέκτησε και βάση για ένα ζευγαράκι "μπαλαρίνες" 😉 

Τί ανυπόδητη θα την άφηνα κοπέλα πράμα; Δυο φλούτζια λοιπόν απο φυστίκι Αιγίνης, βάφτηκαν και κολλήθηκαν κι έγιναν ένα ζευγαράκι ταμάμ!
Τώρα πια μπορεί να καμαρώνει ψηλή, σταθερή και αεράτη σαν την νύφη (Ευαγγελία Σαμιωτάκη) που προξενεύανε του Παπαμιχαήλ στην "Νεραϊδα και το Παλληκάρι"!!!

Μπορεί να μην συναγωνίζεται το κορίτσι μου σε τέχνη, ούτε την Ολυμπία Μπαλίτα ,ούτε την Μαρία Καντεράκη που είναι δυο υπερταλαντούχες δημιουργοί κολοκυθών αλλά τουλάχιστον υπερτερεί άλλων. 

Και νάστε σίγουρες, οτι αν θέλετε να κάνετε σωστή δουλειά, δε βγαίνουν οχι 15, αλλά ούτε 5 την ημέρα , ετσι για να μην ευτελίζουμε την τέχνη 😞.