Ενας Σεπτέμβρης κοντεύει να περάσει κι εγω άφαντη! Εχετε δίκιο...αλλά μάλλον λίγο πολύ όλοι έχετε μάθει το λόγο που χάθηκα 😉😊
Ε ΝΑΙ!!! Εκανα ΕΚΘΕΣΗΗΗ!!! Μετά απο 7 χρόνια ήρθε η ώρα! Καρμικός όντως αριθμός το "7"!!!
Η ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ:
Χρόνια το πάλευα και δε καθόταν και ξαφνικά έστρεψε ,που λέγανε κι οι παλιοί. Σήμερα λοιπόν θα τα δείτε ολα μαζί, έναρξη -λήξη να μην σας κουράζω κι έτσι να υπάρχουν στο αγαπημένο μου μπλογκόσπιτο.
-Τρέχα Μπάμπαινα να σου πω μία νοβιτά!
-Τί εστάθηκε πάλε; Ωφου του τί εχω ν' ακούσω η καψερή!
-Μη κάνεις έτσι ωρή, δεν ειναι και του πεθαματού. Εκείνη η “κοπεεέλααα” (χαλάει τα μούτρα τση) του Θοδωρίτση, κάνει πάλε εξιμπισιόνε
-Τί είναι ευτούνο ευτού ωρή, κολλητικό;
-Ωσκε πανάθεμά σε! Εξιμπινσιόνε, δεν το νογάς
-Ναι ωρή, τόμου έχει κι άλλες καμωμένες
-Εξιμπισιόνες;;;
-Αμήήή!!!Μία με πέτρες, μία με πιντούρες, μία και και με τα δυο μαζί και στη Χώρα και στην Πρωτεύουσα. Περνιέται για εικαστικός στα τελευταίααα, αρτίστα παναπεί. Επήε κι έβαψε τα μαλλιά τσης και τα έκαμε μαρασκινί, κάτι αναμεταξύς ράπανο και κοκκινογούλι. Βέρο αρτίστικο, παναπεί, το πεθερίστικο λέει, τέλεψε!
-Ωρή, εσενσάρισες; Δε μου ξηγάς κάνε, τι είναι ευτούνες ευτού οι εξιμπισιόνες;
-Εκειά εκεί που τα κρεμάνε…
-Σφαχτά είναι και τα κρεμάει στα τσιγκέλια; και ποία τα βότσαλα και ποία οι πιντούρες;
-Μπα που να σο ΄ρθει πλούτη! Τι σφαχτά και τσιγκέλια μου τσαμπουνάς, να δεις πως το λένε ελληνικά… Παραλοϊσα κι εγω με τούτους τσου ξένους τόσους μήνους το χρόνο και ξέχασα να μιλώ αθρωπινά. Ααα να μωρέ το ματαθυμήθηκα, ΕΚΘΕΣΗ!
-Ααα Μόστρα, παναπεί. Και τι θα μοστράρει, το προικιό τσης; ;
-Ποίο προικιό, το φαωμένο; Με έκαμες κι εγέλασα! Αμή ώρα είναι να την ξαναπαντρέψουμε. Δε σου είπα πως λογιάζεται για αρτίστα; Έκθεση, Έκθεση με πέτρες
-Τί πέτρες; απο το νταμάρι;
-Οχι γιαμά, τσι μαώνει στη θάλασσα και τσι κάνει κουάδρα
-Κουάδρα; και στέκουντε οι πέτρες;
-Τσι κολλάει χριστιανή, δε κάνει και θάματα
-Ααα ευτούνο είναι ούλο κι ούλο το μυστικό; μα ευτουνη ψυχη μου κάθε τρεις και λίγο είναι σε μία έκθεση. Ηταν να μη πάρει το κομπί τση αέρα
Αμή πού θα τηνε κάμει;
-Στο Φόρο, στο απάνου Καζίνο
-Θάχει και χορό;
-Αντακάπου! Πού να χει χορό, Καρναβάλια έχουμε;
-Τόμου μου πες Καζίνο! Πού να ξέρω η καψερή έδωπα πού κάθουμαι και μαθαίνω καμία νοβιτά οτι κάνει και εξιμπισιόνες το Καζίνο! Αμή δε σε ρώτησα, πότε θα τηνε καμει;
-7 του μηνού μεχρι του Σταυρού κάθε απόγιομα, απογιοματόβραδο!
-Και τί θα πας κι εσύ;
-Γιατί να μη πάω; Λίμπερα θάναι, όγοιος θελει πηαίνει
-Ε κυράδες να δούνε τα μάτια σου που θα μαωχτούνε!!!Tήραξε να ραφτείς ωρή κουμπάρα, μη σε πιάσουνε στο στόμα τσους οτι είσαι τέλεια χωριάτισσα
-Άλλη όρεξη δεν είχα! Ενα τσίτι που έχω αφόριο και α τση αρέσει! Δε φτάνει που θα τση κάμω πόληψη, θα με ξομπλιάσουνε κι απο πάνου!
-Άμε και πολλά τα είπαμε, θα σ’ ασπετάρω να μου τα πεις με το νι και με το σίγμα
-Senz’ altro!
-------------------------------------------------------------------------
Και για όποιον δεν καλοκατάλαβε τα ελληνικά μου 
, ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ, σήμερο 8 παναπεί, ΕΧΟΥΜΕ ΕΚΘΕΣΗ!!!
, ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ, σήμερο 8 παναπεί, ΕΧΟΥΜΕ ΕΚΘΕΣΗ!!!Θα σας περιμένω senz altro
ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
“Η γοητεία των μικρών πραγμάτων”
Εκθεση της Χαράς Θεοδωρίτση
στο χώρο της Λέσχης ο Ζάκυνθος
Επειδή σωρεύτηκαν πολλά έργα και πέρασαν αρκετά χρόνια από την τελευταία φορά, έρχομαι με νέα Έκθεση Πετρωτών, την 3η ατομική μου .
Εργα μοναδικά (γιατί δεν επαναλαμβάνονται), αποκλειστικά φτιαγμένα από, “γεννήματα” απο τις θάλασσες του Κόσμου, πέτρες, κοχύλια, γυαλάκια , γυαλόξυλα ακόμα και γυαλινόροι, χωρίς καμία επέμβαση, πέραν λούστρου!
Η έκθεση «Η γοητεία των μικρών πραγμάτων», προσκαλεί τους επισκέπτες να ταξιδέψουν με ούριο άνεμο, στις δυνατότητες που μου δίνει η θάλασσα και το κάθε τι που βρίσκω και αγγίζω.
Σε αυτές τις μικρές εικόνες καταγράφονται στιγμές από την καθημερινότητα, τις γιορταστικές περιόδους, τα παραμύθια της παιδικής μας ηλικίας, που λειτούργησαν σαν σπινθήρες έμπνευσης και δημιουργίας.
Ο Χρόνης Μπότσογλου έλεγε: "Το σώμα μας είναι σπίτι. Ο καλλιτέχνης πρέπει να κάνει το σπίτι του δρόμο".
Αυτός λοιπόν είναι ο δικός μου “δρόμος” που σας καλώ ν’ ακολουθήσετε και να βρείτε ψήγματα από τη δική σας μνήμη και συνήθειες.
Ωρες επισκέψεων 7,30 -10,30 μμ
Είσοδος ελεύθερη.
λιγο πριν τη λήξη:
Απόψε φθινοπώριασε... αλλά το όνειρο οχι μονάχα δεν ξεθώριασε, αλλά έλαμψαν τα χρώματά του, από την ευλογία των λόγων, που έπεσαν σαν πολυπόθητη βροχή στο φρυγμένο χώμα!
Τα μαγιώ θα φυλαχτούν ενώ οι κυρίες θα βγάλουν τα ντεμί σαιζόν και τις ομπρέλες τους απο τις ντουλάπες, ο μπαλονάς θα μαζέψει όσα μπαλόνια του απέμειναν να μην τα πάρει ο άνεμος, ο Νίλς Χόλγκερσον θα συνεχίσει το ταξίδι του προς το Βορρά, τα ζευγάρια θα συνεχίσουν τις διαφωνίες και τις αγάπες τους εν οίκω πια, οι Κοντεσίνες δεν θα σουλατσάρουν στην Πλατεία Αγίου Μάρκου, και ο Δον Κιχώτης θα συνεχίσει, αθέατος ξανά, να ξιφουλκεί με ανεμόμυλους, με μόνιμη παρέα του τον Σαντσο Πάντσο.
Ολοι εσείς, που με συντροφέψατε σ' αυτό το απίθανο ταξίδι, πήρατε τα μηνύματα που ήθελα ,μου ανταποδώσατε μεγάλο συναισθηματικό φορτίο, ώστε να ξεχειμωνιάσω δημιουργικά, ευχαριστώ για τα δώρα υλικά και άυλα και εύχομαι πάντα ν ανταμώνουμε σε τέτοια πεδία δημιουργίας και αγαλλίασης ψυχικής.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΑΠΟΨΕ ΣΤΗ "ΛΕΣΧΗ ο ΖΑΚΥΝΘΟΣ", ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΦΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΛΑΦΡΩΣΟΥΝ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΜΑΤΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
και η ληξη!
-Ωωω κουμπάρα μου καλώς εκόπιασες! Ηρθες το λοιπόν
-Μα δε σου δωκα το λόγο μου οτι θα ματάρθω να σου πω τί έτρεξε στη Χώρα;
-Ναίσκε και σε πίστεψα, αλλά δε το ασπετάριζα τόσο ογλήγορα
- εψές εφινίρισε ψυχή μου, μην ξαστοχήσω και κάτιτίς
-Λοιπό, λοιπό ;
- Ο,τι και να σου ιστορήσω λίγο θάναι. Το τί εγίνηκε δε ματαστάθηκε !Τολάχιστον για την Θοδωριτσοπούλα ήταν ανέρπιστο
-Μα τόμου είχε ξανακάμει, τί ήλεγε ότι δε θα επάτειε ψυχή γεννημένη;
-Οσκε κι έτσι καψερή μου, αλλά και τούτο που εγίνηκε ήτουνα αλλουνού παπά βαγγέλιο
-Για πες τα ένα ένα με σέστο, γιαμά!
-Να σου πω οτι γιόμισε ο Φόρος κόσμο; μα, μα το θέο θα ανεβήκανε, από 400 άτομα και βάλε, τσι σκάλες του Καζίνου!!! Αλλοι γνωστοί, άλλοι άγνωστοι, άλλοι φαμόζοι, άλλοι απλοί σα κι εμάς, ήτουνα εκεί και το πουλί πουλάκιιι, μέχρι και παιδοβόλια μέχρι και τρείς Αρχιμανδρίτες, τρία καμάρια! Μιλούμε για πόπολοοο!!! αλλά ούλους, χωρίς εξαίρεση, τσου περίμενε σορπρέζα μεγάλη, τόσο από τα κουάδρα, που ήταν απάνου από 100, όσο και από τη μανιέρα τση κοπελός!
Ούλοι λέγανε “τα ήγλεπα, αλλά, ετούτο μάτια μου, είναι άλλο πράμα!”
Μετά θαγμάζανε τσι λεπτομέρειες και μετά ενθουσιασμός!
Γυρίζανε ένα γύρω και δε ηξέρανε πού να πρωτοτηράξουνε. Πηαίνανε από δώθε τσου αρέσανε, πηαίνανε από κείθε πούλιο πολύ, δεν αλάργευε κανείς από πάνω τσους, δεν διαλέανε.
Ωωω κιάσα, ω χαρές, ω συχαριάσματα!!!!
Σου λέω δεν περιγράφονταιιι.
Φεύγανε μ' ένα μούτρο φεγγάρι ολόγιομο και ματάρθανε πολλοί, πρώτη και δεύτερη βολά!
Την εκατσιάσανε στα φιλιά και τσι αγκαλιές και κείνη η κακοζούδω δεν νόγαγε τί να πει, άλαλιασμένη αλλά χαρούμενη. Ευτυχώς που δεν είναι μουρλοφαντιασμένη, να πάρουνε τα μυαλά τση αέρα, να πάρει το παπόρο και να βρεθεί τσι Λόντρες με τη μία.
Οχι πως δε θα φτασε η χάρη τση παραόξω, γιατί τί ραδιόφωνα, τί τση γράψανε στα ιντερνετια, αλλά και σ' εκειό το μπλίκο που είχε και γράφανε, είναι άλλο πράμα!
Τση το λέανε ούλοι όξω φωνή: “πρέπει να τηνε πας μακρύα, όξω από δω, να δούνε κι αλλού ετούτο το μιράκολο”
Αλλά εκείνη, πατεί τα πόδια τση στη γη και ολο ηλεγε “Σωπαίνετε μωρέ παιδία να φινίρει ετούτη και γλιέπουμε, αμέσως το τσερβέλο σας στην εξαγωγή!”
“ Μα ετούτος είναι Πολιτισμός, οχι κάτι ρεντίκουλα”
“θα δούμε, θα δούμε “ εκείνη! Ενα δίκιο τόχανε και οι δύο μερίες
Εκειά τα παραμύθια τα ξενωτικά, εκειές οι Αρχοντισσες με τσου καβαλιέρους τσους…μία και μία, τα αντέτια μας, μέχρι και ο Λαγανάς ητουνα παρόν!οχι ο σημερνός, εκειός που ητουνα κάποτε, ααα να σου πω και τούτο!
Είχε και κάτι ζευγάριααα, κάτι τζόγιες! που μία αγαπιόντανε και μία γινόντανε μαλλιά κουβάρια. Ο,τι γένεται στην πραγματικότητα παναπεί.
Αλλα να σου λέω και άλλα να καταλαβαίνεις με λίγες παρόλες. Τέτοια πιτυχία είχε να δει καιρό η σάλα του Καζίνου!
Να μην ξαστοχήσω να σου πω οτι είχε παϊδι και μία κοπέλα, μία λόντρα, μία κυρά, φιλενάδα τση, που απο ξαρχής τάχε ούλα σε όρντινο και την έβγαλε ασπροπρόσωπη! Έτρεχε και σε ούλα ήτουνα μέσα, μιλούμε για οργάνωση, οχι αστεία!
Τσου καμε κι ενα ωραίο καιρό και λες κι ο καιρός το κατάλαβε οτι φινίτο λα μουζικα πασάτο λα φιέστα, φθινοπώριασε με τη μία. Μία γλυκάδα ο Αγιος Μάρκος, αλλά με σβηστά τα φωτα τση Λέσχης τί χάρη νάχει!!!
-Κουμπάρα μου ναξερες τί χαρά μου δωκες μ’ ούλα τουτα! χαλάλι τση τση κοπελός γιατί εδωπα που τα λέμε τσ άξιζε!!!Τόσα έξοδα έκαμε, τόσο σπαβέντο και δε το χάρηκε και μοναχή τση, το μοίρασε ένα γύρω! Έσπειρε σπόρο καλόνεεε, μεγάρι να καρπίσει, την υγειά τση νάχει και σ άλλα!
***********************************************
Κι αφού ο κύκλος των ζακυθινών ολοκληρώθηκε να πω κι εγω δυο δικές μου κουβέντες: Ευχαριστώ αρχικά τη ΛέσχηΟ Ζάκυνθος που με φιλοξένησε μία βδομάδα!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΟΛΟΥΣ όσους ήρθαν, ήταν 3 κατηγορίες οι αναμενόμενοι, αυτοί που ήθελα να ρθουν αλλά δεν περίμενα να έρθουν, κι αυτοί που δεν περίμενα καθόλου!
Ευχαριστώ ένα τσικ παραπάνω, τους συμμαθητές μου σερνικούς και θηλυκούς, Δημοτικού και Γυμνασίου που με συγκίνησαν με την παρουσία τους και την αγάπη τους, που μένει αναλλοίωτη στο χρόνο χωρίς η απόσταση να παίζει κανένα ρόλο.
Ευχαριστώ τα ΜΜΕ που προέβαλαν τη δουλειά μου, ευχαριστώ όσους φίλους κοινοποίησαν στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης τόσες συγκινητικές αναρτήσεις και έργα μου, ευχαριστώ τους φίλους που με βοήθησαν στο στήσιμο και ξεστήσιμο, και ΠΑΝΤΑ και ΠΑΝΤΟΥ, τον αδελφό μου και σαν αδελφό μου, Νίκο και Γιώργο Θεοδωρίτση (ΛΥΣΗ Ο.Ε), τον ιδιαίτερα αγαπητό επιχειρηματία και οικογενειακό φίλο Ανδρέα Παπανδρέου, για την αυθόρμητη οικονομική τους στήριξη, το Δημήτρη Μαρκεσίνη για την επικοινωνιακή κάλυψη και την άτυπη, αλλά ουσιαστική "χορηγό" επίσης, Αθηνά ... !!!
επίσης, Αθηνά ... !!!Επίσης, να ζητήσω συγνώμη, από όλους τους φίλους, που δεν έπαψαν να μου εύχονται, όλες αυτές τις μέρες, σχολιάζοντας αναρτήσεις. Τα διάβαζα, χαιρόμουν, ευχαριστώ σας, αλλά ο χρόνος πίεζε φορτικά και έμεναν αναπάντητα 
Ευελπιστώντας σε συνέχεια, αλλά όλα στον καιρό τους, ας απολαύσουμε το Φθινόπωρο που ενέσκηψε γλυκό και τρυφερό, και τόσο έχουμε ανάγκη!
ΤΟ ΤΊ ΓΡΆΦΤΗΚΕ ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ! Ισως κάνω μία σταχυολόγηση και τα μεταφέρω εδώ, αν δεν αδικώ τους υπόλοιπους.
Το τί συναισθήματα εισέπραξα, ανομολόγητα.
Ηταν το γεγονός του Καλοκαιριού.