Τσουκου τσουκου πλησιάζουμε

Ε ναι! τα Χριστούγεννα όλο και πλησιάζουν κι εγω, παρά  τα όποια προβλήματα παρουσιάζονται, όλο και βρίσκω χρόνο να δημιουργώ μικρά, αλλά άκρως χαλαρωτικά 
Δεν εχω θέσει στόχους φέτος. Τ' αφήνω να κυλάει κι όπως έρθει. 

Άσχετα αυτού πάντως, η ψυχολογία απαιτεί τροφοδοσία και τί καλλίτερο απο τη δημιουργία!

Κάποιοι προτιμούν τα ρουστίκ Χριστούγεννα και στολίζουν το σπιτικό τους ανάλογα.
Εγω πάλι θέλω να εκμεταλλευτώ ό,τι υπάρχει διαθέσιμο στο σπίτι από ανακυκλώσιμο, κι έτσι άρχισε το πανηγύρι!

Στην αρχή χρησιμοποιήθηκαν δύο θαλασσόξυλα, που από την ημέρα που τα μάζεψα, τα έτρωγε ο ήλιος και η υγρασία στην αυλή. Γενικά τόχω αυτό 😏. Να παραμελώ κάτι επι μακρόν και μετά ξαφνικά να το μαζεύω και να γίνεται δημιουργία δόξη και τιμή!
Κάπως ετσι είναι σχεδόν όλα της σημερινής ανάρτησης.

Την λατρεία μου για τα σπιτάκια και τις Ονειροπόλεις την εχετε πλέον εμπεδώσει. Ε λοιπόν έτσι πήραν σαρκα και οστά και επι των θαλασσόξυλων
Οταν παρέλαβα τα 3 καλούπια διαφορετικών μεγεθών, άλλα τα δοκίμασα με γύψο καλλιτεχνίας κι άλλα με σκόνη πορσελάνης. Ετσι κορδώθηκαν πάνω στα θαλασσόξυλα.

Το ενα θαλασσόξυλο που ήταν μακρόστενο  και ίσα που ακροβατούσε το σπιτάκι, δεν θέλησα να το φορτώσω παραπάνω κι έτσι τα  δέντρα τα έκανα απο ανάλογου χρώματος αυγοθήκες που βασίστηκαν πάνω σε φελλούς μπουκαλιών

Μετά πήραν σειρά οι καμένες λάμπες!
Αυτές έγιναν μανιταρόσπιτα. 

Μα δεν είναι χαριτωμένες; 

Φυσικά με τον ανάλογο διάκοσμο έγιναν ονειρικά Τοπία. Εχετε τίποτα καλλίτερο στο μυαλό σας γι αυτές;

Μετά τέλειωσε ο νες καφές 😉
γιατί να πάει χαμένο το κουτί; 

Οχι οτι είναι και κανένα δυσεύρετο,αλλά εκείνη τη στιγμή που έλαμψε η ιδέα βρέθηκε μπροστά μου, ανασύρθηκε από την ανακύκλωση και άρχισε η αναδόμηση!
Κολλήθηκαν γύρω του κομμάτια από χαρτόνι scrapbooking, πόρτα, φωτιστικό από βελανίδι, ένα πλαστικό παιχνίδι απο τα λατρεμένα σοκολατένια αυγουλάκια και το πανωσήκωμα είναι ένα γυάλινο βάζο, ασταρωμένο, βαμμένο με χρώμα κιμωλίας και κολλημένο πάνω στο καπάκι του καφεκουτιού . Μπήκαν παράθυρα κλειστά κι ανοιχτά για να διαχέουν τον εσωτερικό φωτισμό και εκεί που έψαχνα για στέγη και δοκίμασα χαρτόνια συσκευασίας , το βλέμμα μου έπεσε σ' ένα μπωλάκι παγωτού που έσπασε στα δύο στο πλυντήριο πιάτων. 

Δεν έχασα στιγμή 

Το κόλλησα με την δυνατή εποξική κόλλα και αφου κολλησε,το κόλλησα πάνω στον πάτο του γυαλινουβάζου,ΑΦΟΥ ΟΜΩΣ πρώτα ανάμεσά τους κόλλησα μία άδεια ροδέλα από κορδέλα, γιατί διαφορετικά έφτανε στα μισά του βάζου και χανόταν το σχήμα του μανιταριού και θα έμοιαζε με το Μουστάκα και το καπέλο μέχρι τ αυτιά ,στη γνωστή ταινία😃. 

Στην κορυφή δε, κάτι για να σιγουρέψω το σπάσιμο(που δεν έχει φόβο) κάτι για ν αποκτήσει ακμή, κόλλησα ένα άλλο υπόλοιπο από καμένη λάμπα, το βιδωτό της κομμάτι. Ενα σπασμένο γυαλινο κομμάτι, αγνώστου αντικειμένου από δέμα, μαύρου χρώματος και σιγμοειδούς  μορφής, πήρε θέση τάχα νου δήθεν μου ,καπνοδόχου!

Και φυσικά το βράδυ φωτίζεται με φωτάκια μπουκαλιού, που κολλήθηκαν στο καπάκι του γυάλινου βάζου !

Ολοκληρώνουμε την τριλογία (με θαλασσόξυλα, με καμένες λάμπες, με ανακυκλώσιμα κουτιά)των διαφορετικών ονειροχωριών με μία κατασκευή που ξεκίνησε "ανόητα" αλλά τελικά με γοήτευσε . 

Και τί εννοώ λέγοντας ανόητα.
Τελειώνοντας το χαρτί υγείας δεν το πετούσα, χωρίς νάχω συγκεκριμένο πρότζεκτ στο κεφάλι μου. Οντας λοιπόν εν υπηρεσία στη μητέρα μου, για να διασκεδάσω την πλήξη μου, έφτιαξα ένα σπιτάκι από ενα τελειωμένο ρολό χαρτιού. 

Οταν γύρισα σπίτι μου συνέχισα μ' αυτά που είχα κρατήσει εγω. 

Δεν υπολόγισα όμως σωστά τα κοψίματα και κόπηκαν λιγάκι, εως πολύ, άναρχα τα δυο εξ αυτών. Τέλος πάντων δεν πτοήθηκα, άλλωστε για ξεκούραση τα έκανα. 

Ελα όμως που όταν τα είδα ολοκληρωμένα λυπήθηκα να τα πετάξω! Ετσι η ώρα 2 τα χαράματα και εν όψει αλλαγής ώρας (αρα και λιγότερος ύπνος) εγω συνέθετα το τελευταίο μου δημιούργημα.

 Ενα ξύλο από κάποιο αποτυχημένο χιονάνθρωπο απο μπαζάρ πριν χρόνια που "έβοσκε" στα πέριξ εγινε η βάση που τα χώρεσε ΑΚΡΙΒΩΣ! Ε ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ ΑΥΤΟ;
Στη συνέχεια άρχισε η διακόσμηση και αφού πήρε την τελική του μορφή , μπορεί κάποιος να καταλάβει με την πρώτη ματιά οτι αυτά ήταν ρολά χαρτιών υγείας;

Ελάτε τώρα, μη μου πειτε  ΝΑΙ 😌
Και κλείνω την ονειροχώρα μ' ενα μάρμαρο, επίσης παραπεταμένο έτη πολλά στον κήπο, εγινε εξ ολοκληρου απο χαρτιά scrapbooking της εκλεκτής εταιρίας Stamperia που μόλις τα παρέλαβα τα λάτρεψα . 

Ετσι κομμάτι κομμάτι και επίπεδο επίπεδο φτιάχτηκε αυτή η τρισδιαστατη χαριτωμένη παράσταση με το σπιτάκι του μικρού νάνου που κάθεται στον αμανίτη του κι απολαμβάνει τον καλό καιρό που επικρατεί ακόμα .

Και όλα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν κι ως γούρια για τη νέα χρονιά, με το κατάλληλο μήνυμα το καθένα 😉

Αυτά για σήμερα!!! Μ' έναν υπολογιστή που μάλλον με αποχαιρέτησε ηρωικά 😭 παραμονή του ΟΧΙ, νε φωτογραφίες που δεν αποδίδουν ούτε στο ελάχιστο την πραγματικότητα (εντίμως σας το λέω)  εμείς λέμε ΝΑΙ  στη δημιουργία χωρίς όρια ✌ και αποχαιρετάμε τον Οκτώβρη 👋👋