Οταν οι πέτρες σου μιλάνε κατευθείαν ...στην καρδιά!

Είμαι πολύ χαρούμενη και ελπίζω να  συμμεριστείτε τη χαρά μου κι εσείς.
Μέσα σ ένα δημιουργικότατο Σαββατοκύριακο , προσπαθώντας να εφαρμόσω ό,τι έμαθα στο σεμινάριο της Μάγιας και μέχρι να παραλάβω την παραγγελία που είναι καθ΄ οδόν, ξέθαψα ο,τι υπήρχε σε ακτίνα χιλιομέτρου.
Ναι, τώρα πάνε οι δουλειές του σπιτιού, ας αραχνιάσουμε βρε αδελφέ, έχουμε εντατικά μαθήματα καλλιτεχνικών.
Και τόσα χρόνια που ξαράχνιαζα τι χαϊρι είδα; Την επόμενη μέρα... τσουπ... πάρτες πίσω τις αραχνούλες να υφαίνουν ανέμελες τους ιστούς τους! Κρόόόσια τα νεύρα!
Αστες λοιπόν, αυτές τη δουλειά τους και εγω τη δική μου, δεν είναι δα και ταραντούλες.
Χρόνια τώρα  όταν οι άλλοι κολυμπάνε στις θάλασσες, εγώ σκυμένη μαζεύω πέτρες.
Κάποτε τις ζωγράφιζα (είχα αυτό το τάλαντο, προ... πρεσβυωπίας), τώρα τις μαζεύω να βρίσκονται.
Ετσι έχουν μαζευτεί όγκοι πέτρας κάθε μεγέθους, υφής, χρώματος και προέλευσης (απο Ιόνιο μέχρι Αιγαίο έχουμε καλύψει την απόσταση).
Αυτές τις πέτρες, τις καρδιόσχημες, (εκτός απο όσες έχω χαρίσει κατά καιρούς ζωγραφισμένες) τις είχα χρόνια στην είσοδό του σπιτιού μου ως καλωσόρισμα, να λοιπόν που ήρθε η ώρα να φορέσουν τα καλά τους!

Εφαρμογή ριζόχαρτου σε πέτρα.

Δεν συμφωνείτε λοιπόν οτι άξιζε ο κόπος;  δεν συμμερίζεστε τώρα την χαρά μου;