Σας παρουσιάζω την Οικογένεια Κλικλίκου!

Σήμερα θα σας παρουσιάσω την οικογένειά μου!
Όχι τη βιολογική, την εξ αγχιστείας, την εξ υιοθεσίας, όπως θέλετε πέστε το, πάλι οικογένειά μου θα 'ναι.
Σας έχω ξαναπεί  οτι είμαστε η χαρά του αδέσποτου.
Ε, ναι λοιπόν, θα σας παρουσιάσω τα ζωάκια της αυλής μας που μαζεύτηκαν ένα- ένα, ένας Θεός ξέρει από πού και πώς, διότι δεν είμαστε και σε γειτονιά. Στη μέση του πουθενά είμαστε.
Αυτά όμως μας βρήκαν κι εμείς τα υιοθετήσαμε.

Άλλωστε κοιτάξτε τα μπορείς να τους αντισταθείς;
Εγώ γι αυτό το λόγο απέφευγα να πάρω σκυλί ή γατί,αν και κάποιες φορές είχα προσπαθήσει.
Δένομαι πολύ περισσότερο κι από άνθρωπο. Μεγαλώνω μαζί του, χαίρομαι,πονάω, δεν μπορώ... τον αποχωρισμό.
Πρώτο λοιπόν άνοιξε το χορό των υιοθεσιών η μαμά γάτα. Η Μπέλλα (Bella)
Ένα γατάκι σαν γροθιά, που μόλις έβλεπε άνθρωπο χανόταν κάτω από ντεπόζιτα, αυτοκίνητα,ο,τι μπορούσε να το κρύψει και να παρατηρεί από κει την κίνηση μέχρι να νιώσει σιγουριά αποχώρησης και να βγει από την κρυψώνα. Ήταν τόσο όμορφο και τόσο λευκό που αρχικά το λέγαμε "κουνελάκι". Το "κουνελάκι" ημέρεψε κι έγινε μάνα και τρεις φορές παρακαλώ.
Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πώς αντιμετώπισε το χαμό του πρώτου της γατιού.
 Μ.Τετάρτη το γέννησε, σ ένα κουτί στο παράθυρο της κουζίνας, που της το χαμε βάλει να μας έχει συντροφιά το Χειμώνα,χωρίς να κρυώνει.  Τρεις μέρες καθιστή (σαν άνθρωπος σε καρέκλα) δεν το χε κουνήσει ούτε για πιπί της. Εκεί, ακοίμητος φρουρός και τροφός.
Μ.Παρασκευή το γατάκι ξημερώθηκε νεκρό. Άγνωστη η αιτία. Όταν έκανα το λάθος στην μοναδική στιγμή απουσίας της, επειδή ήμουν μόνη στο σπίτι να πετάξω  το κουτί, μέχρι να το θάψουμε, σαν να κατάλαβε την απουσία του γύρισε πίσω τρέχοντας και το νιαούρισμα της μου σκιζε την καρδιά.
Μ.Παρασκευή κι εγώ έκλαιγα με μια γάτα ένα νεογέννητο νεκρό γατί.
Πώς το ανακάλυψε, πώς το φερε πίσω στο στόμα,πώς το ξανάβαλε στο παράθυρο , απορίας άξιον.
Οι προσπάθειές της να αναστήσει το νεκρό παιδί της συγκινητικές και παράδειγμα για πολλές γυναίκες- "μάνες" που πετάνε τα μωρά τους στα σκουπίδια.
Αυτά είναι  η τρίτη της φουρνιά και όπως θα δείτε λες και τα παραγγείλαμε να ταιριάζουν με την διακόσμηση του σπιτιού. Ίδια με τα πλακάκια!
Ξαφνικά πάλι, πέρσι παραμονές εκλογών, εμφανίστηκε ένα θερίο σκυλί στην αυλή που μόνο η μιλιά του έλειπε.
"Δεν μπορεί, είπαμε, από κάπου έφυγε και θα ξαναγυρίσει. Δεν είναι δυνατόν τέτοιο σκυλί να το άφησαν". Κι όμως το σκυλί ακολουθούσε το  κάθε μας βήμα σαν να μας γνώριζε από χρόνια να πω, σαν να μας ζητούσε την προστασία μας, να μην το αποδιώξουμε;
Αφού πέρασε ο καιρός, ρωτήσαμε στην γειτονιά και κανένας δεν το είχε χάσει, αποφασίσαμε οτι ήρθε για να μείνει. Μας επέλεξε κι εμείς το αγαπήσαμε.
Και το όνομα αυτής Κούκλα!

 Μήπως δεν είναι;
Από κοντά σαν νάταν παρέα προστέθηκε κι ένα άλλο. Ούτε όμορφο ήταν σαν το πρώτο, ούτε καλής γενιάς, ράτσας δηλαδή. Το χαρακτηριστικό του; Απίστευτα φοβισμένο. Πάντα, ακόμα και σήμερα, ακολουθεί το βήμα σου, ποτέ δεν προπορεύεται. Η ουρά της έκανε μήνες να ξεκολλήσει από τα σκέλια. Την πλησίαζες κι απομακρυνόταν, άσε δε από τρίχωμα. Ένα αξιολύπητο βρώμικο, φοβισμένο σκυλί. Το βλεπες στο βλέμμα του, που σε παρακαλούσε να μην το ξαναστείλεις στην κόλασή του. Άλλωστε ή ήταν μαζί από πριν ή βρήκε παρέα την Κούκλα που παρόλο που στην αρχή το αγρίευε στην συνέχεια έγιναν αυτοκόλλητα.
Υιοθετήθηκε κι αυτό και το όνομα αυτής...Σκιά, από την συνήθεια που δεν έχει ξεπεράσει.

Πριν καλά καλά αποφασίσουμε για την τύχη της έμεινε έγκυος (εκεί να δεις σκυλολόϊ που μαζεύτηκε) και απέκτησε παίδες 6!!! Ήταν και καρπερή η φοβισμένη, φαντάσου να μην ήταν!
Κι ενώ ζητήσαμε βοήθεια πια από τον Ζωοφιλικό Σύλλογο να αναλάβει για υιοθεσία τα 6 νεογνά, άρχισαν να ψοφάνε κάθε μέρα κι από ένα. Άλλες στενοχώριες προέκυψαν.

Τελικά  δυο γλύτωσαν το άγνωστο θανατικό, που μπορεί να μην είναι εξαιρετικής ομορφιάς, είναι όμως εξαιρετικής υπακοής και προσαρμοστικότητας.
Δεν επιμείναμε πλέον να υιοθετηθούν, τάχαμε αναστήσει πια και δεν θέλαμε και να τα χωρίσουμε τα διδυμάκια. Ονομάστηκαν κι αυτά Μπόλεκ και Λόλεκ, εκ των κινουμένων σχεδίων.
Παρόλο που η συντήρησή τους είναι εξαιρετικά δαπανηρή γιατί και τους γιατρούς τους θέλουν και από τροφή δεν τα ταΐζουμε ό,τι κι ο,τι, ξηρά τροφή και κονσερβούλες (στον καιρό της κρίσης!) τ αγαπήσαμε και κείνα εμάς.
Πρέπει να δείτε την ευγνωμοσύνη στα μάτια τους.
Ποίος είπε οτι τα ζώα δεν αισθάνονται ευγνωμοσύνη, περισσότερο κι από τους ανθρώπους;
Σ αποζημιώνουν με την χαρά που κάνουν όταν ακούνε το αυτοκίνητο να έρχεται και πώς τρέχουν να σε προϋπαντήσουν, πώς εκδηλώνουν τη χαρά τους που σε βλέπουν με την ουρά να κοντεύει να κοπεί από το κούνημα, με την αναμονή τους έξω απο την πόρτα και σ ευγνωμονούν για την προστασία, την φροντίδα  και την αγάπη που τους προσφέρεις.
Είναι απίστευτο πώς προσέχουν τα σκυλιά τα γατιά και πώς παίζουν μεταξύ τους χωρίς "ταξικές" διαφορές!
Τα ζώα δίνουν  ένα ηχηρό παράδειγμα πώς θα μπορούσαν νάταν οι άνθρωποι, εάν δεν είχαν τις ανθρώπινες αδυναμίες και μοχθηρίες.