I will survive!!!

Είναι να μην θέλει ο διάολος να παίξει μαζί σου ορισμένες φορές.

Άμα όμως το βάλει στο μυαλό του ...φέξε μου και γλίστρησα!

Από καιρό έχω βάλει σκοπό να πετύχω το αναθεματισμένο κρακελέ. Τι κάναμε μαθήματα το καλοκαίρι με την Μαρία, τι παρακολούθησα τα live της Μάγιας επί του θέματος, τι διάβασα το αναπαψιμάρι*, τι αγόρασα υλικά (και δυο λογιών μάλιστα, να μην πλήξω!).

Τίποτα! Δεν λέει να σκάσει το χειλάκι του τ αναθεματισμένο.

Έκανε και μία ανάρτηση η misirlou, καλή σουρλουλού κι αυτή, με διαόλισε περαιτέρω. Και το ωραίο ήταν οτι τα υλικά που χρησιμοποίησε ήταν του συρμού, όχι τα εξειδικευμένα τα δικά μου!!!Γκρρρρρ

Τέλος πάντων το πήρα απόφαση οτι... δεεεν... και το γύρισα σ άλλη σίγουρη τεχνική.

Και να τ ανάγλυφα, και να οι σκιές και να οι πατίνες!!!

Κι εκεί που καμάρωνα το έργο στην τελική του φάση, άρχισε το παιχνίίίδι!

 Άδειασε πάνω στο μανιτάρι  ένα βαζάκι λευκό ακρυλικό! Δώστε και σώστεεεε... 

Χταπόδι ναμουνα τόσα χέρια,  να σκουπίζω και να διορθώνω, δεν θα είχα. 

Γλυτώνει την πρώτη καταστροφή.

Συνεχίζουμε με τρίχες που κόλλησαν στην κόλλα από το πινέλο. Ξεκολλάν ε κι αυτές με χίλια ζόρια.

Πάμε για άλλα... τελική φάση-βερνίκι. 

Αίφνης διαπιστώνω οτι σε κάποια σημεία το βερνίκι ασπρίζει. "Τι σπούδαζα τόσο καιρό; σκέφτηκα, λίγο γυαλοχάρτισμα και ξαναπέρασμα". Αμ, δε! 

Εδώ ήρθε το τελικό χτύπημα τση διαολοουράς. Το γυαλόχαρτο έβγαζε μεν το βερνίκι, μαζί με το χαρτί να μην σας πω και το χρώμα βάσης.

Άμα τέτοια στιγμή γλυτώσεις το κρεπάρισμα*, δεν θα το πάθεις ποτέ. Ακούτε με, που σας λέω.

Κι αντί να μου το φορέσω κολάρο μπας και συνέλθω, ν΄ αναμιγνύω σαν τρελή χρώματα να καλύψω τα κενά. Τι κενά; Τρύπες!

Κι αφού κουτσά-στραβά τα κάλυψα, για να καθίσουν οι άκρες των τρυπών το πέρασα κι ένα σίδερο, νάρθει να στρώσει. Έβγαλα τ απωθημένα μου στο κάψιμο.  Πάνε οι τρύπες, πάει και το βερνίκι, έγινε πια ματ.

Έκανα ρουα ματ.

ΚΕΡΔΙΣΑ!

Αμ, δεν ήξερες δεν ρώταγες διαολάκι μου με ποία τα βαλες;

Και δεν σας είπα το καλλίτερο...έσκασε και το κρακελέ!!! Μετά απ όσα πέρασε, αν του βάσταγε ας μην έβγαινε!

Ιδού λοιπόν το έργο που διεσώθη από βέβαιο θάνατο:

...Βασιλική μετά τρούλου!

Το μανιτάρι πανοραμικά!

ο διαολάκος σε μορφή σκώληκα!!!

πεταλούδα υπερίπταται εν μέσω κρακελέ!

Έτσι δημιουργικά και περιπετειωδώς πέρασε το Σαββατοκύριακο...και εις άλλα με υγεία 

Λεξιλόγιο:  αναπαψιμάρι = νεκρώσιμος ακολουθία- ενίοτε αναγιγνώσκεται αύτη υπο μόνου του ιερέως εν τω δωματίω του επι μακρόν ψυχορραγούντος και μη αποθνήσκοντος!

κρεπάρω= εκρήγνυμι, στεναχωρούμαι ηθικώς. "μου ρχεται να κρεπάρω: στεναχωρούμαι εις σημείον να σκάσω.