Αν είχατε τα μάτια τα δικά μου...

Γύρισα!!!
Το καταλάβατε οτι είχα  λείψει;;; Τίποτε δεν περνά απαρατήρητο στην γειτονιά!
Λοιπόν καλές μου γειτόνισσες, εδώ πιστεύω να ολοκληρώθηκε ο Ιατρικός τουρισμός, αφού επισκέφθηκα και  την Πάτρα, ελπίζω να μην παραπονεθεί η Θεσσαλονίκη, αν κι εκεί ονειρεύομαι να πάω όχι όμως για λόγους υγείας.
Την Πάτρα παρότι την έχω συνδέσει με εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο, ιατρικές περιπέτειες απο light έως πολύ σοβαρές, εν τούτοις την αγαπώ και χαίρομαι όποτε την επισκέπτομαι.
Ισως γιατί προσφέρει την μεγαλούπολη σε μικρογραφία, ίσως γιατί προσφέρει ο,τι η ιδιαίτερη Πατρίδα σου στερεί,ίσως γιατί τα τελευταία χρόνια συνηθίζω να περπατώ με το κεφάλι ψηλά...
Ναι, έπαψα να κοιτάω τα βήματά μου, αυτά όπου είναι να με πάνε θα με πάνε.
Κοιτάζω ψηλά, όπως οι κότες...που ατενίζουν το Θεό, έτσι και γω τον ευχαριστώ για τις δεύτερες ευκαιρίες που εξακολουθεί να μου δίνει κι εγω ελπίζω να τις αξιοποιώ καλά.
Κοιτάζω ψηλά για να αντικρύζω ομορφιά, αυτήν την ομορφιά που την προσπερνάμε σαν να μην υπάρχει, σαν να την θεωρούμε δεδομένη...κι η Πάτρα ήταν μια όμορφη πόλη.
Μακραίωνη η ιστορία της,  που τα σημάδια του χρόνου μπορεί να την ξεθώριασαν, η ανθρώπινη αδιαφορία να την ωθούν στην κατάρρευση,  αλλά  αυτή αντιστέκεται σε πείσμα των καιρών.
Μέσα στην Πόλη με την υποδειγματική ρυμοτομία, συναντάς παντού κτίρια που άλλα έχουν εγκαταληφθεί στην τύχη τους κι άλλα έχουν παραδοθεί σε νέες χρήσεις απο την αρχική.
Η Πάτρα ήταν απο τα σημαντικότερα λιμάνια που γινόταν οι εξαγωγές του Ελληνικού πλούτου και ειδiκά της σταφίδας.
Ακόμα οι παραθαλάσσιες επαύλεις των σταφιδεμπόρων,  μοναδικής ομορφιάς και αρχιτεκτονικής καλαισθησίας, μαρτυρούν πλούτο μιας εποχής, που σήμερα είναι σε μαρασμό.
Και βλέποντας αυτά τα κτίρια εγκαταλελειμένα να καταρρέουν, θυμώνεις γιατί αυτό το Κράτος παραμένει ανάλγητο κι αδιάφορο μπροστά στην ιστορία του.
Ολες οι Πρωτεύουσες της Ευρώπης διατηρούν αναλλοίωτο το Ιστορικό τους κέντρο με σεβασμό και το προστατεύουν ανάλογα με διάφορα μέτρα.
Χαίρεσαι να περπατάς σε πλακόστρωτους πεζόδρομους και να θαυμάζεις κτίρια περασμένων αιώνων.Αντίθετα εδώ κάνουμε τ' αδύνατα δυνατά να εξαλείψουμε τα τελευταία πειστήρια ενός πολιτισμού, που αντι να μας κανει υπερήφανους και να τον προβάλλουμε, τον θεωρούμε ανασταλτικό παράγοντα στην 'πρόοδο' μας και ό,τι δεν έχει καταστρέψει ο καιρός το καταστρέφουμε με τ ίδια μας τα χέρια. Δεν αδικώ εντελώς την ιδιωτική απραξία, οταν το Κράτος δεν ενισχύει  οικονομικά  τέτοιες επενδύσεις, γιατί σίγουρα κοστίζουν  πάάάραπολλά.
Σ ένα τέτοιο παλιό διατηρητέο κτίριο, είχα την τύχη να μείνω αυτή τη φορά.
Ξέρω, ακούω ήδη το ειρωνικό γελάκι "Αντουανέέέτααα"!
Ναι, έτσι αισθάνθηκα, μόνο που εγω δεν έχω μάθει να τρώω  παντεσπάνι... τυχαία ήταν η επιλογή αλλά μου "έκατσε", δείτε και θα καταλάβετε http://www.maisongrecque.gr/.
Ήταν ΤΕ-ΛΕΙ-Ο απ όλες τις απόψεις!!!
Έτσι ένα αναγκαίο κακό (το ταξίδι για τους λόγους που έγινε) έγινε μία απόλαυση όλων των
αισθήσεων, συναντήσεις με παλιούς φίλους, ψώνια και διαμονή σ ένα κτίριο με ιστορία και σήμερα πλέον με πολύ μέλλον!
Αλλά κι εσείς μου λείψατε, κι ανυπομονούσα να γυρίσω όταν όλα τέλειωσαν, αλλά ο καιρός είχε άλλες προθέσεις κι έτσι αποκλείστηκα στην απέναντι μεριά (όχι βέβαια οτι μου κακόπεσε...).

 Τώρα λοιπόν θα ανακτήσω το χαμένο έδαφος, θα προσπαθήσω να σας επισκεφθώ κατ ιδίαν και μην ξεχνάτε κάποιες απο τις τυχερές  της κλήρωσης δεν μου έχουν στείλει ακόμα τις διευθύνσεις που θα  στείλω τις καρδούλες  (τ άλλα ετοιμάζονται απλά ολοκληρώνω,γιατί η απουσία τα ανέστειλε).
Κι ένα κέρασμα για την αγωνία που κάποιες απο εσάς πέρασαν για χάρη μου και για ο,τι έκαναν για μένα...
Μια μανόλια (άσχετα αν είναι σε κρεμαστάρι) διπλής όψης από μένα για σας!!!...με την αγάπη μου, φυσικά.

decoupage με χαρτοπετσέτα σε mdf με sospeso