Νέο μέλος στο libro d' oro...

Να πως προκύπτουν οι αναρτήσεις απο το πουθενά... κι ύστερα αναρωτιόμαστε, αλλά μπορώ να μην απαντήσω σε μία ανάρτηση-ύμνο ;

Τη Βιολέτα την “συνάντησα” μόλις στα πρώτα της βήματα στη μπλοκόσφαιρα, δεν είχε καν αναγνώστες, αλλά το περιβάλλον και οι πρώτες αναρτήσεις (1 -2 είχε κάνει;) με τράβηξαν κοντά της.

Είναι αυτό το ανεξήγητο “κάτι” που σε τραβάει πάντα κοντά στον άλλο.

Διαπίστωσα στην πορεία κοινά σημεία επαφής (ίδια ενδιαφέροντα, παραπλήσιος λόγος) κι έμεινα. Οταν δε μου είπε, οτι στη Ζάκυνθο έχει στείλει το βλαστάρι της για εκπαίδευση, ανυπομονούσα για την πρώτη μας επαφή. Και να που έγινε!

Η ίδια λέει, οτι είχε την αγωνία του πρώτου ραντεβού!

Ε, ναι Βιολέτα και για μένα το ίδιο ίσχυε. Και κοίτα τυχη, στην ίδια γειτονιά είχε συντελεσθεί κι εκείνο και την ίδια περιπου χρονική περιοδο, μόνο πολλά χρόνια πριν! Είχα όμως άλλου είδους ανασφάλεια για το πως θα εξελιχθεί κι άλλους φόβους. Είχα το άγχος της αποδοχής, ομολογώ αλλιώς “γνωρίζεις” ένα άνθρωπο απο τον Η/Υ κι αλλιώς δια ζώσης.

Πήγαινα προς τον τόπο του ραντεβού και κάθε “εμπόδιο” που καθυστερούσε την πορεία μου, μου δημιουργούσε άγχος και ανυπομονησία. Το μάτι μου ως περισκόπιο,έκανε κατόπτευση του χώρου σε ακτινα πολλών μέτρων...και δεν έπεσα έξω, ακόμα και απο πίσω που την είδα να προχωρά. Φοιτητική φιγούρα, με σπορ περιβολή κι όμως ήμουν σχεδόν σίγουρη οτι ήταν εκείνη!

Ναι, ουδεμία ταύτιση με μητέρα 4 νεαρών αγοριών!!!

Η Βιολέτα που με έφερε κοντά της πρώτα ως όνομα, κι ύστερα ως δημιουργός και οικοδέσποινα ενός “αγγελικού σπιτιού”, ήταν ή ίδια μ αυτό το εφηβικό κορίτσι που είχα απέναντί μου χαμογελαστό και με καθαρό βλέμμα, που έβγαλε τα γυαλιά για να σε κοιτάζει κατευθείαν στα μάτια. Και φυσικά ακολούθησα και ...γνωριστήκαμε!

Οχι, δεν τα γράφω αυτά για την αγιογραφία που μου έκανε (μ έκανες να κοκκινίσω να το ξέρεις) "μια από τις μεγαλύτερες μπλόγκερ της Ελλάδας, (πάλι καλά που δεν μ έγραψες και Dana International ή Marina Nikulina της Ελλάδας! Τι ντροπή!!!) με φανατικούς αναγνώστες (Μουτζαχεντίν),σαν την αφεντιά μου (τιμή μου!).

Τη γνωστή  σε όλους για την ευαισθησία,τη δημιουργικότητα,την ευστροφία, το χιούμορ της, ΧΑΡΑ!!! (Εγω όλα αυτά; πάνω που είχα αρχίσει ν αμφιβάλλω)

Αχ και νάξερες πώς μ έκαιγε η γνώμη σου, αν συμβάδιζε με την εικόνα που είχες διαμορφώσει απο το blog, όμως... κρατήθηκα. Μου αρκούσε, που εγω εισέπρατα αυτή την απλόχερη καλή διάθεση, που μ έκανε να μην σκέπτομαι το πέρασμα της ώρας, που πήγαμε με τον ήλιο ντάλα και φύγαμε κοντά μεσάνυχτα. 

Και νάξερες πώς καρδιοχτυπούσα οταν μου είπες οτι ο νεαρός βλαστός θα ανέβαινε (ποδαράτο παρακαλώ!) για να με γνωρίσει...εκεί τα είδα όλα! Και πόσο χάρηκα μετά οταν είδα ένα αντάξιο της μάνας γιό!!!Να τον χαίρεσαι και να τον καμαρώσεις όπως ονειρεύεται.

Μεταξύ ανθρώπων που έχουν επιλέξει να ξεχωρίσουν μέσα στην πληθώρα και να δώσουν το χέρι ο ένας στον άλλο, γιατί είδαν αυτό το “κάτι”,δεν υπάρχει καμία γλωσσική αναστολή και τίποτε δεν στέκεται εμπόδιο όταν ανοίγει η καρδιά να τον δεχτεί. Κι η καρδιά μου είχε ανοίξει από καιρό Βιολέτα για σένα και χαίρομαι που της χάρισες απλόχερα τ άρωμά σου!! 

τώρα μπορώ να επαναλάβω με σιγουριά:

ΦΙΛΕΝΑΔΑ  ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ!

         Επ' ευκαιρία της απρογραμμάτιστης ανάρτησης να αποδώσω κι ένα βραβείο 

που μου δόθηκε την εβδομάδα αυτή απο την  kiki και με τίμησε με τα λόγια της “απονομής” και απο στη συνέχεια απο το Μαρινάκι

Απονέμεται λοιπόν στα εξής, με πρωτη φυσικά τη Βιολέτα, οχι για ξεχρέωμα

αλλά γιατί ούτως ή άλλως θα της το χάριζα

2. στη Ρεγγίνα 

3. στην podilatisa (Βίκυ)

4. στη Ρένα 

5. στην Μαρία 

6. στην Νίκη

7. στη Γιωργία

8. στη Χριστίνα

9. στη Μυρσίνη

10. στο Λουρδάκι μου 

Ολες για το δικό σας ιδιαίτερο στυλ,  που σας έχω ξεχωρίσει και ομορφαίνετε την καθημερινότητά μου.