Εδώ Τζεπέτο!

Να σας εξομολογηθώ κάτι;

ΕΙΜΑΙ ΠΟΟΟΛΥ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ!!!!Γιουπιιιιι (που λέω εγω) Ολεεεεεεεεε (που λέει Μισιρλού)

Οχι που έβρεξε (...και γι αυτό) αλλά πραγματοποιήθηκε ένα όνειρό μου.

Τόσο καιρό έβλεπα άλλα και ως παιδί (μμμμ καήκατε;) κι εγω ζήλευα.Οχι, ζηλιάρα δεν είμαι ή μάλλον σ ένα ...συγκεκριμένο τομέα (φυσικό,ε;) λοιπόν επανερχόμαστε στην τάξη,δεν ζηλεύω γενικώς αλλά ορισμένως,κι ΑΥΤΟ το ζήλευα!

Δείχνατε κι εσείς κατα καιρούς τα δικά σας, είδα και το ...χειρουργείο της Πετροβασίλη και τα είδα όλα! Οχι δε θέλω να γίνω χειρούργος, προς το παρόν εγω είμαι το πειραματόζωο.

Οχι,οχι ,οχι. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ζήλευα! Τώρα με δικαιώνετε έτσι; το ξέρω

ολα εκ των ενόντων!

Είχαμε λοιπόν ένα παραμελημένο χώρο απο κτήσεως σπιτιού, ο οποίος συνόρευε άμεσα με την master bedroom(πόσο ωραία ακούγεται έτσι!).

Τόσο παραμελημένο όμως που δεν τον ανοίγαμε καν κι οταν το κάναμε ήταν να πετάξουμε κάτι που δε θέλαμε να βλέπουμε και τάχαμου λέγαμε “το έβαλα στην αποθήκη”! Πώς λέμε στην δημοσιουπαλληλική διάλεκτο "το έθεσα αρχείο"; ...και μην το είδατε μην το απαντήσατε!
Ούτε το παράθυρο να παίρνουμε αέρα, που σκάγαμε σαν τα ποντίκια με τον καύσωνα, δεν ανοίγαμε.
Απο πέρσυ είχα μπει στο τριπάκι κι όλο το πέταγα κι όλο εισέπρατα απογοητευτικά σχόλια.

Το έτερον ήμισυ ήθελε να μεγαλουργώ σε μεγάλους χώρους.Κι έτσι εγω είχα εξαπλωθεί και στα 160 τετραγωνικά του σπιτιού. Πώς λένε “δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ ανέβει στο κρεββάτι”; ε, εγω το κρεββάτι το είχα ξεχάσει, αλλά το σπίτι τόχα κάνει λαμπόγυαλο.

Μόνο οταν ήταν να δεχτούμε καμία επίσκεψη τρέχαμε να μαζέψουμε τα ασυμάζευτα κι αυτό αν μας είχε ευγενώς προειδοποιήσει, αλλιώς μπορεί και να μην άνοιγε η πόρτα...στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα; Αααυτό!

Και μία ωραία πρωϊα, προ μέτρων (γιατί μετά όνειρο θάμενε) έτσι ξαφνικά χωρίς καμιά προειδοποίηση (ενημέρωσα όμως μετά) κάλεσα το μάστορα και του λέω “το και το...είσαι;” και επειδή ο συγκεκριμένος δε μου χαλάει χατήρι, ανέλαβε άμεσα έργο. Ούτε “πόσο;” δε τον ρώτησα. Το ήθελα και το ήθελα ΤΩΡΑ!

Σοβαντίστηκε (το χοντρό του και το ψιλό του),πλακοστρώθηκε, βάφτηκε και άρχισαν να μπαίνουν τα έπιπλα (όλα προϊόν ανακύκλωσης απο τον αδελφούλη μου,καλά νάναι). Σ αντίθεση με το έτερον μου ήμισυ (πολύ παίζει σημερα) που δε συμφωνούσε σε τίποτα κι όλα τάχε για πέταμα.Ε, αν τον φυσάς τον παρά... (μη το πιστέψετε καλέ) απλά ήθελε τα καλλίτερα για μένα και μ έστελνε σε γνωστό Σουηδικό κατάστημα για μπάζα. Εγω όμως βράχος. Αυτά θέλω!

το έπιπλο που έσπασε στα δύο και ο πάγκος με το κρύσταλλο

Σήμερα το κοίταζα εκστατική και δε το πίστευα. Τόχα ολοζώντανο μπροστά μου!

Να σας πω οτι κοιμάμαι με την πόρτα τέντα να το θαυμάζω μέχρι να παραδοθώ στις αγκάλες του Μορφέα; Να σας το πω! Σαν μικρό παιδί το χαίρομαι.

σκουπιδοντενεκές για τα χαρτιά

Τώρα να υποσχεθώ οτι θα το διατηρήσω στη χειρουργική καθαριότητα της Πετροβασίλη,αδυνατώ να ψευσθώ...θα προσπαθήσω πάντως το εργαστήρι του γέρο Τζεπέτο νάναι σεστάδο για να ξεπεταχτεί ποιός ξέρει...κανένας μικρός Πινόκιο.

Βέβαια ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί  (η  καρέκλα π.χ. και το παράθυρο με περιμένουν να πάω Πάτρα) αλλά δεν μπορούσα να κάνω υπομονή να μην σας το δείξω.Σήμερα μπορεί να έιμαι off αλλά πετάωωω
Αυτάάά!!!
Τέλος ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ απο καρδιάς αυτούς (κι ας μην το διαβάσουν ποτέ) που μου έκαναν αυτό το ΔΩΡΟ!γιατί τελικά ΔΩΡΟ ήταν.
Μόλις τσίμπησα δύο βραβειάκια απο την Εφη  και η ευφορία ολοκληρώθηκε 

Εφη ευχαριστώ για την σωστή σου επιλογή!...μέρας εννοώ...
Αριστα 10!