Καρδιά ανανήψασα!

Για παρακαλώ προσέξτε, δεν είναι αυτό που φαίνεται,έτσι απλά.
Είναι μια καρδιά-ποντίκι! Οχι μάγαρο ή όπως αλλιώς το λέτε στα μέρη σας, αλλά mousse!

 Ααα, μπράβο συνεννοηθήκαμε. Είδες άμα το κατέχεις το άθλημα...!
Την έκανα μία φορά Αγ.Βαλεντίνου δώρο στον εαυτό μου. Αντιστέκομαι στην καταναλωτική μανία της συγκεκριμένης ημέρας σ ότι αφορά το έτερον ήμισυ, στον εαυτό μας όλα επιτρέπονται και ύστερα πως θάχα την δικαιολογία να σκάσω 20 ευρουλάκια για ένα πόντικα;
Αυτή λοιπόν η  καρδιά, όπως κάθε καρδιά, της έμελλε να κακομεταχειρισθεί, όπως κάθε καρδιά  γενικά όχι όποια πέφτει στα χέρια μου, άντε κακόγλωσσες!
 Η πολύ χρήση την έφθειρε. Κι απο κόκκινη και χνουδάτη ξεχνουδιάστηκε, σχεδόν καράφλιασε, στα σημεία των δαχτύλων δε, μαύρισε. Ναι, της μαύρισα την ψυχή,αλλά...το φχαριστήθηκε! γιατί αν την είχε κάποιος άλλος σιγά μην την χρησιμοποιούσε, ενώ εγω...της έδωσα και κατάλαβε!
Χρειαζόταν λοιπόν επειγόντως επέμβαση, για να δείτε τι μεγαλόψυχη είμαι. Άλλος στη θέση μου θα την πετούσε και θα 'κλαιγε και τα λεφτά που έδωσε.
Όμως εγώώώ...Γιακούμπ!Αν, σας βαστάει πείτε κακό για το χειρούργο (εμένα εννοώ,μην μπερδεύεστε)
 Οχι πως πέτυχε η επέμβαση με την πρώτη. Ήταν ανασταλτικός παράγων το εναπομείναν χνούδι βλέπετε. Έτσι η πρώτη χαρτοπετσέτα πετάχτηκε και προχώρησα σε επαναληπτική εγχείρηση.
Δεν ξέρω γιατί, "ξερνούσε" μελανά σημάδια, λέτε απο αηδία μ ότι περνούσε στα χέρια μου;  Δεν κάνω πλάκα κάθε που στέγνωνε τ αστάρι,έβγαζε μπλε εξανθήματα. Μπα, νοσοκομειακή λοίμωξη θάταν φαίνεται.
Εν πάση περιπτώσει αποφάσισα να μην την "ράψω"  πατώκορφα, όπως την πρώτη φορά, δεν με ικανοποιούσε τ αποτέλεσμα κι έτσι αποφάσισα τα ράμματα να 'ναι κομμάτια χαρτοπετσέτας της αγαπημένης μου, που κοντεύει να τελειώσει (όχι για να δείτε θυσία!)

decoupage με χαρτομάνδηλο και υγρό γυαλί (πρώτη προσπάθεια...non so bad!)

 
Βέβαια η "τελειότης το έμβλημά μας!" δεν μας  χαρίστηκε αυτή τη φορά, τα μειονεκτήματα πολλά, αλλά το οτι σώθηκε απο βέβαιο θάνατο και θα επανακυκλοφορήσει, είναι κάτι κι αυτό απο μόνο του.

Δεν νομίζετε;
Τώρα λέω να πιάσω το laptop μου!
Ωχ, προβλέπω αυτή η δήλωσή μου να προκαλέσει απανωτά εγκεφαλικά στο Λονδίνο.
Οχι στη Βασίλισσα καλά μου, αυτή δε την πιάνει χάρος, όσο μάλιστα φοράει κι αυτά τα φλούο ρουχαλάκια ξεγελιέται ο έρμος και την αφήνει,  την κόρη μου εννοώ, που στέκεται εμπόδιο στη δημιουργική μου έκφραση (λέγε με decoupage)


Υ.Γ.
Σήμερα "γιορτάζω" για πολλούς λόγους και θάθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτή την ανάρτηση,
φανερά να ευχηθώ στο γιό μου να τα ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙ ('ενας ακόμα λόγος)!
Καλό Σαββατοκύριακο που αν κρίνω απο τα αστραποβρόντια που σκίζουν τη σιγαλιά ...μάλλον
χειμωνιάτικο προβλέπεται.Φιλάκια