Ο δίσκος που έκανε πήλινγκ

Αυτό που βλέπετε δεν είναι ο δίσκος της Φαιστού,παρά τα σχήματα που βλέπετε να φέρει, αυτά ανήκουν σ άλλο "έργο"...είναι τ απομεινάρια μιας μέρας!

Όπως ίσως κατάλαβαν όσες γνωρίζουν την γλυκοεξάρτησή μου είναι δίσκος από βάση Τούρτας!
Κι αυτός ο δίσκος, που κρατήθηκε για άλλο πράγμα σ άλλο κατέληξε...και πόόόσες φορές πήγε να "καταλήξει" στη διάρκεια της διαδικασίας!!!
Αλλά "όπου του μέλλει να πνιγεί ποτέ του δε πεθαίνει" λέει ο λαός, κι αυτό ίσχυσε και για τον δίσκο.
Κι αυτά σας τα λέω για να ξέρετε, οτι μπορεί να βάζω ψηλά τον πήχη όπως μου λέτε κατά καιρούς,
αλλά να ξέρετε και πόσες φορές περνάω από κάτω...
- Συμβαίνουν αυτά, θα μου πείτε και στο Σεργκέϊ Μπούμπκα!
Ως αθλήτρια λοιπόν στα πρώτα ύψη του decoupage έχω τις ατυχίες μου, που με βγάζουν μεν από τα ρούχα μου αλλά όταν, έστω και με την τελευταία προσπάθεια, υπερπηδώ τα εμπόδια... εκεί ακόμα κι αν δε βρεθώ στο πρώτο σκαλί του βάθρου, νοιώθω νικήτρια!
Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ξέρω ακόμα τι πήγε λάθος, αλλά  τα εμπόδια ξεκίνησαν από την εξαφάνιση του κρακελέ! Μαύρα μάτια κάναμε (εγώ δηλ., εσείς δεν είχατε καμία πρεμούρα) μέχρι να σκάσει και τώρα σκάει και στην πρώτη στραβή εξαφανίζεται.
Εκεί λοιπόν που το καμάρωνα και  άρχισα να βάζω την πατίνα και κείνη εισχωρούσε νωχελικά στις εγκοπές των σκασιμάτων,όταν άρχισε η αντίστροφη διαδικασία, της "απόσυρσης" του περίσσιου με ένα υγρό σφουγγάρι...μαζί με την πατίνα μ αποχαιρετούσε και το κρακελέ.
Μήνυμα αγωνίας στη Μισιρλού, αλλά αυτή ήθελε να μάθει τα "πως" και τα "γιατί" !
Αμ αν ήξερα θα καλούσα σε βοήθεια; Εδώ Κυρία μου έγινε φόνος τα κίνητρα θα ψάξουμε πάνω απο το νεκρό;
Φτου κι από την αρχή κρακελοαλειμα, ξανασκάσιμο, άλλη πατίνα.
Αυτή τη φορά το αποτέλεσμα, αν και το κρακελέ δεν ήταν όπως την πρώτη φορά,αλλά ικανοποιητικό, είπα "δόξα τω Θεώ τη σκαπούλαρε κι αυτός κι εγώ"...
Αμ δε! δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη!
Πήρε την εκδίκησή του όταν πήγα να του βάλω το βερνίκι. Αντέδρασε σαν παιδική αρρώστια κι άρχισε να ξεφλουδίζει. Πώς όταν μας φεύγει το μαύρισμα του καλοκαιριού; Έτσι ακριβώς.
Πάλι κλήση εκτάκτου ανάγκης: Μισιρλού...πάλι η ίδια ερώτηση "Τι έκανεεες;"
- Μπα σε καλό σου Χριστιανή μου...ΔΕΝ ΞΈΡΩΩΩ! Μόνο του έγινε λέμεεε (νάχετε τις ίδιες περιέργειες με την Κική ; περίεργο πράμα!)
Να με ρωτάει τί σύσταση είχε το ένα, τί είχε το άλλο. Μα στο χημείο τα πήγα για ανάλυση;(Μεταξύ μας θάπρεπε να ξέρω. Οπως δε βάζουν μαζί φωτιά-βενζίνη δεν ανακατεύουν νέφτιού νερού υλικά)
Τέλος πάντων, εκεί που τον κοιτούσα έτσι ξαναμμένο τόπους τόπους και λυπόμουν και να τον πετάξω σκέφτηκα "έτσι κι αλλιώς χαμένος για χαμένος δε τον περνάω ένα βερνίκι σπρέι... για πέτρες ;αν μη τι άλλο θα ...δέσει."
Ο εαυτός μου μου απάντησε (λόγω ελλείψεως Μισιρλού) "και δε το κάνεις; τι έχεις να χάσεις,μόνο 2 ημερών δουλειά".
Κι ω του θαύματος! ήρθε και συνήλθε. Δε λέμε οτι αποθεραπεύτηκε πλήρως,  μπορούσε νάταν και καλλίτερος, αλλά τουλάχιστον γλύτωσε την (εξ)οστρακιά (τον Καιάδα, εννοώ).

φυσικά το κεντρικό μοτίβο!

κι επειδή μου φάνηκε οτι δεν είχε αρκετά κοκκινίσει με τόσες προσπάθειες, του πέταξα και κάτι τις ακόμα απάνω του νάχει να πορεύεται.

ανάγλυφα λουλούδια σε αφρώδες υλικό

 Αυτή ήταν η Οδύσσεια του Τουρτόδισκου, που μετά από επανειλημμένα peeling  έγινε ρολόι

decoupage χαρτοπετσέτας, κρακελέ 2 συστατικών (Ω,ρε γλέντια!) & πατίνα(ολοκληρώθηκε το γλέντι)

Η ...διάγνωση δική σας!