Στάχτη και μπούρμπερη...

Δυστυχώς η σημερινή μου ανάρτηση με μία αποτυχημένη δημιουργία έρχεται να συμπέσει με την παραδοχή αποτυχίας της Χώρας. 

Ο τίτλος, ίδιος απο την πρωτη στιγμή που την έγραψα, υπογραμίζει μελανά και τα γεγονότα των τελευταίων δραματικών ωρών. Δεν τον αλλάζω, με εκφράζει και μας εκφράζει.

Εγω τουλάχιστον παραδέχομαι την αποτυχία μου και αναλαμβάνω το κόστος,απλά να ευχηθώ το καλλίτερο για όλους μας και για να μη μαυρίσουμε περισσότερο ...

...γελάστε μαζί μου...

                                              ****
Σήμερα θα μπορούσα να σας πουλήσω μούρη, οτι αυτό που θα δείτε είναι μία τάχα μου δήθεν μου πρωτοποριακή τεχνική, που όλως παραδόξως, μόνο εγω έχω ανακαλύψει.

Ομως είμαι έντιμη και έτσι θέλω να παραμείνω απέναντι σας. 

Κι όπως με υπερηφάνεια δείχνουμε τα καλά μας, έτσι θα πρέπει να δείχνουμε τα στραπάτσα μας, για να διδάσκουμε και να διδασκόμαστε απο τα λάθη μας. Μόνο οι άπραγοι δε κάνουν λάθη κι εμείς είμαστε υπερδραστήριες.

Λοιπόν κανονικά, θάπρεπε να πω οτι "καινούργιο είναι το κόσκινο ψηλά είναι κρεμασμένο",

αλλά προς το παρόν κρέμασε τις αντοχές μου κι αυτό παραμένει παροπλισμένο για τιμωρία.

Το αγόρασα με πολύ χαρά απο τη Βυτίνα, απο το πολύ όμορφο και πλούσιο μαγαζί της φίλης μου της Νίκης. Και με χαρά το ξεκίνησα, αλλά κατέληξε σε πανωλεθρία!

Σκέφτηκα νάχει την όψη του πολυκαιρισμένου κι έτσι είπα να χρησιμοποιήσω πάστα κρακελέ (πάστα που κάνει σκασίματα μόνη της χωρίς άλλο συστατικό). 

Ελα όμως που άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων άλλαι δε βουλαί...πάστας! Ήταν θεόξερη...γκρρρρρρρρ.  Ηδη όμως είχα χρησιμοποιήσει το ειδικό  αστάρι και δε μπορούσα να κάνω πίσω.

Προσπάθειες λοιπόν, ρευστοποίησης. Ανθρακες ο θησαυρός! Κάτι κατάφερα, αφού αχρήστεψα τη φραπιέρα (για να χτυπήσω τα κομπάκια-άρες)

- "ας το βάλω" σκέφτηκα "να δω τι αντίδραση θα κάνει".

Αρχισε να ρέει δώθε κείθε. 

-"Αστο" ξανασκέφτηκα  "θα το γυαλοχαρτίσω οταν στεγνώσει και θα εξομαλύνω τις ανισότητες".

Ναι; πως το θέλατε; Οταν στέγνωσε δεν έφευγε ούτε βουνό,ούτε λοφάκι !

Νοιώθω το εγκεφαλικό προ των θυρών... Συνεχίζω...με τι καρδιά να συνεχίσω που μου είχαν κοπεί τα πόδια; 

-"Θα καλύψω οτι μπορώ" σκέφτηκα "με το μοτίβο.Οπου βουνό και λόγγος θα το "κλέψω".

Τελος πάντων το βλαμένο αρχίζει και σκάει. Αν ήταν καλό...θα το πιανε η "μούγκα"! 

-"Αφού σκάει"  σκέφτηκα παρά την κατάστασή του "ας κάνω μία προσπάθεια ακόμα, να  κάνω υποψία κρέμας τους σβώλους και να ξαναχτίσω την επιφάνεια".

Τσάτρα πάτρα,κάτι έγινε ή πήγε να γίνει,όμως δε μπορούσε να πάει σ όλα τα σημεία. 

-"Μικρό το κακό" σκέφτηκα (ξέρω η πολύ σκέψη τρώει τον αφέντη,αλλά έπρεπε να βρω λύσεις), "εδώ άλλα κι άλλα δεν έχει, τα κενά θα με πειράξουν; θα καλυφθούν με πατίνα"...ξαναγκρρρρρ

Εχω βάλει ήδη το μοτίβο, που κόντεψα εγω να γίνω περικοκλάδα απο το κοψε με το ψαλιδάκι σιγά-σιγά και με προσοχή! Οταν ήρθε η ώρα της πατίνας...φούμο να του ριχνα επάνω, τέτοια επιτυχία δε θα είχα!

Το καπνισμένο τσουκάλι!!! πιο μπαρουτοκαπνισμένο δε μπορούσε να γίνει. Πού να φύγει και πως να φύγει το περίσσιο; Με τίποτα...μουλάρι κανονικό! Αντε να περάσω ακρυλικό απο πάνω μήπως μετριάσω το κάπνισμα...ούτε κι αυτό έπιασε.

Μετά πολλών βασάνων,αποφάσισα οτι η κατάσταση δε σώζεται και προτου εξαντλήσω όλα μου τα υλικά αποθέματα,εγκατέλειψα την προσπάθεια, μέχρι που να φάω καμιά  φλασιά και να το κάνω απο την αρχή, γιατί αυτό θα γίνει, όχι όμως τώρα, που τα νεύρα παίζουν μαντολίνο.

Τελικό δίδαγμα: πριν ξεκινήσετε και χρησιμοποιήσετε τα υλικά ελέγξτε την καλή τους κατάσταση, προετοιμάστε άψογα και χωρίς εκπτώσεις το αντικείμενο, γιατί λίγα πράγματα διορθώνονται εκ των υστέρων,οταν η πατάτα έχει γίνει Ή φτού κι απ την αρχή!

Υ.Γ.
Ασχετο με τη σημερινή ανάρτηση αλλά απο καιρό θέλω να βρω τρόπο να το πω. 
Ευχαριστώ για τον καταιγισμό  μηνυμάτων και αιτημάτων φιλίας που μου στέλετε στο FB ΟΜΩΣ το συγκεκριμένο μέσον είναι κάτι που δεν με εκφράζει και ο λογαριασμός άνοιξε προς χάρη μιας αγαπημένης φιλης.  
Δεν έχω σκοπό να τον διατηρήσω και μου είναι αδιάφορος απο την πρώτη στιγμή. 
Μην με παρεξηγείσετε λοιπόν αν δε λαμβάνετε αποδοχή ή απαντηση, δεν αδιαφορώ για Σας, αλλά για το συγκεριμένο τρόπο κοινωνικής δικτύωσης που ουδέποτε με συγκίνησε.

Facebook  Χαράς ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ, εγω είμαι ΕΔΩ! 

Την αγάπη μου