Θα πάει μακρυά η βαλίτσα;

Εμ , θα πάει,αφού ξεκίνησε απο τόσο μακρυά...
Στην ηλικία των 13-14 ετών εκεί που άλλα παιδάκια ζητούσαν να μάθουν μαντολίνο,εγω απαίτησα ζωγραφική. Η αλήθεια είναι οτι δεν ήμουν κι άχρηστη, αλλά πως φεγγαριάστηκα μικρό παιδί να θέλω να μάθω ζωγραφική; αφού στο νησί ούτε λόγος εκείνη την εποχή για εργαστήρι ζωγραφικής και μη σταθείτε στο "εκείνη", γιατί ούτε και ΤΩΡΑ (ευκαιρία ζητάτε...)
Ο λόγος απλός.
Στα περιοδικά της εποχής εκείνης, επαναλαμβάνω, υπήρχε καταχώρηση Σχολής ζωγραφικής δι αλληλογραφίας (υπάρχει μέχρι σήμερα), αλλά το κλου ήταν οτι μαζί με την εγγραφή έδιναν δώρο ένα βαλιτσάκι με υλικά!
Απο εδώ ξεκινά το ταξίδι της βαλίτσας.
Στα μάτια μου τότε φάνταζε μαγικό βαλιτσάκι και ο μόνος τρόπος να το αποκτήσω να εγγραφώ.
Ο μπαμπάς, που ποτέ δε μου χάλαγε χατήρι, μ έγραψε αμέσως και πλήρωνε αγόγγυστα τα δίδακτρα,εγω βέβαια επειδή μου πεσε βαρειά η καλογερική μόνο τυπική δεν ήμουνα κατά μήνα.
Το βαλιτσάκι ήταν το ζητούμενο.
Ποιός ξέρει πώς τόχα συνδέσει στο αλλοπαρμένο μου! Στο φευγιό ήταν το μυαλό μου σίγουρα.
Μη φαντασθείτε καμία βαλίτσα. Ένα τόσο δα πραγματάκι ήταν, μαύρο, επενδυμένο με ευτελές δέρμα που περιείχε μπλοκ ζωγραφικής και πινέλα, 4 ή 5 αν θυμάμαι καλά, απο τρίχα κάστορα (θεωρούνται απο τα καλλίτερα), τα οποία κρατάνε μέχρι σήμερα!
Δεν φαντάζεσθε τη χαρά μου οταν το παρέλαβα!
Ενοιωσα σα ξαφνικά νάχα  γίνει κάτι μεταξύ Ρεμπραντ και Πικάσο (εκ διαμέτρου αντίθετοι,επίτηδες τους επέλεξα...!)
 Το έπαιρνα παραμάσχαλα κάθε απόγευμα και πήγαινα στο πατρογονικό μας ξωκλήσι και εκεί ανάμεσα στους τάφους (α, δεν έχετε δίκιο, ειδυλιακό μέρος!) ζωγράφιζα μεχρι που ο ήλιος βασίλευε.
Κι όταν έρχονταν και τα κοριτσάκια του γείτονα και θαύμαζαν το εργο μου, εκεί να δείς καμάρι!Μάζευα τα σύνεργα ξανά στο βαλιτσάκι, και σαν το Μιμίκο το γιατρό, αποχωρούσα καμαρωτή!
Αυτό το βαλιτσάκι λοιπόν που μ ακολούθησε και στη φοιτητική μου ζωή, όχι ζωγραφίζοντας, γιατί απο την ώρα που η Καλών Τεχνών απεκλείσθη δολίως, δεν ξαναζωγράφισα, ξαναβρέθηκε μπροστά μου τώρα που φτιάχναμε το εργαστήρι.
Ανάμεσα σ αυτά που σας περιέγραψα στην εν λόγω ανάρτηση οτι είχαν συσωρευθεί χρόνια εκεί μέσα ήταν καταχωνιασμένο,ταλαιπωρημένο, σαρμοφαγωμένο απο την υγρασία το βαλιτσάκι.
Στα σπλάχνα του, κρατούσε αναμνήσεις απο την προετοιμασία του ταξιδιού μου στην Ιταλία.

«Το μόνον της ζωής του ταξείδιον»

Διαφημιστικά φυλλάδια διαφόρων περιοχών (γιατί δεν είχα αποφασίσει πού θα πήγαινα), Πανεπιστημιακών σχολών, διαφημιστικά του ΕΟΤ  Ελληνικών νησιών,αποκόμματα περιοδικών που τώρα έχουν αποσυρθεί απο την κυκλοφορία.
Το κράτησα στα χέρια μου με τρυφερότητα,το χάϊδεψα ,είχε πάνω του την εφηβική μου ηλικία και μέσα του τα νεανικά μου όνειρα. Δεν ήθελα να πεταχθεί σαν άχρηστο.
Μεγαλώσαμε μαζί, μ ακολούθησε, με συντρόφεψε, μ έκανε να ονειρευτώ, δεν έχει σημασία οτι αυτά τα όνειρα δε πραγματοποιήθηκαν. Είναι μεγάλο πράμα νάσαι νέος, αποκομένος σε μια επαρχία και να κάνεις όνειρα για το μέλλον σου, για μια άλλη ζωή! κι αυτά τα όνειρα ήθελα να τα κρατήσω τρυφερά, νεανικά, ανέγγιχτα, κι έτσι η μεταμόρφωσή του υπαγορεύθηκε απο εκείνο το ίδιο και τις αναμνήσεις που μου ζωντάνεψε.
Και το μαύρο, μουχλιασμένο και σκοροφαγωμένο βαλιτσάκι φορτωθηκε λουλούδια, άνοιξε την αγκαλιά του σ ένα Καλωσόρισμα

decoupage  με  χαρτί

και δέχτηκε αγαπημένες αναμνήσεις απο Ιταλικά μνημεία.

decoupage  με ριζόχαρτο

"αναμνήσεις μένουν οι ωραίες στιγμές...

και οι κιτρινισμένες αναμνήσεις,επίσης

Ετσι ροζ και χαρούμενο του πρεπε να παραμείνει,όπως τα όνειρα που έκανα παιδί!

πίσω πλευρά: ρίγες με ακρυλικό και decoupage  καμένου ριζόχαρτου

καπάκι: decoupage με χαρτί και ριζόχαρτα και πατίνα (όχι επιτυχώς)

Υ.Γ. αυτό το κείμενο το είχα γράψει πριν πολύ καιρό (πάνω απο δίμηνο) σήμερα όμως ΟΛΗ την ανάρτηση θάθελα να την αφιερώσω πολύ τρυφερά (όπως ήδη είναι) και με το συναίσθημα που κουβαλάει σ ένα άνθρωπο, που μου έδωσε ένα νέο ερέθισμα και ενθουσιασμό και μου έφτιαξε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο κι ελπίζω όχι μόνο... Να πάει πράγματι μακριά η βαλίτσα!
Στην Κυρία μας με αγάπη  (όχι τυχαίος ο τίτλος...έχω κλάάάψει για τον Πουατιέ!!!) ως ένα ελάχιστο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!


Γνωρίστε τη κι εσείς, εδώ:

μ΄ αυτό:

ΜΑΓΙΚΟ;;;

...Κάτι ακόμα

Μια και τα βραβεία δεν εξαντλήθηκαν,  ένα ακόμα  από τη thomi!

Ευχαριστώ κι από εδώ κοριτσάρα, ίσως κατάλαβες κι εσύ οτι είμαι καβαλημένο καλάμι, αλλά δε θα σε διαψεύσω κι ανταποκρίνομαι και στο βραβείο και στην πρόκληση ν'  αποκαλυφθώ.

Απαντώ λοιπόν  στις 10  ερωτήσεις:

1. Name your favourite song: Απορώ (για πολλούς λόγους)
2. Name your favourite desert: Όλα !
3. What ticks me off: που νομίζουν οτι σε τριπλάρουν και δε το παίρνεις χαμπάρι...
4. When i'm upset: "Πέφτω", κλείνομαι, σκέπτομαι, κλαίω, αναρρώνω, συνεχίζω!
5. What's your favourite pet: Τα αδεσποτάκια μου που έγιναν οικογένεια!
6. Black or white: Άσπρο!το καλοκαίρι Μαύρο! το χειμώνα (αν μιλάμε για ένδυση)
7. Biggest fear: ο θάνατος
8. Everyday attitude: Να χαμογελώ στον ήλιο που ανατέλλει και να συνεχίζω αισιόδοξα
9. What is perfection: ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ και να ελπίζω...
10.Guilty pleasure: να παραβαίνω τους κανόνες

Η συνέχεια είναι  να μοιραστώ 7 τυχαίες σκέψεις. 

Εγώ προτίμησα 7 τραγούδια να σας πω (δεν απέχουν καθόλου από σκέψεις), κι ας  διαλέξετε εσείς το σκοπό...

1. Ξυπνώ μεσάνυχτα κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνω
ποιος σου το' πε αδυναμία
Που λογαριάζω
το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο
τον κόσμο στα σημεία

2. Και δε θα μου λείπεις
γιατι θα ' ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί...

3. Θάλασσα πλατιά
σ' αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα βαθιά
μια στιγμή δεν ησυχάζεις

4. Για να σ εκδικηθώ πετάω ενθύμια και δώρα...

5. Χάραξε και δε νυστάζω, σκέφτομαι τι μου πες χθες…

6.Αχ,χελιδόνι μου πώς να πετάξεις σ αυτό το μαύρο τον ουρανό…

7. Ένας κόμπος η χαρά μου κι όμως αν θα ρθεις...

8. Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα

9. Στείλε μου μιαν εξήγηση να φύγει η παρεξήγηση
γιατί η καρδιά μου λύγισε κοντεύει να χαθεί

10. Κι αν κάποτε στα δίχτυα του πιαστείς
Κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
Μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
Κι αν είσαι τυχερός ξεκίνα πάλι 

Κι αν θέλουν μπορούν να συνεχίσουν οι παρακάτω φίλες (ανοίξτε τα λινκ ν αποκαλυφθούν οι ένοχοι!)

1.  Στη πλουμιστή μου,που ανέκαμψε!

2.  Στον πιο γλυκό Φρου-φρου!

3. άντε γιατί πολύ σ άφησα ήσυχη...

4. και που λες Ευτυχία...

5. γράμματα μ ευχές κι αφιερώσεις...

6. στην διακεκαυμένη ζώνη!

7. Τι να πεις τώρα πια ...;

8. αφού αντέχεις τη μπάλα...γιατί όχι κι αυτό;

9. για περισσότερη χρυσόσκονη που έχουμε ανάγκη...

10. απ τη γιαγιά στην εγγονή!

Μάθημα άνευ διδασκάλου.

Δασκάλα, δεν ήθελα ποτέ να γίνω.
Πάντα φοβόμουν τις απορίες που δε θα μπορούσα να λύσω.
Ως εκπαιδεύτρια  σεμιναρίων, μ΄ έλουζε κρύος ιδρώς! Είχα πολύ άγχος αν θ αντεπεξέλθω, κι ανασφάλεια (άσχετα αν το αποτέλεσμα δικαίωνε την προσπάθεια) διότι ποτέ δεν θεωρώ τον εαυτό μου απόλυτο γνώστη, για να μεταδώσω τις γνώσεις μου σ΄ άλλους.
Συνεχώς μαθαίνω!
Έτσι λοιπόν δικαιολογείστε  μου αυτή την απόπειρα, δεν είμαι δασκάλα στο decoupage (εδώ κι αν είμαι αρχάρια!), δεν είμαι απόλυτος γνώστης των τεχνικών (ενίοτε παραβαίνω τους κανόνες... από τεμπελιά!), αλλά επειδή εκ φύσεως δεν χαλώ χατήρι (διαπιστωμένο) κι επειδή αισθάνθηκα οτι η "απαίτηση" έγινε με πολύ συστολή (την αισθάνθηκα) και επειδή πολλές φορές στο παρελθόν μου είχε ζητηθεί κάτι παρόμοιο, αλλά δε τόχα τολμήσει και ίσως θεωρηθηκα υπερόπτης (είμαι το ακριβώς αντίθετο) σ όλες εσάς που με τιμάτε με την παρουσία σας, τον καλό σας λόγο και το ενδιαφέρον σας ("μα τελικά πώς τα κάνεις;") αν και άλλες φίλες έχουν δείξει τεχνικά βήματα  (εδώ κι εδώ) ,  δεν ήθελα να "κλέψω", ανέλαβα την ευθύνη και θα την φέρω εις πέρας.
Οχι με βίντεο, όπως χαιρέκακα μου υπεδείχθη από τη φωνή του πισίου, αλλά με φωτογραφικά βήματα.
Πάμε λοιπόν!
Επέλεξα μία πέτρα.
Αγαπώ τις πέτρες για την υφή τους και για το σχήμα τους, που σε παραπέμπει στο μοτίβο!

αρχική μορφή πέτρας

ωοειδές λοιπόν το σχήμα, Πάσχα πλησιάζει (σήμερα-αύριο), τι άλλο απο θέμα πασχαλινό; (Θεόσταλτο μήνυμα!μήπως και ξεστολίσω  το σπίτι...)

1) ξεκινάμε μ όλα μας τα υλικά παρατεταγμένα ως στρατιωτάκια μπροστά μας (εγώ σπανίως το τηρώ και γι αυτό μονίμως ψάχνω).
Τα υλικά είναι θέμα τι βολεύει την καθε μιά μας. Εκτός του Gesso τ άλλα τρία δεν τ αλλάζω με τίποτα!

τα υλικά μου

2) προετοιμάζουμε την επιφάνεια, ήτοι ασταρώνουμε.
Για να μην κάνουμε γραμμές, που ενδεχομένως θα φαίνονται και κάτω απο το ακρυλικό (δεν αναφέρομαι στην πέτρα αλλά σ άλλες επιφάνειες), καλλίτερα να μην χρησιμοποιούμε πινέλο  αλλά σφουγγαράκι (ακόμα και κουζίνας) που ταμπονάρουμε πάνω στην επιφάνεια το αστάρι, με μικρές σταθερές κινήσεις κοντά-κοντά.

ασταρωμένη πέτρα με Gesso

3) ανάλογα την επιφάνεια, κι αν θα την καλύψουμε όλη με χαρτοπετσέτα ή όχι, περνάμε ακρυλικό χρώμα.Την συγκεκριμένη θαλασσόπετρα την πέρασα,επειδή ξερνούν άλατα.
Προσέχουμε η επιφάνεια που θα χρωματισθεί νάχει την ίδια χρωματική απόχρωση με το φόντο του μοτίβου, ούτως ώστε να μην χρειασθεί να κόψουμε σχολαστικά με το ψαλιδάκι το θέμα μας και να ενσωματωθεί καλλίτερα

(νυχτερινή λήψη (σόρρυ) περασμένη και με ακρυλικό

Αν αποφασίσουμε να καλύψουμε ολη την επιφάνεια με χαρτοπετσέτα, το εγχείρημα θέλει  λιγάκι  υπομονή και επιμονή, μην τσακίσει η χαρτοπετσέτα και κάνει ζάρες (βασικό στοιχείο επιτυχίας στο decoupage) ή κρατήσει  αέρα και δημιουργήσει κενά (αν παρ ελπίδα δημιουργηθεί ζάρα, σώζεται η κατάσταση αν τη σιδερώσετε με το οικιακό σίδερο , όχι στον ατμό).
Θα πρέπει να ενσωματωθεί τόσο απόλυτα, που να θυμίζει ζωγραφική και όχι χαρτί.
Αυτό είναι και το βασικό στάδιο που κάνει το έργο μας ή να αποτύχει παταγωδώς ή να επιτύχει και να δρέψετε δάφνες.

4) στην χαρτοπετσέτα δεν χρησιμοποιώ  άλλη κόλλα απο την βενζινόκαλλα σε σπρέυ UHU.
 Είναι η δοκιμασμένη πρόταση της Μάγιας  και όλων εμάς που μαθαίνουμε απ αυτήν, και δε φαίνεται ζάρα!
Δεν σου μουλιάζει από κόλλα, δε ζαρώνει, ξεκολλάει και ξανακολλάει (με προσοχή).
Ψεκάζουμε ελαφρά από απόσταση και αφήνουμε λίίίγο να στεγνώσει μέχρι να κολλάει το δάχτυλο,

το μοτίβο ανάποδα  περιμένω την κόλλα να στεγνώσει λίίίγο

στη συνέχεια  παίρνουμε τη χαρτοπετσέτα και την κολλάμε στο σημείο που θέλουμε.

το μοτίβο επι της πέτρας

5) περνάμε απο πάνω μία δόση κόλλας ντεκουπαζ για να ισχυροποιήσουμε το αποτέλεσμα

Για καλλίτερη ενσωμάτωση του μοτίβου  στο αντικείμενο  κάνουμε σκιές με ακρυλικά στα παρεμφερή με το μοτίβο χρώματα ή με πατίνα για να δείξουμε "βάθος" στην εικόνα μας (ιδίως όταν χρησιμοποιούμε χαρτί που έχει και μία "υψομετρική" διαφορά από την επιφάνεια)

ακρυλικές παρεμβάσεις για ενσωμάτωση

Και το τελικό στάδιο είναι η επικάλυψη  όλης της επιφάνειας με βερνίκι.
Τρεις στρώσεις είναι αρκετές και επιλέγεται ο,τι βερνίκι θέλετε ανάλογα με το γούστο σας αν θέλετε δηλαδή η τελική εικόνα νάναι γυαλιστερή, θαμπή ή σατινέ.
Εγώ χρησιμοποιώ το βερνίκι αυτό που ψήνεται κιόλας στον οικιακό φούρνο, για να μονιμοποιήσει το μοτίβο στην επιφάνεια που επιλέξαμε (π.χ. για γυαλί και πορσελάνη)
Και ιδού η τελική μορφή:

Εκτός από ακρυλικά χρώματα και λίίίγη ελάχιστη πατίνα στα πλευρά των πουλιών για ένδειξη βάθους, δεν χρησιμοποίησα κανένα άλλο εφέ. Το μοτίβο και η αισθητική του καθενός οδηγούν στο τελικό αποτέλεσμα.
Η πέτρα μου έδωσε ανάγλυφη υφή στα πουλάκια (εκτός από τους πόρους έχει και διαφορές πάχους, που φρόντισα να πέσουν στα σωστά σημεία π.χ πλάτη του πουλιού) και η μόνη μου παρέμβαση το χτίσιμο της φωλιάς, αντί να το ζωγραφίσω.

jenny μου αν δεν σε κάλυψα, θα κάνουμε ιδιαίτερα!
Την αγάπη μου και την επιείκειά σας.

Επ' ευκαιρία να σας ευχαριστήσω μέσα απο την καρδιά μου για το ενδιαφέρον και την συμπαράστασή σας στην ημικρανική μου περιπέτεια της προηγούμενη ανάρτησης.
Και τα γιατροσόφια σας θα τα λάβω σοβαρά υπόψιν αλλά περισσότερο μου έκαναν καλό τα σχόλια γιατί γέλασα με την ψυχή μου! Νάστε καλά, κι ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩ!!!

ΖΩ ένα δραμα.

Από την αρχή της εβδομάδας, ως είθισται τον τελευταίο καιρό, ανυπομονούσα για το άγιο Σαββατοκύριακο! Να τοιχωθώ σε κάποιο μπαρ όόόχι,  να τοιχωθώ στο εργαστήρι μου και ν ανακατευτώ με κόλλες και χαρτιά και να εκτονωθώ.
Αντ αυτού μου εκανε τριήμερη επίσκεψη μια ημικρανία καραμπινάτη, που τελευταίο καιρό, δεν έχω παράπονο, δεν περνά βδομάδα που να μην μου κάνει βίζιτα. Μη μου λείψει και παραπονεθώ.
Οπότε αντί για εργαστήρι και δημιουργίες σέρνω το ακέφαλο σαρκίον μου, ως Μαρία της σιωπής, από
κρεββάτι σε καναπέ και τούμπαλιν.
Τραβάω τα μαλλιά μου και έχω καταντήσει κάπως έτσι

μήπως εντοπίσω το σημείο του πόνου που μετατίθεται διαρκώς απο κροτάφους σε μέτωπο, κι απο εκεί στις κόγχες των ματιών και στον αυχένα και έπεται κυκλική συνέχεια...

Ασε που είμαι σα ποντικός που τον έχουν ρίξει σε βαρέλι με λάδι!
Στο πόδι (άλλη εστία άλλου πόνου)  βαλσαμόλαδο Βιολέτας (Βιολέτα θυμίσου να φέρεις ένα βυτίο άμα έλθεις) , στο κεφάλι με λαδάκι αγνώστου Αγίου δια χειρός Σωσούς!
Δε σας λέω τίποτα, χάρμα ειδέσθαι!
 Η μόνη εξαίρεση έγινε για χάρη του Μπεχλούλ .
 Όοοχι και ποιού Μπεχλούλ; δε θέλω τέτοια...
Η μισή Ελλάδα έβλεπε το Τούρκικο σήριαλ ( η άλλη μισή το αντίπαλο δέος) και μόλις αποφάσισα να κολλήσω κι εγω, έχουμε ειρωνείες;
Το όφειλα άλλωστε στην πρώτη μου επισκέπτρια  του 2012, ποδαρικό απο Τουρκάλα και θα αγνοούσα τον Μπεχλούλ; άσε που απο μόνος του με προκαλούσε.
Και πολύ που του αντιστάθηκα!
Ευτυχώς, την τελευταία εβδομάδα του παραδόθηκα άνευ όρων.
Τι να κάνω; αφού δε φροντίζατε κι εσείς να μου κρατάτε το ενδιαφέρον μου ζωηρό, αναρτήσεις ...σαν ύδωρ στη Σαχάρα! Με το σταγονόμετρο ένα πράμα.
 Βαλαντωμένη λοιπόν απο το άδοξο  τέλος ενός καταδικασμένου έρωτα, πριν οριζοντιωθώ ξανά



μαγείρεψα ως άλλος Ρατατούηγ για τους υπόλοιπους της οικογένειας.
Μην πάνε κι απο ασιτία!
Οι φίλες μου μ έψαχναν  αδίκως, λυπάμαι Μπεττούλα μου που σ άφησα έρμεο στα χέρια των αδίστακτων... ελπίζω να επανορθώσω άμεσα.
Κι όχι τίποτε άλλο έχω αφήσει κι απο έμπνευση τον Παναγιωτάκη μου.
Διότι το λέει "δεν έχω έμπνευση χωρίς εσένα!"
 Λυπάμαι Μαρία μου, αλλά έτσι συμβαίνει  ενίοτε, δεν εμπνέονται απο το νόμιμο ταίρι αλλά απο το παράνομο. Βλέπεις το πάθος γιγαντώνεται,  όταν δεν απομυθοποιείς τον αλλον επι 24ώρου βάσεως (λέμε τώρα) Κάτι ήξερα εγω που έμεινα εκτός νυμφώνος (λέγε με blog)!
Κι εμένα πρέπει να μου  επιστρέψει  το κέφι, να ολοκληρώσω το συρτάρι που χάσκει και με κοιτάζει,  γιατί τότε η Ρένα δεν θα μου ξαναμιλήσει στον αιώνα τον άπαντα (ήδη...κάνει δοκιμές...), να κάνω το  tutolial  που έχω υποσχεθεί στην Jenny, αφού το θέλει απο τα χεράκια μου και μήήήπως, ξεκινήσω δειλά-δειλά και τίποτε, κάάάτι απο όσα έχουν συσσωρευθεί στο εργαστήρι και περιμένουν τη θεά έμπνευση, γιατί απο εδώ- εκεί  καβαντζάραμε τις επόμενες εορτές και πάλι θα τρέχω τελευταία στιγμή. 

Ευτυχώς μεσολαβούν  κάτι Βαλεντίνηδες, κάτι Απόκριες και έχουμε ένα περιθώριο.

 

Κι αφού ολοκλήρωσα την άσκηση θάρρους (τεστάρησα τον εαυτό μου αν συνήλθα), πάω να ξαναοριζοντιωθώ για να επανέλθω στην προτέρα μου κατάσταση (όπως εμφαίνεται δεξιά...)
και να  τοιχωθώ μέχρι βαθείας νυχτός στο μαγικό κόσμο της χαρτοπετσέτας.
Σας είπα το δράμα μου,αν  έχετε προτάσεις  ημικρανικής αντιμετώπισης δεκτές και ας ελπίσουμε οτι ξόρκισα το κακό.

Οσο για κάάάποια που με απειλεί με αποβολή απο τα μαθήματά της,να της πω οτι αυτή θα χάσει την πιο επιμελή μαθήτρια. Αμ πως!
Φιλάκιαααα καλό Σαββατοκύριακοοοο!

Σκορδοκαϊλα μου

Τhis was a kitchen apron!
Οχι, σήμερα δεν θα κάνουμε  μάθημα αγγλικών, θέλω να δώσω την πρέπουσα  σημασία σ ένα θύμα μου.
Ποδιά κουζίνας λοιπόν ελληνιστί, διαφημιστικής προέλευσης, αδιάφορη και παραμελημένη.
Αλλά όπως όλα τα παραμελημένα, στο πίσω μέρος του μυαλού τους τρέφουν πάντα μία ελπίδα διάσωσης απο τη μαρμάγκα, ετσι κι αυτή... 
Όμως, πως να χρησιμοποιήσεις αυτή την αμελητέα ποδιά οταν δίπλα της η Λονδρέζα σου κλείνει πονηρά το μάτι, κι είναι κι απο χέρι (της κοράκλας μου!) και παραδίπλα μία άλλη νεαρά ανακυκλωθείσα απο τα χεράκια σου,  να τις  αγνοήσεις και να πέσεις στην ανάγκη της αδιάφορης;
Έτσι είναι τα πράγματα ευλογημένη μου! Όταν πια περάσει η μπογιά σου...απο δω παν' κι οι άλλοι!!! 
Ελα όμως που φαίνεται οτι το ίδιο μυαλό κουμαντάραμε με την ποδια και ηλπιζα κι εγω κάπου να χρησιμοποιηθεί!
Διότι η κίνηση "δεν πετάμε τίποτα" τείνει να μας κουκουλώσει σ΄αυτό το σπίτι και να εγκατασταθεί ανθ' ημών!
Ετσι έθεσε το σώμα της στην υπηρεσία της γνώσης. Της δικιάς μου, όχι της δικιάς της.
Decoupage  σε ύφασμα δεν είχα δοκιμάσει μέχρι σήμερα και μία περιέργεια την είχα ομολογώ (πως θα μπορούσα άλλωστε...;) 
Η Απορία ήταν όμως, με τι μοτίβο και για ποιό σκοπό θα θυσιαζόταν;
Και εκεί που φυλλομετρούσα τις χαρτοπετσέτες, η χαρτοπετσέτα που έκλεψε τις εντυπωσεις και επιβλήθηκε, έδωσε την λύση. 

δεν πιστεύω να θέλατε και νταντέλες στα τελειώματαααα;;;;

Η ποδιά μετεβλήθη σε σάκκο , όχι του μποξ ανόητα κοράσια, σε σκορδόσακκο!

προσέξτε τελειώματα, προσέξτε τσαχπινιές!

Καιρό, μια σκορδοκαϊλα μ' απασχολούσε.
"Πως να προφυλάξω τα σκόρδα απο το φύτρωμα;" όπως κάθε καλή νοικοκυρά φαντάζομαι, ξυπνά-κοιμάται μ αυτό το ερώτημα. 
Εγω λοιπόν έτσι το έλυσα.
Και μετά το ντεκουπαζ άρχισε η περιπέτεια της ραπτικής, αλλά αυτό δε σας αφορά, γιατί αρκετά καλλιεργώ την περιέργειά σας και στο τέλος...θα γίνω σκλάβα της!
Αρκεστείτε λοιπόν στο αποτέλεσμα, και ιδού! Για πρώτη προσπάθεια, καλό είναι παρά τις ατέλειες, υπόσχομαι σε τελειότερο την επόμενη φορά...

Το λουλουδάκι είναι δια χειρός Δέσποινας (από δωράκι)

Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ κι από εδώ τη deppy  για τη βοήθειά της 

Κι αν αδιαφορήσετε  για τον σκορδόσακο το ντεκουπάτο, μην προσπεράσετε χωρίς σκέψη αυτό: κάνει ψόφο σήμερα αλλά... 
Βοηθείστε, κάποιοι μας έχουν ανάγκη.

Περισσότερο Φως & "Παιχνίδια" μετ επαίνων

Το πρωϊ φορούσες μόνο φως. Το 'χες ριγμένο άπλετα στους ώμους,
θάμπωνες γύρω σου ματιές, άνοιγες διάπλατους τους δρόμους.

Αργότερα σε είδα να φοράς τη θάλασσα μανδύα,
ευφραίνοντας ψυχές ημίθεους και Δία.
Τ' απόγευμα αργά έγειρες να πλαγιάσεις.

Σ έβλεπα εκεί βαθιά, στα πορφυρά να σβήνεις,
ανάβοντας λογιών φωτιές στα όνειρα της νύχτας.

                                                                                                        Φ.Α.

Στη συνέχεια η gianna με επέλεξε να εξομολογηθώ  και για να μου εκμαιεύσει περισσότερα μυστικά που χάρισε και τούτο το βραβείο.

Γιάννα σ ευχαριστώ για την προτίμηση.

7 αλήθειες λοιπόν!ανεξάντλητη είμαι πια;
1) Όταν είμαι "κάπως" ακούω μουσική (χαρούμενηηη! δε σας λέω τίποτα...) μέχρι τελικής πτώσεως (των άλλων) γιατί εγώ είμαι ήδη!

2) Είμαι ο άνθρωπος των μικρών πραγμάτων.
Περισσότερο εκπλήσσομαι, εντυπωσιάζομαι και συγκινούμαι από τις μικρές ανεπαίσθητες πράξεις παρά από τις βαρύγδουπες φράσεις και "δώρα".

3) Πρέπει να κάνω δίαιτα, αν δε θέλω να σχιστούν οι ...ραφές και να διαλυθώ εις τα εξ ων συνετέθην!

4) Λέω ειλικρινά ότι σκέπτομαι, χωρίς υπονοούμενα και χωρίς δευτεροτρίτες σκέψεις. Αν πρόκειται να πληγώσω κάποιον, σιωπώ (μεγάλη θυσία για μια πολυλογού).
Γι αυτό εμπιστευθείτε με χωρίς περαιτέρω ψαξίματα.

5) Μ αρέσει το καλόπιστο κι έξυπνο πείραγμα, ίσως είναι το ζακυνθινό μου DNA, που η μάντσια ήταν εκ των ουκ άνευ. Γι αυτό απολαμβάνω τα δικά σας και δεν παρεξηγούμαι. Αν παρεξηγόμουν θα είχε γεννηθεί ο "Παναγιωτάκης"; Απο κάτι τέτοια γνώρισα τα πιο καλά μου φιλαράκια από εδώ μέσα.

6) Δένομαι με πρόσωπα, με καταστάσεις, δεν προστατεύομαι, δεν θωρακίζομαι αφήνομαι. Ακόμα κι αν "εξαφανίζομαι" ( γιατί το τηλέφωνο μου έχει γίνει βραχνάς από την καθημερινή εργασιακή επαφή) είμαι πάντα εκεί!

7) Θέλω  ν ανανεώνομαι, με κουράζει η επανάληψη των ίδιων πραγμάτων και η στασιμότητα .
Είναι κάτι που μ απασχολεί ΚΑΙ στη δημιουργική μου καθημερινότητα.

ΚΑΙ Η ΦΩΤΕΙΝΉ με 2 άλλα βραβεία


 ήθελε να μάθει 3 πράγματα που αγαπώ

1) ΤΗ ΖΩΗ ! απίστευτα πολύ, παρ όλα τα πικρά που με κερνά κατα καιρούς, έχουν κι αυτά την αξία τους.

2) Τους αδύνατους (όχι σε κιλά. Αυτούς τους ζηλεύω) απο ανθρώπους μέχρι ζώα.

3) Ο,τι δημιουργώ, μα  πάνω απ όλα ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ!


Αυτά τα ολίγα, ένα λιθαράκι ακόμα στο ψυχογράφημά μου, κι αν βγάλετε άκρη... πέστε το και σε μένα! Ισως ...φωτισθώ (αν και πέρασε των Φώτων και χαϊρι δεν είδα)

Ξέχασα να προτείνω για τη συνέχεια:
1) Βάγια
2) vefa
3) annetta
4) kaneoneira
5)rena &
ταράμ-ταράμ ταράμ!!! ΜΑΡΙΑ ΒΙΛΙΩΤΗ!

Το ρολόϊ με τα παραμύθια

Πέρασε κι αυτό το εορταστικό 4ήμερο, δυστυχώς!

καραμελίτσες  murano, να κάνουμε τα ξυνά γλυκά!

Να, κάτι τέτοια περνούν και όλο και περισσότερο σκέφτομαι την επόμενη μέρα, σαν τα παιδιά που πρέπει να πάνε στο σχολείο μετά απο διακοπές, κι όλο και περισσότερο επιθυμώ να θέσω τον εαυτό μου στη διάθεση της εξουσίας, εθελοντής έφεδρος! 

Δε μπορώ σας λέω΄, κι όσο έχω και τη φωνή μέσα απο το pc (όχι φυσικά του  Steven Jobs), να μου  τραγουδάει "εμείς οι δυό μόνοι πάνω στη γήήήή" (τώρα καταλάβατεεε;) τόσο περισσότερο θέλω να την "κάνω"...

Εντολή: ως συνήθως, "μπες SKYPE" !

Θέλω δε θέλω (που θέέέλω) μπαίνω.

- Τι θα φτιάξουΜΕ; θα κάνουΜΕ χειροτεχνία,ε; Οπου -ΜΕ ,δηλαδή εγώ , διότι αυτή έχει αρχίσει προ πολλού ή μάλλον δε σταματάει

- δε μπορώ βαριέμαι,απάντηση δική μου

- Γιατίίίί;

- δεν έχω έμπνευση

- ΘΑ ΣΟΥ ΡΘΕΙ (έτσι ακριβώς! όπου κεφαλαία γράμματα τσεκουράτη φωνή)

- ΟΧΙ

-Οχιά και μαύρα φίδια. (Κάποιος της είπε φαίνεται ότι τα ανοιχτόχρωμα ή εμπριμέ δεν είναι επικίνδυνα) Θέλοντας και μη, σέρνω το σαρκίο μου προς την δημιουργία.

- Εσύ τι φτιάχνεις; αφελής ερώτηση δική μου

-Μπααα τίποτααα. Κάάάάτι πειραματίζομαι, τίποτα σπουδαίο. (Πότε θα την δω με μαλλί αλά Αινσταίν, δεν ξέρω)...θααα στο στείίίλω (βαριεστημένα). 

Πότε βγάζει φωτό, πότε τη στέλνει κι ο Τιραμόλα θ' απορούσε.

Μου ρχεται και μου ρχεται ο θάνατος! 

Το "τιίίποτα" ειναι κάτι θεϊκό, που έχει πάνω του όλες τις τεχνικές ομού! αντε τώρα εμένα να μου στρώσει χαρτοπετσέτα.

-Τι θα φτιάξεις;

-Μου χουν "παραγγείλει" ένα τουρτορολόι για παιδικό δωμάτιο

επειδή δεν "παίζει" η Χιονάτη, μπήκε guest star

-Άντε κουνήσου, ΚΟΒΕΕΕ.

-Τι να κόψω; δεν έχω παιδικά μοτίβα ωραία

- Νεραϊδούλες, καρδούλες, λουλουδάκια δεν έχεις ; ρίχνει ιδέες , δυστυχώς άστοχα διότι τίποτε απ αυτά δεν υπάρχει στην γκαρνταρόμπα. Μας έχεις φλομώσει στο άνθος και τώρα θα μου πεις δεν έχεις; συγκεντρώσου.

Η μικρή Γοργόνα βγήκε στην ξηρά

Ξαφνικά ταράζεται το σύμπαν

- Γράφειιιιιιιιιιιιιιιςςςς;;;;;;;;;;;;;;; πού γράφεις κι άφησες τη χειροτεχνία ;;;

Πρέπει να βρω αθόρυβα πλήκτρα,με παίρνει μυρουδιά με το "α"

- Κάτι με ρώτησαν τεχνικό, να μην απαντήσω;

- εσένα βρήκαν να ρωτήσουν τεχνικό; κόβε κι άσε τα γραπτά

- η μπάλα με την αλυσίδα μου λείπει, ούτε καταναγκαστικά έργα στην Τσαρική Ρωσία να έκανα, διαμαρτύρομαι εντόνως

Ο φούσκας καιροφυλακτεί τα γλυκά

Κόβω, κόβω αλλά τίποτα δε μου κάθεται καλά.

Η Ωραία χωρίς το Τέρας

- Πού είσαι τώρα;

- Μεσοπέλαγα. Πού θες νάμαι; βρίζοντας ...ολίγον. Δε μ' αρέσει τίποτα, δε ταιριάζουν μεταξύ τους, άρτσι-μπούρτσι και λουλάς (θα το δει κι η Σωσώ και θα τρέξει να μας πει, απο πού προερχεται η φράση)

- βγάλε φωτό, να μου στείλεις να δω (νομίζει οτι έχω την ταχύτητά της)

Η Ωραία Κοιμωμένη αφού ξύπνησε και δεν έχει συνέλθει ακόμα... (ευχαριστώ Νίκη)

Κάποια στιγμή τραγουδάω απο μέσα μου (με παρασέρνει κι η TV) 

-μη τραγουδάς ακούγονται τα μπάσα.

- αφού μπάσα είναι η φωνή μου. Πάλι μούγκα εγώ, και το μοτίβο να αντιστέκεται να συνδυαστεί σ ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα

Το σπιτάκι απο το Χανσελ και τη Γκρέτελ

Ύστερα από λίγο και αφού διάφορα μεσολαβούν, δρομολόγια για τσιμπολόγημα (ΟΧΙ φυσικά χωρίς να κατακεραυνωθώ, με επισήμανση σε ανατομικά καίρια σημεία) μήπως κατέβει ιδέα, για νερό (όπως τα παιδάκια που δε θέλουν να στρωθούν στην καρέκλα να διαβάσουν)

- Τι έγινε;

- Τίποτα. Δε βρίσκω χαρτοπετσέτα.

- Τι δε βρίσκεις χαρτοπετσέτα μαρή, εσύ έχεις κόψει ολόκληρη τη Sofftex!

Σ αυτό το  σημείο αφού εντελώς μαγικά , μάλλον από τα γέλια, ξελαμπικάρει το μυαλό και  κάνει το σωστό συνδυασμό καταλήγω! 

ενα καραμελόσπιτο επίσης

Παραλίγο να καταλήξει κι ο άντρας του σπιτιού, που δε του έφτανε η μία τρελή, η οικόσιτη,  απέκτησε δύο (Αλεξάνδρα), τρεις (Σωσώ) και τέσσερις(Μαρία -Μπέττυ εναλλάξ εμφανίσεις) ενίοτε, μεσ το σπίτι του, απο το πουθενά, να του κάνουν τα νεύρα λαμπόγυαλο!

Και μετά αυτή τη δημιουργική διαδικασία η οποία κράτησε ώρες, εξήχθη το εξής αποτέλεσμα 

decoupage με βάση χαρτοπετσέτας, μοτίβα  άλλης χαρτοπετσέτας κι απο πάνω ριζόχαρτο στη θέση των ωρών  ξύλινες μαργαριτούλες

και με την επισήμανση απο πλευράς Μισιρλού (δεν είχατε καταλάβει τόση ώρα οτι ήταν ΑΥΤΗ;), οτι εάν πουλιόταν στην αγορά, το κόστος των υλικών ήταν μεν μηδαμινό  η αναγωγή όμως σε εργατοώρες θα του ανέβαζε την τιμή  στα ύψη!!! 

Κι αφού μ είχε εξαντλήσει, γιατί απεφάνθη οτι έτσι πρέπει να μου συμπεριφέρεται γιατί υπό πίεση αποδίδω, επιβράβευσε την προσπάθεια που παρουσιάζεται εδώ.

Δεν έχω δίκιο λοιπόν που δε θέλω να γυρίσω στο μαγγανοπήγαδο; πού αλλού καλλίτερα;...Μόνοι πάνω στη Γηηηηηηηηηηηηηηηηη!!!τραγουδώ τώρα γιατί δεν μ ακούει. 

Νάστε επιεικείς ένεκα η ταλαιπωρία που σας εξιστόρησα

Υ.Γ.Jenny μου, όπως καταλαβαίνεις είχα όλη την καλή διάθεση να κάνω tutorial, αλλά δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή.Το υποσχέθηκα και το χρωστώ.

Κουτοmania

Ενότητα Α΄.
τι κάνουμε όταν χάνουμε την ταυτότητα;
Βγάζουμε καινούργια. ΕΥΓΕ.!
Έτσι από κακή μου φύλαξη την έχασα κι εγώ, αλλά όπως βλέπετε την αποκατάστησα. Δε τη βλέπετε;
Μα πως;
Απ έξω Εμφάνισηηη κι από μέσα άνεσηηη;
 Ούτε τώρα; Πριν είχα τα χρονάκια μου αλλά τώρα μικρή και τριανταφυλλένια!
Εμ, καιρός ήταν να καταλάβετε οτι ομιλώ περί της Ιντερνετικής μου ταυτότητας.
Ένας άστοχος  χειρισμός, μία άκαρπη αναζήτηση, με οδήγησαν στο... λιφτινγκ.
Καιρός ήταν να γίνει κι αυτό, διότι κάποια καλλικαντζαρού φαγώθηκε "δε θα μεγαλώσεις εσύ, μικρή κι αθώα θα μείνεις;" 
Τώώώρα την αποστόμωσα!!! Μικρή θα μείνω για πάντα,αμέεέέέ.
Ελπίζω μόνο να εγκρίνετε κι εσείς και να μην συμφωνείτε μαζί της οτι πρέπει να σοβαρέψω
Ετσι πάμε στην Ενότητα Β΄ που είχε μεν γραφτεί πριν τη μεγάλη αλλαγή, τώρα όμως εκτός απο την κυριολεκτική της αναφορά, άνετα θα μπορούσε να μου απονείμει και τον κουτότιτλο.
Τον αξίζω  δικαιωματικά για την απρονοησία μου να αποθηκεύσω το background μου.
Τέλος πάντων και τα έξυπνα πουλιά απο τη μύτη πιάνονται, αρκεί να μην κολλάνε στην ξώβεργα. Τέλος καλό όλα καλά, μια τονωτική ένεση πού και πού όλοι την χρειαζόμαστε 
Και συνεχίζουμε στο θέμα μας...

δεν είναι  χιόνια στο καμπαναριό...

“Μ' όποιο δάσκαλο καθήσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις” αυτό δε λένε; “ή με στραβό θα κοιμηθείς το πρωί θ αλληθωρίζεις”!

Ε, έτσι κι εγω αλληθωρίζω προς  τη Σωσώ!

Τώρα θα μου πείτε και δικαίως, γιατί δεν αλληθωρίζω προς (παραδειγματίζομαι απο...)  τη Μαρία ή τη Μισιρλού (κοινώς Παναγιωτάκη) ή τη Μπεττυ.

Σωστό εκ μέρους σας, εκ μέρους μου ανεπίτρεπτον.
Διότι αφ ενός, έχω επίγνωση των δυνατοτήτων μου κι αφ ετέρου πού μυαλό να εμπεδώσει νέες τεχνικές; Αυτές δε σταματούν πουθενά, κάθε μέρα σου κοτσάρουν κι άλλη τεχνική, εγω βαδίζω στην πεπατημένη μια και ...τάχουμε πατήσει τα... δεύτερα -άντα (τα ξενυχιάσαμε κοινώς χαχαχααααααααα)!!!

Με τη Σωσώώώ , χέρι-χέρι  στα σίγουρα.

en face  με χαρτοπετσέτα και πάστα διαμόρφωσης

πλαγιομετωπική ...με χαρτοπετσέτα!

Τι ήτανε να μου πει για τα χαρτοκούτια απο τις ΜΟΡΦΕΣ; 

 έσπευσα να επιβεβαιώσω τα λεγόμενά της.

οπισθία του ανωτέρω με χαρτοπετσέτα

Ξέρω οτι κάποιες θα αναφωνήσουν “όχι άλλο κ...ουτίίί!!!”

η εμπρόσθια πλευρά του αρχικού κυτίου με χαρτοπετσέτα και πάστα χιονιού απο τα χεράκια μου!

 αλλά δείτε και τα δικά μου...
Είναι decoupage με χαρτοπετσέτα εξ ολοκλήρου ( δεν τα έβαψα ούτε εσωτερικά, ούτε απο κάτω, είμαι τεμπέλα ολκής), και πάστες διαμόρφωσης  για να κάνω παιχνιδι άρικες παραλλαγές και ν αποκτήσουν προσωπικότητα.
Μπορεί το δίδυμο της καταστροφής να σας πείσουμε να δοκιμάσετε κι εσείς να κάνετε δικές σας συσκευασίες δώρου στην επόμενη επίσκεψη και δεν είναι ανάγκη νάναι μόνο γιορτινά. Υπάρχουν τόσες επιλογές!
Τι λέτε, το σκέφτεστε;

αυτό ταξίδεψε ήδη μακρυά κουβαλώντας ΑΓΑΠΗ και πολύ μουσική!