Άλλαξε το Γούρι!

ΠΆΕΙ ΚΑΙ ΤΟ 2011...111!!!

Στο καλό να πάει και να μην ξανάρθει. Πού δε θα ξανάρθει, καρατσεκαρισμένο, σας το βεβαιώνω να μην άγχεστε.

Αλλά πώς μου μπήκε, πώς πέρασε και για πότε βγήκε, θα το θυμάμαι απο κάτι πλάκες. Οχι πλάκες γραμμοφώνου.

Και ήρθε το 2012...222!!!

Ανατολή στο λιμάνι

Τώρα είμαι περίεργη το πως θα εξελιχθεί, γιατί να μπει καλά, να περάσει η πρώτη μέρα του καλά  και να ολοκληρωθεί καλά...ε, είναι απο τα παράξενα που δε συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια. 

Εγω τα τελευταία χρόνια ρεβεγιονάρω με πυτζαμούλα, τζάκι, κεράκια πανταχόθεν (μέχρι να γίνουμε πυροτέχνημα) και προετοιμασια του οικογενειακού τραπεζιού της επομένης (έχουμε μοιράσει τις άγιες μέρες και η Πρωτη του έτους είναι η δική μου!)

Φέτος όμως, η αγρίως εξαρτημένη, πήρα το pc παραμάσχαλα και το μετέφερα στην κουζίνα.

Η επίσημη δικαιολογία ήταν ν ακούω Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα, η ανεπίσημη ...είχα ραντεβού!

Οι άλλες λοβοτομημένες είχαν στείλει σαφή μηνύματα “μετά τις 12 ...ΕΔΩ!” Όπου “εδώ” Skype!

Απο την άλλη αν ξέπεφτε και κανένα μέλι να έμενε παραπονεμένο οτι δεν υπάρχει μάτι να το δεί;

Ρεβεγιόν στο διαδίκτυο λοιπόν και όλα τα μωρά στην πίστα!

Αφου λοιπόν καλοφάγαμε μέχρι σκασμού, πρασοτηγανιά της Γωγούλας (Εύγε Γωγούλα παιδί μου) και λουκουμαδοτηγανίτες (αυτοί ήταν εξ ημισίας littlelovingthings και εμού της ιδίας) και ξανά απο την αρχή ανακατεύτηκαν οι γεύσεις, παίξαμε και χαρτάκι , ετσι για το καλό και έτσι για το καλό έχασα!

κουτί τράπουλας έργο των  χειρών μου, decoupage με χαρτοπετσέτα

 Αλλά δε πτοούμαι, υπάρχει ρήσις επ αυτού και περιμένω την επιβεβαίωση...

Φέτος άλλαξα και το dress code ... Ντύθηκα! τήρησα όσα μου είπαν για το γούρι (μη μαρτυρήσει καμιά, την έφαγα!) δεν άναψα κεράκια, γιατί μετά ποιός θα τα σβηνε που εγω είχα αγωνία για το ραντεβού, συγχρονιστήκαμε με την Πλ. Κοτζιά γιατί τα ρολόγια του σπιτιού μόνο σύμφωνα δεν ήταν, ανταλλάξαμε ευχές κι εγω βουρ ...στο ψητό!

Πρώτο μήνυμα πάθους του 2012 “παρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε τώραααααααααααα”

Τι γλυκό, τι τρυφερό, σκέτο σορόπι! Παναγιωτάκης είν αυτός, αντιστέκεσαι;

Μπαίνω . Γλύκες, τρυφερότητες,αλλά δεν μπορώ να τα εκθέσω κι όλα.

Μπαίνει κι η Σωσώ μετά μυρίων βασάνων!

Ε, με τέτοιο ποδαρικό μπορεί να μου πάει στραβά το 2012; μέχρι και το Ιντερνετ υπέκυψε!

Απο εκεί και πέρα άρχισε κέντημα με χάντρα ψιλή! Εκοβε η μία έραβε η άλλη, εγώ, άλαλα τα χέιλη των ασεβών! Μέχρι και η Βασιλόπιτα έπαθε ψυχικό τραλαλά απ όσα άκουγε και αρνείτο πεισματικά ν αποκολληθεί του ταψίου!

Μία φορά γαμώ (σόρρυ,αλλά ένεκα η αγανάκτηση) την τύχη μου δεν έβαλα λαδόκολλα και κόλλησε.

Αρχισε ανελέητο χτύπημα, μπας και ...

Η άλλη να ωρύεται “ τι χτυπάς καλέ, χταπόδι;”

- Οχι τη βασιλόπιτα και να βρίζω την τύχη μου.Ωσπου έλαμψε μέσα μου η αλήθεια και την είδα διαφορετικά.

-  Είναι ανάγκη να την κόψουμε, αφού δεν είναι τ αντέτι μας; αυτό τηρήθηκε στο έπακρον.Κι αν την κόψω κομμάτια απο τώρα...;

- Κάντηνα ψιχουλάκια και μοίραζέ την σε σακκουλάκια σαν τα κόλυβα, ιδέα του φωτεινού μυαλού της Δημιουργίας (λέγε με Μισιρλού)

Α πο τα γέλια διαλύθηκε η βασιλόπιτα στα 4. Δεν έπεσε στα τέσσερα, αλλά βγήκε σταυρωτά (τουλάχιστον, θείο σημάδι!) απο τη μέση και πάνω κι απο τη μέση και κάτω την ξεκόλλησα με τη σπάτουλα. Την ενοποίησα και προσπαθούσα να την κάνω να μη φαίνεται, ώστε την επομένη ν ακούσω τα λιγότερα απο τον αδελφό μου (εχω ένα άγχος κάθε φορά στο τι θα βρει ...)

- Χιόνισέ την μ ατλακόλ, τώρα που έμαθες τη συνταγή, πρότεινε η ροδόσταμη Σωσώ

Δεν επέμεινα αφού δεν ήθελε να παρουσιασθεί αξιοπρεπώς, τόόόσα χρόνια είχε άρτια εμφάνιση, ένα στα τέσσερα θα βλάψει; Απο γεύση θεϊκή και για μένα αυτό μετράει πρωτίστως. Στο γάλα και στον καφέ θα κάνει μία παπάραααα...θα γλύφουμε και το φλυτζάνι!!!

Είχαμε και μια αγωνία για την ανάθεση καθηκόντων της Ρένας. Περιμέναμε αι μωραί λοβοτομημέναι και η Ρένα δεν εμφανίζετο!

Κι εκεί που κάναμε διάφορες τραγικές υποθέσεις “αργεί να πλύνει τα πιάτα”, “τη ρούφηξε το σιφώνι του νεροχύτη” και άλλες ποταπές σκέψεις, αρχίσαμε να στέλνουμε μηνύματα ανυπομονησίας, ώσπου μας ήρθαν τα συρτάρια κατακέφαλα, αντί άλλης απάντησης. Άκουσον και φρύξον!

Τέλος πάντων απο εκείνη την ώρα άρχισε ο αγώνας εξεύρεσης συρταρίου μεμονωμένου ή μετά κομοδίνου για την πρό(σ)κληση.

Η ωρα έφτασε αισίως μετά τις 2, εγω δεν είχα κάνει τίποτε απο ο,τι είχα μέχρι εκείνη την ώρα τα προηγούμενα χρονια, είχα όμως φορτωθεί ένα συρτάρι στα υπόψιν.

Η γλυκούλα μου Σωσώ απεχώρησε, γιατί θάπρεπε ναναι φρέσκια την επομένη γιατί θα ξενότρωγε (!!!), ο Παναγιωτάκης-Μισιρλού μου συνέστησε στο “κρεββάτι σου γρήγορα μη σουρτουκεύεις χωρίς εμένα στο διαδίκτυο” οι πρώτες ευχές μου ήρθαν απο την Τουρκία για “Καλά Χριστούγεννα” (παλιοημερολογίτισσα θάναι) και κει που μπερδεύτηκα τι γιορτάζουμε, αποφάσισα να συνεχίσω τις προετοιμασίες του τραπεζιού και συνέχισα μέχρι τις 3,30!

Το πρωί πάλι, ξύπνησα νωρίς ν αρχίσω, χαπακώθηκα κατά τα ειωθότα (αν δε μπει χρόνος χωρίς ημικρανία, αυτό θα είναι είδηση) και ολοκλήρωσα κάνοντας συχνά πυκνά μάσκα ομορφιάς με υδρατμούς.

Μιλάμεεεε, δερματάκι μωρού έκανα! (έτσι για να σκάει η Σωσώ που έρριχνε μπηχτές ...στον καλό μου!)

Και ω του θαύματος δε βρήκαν τίποτε να σχολιάσουν αρνητικά οι καλεσμένοι μου! Γιατί να σας εξομολογηθώ οτι καλλίτερα νάχω να ταϊσω ένα Λόχο, παρά την οικογένεια Ανταμς! Απο το ένα κάτι λείπει, απο το άλλο κάτι περισσεύει, ποτέ δεν είναι τίποτε άριστο. Σήμερα όμως ΟΜΟΦΩΝΩΣ μεγαλούργησα!

Βρε λες να έφταιγε η βασιλόπιτα στα τέσσερα; διέλυσε κάθε αμφισβήτηση; 

Τέτοια ομοψυχία πάντως χρόνια είχε να κάτσει στο τραπέζι μας!και το κλου...η Βασιλόπιτα έμεινε παραπονεμένη. Με ένα γαλακτομπούρεκο, ένα μπακλαβά κι ένα κουτί μικρά σιροπιαστά (αύριο πάω ολοταχώς για καμπύλη ζακχάρου) την αποκάμαμε την ψυχολογία της διαλυμένης Βασιλόπιτας!

 Ετσι συμπεριφερόμαστε σ ό,τι μας τη σπάει, όχι παίζουμε...Περιφρόνηση!

Και στο τέλος ξεστολίσαμε !

Ναι βρε, όπου νάναι τελειώνει το 12ήμερο (άσε εμένα έχει τελειώσει απο την προηγούμενη Τρίτη...) τι να τ αφήσουμε στολισμένα;

Το αδελφάκι μου, αφού για άλλη μια φορά με κατακεραύνωσε που δε ζωγραφίσω (βαρύς ο νταλκάς του), μάζεψε αγκαλιά ο,τι ωραιότερο σε πέτρα και κεραμίδια, ξεκρέμασε ρολόγια κι έφυγε φορτωμένος σαν τον παλιό χρόνο που κόντεψε να μας πάρει και τα σώβρακα (με το συμπάθιο). Αλλά χαλάλι του γιατί τον έχω αδυναμία τρελή και χαίρομαι που του άρεσαν τα μη ζωγραφισμένα (φαντάσου και να ήταν!)

Τώρα λοιπόν,  ολοκληρώνω το εορταστικό τελετουργικό της ημέρας, με αλλεπάλληλα πλυντήρια (πιάτων -τραπεζομάντηλων) και πετάω και μία ανάρτηση έτσι για το καλό και τρέχω (άργησα ήδη)  γιατί η αδυναμία μου με καλεί:

• Στις 1 Ιανουαρίου 2012 6:00 μ.μ., ο χρήστης Misirlou Misirlou  έγραψε: ξυπναααααααα αγαπη μουυυυυ!!!!!
  
  
  Οχι πείτε μου μπορείς να αντισταθείς σε τέτοια πρόσκληση; Τι συρτάρια και πράσινα άλογα, εδώ μιλάμε... σας αφήνω να συμπληρώσετε μόνοι σας !
   Ετσι με χαμόγελο εύχομαι να συνεχίσει το 2012 όσο για το 2011 Αν μη τι άλλο, του χρωστάω τις πιο ωραίες παρουσίες στη ζωή μου και το ευγνωμονώ!!!

  

  Αυτή (φωτοφόρ με decoupage ριζόχαρτων)  είναι η συμμετοχή μου στην ανταλλαγή δώρων

  
  
   ΚΑΛΗ     ΧΡΟΝΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!