Γράμμα σ ένα παιδί...

μικρή λεπτομέρεια απο χαρτί και κλωστές

...Εδώ έξω, αντίθετα θα έχεις χίλια αφεντικά. Κι εγώ θα είμαι το πρώτο αφεντικό σου, μια και θα σου επιβάλω, άθελά μου και δίχως καν να το συνειδητοποιώ, εκείνα που για μένα είναι σωστά, αλλά όχι και για σένα.
Να, ας πούμε, αυτά τα όμορφα παπουτσάκια. Εγώ τα βρίσκω ωραία, εσύ όμως;
Θα φωνάξης, θα ουρλιάξης, όταν θα σου τα φορέσω. Θα σου φέρουν απόγνωση, είμαι βέβαιη. Μα εγώ, έτσι κι αλλιώς,θα στα φορέσω, επιμένοντας οτι δίχως αυτά θα κρυολογήσης. Κι εσύ σιγά-σιγά, θα συνηθίσης. Δαμασμένο θα φτάσης στο σημείο να υποφέρης όταν δεν θα τα φοράς. 
Και αυτή θάναι η αρχή μιάς ατέλειωτης αλυσίδας καταναγκασμών. Κι εμένα θα με θεωρής τον πρώτο κρίκο της, μια που δε θα μπορής να ζήσης χωρίς τη βοήθειά μου.
 Εμένα που θα σε θρέφω, εμένα που θα σε ντύνω, εμένα που θα σε πλένω, εμένα που θα σε παίρνω στην αγκαλιά μου. Επειτα θ αρχίσης να περπατάς μόνο σου, να τρως μόνο σου, ν αποφασίζης μόνο σου που θα πας και πότε θα πλυθής. 
Τότε θα ξεπηδήσουν νέοι καταναγκασμοί. Οι συμβουλές μου. Οι διδασκαλίες μου. Οι παραινέσεις μου. 
Ο ίδιος σου ο φόβος μήπως με κάνης να πονέσω, αν πράξης διαφορετικά απο ο,τι σε δίδαξα. 

λεπτομέρεια  δαντέλας στην ένωση των δύο χαρτοπετσετών

Και θα σου φανή ατέλειωτος ο καιρός, ώσπου να σ αφήσω να φύγης, σαν τα πουλιά που τα διώχνουν απο τη φωλιά οι γονείς τους μόλις μάθουν να πετάνε. Μα θα έρθη επιτέλους η στιγμή που θα σ αφήσω να φύγης, να διασχίσης μόνο σου το δρόμο, με κόκκινο φως. Και μάλιστα θα σε σπρώξω. Χωρίς η πράξη μου ν' αυξήση την ελευθερία σου, μια και θα σε δένη μαζί μου η σκλαβιά της τρυφερότητάς μου, η σκλαβιά της μεταμέλειάς σου. Είναι αυτό που ονομάζεται καμιά φορά σκλαβιά της οικογένειας."

Απο το βιβλίο της Οριάνας Φαλλάτσι "Γράμμα σ ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ" με την τότε γραμματική ορθότητα (Εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ) 

...Για ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε πριν λίγο καιρό κι εύχομαι ο δρόμος των καταναγκασμών νάναι όσο το δυνατόν πιο ρόδινος!


Τελευταία υπενθύμιση: Μιά μέρα ακόμα...