Ποδαρικό...;

Ο καιρός προς το παρόν δε θυμίζει σε τίποτα Χειμώνα, ούτε οτι πλησιάζουμε στα Χριστούγεννα. Μάλλον το μέσα μας μας υπενθυμίζει και τα δυό. Δυο αντίθετα συναισθήματα παγωμάρας αλλά και παιδικής προσμονής συγκρούονται ανελέητα!
Παιδί των Χριστουγέννων κι εγώ,  παρόλα αυτά τα φετινά φαντάζουν ολίγον εφιαλτικά (συγχωρείστε μου την έκφραση) όλη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στις Εθνικές εξελίξεις, οι ανακατατάξεις που συμβαίνουν στις ζωές όλων μας, μας  έχουν στερήσει από τον ενθουσιασμό που πάντα κουβαλούσαν αυτές οι μέρες  με τις προετοιμασίες τους και την εορταστική αναμονή.
Φυσικά δεν έμεινα εκτός της ατμόσφαιρας  αυτής κι εγώ,  πώς θα μπορούσα άλλωστε.
Εγώ είχα και πολλούς άλλους λόγους κατήφειας, πλην των ανωτέρω.
Κι επειδή ένα πόδι το πήρα κι ένα ακόμα προβλέπεται  * κι επειδή η κλωτσιά στον πισινό πονάει, όταν φοράς παπούτσι, είπα να φτιάξω κάτι πιο ελαφρύ να φανούμε ευγενείς στην αποπομπή  του κακορίζικου  2012, που δε ξέρω ποιός μας έκανε ποδαρικό (δε θέλω να φαντάζομαι τον συνήθη ύποπτο) και μας πήγε έτσι  και να καλοδεχτούμε  ένα πιο αισιόδοξο 2013.
Χειροποίητες μποτούλες λοιπόν με ενσωματωμένο γούρι .

υφασμάτινες μπότες-γούρια. Τα charms είναι απο το  Χάντρες στην Πάτρα

Χαχαχα, στη φωτογράφιση διαπίστωσα οτι όλες τις έκανα με κοινή φορά και μία αντίστροφα. Τι σας έλεγα; Εγω είμαι αυτή...μετράω ήδη ανάποδα...

 και μαζί σπιτάκια.  Χαρούμενα, ζεστά όπως πρέπει νάναι πάντα τα σπίτια των ανθρώπων.

πάνινα σπιτάκια -γούρια

Όλα αυτά υπό την άγρυπνη παρακολούθηση   της ραπτομηχανής, που ναι μεν την αγόρασα, με καμαρώνει όμως μέσα στο σελοφάν της πόσο ίσιο πάω το γαζί στο χέρι και πόσο τρυπιέμαι κάθε τρείς  και λίγο.
Δικαιολογείστε λοιπόν τις στραβοτιμονιές μου (εσείς άλλωστε μου δίνετε πάντα ελαφρυντικά), η απειρία τις  έκανε και η επιθυμία να ξορκίσω τα κακά όσο το δυνατόν συντομότερα.

* Επειδή καταλαβαίνω τις απορίες που θα γεννηθούν από την φράση  μου, να διευκρινίσω οτι, λόγω των εξελίξεων μάλλον οδηγούμαι προς  βίαιη  ολοκλήρωση της εργασιακής μου καριέρας.