Μία ανακύκλωση στα χρώματα του Φθινοπώρου

Ξ
έρω οτι βγαίνω από  λόγο, κι αυτό δεν μου αρέσει γιατί δεν το συνηθίζω.
Σας είχα αποχαιρετήσει με την προηγούμενη, είχαμε ασπασθεί εκατέρωθεν...ΑΛΛΑ... άλλαι βουλαί Χαράς , αλλά θεοί κελεύουν...
Οπου "θεοί", τα παιδία που έπαιζαν  στον αυλόγυρο της προηγουμένης, επηρεασμένα από το γενικό κλίμα ευθυμίας που επικρατεί τελευταία (φτου,φτου,φτου μου -μας-), λίγο τα μπουκάλια με τις αναθυμιάσεις τους, λίγο η ζέστη, λίγο ο ενθουσιασμός της  επικείμενης συνάντησης...τέλος πάντων, δεν ήθελε και πολύ να πυροδοτηθεί η κατάσταση!
Η αλήθεια είναι οτι δεν είχα πρόθεση να κάνω άλλη ανάρτηση προ της αναχώρησής μου, αλλά τραβάτε με κι ας κλαίω,τ'  αποφάσισα μη σας αφήσω άνευ αντικειμένου.
Θα μου πείτε και η προηγούμενη,αντικείμενο δεν ήταν; σωστό! αλλά αντικείμενο  που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα και ο blogger τα σχόλια, δε λέει.
Ήλθα λοιπόν σε δύσκολη θέση,χμ,χμ,χμ,  όταν μου επέστησε την προσοχή το Ρουλάκι οτι " αυτή  δε θα φτάσει ούτε μέχρι το φέρρυ μπωτ",  κι ακόμα περισσότερη, οταν ερμήνευσε το σχόλιο-απάντηση η Μισιρλού και ψυλλιάστηκε, "μην τολμήήήήσεις" ήταν το τελεσίγραφο (το πουλάκι μου, το μουστακάκι του λείπει κάτω απο τη μυτούλα!χαχαχα αλλά τ αγαπώ!!!).
Και το "μην τολμήσεις", αναφερόταν σε καμιά νταουνιάρικη ανάρτηση που θα έμενε πίσω να σέρνεται.
Παρότι ψέλισα κάτι περί  ανειλημμένης υποχρέωσης, υπόσχεσης για κάτι πιοοο τλπ κουλτουρέ  και ποιητικά ανατολικό (ε,ας μην σας αποκαλύψω τα χαρτιά μου),απο το χάι-χούι των τελευταίων ημερών (όχι ότι με χάλασαν,αντιθέτως), έβαλα κάτω το κεφάλι και αποφάσισα.
Δε θέλω ούτε χατήρι να χαλάσω, ούτε όμως είμαι τόσο εγωίστρια, εγώ να διασκεδάζω κι εσείς πιθανόν να μελαγχολείτε χωρίς να μπορώ να παρέμβω.
Γι αυτό μια και φθινοπωριάζει σιγά-σιγά, και η χρωματολογία στη φύση αλλάζει και μια που έτυχε να

 ταιριάζω χρωματικά την παρούσα στιγμή, μια που η χθεσινή βροχή αναδύει υπέροχη μυρωδιά νοτισμένου χώματος,  είπα νάναι τούτη η ανάρτηση που θα καλύψει το κενό μου.
Και η ιστορία έχει ως εξής.
Μια φορά ήταν ένα  "ξύλο" κοπής ,τουλάχιστον μ αυτά τα διακριτικά τον αγόρασα απο το γνωστό παιχνιδομάγαζο (που είναι τελικά η χαρά του crafter!), όταν όμως έκοψα πάνω του δυο-τρεις φορές, χαράχτηκε  βαθειά και μου χαράκωσε κι εμένα βαθύτερα την αισθητική μου.
Θα μου πείτε, ξύλο κοπής να χρησιμοποιείται και να παραμένει άθικτο δεν γίνεται και  θα συμφωνήσω, αλλά παρόλα αυτά εξακολουθούσε να μ ενοχλεί και να μη χρησιμοποιείται.
Ορμούμενη λοιπόν απο μια παλιά ιδέα της Ασημίνας κι ενφορούμενη από πνεύμα ανανέωσης και ανακύκλωσης, αποφάσισα ν'  αλλάξει ρόλο ύπαρξης.
Ετσι ασταρώθη δις και τρις, διότι εν τω μεταξύ είχε αποκτήσει και μετάλλιον λαδίας  (η μία πλευρά είχε λευκή επικάλυψη, η άλλη φελλό), που έβγαινε συνεχώς πάνω από το αστάρι.
Βάφτηκε λευκό ακρυλικό και κολλήθηκε ριζόχαρτο  σ' όλη την επιφάνεια, στα χρώματα του Φθινοπώρου.
Χεράκια πορσελάνινα, ασορτί σχεδόν.

Δίσκος σερβιρίσματος, απο ξύλο κοπής,με decoupage ριζόχαρτου & ανάγλυφες λεπτομέρειες

 Στενσιλ ανάγλυφο στην πίσω μεριά

  κι έγινε ένας δίσκος σερβιρίσματος κατηγορίας φτερού, διότι θάταν παράτολμο να το φορτώσω κάτι πέραν των δυνάμεών του.

τ ανάγλυφα που λέγαμε...

Ενα γλυκό του κουταλιού μ ένα ποτήρι νερό το σηκώνει άνετα.
Αυτό για να σας γλυκάνω τον πόνο του αποχωρισμού (λέμε τώρα...), διότι εγώ, τώρα που διαβάζετε την ανάρτηση, η καρδιά φτερουγίζει γι αλλού...

πέτρινη καρδιά  ζωγραφισμένη με μαρκαδοράκι

"One Love

one heart

let's get together

and feel

all rigth"

Bob Marley "One Love"

Υ.Γ. 1
Επι του πιεστηρίου και της πίεσης: με τη φωτογράφιση διαπιστώνω οτι του λείπει κάτι για τελείωμα.
Κάθε πρόταση θα εξετασθεί με νηφαλιότητα μετά την επιστροφή,οπότε ...

Υ.Γ. 2
Όσοι δεν βλέπετε τα σχόλιό σας στην προηγούμενη ανάρτηση που με πολύ χαρά είδα οτι  ρίξατε θερμή  ψήφο εμπιστοσύνης,  φταίει η παιδική χαρά και ο blogger-μπόγιας, που μας συμμάζεψε.
Δεν έχω βάλει ούτε περιορισμό, ούτε αποκλεισμό σχολίων, ούτε καν προέγκριση, είναι αντίθετο στο χαρακτήρα μου.
Σας ευχαριστώ όλους απο καρδιάς, απλά κάπου-κάπου  κάνουμε ένα παρτάκι, έτσι χωρίς πρόγραμμα (κι αυτό έχει την ομορφιά!), να βρίσκεται!χαχαχχα

                                                 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Σοφία μου!!!!