Παραμυθιάζεστε;;;

Γιατί όχι;

Μια Περιπέτεια λοιπόν στη Νεραϊδοχώρα, με ξωτικά και μανιτάρια
Η Μέι, η Φέι, τα ξωτικά Πίξι και ο κλέφτης των ορυχείων.

Εκείνη τη μέρα του Ιουνίου που η δύναμη του ήλιου βρισκόταν στο ζενίθ της, στον νεραϊδένιο δακτύλιο δεξιά της τρίτης βελανιδιάς , γινόταν γλέντι τρικούβερτο.
Τα ξωτικά και οι νεράιδες των λουλουδιών είχαν την ετήσια γιορτή τους για να τιμήσουν το πνεύμα της πρασινάδας και τον ερχομό του καλοκαιριού μετά τον ζοφερό χειμώνα.
Όλα σχεδόν τα πλάσματα του νεραϊδόκοσμου, απεχθάνονται αυτή την κρύα εποχή και λατρεύουν το ζεστό καλοκαίρι!

Έτσι λοιπόν, όλο χαρά και κέφι, τα μέλη του μικρού αυτού λαού, έτρεχαν εδώ κι εκεί με τα μικρά τους ποδαράκια, φώναζαν με τις τσιριχτές τους φωνούλες, έτρωγαν, έπιναν και χόρευαν.
Μάλιστα, οι αγγελικές νεράιδες είχαν στήσει ένα μαγευτικό χορό στον αέρα ενώ οι νεράιδες των λουλουδιών πάνω σε μία ζωηρόχρωμη καμπανούλα που λύγιζε από το φύσημα του δροσερού καλοκαιρινού αέρα , έκαναν τα δικά τους χορευτικά. Στην παρέα τους είχαν προστεθεί και κάμποσες ζωηρές μελισσούλες που τόσο αγαπούν τις νεράιδες μιας και τις βοηθούν τόσο στην αδιάκοπη δουλειά τους.
Πάνω στην καταπράσινη χλόη ήταν αραδιασμένες κάθε λογής νεραϊδολιχουδιές, όπως γάλα αρωματισμένο με φύλλα μέντας,λεπτό κέικ , ζελέ σουρβιάς και νέκταρ, που περίμεναν να γεμίσουν τα μικροσκοπικά στομαχάκια.

Τα πειραχτήρια ξωτικά Πίξι, έτρεχαν ολόγυρα από τον κύκλο των μανιταριών

Aquarelle by Hara

 που σχημάτιζαν τον δακτύλιο, πάνω στα μικρά χρωματιστά πόνι τους , τραγουδώντας και αρπάζοντας όλο και κάποιο κομμάτι κέικ για να φάνε.

Μάλιστα - προς μεγάλη τους τιμή- στη γιορτή παραβρισκόταν και ο διάσημος μουσικός Στρέμκαλ. Με τις μαγευτικές μελωδίες του θαυμαστού του οργάνου που έμοιαζε με βιολί, έκανε τους πάντες να μην σταματούν στιγμή τον ξέφρενο χορό τους.
Όλα λοιπόν έδειχναν να κυλούν ήρεμα και χαρούμενα σε αυτή την απόμερη γωνιά του νεραϊδοδάσους.

Όμως, μερικά μέτρα πιο μακριά, έρχονταν κάποιοι που σε λίγο θα διέκοπταν αυτή την μαγική ευθυμία. Ήταν οι νάνοι Κόμπολντ! Μια μικρή ομάδα πέντε νάνων που με ολοένα και πιο γοργά βήματα έρχονταν στο γλέντι.
Μα... στα πρόσωπα τους δεν υπήρχε η χαρά κάποιου που πάει σε μια γιορτή.
Αντίθετα μια άγρια έκφραση στόλιζε το κοκκινωπό πρόσωπο τους και πολλά γκρίζα μικρά συννεφάκια θυμού τους περικύκλωναν.Στην πρώτη βελανιδιά που συνάντησαν , κοντοστάθηκαν λίγο, κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και προχώρησαν με πιο αποφασιστικό βήμα.
Στην τρίτη βελανιδιά πια, σταμάτησαν και παρακολουθούσαν τη γιορτή που γινόταν εκεί.

παλιό κεραμίδι με decoupage ριζόχαρτου και ανάγλυφες λεπτομέρειες

Tη συνέχεια διαβάστε την ΕΔΩ...

Σημείωση:
Αυτό είναι ένα παλιό κεραμίδι, που άδικα χαραμίστηκαν πάνω του γυψόγαζες (να καλύψουν την παλιά εικόνα) και πάστες διαμόρφωσης.
Ολα αυτά καλύφθηκαν  απο φλούδες  πεύκου προκειμένου να δώσουν την εικόνα του δέντρου και τις "φωλιές" των κατοίκων του,όπως επίσης βασικό μέλημα, να φαίνεται μια ολοκληρωμένη εικόνα εκεί που τέλειωνε το ριζόχαρτο.
Η εικόνα, όπως προείπα, είναι ριζόχαρτο.Εχει ενσωματωθεί πάνω σε ελαστική πάστα όγκου και τα παραθυρόφυλλα πάνω σ'  αλουμινοκαπάκι.

Η ακουαρέλλα των μανιταριών, δε χρειάζεται, νομίζω, ιδιαίτερες συστάσεις
Ελπίζω να σας αρέσει συνολικά η ανάρτηση κλείνοντας έναν φθινοπωρινό μήνα κι ανοίγοντας αισιόδοξα  έναν άλλον!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ σ όλους!!!