Μακρύα κλωνά μουρλή νοικοκυρά

Καφέ ήπιαμε, κουβεντολόι στήσαμε, δημιουργίες είδαμε,μας πήρε το βράδυ.
Τι θα λέγατε για μια πίτσα;
Κι εγώ δεν παθιάζομαι, αλλά μια ευκολία την έχει κι ύστερα διαθέτει και τραπέζιον, έστω και με 3 πόδια.
Σας έχω πει μην προτρέχετε από την αρχή της ανάρτησης,θα καταλάβετε...
Αν υπάρχει τραπέζι  με 3 πόδια;
Του φαγητού όχι, γιατί θάταν κουτσό, αυτό όμως που εννοώ εγω μια χαρά μου κάνει!
Διότι είπαμε, όταν βλέπουμε κάτι,το σκεφτόμαστε και αλλιώς...
Και μια που μ έχει πιάσει μια οργανωτική μανία, κάτι που στο εργαστήρι γίνεται της κολάσεως, κάτι που είμαι πολυπράγμων (!!!) κάτι που έχετε βαλθεί να με κάνετε ζηλιάρα με τα εργαστήριά σας, κάτι που η Λευκαδίτισα φιλενάδα μου έδειξε πρώτη και δεύτερη φορά κάτι παρόμοιο και το λιμπίστηκα (αλλά άντρα ταλαντούχο δεν διαθέτουμε), κάτι που όταν πάω κάτι να πάρω πέφτουν κάτω και γίνονται ανεμομαζώματα -διαολοσκορπίσματα...εκεί που δάγκωνα το κομμάτι της πίτσας...μου έκανε το κλικ!

- Μηηηηηηηηηηηη, βγάζω μία μπουκωμένη τσιρίδα, οταν είδα να πηγαίνουν το αντικείμενο της έμπνευσής μου στον Καιάδα
Με κοίταξαν απορημένοι, κι έτρεχαν για νερό να καταπιώ πριν πνιγώ
-Οχι νερόόό. ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΑΚΙΙΙΙΙ ,με τα μάτια πεταγμένα έξω εγώ
Κοίταζαν μια το τραπέζι μια εμένα που πνιγόμουν κι δεν έλεγα να πνιγώ να ησυχάσουν.
-Οχι αυτό,αυτόόόόό!!!  και το βουτάω απο το κέντρο, μην τυχόν και μου το κλέψει άλλος. Ποιός δηλ ; στο φτύσιμο τόχαν.
_ Τι θα τα  κάνεις; με ρώτησαν με την απορία ζωγραφισμένη ακόμα περισσότερο στα πρόσωπα, και μας κοψοχόλιασες;
-- Θα δείτε... απαντώ με μυστήριο,καταπίνοντας. Εχω έμπνευση! ενω απτόητη το πήρα και το έχωσα στην τσάντα,με την διαταγή άλλη φορά να μου τα μαζεύουν.
Μην εκθέτουμε και τις ιδέες μας και μας τις υποκλέπτουν!!!χαχαχαχα
Επειδή λοιπόν δεν έχω σκοπό ν αφήσω τη ραπτική, κι επειδή  θέλω ναχω σε σημείο βολής όλα τα πράγματα που χρησιμοποιώ, χωρίς κατσε-σήκω, πέτα κάτω, μάζευε, βρίζε,αποφάσισα να τα συγκεντρώσω όσο το δυνατόν πιο κοντά μου
Αυτό που έδειξε η Ευγενία, μ άρεσε πολύ αλλά τώρα παραγγελία εκ του εξωτερικού,δε λέει, να φτιάξω ξύλινο δεν γινόταν σκέφτηκα αυτή τη λύση:

Για τα μοτίβα δεν χρειάστηκε σκέψη,απλά επειδή υπήρχαν κι άλλα ίδιου αντικειμένου και ύφους,εκεί υπήρξε ένας δισταγμός

decoupage χαρτιού σε mdf και ριζόχαρτου στα "τραπεζάκια"

Εεεεεεε;;;;; πως σας φαίνεται;;;;
Τώρα οι ανεμούλες μου βρήκαν τη θέση τους και καμαρώνουν!
Άδικο έχω οταν σας λέω να μην προ τρέχετε και να με παρακολουθείτε μέχρι τέλους;

 Εχετε δίκιο ακολουθώ ανορθόδοξους δρόμους σκέψης-έμπνευσης,αλλάάάάά...καταλήγω!χαχαχαχα

Σήμερον κρεμάται επι τοίχου

Άλλη μία οργανωτική πινελιά σ ένα συρτάρι, που είχε απομείνει απο την εποχή των συρταριών,πως λέμε απο την εποχή των παγετώνων; ακριβώς!
Έμπνευση μηδενική τότε. Εκ των υστέρων αποφάσισα να μην πάει χαμένο.
Το τρύπησα (όχι εγώ, δεν διαθέτω εργαλείο καρντιά μου) σε συγκεκριμένο μέγεθος καβίλιας  κι αφού το έντυσα μ αρωματικό χαρτί (τις πρώτες μέρες μοσχοβόλαγε ο τόπος, τώρα ξεθύμανε), πέρασα τις καβίλιες και πέρασα τα καρούλια με τις κορδέλες.
 Ετσι έγινε σταντ κορδελών.

συρτάρι-σταντ για κορδέλες

Βέβαια οι του μέτρου διαβιώνουν εντός ντοματοσυσκευασιών ,αλλά θα υπάρξει και γι αυτές η ανάλογη μέριμνα.

Όπως επίσης, ένα αγαπημένο  φλυτζάνι απο  φίνα πορσελάνη, που είχε την ατυχία να σπάσει, ευτυχώς στα δύο, συγκολλήθηκε κι  έγινε πελότα.

                                           Πελότα (pincushion) σε σπασμένο φλυτζάνι

Έτσι η γωνιά της ραπτικής σιγά-σιγά συμμορφώνεται.

Ο τίτλος της ανάρτησης είναι παρμένος από μία φράση που μου έλεγε η γιαγιά μου, οταν περνούσα στο βελόνι μακρυά κλωστή και μπερδευόταν όπως ήταν φυσικό στο ράψιμο.
Τώρα αν έμαθα από τις συμβουλές της και το πόσο μουρλή αποδείχθηκα, μένει να τ ανακαλύψετε,αν δε το έχετε κάνει ήδη.
Πάντως εγω για πολλά την καληνωράω κι ας τσίναγα τότε (με την πρώτη δεν είμαι  πάντα πρόθυμη), αλλά και βελονάκι μ έμαθε και πλέξιμο και κέντημα.  Πως λένε "μάθε τέχνη κι άστηνε κι αν πεινάσεις πιάστηνε"; Ετσι κι έγινε...

Βιάζεστε;;;
Πριν φύγετε μπορείτε να πάρετε μια ανάσα απ όλο αυτό το κατεβατό και ν απολαύσετε το βιντεάκι,  γιατί όχι; έχουμε δικαίωμα στο παραμύθι και στο χαμόγελο!