Στη γειτονιά των Ονείρων

Πόσο τις γιορτινές μέρες το μυαλό ξαναγυρνά σε χρόνια περασμένα, γεμίζει παιδικές θύμησες κι αναμνήσεις καταχωνιασμένες στα βάθη του λογικού και ξαναγυρνάμε εκεί που ξεκινήσαμε!
Δεν ξέρω για σας,αλλά εμένα μου συμβαίνει πάντα.
Και ειδικά στις γιορτές.
Ίσως γιατί στα παιδικά μάτια, όλα φαίνονται και φαντάζουν μαγικά

μία ονειρική παιδική κατασκευή,που έγινε σήμερα

Κι αυτή τη μαγεία τη διατηρούν όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα πράγματα νέα κι αν συσσωρευθούν  στη μνήμη.
Αυτή παραμένει πάντα εκεί ανέπαφη,σαν να μην την αγγίζει τίποτε,ούτε τα χρόνια που περνούν,ούτε οι καταστάσεις που αλλάζουν,ούτε η ωριμότητα που εκλογικεύει τα πάντα
Και το πιο περίεργο ποιό είναι;
Οτι όταν πας να επαναφέρεις κάτι με λεπτομέρεια, κάτι που σου έχει αποτυπωθεί ανεξίτηλα,δε τα καταφέρνεις ποτέ!
Απλά υπάρχει θαμπή η εικόνα του και η αίσθηση που σου είχε αφήσει από τότε.
Κάπως έτσι είναι και η ιστορία που άπτεται της σημερινής ανάρτησης.
Παλιά,θαμπή,αλλά φανταχτερή!

παζλ λεπτομερειών

Όταν ήμουν παιδί, σε μια λιτή εποχή, χωρίς  πολλά παιχνίδια, ούτε περισσότερες διασκεδάσεις, οι μέρες των Χριστουγέννων ήταν οικογενειακές,ζεστές, με ανταλλαγή φιλικών επισκέψεων,τότε που οι κοινωνικοί δεσμοί δεν είχαν χαλαρώσει όσο σήμερα και βόλτες στον κεντρικό δρόμο της Χώρας με τα φωτισμένα μαγαζιά και τα ελάχιστα, μα ακριβά  παιδικά παιχνίδια,που φάνταζαν στα παιδικά μας μάτια σαν τις 1000 και 1 νύχτες!
Κι όμως δεν είχαν καμιά σχέση με τα σημερινά. Τόσο απλά και τόσο απλοϊκά που σου φέρνουν γέλια συγκρινόμενα σήμερα

Τότε όμως ήταν θησαυρός που λίγοι μπορούσαν ν αποκτήσουν.
Δώρα-παιχνίδια παίρναμε μόνο εκείνη την περίοδο και την περιμέναμε με ανυπομονησία.
Σε μια λοιπόν απο τις φιλικές μας επισκέψεις που κάναμε πάντα "για το καλό" και να ευχηθούμε "Χρόνια Πολλά" ήταν το σπίτι του κου Μεγαδούκα.
Φίλος εγκάρδιος του μπαμπά απο τους προσκόπους, συνάδελφοι με τη σύζυγό του, έκαναν παρέα ζεστή, εκδρομές,ανταλλαγές επισκέψεων.
Πηγαίναμε λοιπόν παραμονάδες κι εγω ανυπομονούσα,ενώ δεν θα έπρεπε,γιατί ο κος Γιάννης είχε τη συνήθεια  να με λέει "μωρή  φώκια!" και να μου τραβάει τη μύτη κάθε φορά που μ έβλεπε.
Καθόλου κομψό και κολακευτικό  για μία δεσποινίδα!!!χαχαχα  Τόχαν συνήθειο οι φίλοι των γονιών μου να με πειράζουν με διάφορα λόγια ή χειρονομίες, όμως εγω δε παρεξηγιόμουν γιατί ήξερα οτι μου το έλεγαν μ' αγάπη και ξεκαρδιζόμουν στα γέλια
Ανυπομονούσα λοιπόν να πάμε στο σπίτι τους,γιατί κάθε χρόνο έφτιαχνε μία εντυπωσιακή φάτνη!
Τι φάτνη, χωριό ολόκληρο ήταν ή τουλάχιστον έτσι μου φάνταζε.

Σπιτάκια απο γυψόγαζα

Σε μια γωνιά του σπιτιού, το δέντρο ούτε καν το θυμάμαι αν ήταν μικρό, μεγάλο, εντυπωσιακό (όσο μπορούσε νάταν εκείνα τα ασθενικά δεντράκια ,συνήθως κυπαρισάκια,που έκοβαν και στόλιζαν) ή  όχι, θυμάμαι όμως τη "φάτνη".
Σχημάτιζε ένα βουναλάκι, απο στρατσόχαρτο, με βαθουλώματα, οροπέδια, λαγκαδίες σαν κανονικό βουνό,σπιτάκια-μινιατούρες,δεντράκια,ζώα που έβοσκαν.
Και σε μία σπηλιά στη βάση που είχε σχηματίσει με το χαρτί ήταν η Γέννηση.
Ηταν τόσο πετυχημένα όλα!
Καθόμουν μπροστά του όση ώρα διαρκούσε η επίσκεψη  και δεν το  κουνούσα,το μελετούσα .
Το θαύμαζα και το ζήλευα αυτό το γιορτινό δημιούργημα κι ανυπομονούσα να το ξαναδώ την επόμενη φορά
Ουδέποτε προσπάθησα να το αναπαραστήσω, ούτε οταν είχα τα παιδιά μικρά και στόλιζα το σπίτι σαν μαγαζί  Χριστουγεννιάτικο. Δεν θα μπορούσα ποτέ να μεταφέρω εκείνη τη μαγεία που με κρατούσε καθηλωμένη και αμίλητη να θαυμάζω, κι ας ήταν τόσο απλά τα υλικά,είχε τέχνη!
Πιστεύω όμως οτι όλη αυτή η διακοσμητική μανία που μ έπιανε είχε βαθειά τις ρίζες της στο παρελθόν και στην προσπάθεια να δώσω στα  παιδιά μου και να συμμεριστώ κι εγω , κάτι απο εκείνα που τα παιδικά μου μάτια είχαν κλείσει για πάντα στην καρδιά τους.
Ολ' αυτα θυμήθηκα φτιάχνοντας τα σπιτάκια απο γυψόγαζα.

Υπερβολικά γιορτινά,γιατί τα Χριστούγεννα απο μόνα τους κουβαλάνε την υπερβολή και όσο αυξάνονταν,τα βήματά μου πήγαιναν πίσω σ εκείνο το ανηφορικό δρομάκι στο "βουνό" ,ανάμεσα στα χιόνια των χρόνων που πέρασαν και στην τρυφεράδα των ανθρώπων που αγάπησα.

διαφόρων Αρχιτεκτονικών ρυθμών,αλλά φωτεινά και χαρούμενα

Δεν έχει σημασία που δε μοιάζει καθόλου σ εκείνο

Ετσι με αγάπη και παιδικές θύμησες φτιάχτηκε χωρίς να προσχεδιάσω αυτό το  Χριστουγεννιάτικο χωριό.

"Κοντά στο τζάκι,
αγκαλιά στην πολυθρόνα..."
και το χωριό σ ε διάταξη φωτισμένο

Κάποιοι βλέποντάς το "απο μακρυά",  εκεί που είναι πια συγκεντρωμένοι, θα  αντιληφθούν τις επιρροές μου και οτι είναι αφιερωμένο σ' Αυτούς και όσα όμορφα γέμισαν την ψυχή μου με την παρουσία τους, τις ιστορίες τους, την αγάπη τους.

Κι όπως πέρσυ έφτιαξα 3 απ αυτά τα Χριστουγεννιάτικα Χωριά,(μη ψάχνεστε, δε σας τα έδειξα και τα 3), έτσι και φέτος έκανα ένα ακόμα

To Χριστουγεννιάτικο χωριό της Martha Stewart απο χαρτόκουτο

για το αγόρι μιας αγαπημένης φίλης που μένει για λίγο εδώ,και πάντα με ΑΓΑΠΗ που ξεχύνεται από παντού...

η καμινάδα που καπνίζει ...ΑΓΑΠΗ!

Μετά απ όλα αυτά, δεν πιστεύετε κι εσείς οτι εκείνο το παιδικό χωριό της Γέννησης, μ έχει επηρεάσει καθοριστικά;

Είθε...

διακοσμητική χριστουγεννιάτικη κάρτα απο ετικέτα ρούχου decoupage με χαρτί
 και  διακοσμητική αυτοκόλλητη δαντέλα και κουδουνάκι

Τις σημερινές μου  Χριστουγεννιάτικες κάρτες θα τις συνοδεύσει ένα κείμενο του εκλεκτού Νίκου Δήμου, απο τις Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες του, που δημοσίευσε στη Lifo.
Με εκφράζει απόλυτα και πιστεύω οτι στο τέλος θα συμφωνήσουμε όλοι.

λεπτομέρεια απο Χριστουγεννιάτικη κάρτα

Χριστουγεννιάτικες κάρτες (Christmas card) με ετικέτες ρούχων decoupage ,
δαντέλες και λοιπά διακοσμητικά

Ιστορία έκτη   
1973 - Λιγότερα!

 Νοέμβριος μετά το Πολυτεχνείο. 
Ο πιο μουντός και άχαρος των τελευταίων χρόνων. Τόσο σκοτάδι που σχεδόν δεν ξημερώνει.
 Η σκιά της ηρωικής αλλά μάταιης (έτσι φαινόταν τότε) εξέγερσης, η σκιά μίας νέας πιο στυγνής δικτατορίας, η σκιά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, πέφτουν επάλληλες και πνίγουν κάθε φως.   Ετοιμάζω την χριστουγεννιάτικη κάρτα της εταιρίας - και ξαφνικά έχω μία διαφορετική ιδέα.

Χριστουγεννιάτικη κάρτα (Christmas card) με ανάγλυφο decoupage ριζόχαρτου
και  λοιπά διακοσμητικά

 Αντί για εορταστική κάρτα (τι να γιορτάσει κανείς!) γράφω ένα απλό κείμενο - και το τυπώνουμε μαύρο σε άσπρο φόντο - χωρίς χρώματα και έλατα.
 Η κάρτα εκτυπώνεται σε τρεις χιλιάδες αντίτυπα, ταχυδρομείται και εκεί γίνεται το απροσδόκητο. Όλες οι εφημερίδες ανατυπώνουν το κείμενο. 
Κατακλυζόμαστε από γράμματα, τηλεφωνήματα, επισκέψεις. 

Χριστουγεννιάτικη κάρτα(Christmas card) , με ετικέτα απο ρούχο decoupage με χαρτί  και στρασάκια
 και λοιπά διακοσμητικά στοιχεία

Θέλουν κι άλλες κάρτες. Μέσα σε ένα μήνα το ανατυπώνουμε τρεις φορές.  
 Το κείμενο μιλούσε - φαινομενικά - για την οικονομική κρίση και την ανάγκη περισυλλογής. 
Αλλά ο κόσμος κατάλαβε.   

Χριστουγεννιάτικες κάρτες (Christmas card) με διάφορα διακοσμητικά

"Είθε
 ο νέος χρόνος
 να μας φέρει λιγότερα
 λιγότερο πόνο σε αυτούς που πονούν,
 λιγότερο μίσος σε αυτούς που μάχονται,
 λιγότερη στέρηση σε όσους στερούνται,
 λιγότερο πόλεμο, 
λιγότερο θάνατο, 
λιγότερη καταπίεση,
 λιγότερη εκμετάλλευση,
 λιγότερη δυστυχία 
και λιγότερη οδύνη. 
Κι αν τύχει και φέρει μαζί 
λιγότερη αφθονία και λιγότερη απόλαυση 
λιγότερο πλούτο και λιγότερη καλοπέραση
 Ίσως τότε μας χαρίσει 
λιγότερη ελαφρομυαλιά και λιγότερη σπατάλη 
λιγότερη επιπολαιότητα και λιγότερη αυθάδεια.
 Ίσως τα λιγότερα
 είναι περισσότερα... '
                                                                (Πηγή: www.lifo.gr)

                                                              

Kαι τώρα  δε θα βλάψει ένα χριστουγεννιάτικο βραβειάκι,

με τις ανάλογες ερωτήσεις φυσικά μη ξεχνιόμαστε (τι έτσι θα μου το έδιναν;) απο δύο φιλικά ιστολόγια της Μαριλένας  και της Σοφίας

* Η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση:οι ωραιότερες αναμνήσεις μου είναι συνδεδεμένες με τα             παιδικά μου χρόνια, όπως όλων άλλωστε,όμως θα κάνω την υπέρβαση και θα πω την πρώτη                χρονιά  της γέννησης της κόρης μου 

*Aγαπημένο ξένο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι: Το Silent  Night, όπως κι όποτε κι αν τ'  ακούσω με     συγκινεί

                            
                    
                          


* Αγαπημένο ελληνικό Χριστουγεννιάτικο τραγούδι:          

• 
  

Τώρα ελληνικό δε το λες, αλλά μ αρέσει ο “Μικρός τυμπανιστής”.

Μ άρεσε πάντα, όπως το παραμύθι “Το κοριτσάκι με τα σπίρτα”, αλλά αυτό το αγάπησα ακόμα περισσότερο οταν το συνέδεσα με τα πρώτα Χριστούγεννα της κόρης μου.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ, παραμονή Χριστουγέννων στη Ν.Σμύρνη, σπίτι μας, πολύ αργά και μ απόλυτη σιγαλιά, ξαφνικά ν' ακούγονται απο το δρόμο χορωδία και τύμπανο.

Δεν είχαμε εικόνα προς το δρόμο, αλλά ακούγαμε μαγικά το Μικρό Τυμπανιστή.

Σήκωσα άρον-άρον απο το κρεββατάκι του το μωρό  (αχρόνιαγο ακόμα!) που κοιμόταν και με δάκρυα στα μάτια, ακούγαμε οικογενειακώς τη χορωδία να περνά εν τω μέσω της νυκτός.

Ήταν η πιο μαγική & αξέχαστη Παραμονή Χριστουγέννων!

* Το δώρο που θα ήθελα για τα φετεινά Χριστούγεννα: 

      Για τον εαυτό μου θάθελα μόνο ΥΓΕΙΑ, εάν δεν ζητάω πολλά.

  Για όλο τον Κόσμο, ένα καλλίτερο αύριο, με υγεία επίσης, χωρίς ανεργία, χωρίς άγχος απολύσεων,χωρίς φόβο να χάσουν τους κόπους μιας ζωής, χωρίς κίνδυνο για τη ζωή από φυσικά ή μη φαινόμενα. Χωρίς...χωρίς...χωρίς...

Μία ανθρώπινη ζωή απαλλαγμένη απ ό,τι τυραννάει τις μέρες μας,δηλ

Το πακετάκι αυτό στέλνεται με πολύ ΑΓΑΠΗ:

* Στο Σοφάκι που είναι ανεξάντλητο http://e-velona.blogspot.com/
* Στη νονά μου τη  Σωσώ,  http://para-kelsoscooks.blogspot.com/
* Στο Σμαράγδι τση Κρήτης http://smaragdenia-roula.blogspot.com/

* Στην επαναπατρισμένη μας Μαρίνα http://marinaslifefamily.blogspot.com/

* Στη γλυκειά μου Αγαθή http://byagathi.blogspot.com/

* Στη Μανταλένα di Corfu  http://decouplace.blogspot.com/

Στρατιές αγγέλων ψάλλουσι...

Το "Δόξα εν Υψίστοις" συνεχίζει, κι εγώ συνεχίζω...
Ήταν μια από αυτές τις βροχερές μέρες που δε μου έκανε καρδιά να ξεκολλήσω απο το pc χαζεύοντας τι σκαρφίζεται ο κόσμος για χριστουγεννιάτικα στολίδια, κι απ το εργαστήρι μου.
Αυτό μετά την αγρανάπαυση είναι μία συνηθισμένη μου μέρα,θα λέγατε και δε θάχατε άδικο.
Αφού μέσα στο pc γίνεται ένα πάρτυ  ιδεών,κατασκευών, χρωμάτων και υλικών και στο εργαστήρι μου μια διαολεμένη αναστάτωση που σε προκαλεί από τη μία να τα τακτοποιήσεις και από την άλλη να τα χειριστείς έτσι ώστε κάτι να προκύψει.
Όταν όμως σ όλα αυτά βοηθάει κι η μέρα, που δεν σε ξεμυαλίζει να βγείς στους αγρούς,είναι ακόμα καλλίτερα.
Έτσι λοιπόν είχαν τα πράγματα,όταν έπεσα πάνω σ ένα ξένο μπλογκ μ εντυπωσιακές δημιουργίες.
Κι εκεί που έπαιζα με κάτι φελλούς,όχι δε περίμενα να ωριμάσει το ουίσκι, η ιδέα περίμενα να μου έρθει...και ήρθε!

Στην αρχή ξεκίνησε για μινιμαλ. Αλλά  το μίνιμαλ και εγω δεν συναντιόμαστε πάντα,άλλωστε τα Χριστούγεννα μόνο μίνιμαλ δεν τα φαντάζεσαι.
Ξεκίνησαν λοιπόν για αγγελάκια (θυμηθείτε λίγο τα περσυνά) με μία κορδέλα γύρω απο το φελλό και ένα φιόγκο πίσω για φτερά,με το σύνηθες στεφανάκι. Εγώ αντί για μπαλίτσα φελιζόλ χρησιμοποίησα μπαλίτσες πηλού που είχαν ξεμείνει απ αλλού, στη συνέχεια ξύλινες χάντρες, μέχρι και στρογγυλά κουμπιά.

Όμως μου φαινόταν σαν έκπτωτος άγγελος εκ του Παραδείσου, έτσι κι άρχισα σιγά σιγά να τους προσθέτω,φουστανάκι, χρωματιστές κορδέλες κι όχι λευκές, ματάκια,στοματάκι,μην μένουν άλαλα μέρες πούρχονται και τέλος επειδή με γουλί κεφάλι μου θύμιζαν τη φαλακρή τραγουδίστρια του Ιονέσκο,μαλλάκια απο ξέφτια λινάτσας από τις κατασκευές των καρτών(ναι, τα φυλάω κι αυτά! άστοχη η ερώτηση)
Ετσι τ'  αγγελοκρουσμένα μου (τώρα αυτά ή εγώ; παίζει...) ντύθηκαν και στολίστηκαν όπως τους άρμοζε.

αγγελάκια απο φελλούς

Μαζί μ αυτά επειδή ανακάλυψα κι  ένα κεφάλι, που πάλι είχε ξεμείνει απο κατασκευή fimo,που δε κολλούσε πουθενά όμως, είπα να φτιάξω ένα ξωτικό των Χριστουγέννων στα κλασικά  πρασινοκόκκινα χρώματα, με μακρυά πόδια και χέρια από ξύλινες χάντρες. 

Και ιδού το!

υφασμάτινο δεντράκι με βάση κανέλλας και (εξωτικό) ξωτικό απο φελλό

Μπορεί να μην είναι χάρμα ειδέσθαι,αλλά μία τσαχπινιά στα χείλη την έχει,χαχαχαχαχα. Εεεεε, τώρα,αυτό είχα αυτό έβαλα!μπααααα

Σε μία τακτοποίηση δε,ανάμεσα σε χάρτινες αυγοθήκες και άλλα κουτιά,προέκυψε κι ένα στρογγυλό κουτάκι. Η πρώτη σκέψη ήταν "άστο να το κάνω πακετάκι δώρου", όσο όμως το κρατούσα στα χέρια μου, κάτι στο σχήμα του , κάτι οι δύο τρυπούλες που είχε στο πλάι,με παρέπεμπε αλλού...
Έτσι του έβαλα για βάση ένα χάρτινο πετσετάκι  ποτηριού (σουβέρ), διάλεξα μοτίβο, πέρασα κάποιες στρώσεις ζεστής σιλικόνης εκεί που θα έμπαινε το μοτίβο και πριν κρυώσει το κόλλησα επάνω πιέζοντας ελαφρά (καίει η σιλικόνη απο κάτω) κι έκανε ανισοεπίπεδα, ακριβώς όπως ένα κομμένο ρόδι.
Οταν ολοκληρώθηκε όλη η διαδικασία, πέρασα πάνω από τα σπόρια του ροδιού(όχι παντού,όμως) ένα σωμόν γκλιτερ που δίνει ακριβώς θαρρείς το φυσικό ανάγλυφο και την υφή του κομμένου φρούτου.

 Από τις δύο τρυπούλες που είχε ήδη,κρεμάστηκε ένα ματσάκι κανέλες με ένα αποξηραμένο εσπεριδοειδές, κάτω απ αυτά μια χάντρα και από κάτω ένα σπιτάκι. Κατά διαστήματα δέθηκαν φιόγκοι απο καρώ κορδέλες, γύρω απο το κουτί πάλι   τυλίχτηκαν χριστουγεννιάτικες κορδέλες στα χρώματα της μπαλίτσας, ενώ μέσα στο κουτί κλείστηκε ένα καμπανάκι χριστουγεννιάτικο να χτυπά
σε κάθε κίνηση, όπου μπει.
Και ιδού έτοιμο ένα γούρι-καλωσόρισμα ,όπως θέλετε φανταστείτε το, για την είσοδο.
Ποιός θα πιστέψει οτι όλα αυτά ξεκίνησαν από ένα παραπεταμένο κουτάκι La vache qui rit (ε,ρε γέλια που θα κάνει η αγελαδίτσα!!!),ε;;;;

Γούρι-καλωσόρισμα απο  κουτάκι La vache qui rit,

με decoupage χαρτοπετσετας με στοιχεία 3D και λοιπά διακοσμητικά

Κι αν σας έμειναν και βαζάκια απο το γυάλινο κόσμο,όπως εμένα, κάντε τα ένα μικρό φωτοφόρ που θα γλυκαίνει με το φως του τις γιορτινές μέρες που έρχονται.

προσπάθησα για καλλίτερη λήψη,αλλά δεν τα κατάφερα

Δε χρειάζεται τίποτα παραπάνω απο να κόψετε ένα αστέρι ή ό,τι άλλο σχήμα εσείς θέλετε, το βάλετε πάνω στο βαζάκι, περάσετε όλη την υπόλοιπη επιφάνεια με frost ν' αποκτήσει παγωμένη όψη,κι αφού βγάλετε το χαρτί  να μείνει τ αποτύπωμα τ αστεριού. Στο στομιο τυλίξτε χριστουγεννιάτικο κορδόνι ή κορδέλα και στρίψτε συρματάκι ,αν θέλετε να το κρεμάτε κιόλας.

Κι όλα αυτά γίνονται πολύ γρήγορα, αρκεί νάχετε διάθεση, μία κούπα ζεστό καφέ, με μία ατμόσφαιρα γύρω σας που θα σας προδιαθέτει για δημιουργική απασχόληση...

Ολ αυτά σας τα δείχνω ,προκειμένου να αντιληφθείτε με πόσο απλά πράγματα μπορούμε να κάνουμε κάτι ξεχωριστό.
Τι λέτε, θα δοκιμάσετε;;;

Πλούσια η σημερινή ανάρτηση,δεν έχετε παράπονο;
Αφιερωμένη σ όλους αυτούς που γιορτάζουν σήμερα, αλλά πρωτίστως στο αδελφάκι μου!!!! Χρόνια πολλά ταξιδευτή μου, μ ένα έλκηθρο γεμάτο καλούδια!
Αυτό δεν τόχω ετοιμάσει ακόμα,θα ετοιμαστεί άμεσα όμως, οπότε πάρτε ιδέα απο το διαδικτυακό. Δεν θάναι σκέτη γλύκα;;;;;

Ξεφυλλίζουμε ...στολίζουμε...

Όλοι αυτό τον καιρό διακατεχόμαστε απο μια ανυπομονησία για τη Μεγάλη Γιορτή,που πλησιάζει ολοένα και περισσότερο και με λαχτάρα κι αγωνία μικρού παιδιού

κάνουμε τις προετοιμασίες μας.
Τι θαρρείτε οτι έμειναν; 25 μέρες!!!

Κι έτσι παρ' όλη την ίωση που με ταλαιπωρεί μέρες τώρα, και μ έχει αποσυντονίσει,  εκεί  που "φώναζα" στη Μαριλένα "φτάνει πια να μαδάς τους φοίνικες", είπα να μαδήσω άλλο δέντρο και να τολμήσω να κάνω χριστουγεννιάτικο στολίδι.
Η ανακύκλωση της φύσης σ' όλο της το μεγαλείο!
Κι αυτό στο βωμό της Χριστουγεννιάτικης προετοιμασίας  και του εορταστικού στολισμού.

φύλλα μανώλιας με decoupade χαρτοπετσέτας με ίδιο θέμα: Στολίζουμε Χριστουγεννιάτικο δέντρο!

Μια μέρα λοιπόν που βρέθηκα μπροστά στη μανώλιά μας, το θυμήθηκα και έκοψα 4 φυλλαράκια της  για το πρώτο πείραμα

Έχουν κυκλοφορήσει στην μπλογκόσφαιρα τα εορταστικά φύλλα μανώλιας, όμως εγω ποτέ δεν είχα κάνει. Μου φαινόταν κάπου δύσκολο,αλλά τελικά με την βοήθεια και της Eni, το πραγματοποίησα

Τα έβαλα να σεκάρουν μία εβδομάδα ανάμεσα σε φύλλα περιοδικού,όπως κάναμε παλιά στη φυτολογία (τελικά εκείνα τα χρόνια πολλά πράγματα μάθαμε και το διαπιστώνω και σ άλλες περιπτώσεις) .
 Είχα διαβάσει,οτι πρέπει να τα μαζεύεις μόλις πέφτουν από το δέντρο(στην περίπτωση του πλατύφυλλου φίκου,αυτό) και την επόμενη φορά θα το δοκιμάσω χωρίς να πληγώσω το δεντράκι

Θεωρούν οτι για να πέφτει το φύλλο είναι μισομαραμένο, άρα κι έτοιμο για χειροτεχνία. 
Θα το διαπιστώσω στην πράξη και θα σας το μεταφέρω.

Πάντως τα φύλλα,ανάμεσα στο χαρτί και με το βάρος μιας πέτρας απο πάνω,ίσιωσαν, στέγνωσαν,τόσο-όσο, κι ήταν έτοιμα για αστάρωμα.

Από εκεί και πέρα οι επιλογές δικές σας...

Οι δικές μου ήταν αυτές:

Το παιδάκι που ανυπόμονα περιμένει  θαρρείς να ξεχωρίσει το φωτεινό Αστέρι στον ουρανό, είναι ανάγλυφη λεπτομέρεια απο decoupage πάνω σε μάρμαρο. Το ίδιο και το σκυλάκι (πλάτη σε μας) έχουν γίνει ανάγλυφα πάνω σε σιλικόνη,έχει χιονίσει δε με το "σπιτικό χιόνι" που σας είχα πει σε περσυνή μου ανάρτηση

Decoupage χαρτοπετσέτας πάνω σ ε μάρμαρο,με  3D στοιχεία, χιόνι  και  glitter


ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ  Σ'  ΟΛΟΥΣ

Κάτι κουρασμένα παληκάρια...

Aυτές τις μέρες που αρχίσαμε να νοιώθουμε Χειμώνα, είπαμε (οικογενειακώς) οτι δεν πρέπει να κωφεύουμε στα σημάδια των καιρών και να αρχίσουμε ένα οικιακό σενιάρισμα.

Γιατί στο δικό μας αρχοντικό κάποιες δουλειές πρέπει να τις αποφασίσουμε με οικογενειακό συμβούλιο,γιατί πότε ο Γιάννης δε μπορεί πότε ο  κ.... του πονεί,  κι έτσι μένουν να χρονίζουν, μέχρι που με πιάνει εμένα το δικό μου και γίνονται εδώ και τώρα!

Τέλος πάντων κάπως έτσι με δημοκρατικές διαδικασίες,συγυρίσαμε,στρώσαμε και ψιλοζεσταθήκαμε ανεβάζοντας ξύλα και ανάβοντας το τζάκι,μια  που το  πετρέλαιο  αργεί ακόμα στα σχέδιά μας.

Και μέσα σ όλα αλλάξαμε και μερικές καμένες λάμπες γιατί είχαμε καταντήσει Κρυφό σχολειό, περιμένοντας πότε θα βγάλει το γερμανικό πολυκατάστημα οικονομικές λάμπες(πού καταντήσαμε!!!)

Κι όπως κατέβαιναν το σχήμα τους κάτι μου έκανε...

Την προηγούμενη έκδοση την είδα ως αδελφή Μογκολφιέρ,τώρα πιο εορταστική,πιο προσωποποιημένη...

Στο διαδίκτυο κυκλοφορούσαν ιδέες για διάφανες στρουμπουλές, μεταμορφωμένες σε χιονάνθρωπους και πιγκουινάκια, εγω τις δικές μου τις μακρουλές τις φαντάστηκα με... μούσι!

Ετσι πήραν σάρκα και οστά (που λέει ο λόγος), κι αφού ασταρώθηκαν (τώρα θα σας γελάσω γιατί,αφού ήταν ήδη λευκές, μάλλον για να εξασκώ την ελαστικότητα των νεύρων μου) περάστηκαν με χρώματα γυαλιού και τα περιγράμματα με glitter pen,που επειδή δεν είχα την υπομονή του στεγνώματος απο την μία στρώση στην άλλη,ολίγον τι μουτζουρώθηκαν, δίκην ...καμινάδας.

Ετσι τους το δικαιολόγησα, αλλά δυστυχώς δε το πήραν όλοι το ίδιο ανάλαφρα, κι ο ένας ο μικρότερος και πιο ευαίσθητος ( ήταν που ήταν και διαφορετικής γενιάς), έγινε Σουλιώτισα μετά την φωτογράφιση! 

Τι να κάνουμε υπάρχουν και οι παράπλευρες απώλειες. 

Τον πόνεσα,αλλά είχε ολοκληρώσει  την υποχρέωσή του και έτσι του εύχομαι να αναπαυθεί εν ειρήνη.

Τα σκουφάκια τους συμπληρώθηκαν με μαλλί και φουντίτσα απο τρέσα (θα μπορούσε και να παραληφθεί μια που οι απολήξεις ήταν λευκές) και κουδουνάκι.

Αυτή λοιπόν είναι άλλη μια οικονομική  ιδέα, μέσα στο πνεύμα της ανακύκλωσης (όλο και κάποια λάμπα θα σας έχει καεί ή θα καεί ), που προλαβαίνετε να κάνετε μέχρι τη Μεγάλη Γιορτή.

Επίσης  πειραματίστηκα στην κατασκευή μερικών καρτών ,έτσι οι ευχές μου θα είναι ολότελα προσωπικές .

Κάρτα με decoupage ριζόχαρτου σε χαρτόνι οντουλέ και άλλα διακοσμητικά και υφασμάτινα στοιχεία

Το scrapbooking είναι ένα απαιτητικό Hobby που απαιτεί γνώσεις,αισθητική και κατάλληλα υλικά και εργαλεία. 
Εγω απλά πήρα κάποιες ιδέες και συνέθεσα τις δικές μου εντελώς απλοϊκές , μ ό,τι είχα και ό,τι εφηύρα στην πορεία, αλλά με πολύ φροντίδα κάρτες κι αυτό επειδή έτυχε να παραγγείλω ένα λάθος άλμπουμ χαρτιών.

Ευχετήρια κάρτα με decoupage ριζόχαρτου σε λινάτσα και πάνω αριστερά σε πλαστική ετικέτα απο ρούχα και λοιπά  διακοσμητικά

Οι μέρες που έρχονται, είναι μέρες χαράς και γιορτής σε κάθε σπίτι και ειδικά πολυαναμενόμενες απο τα παιδιά. 

κάρτα με  decoupage  ριζόχαρτου σε λινάτσα και στρασάκια

Πολύ χαίρομαι λοιπόν, που η συλλογική προσπάθεια "Ρολόγια για το Χριστοδούλειο" στέφθηκε για άλλη μια φορά μ επιτυχία και τα έσοδα θα συμβάλλουν θετικά στην καλυτέρευση της ζωής παιδιών.  Οι ανταποκρίσεις όλων των φίλων-bloggers που παραβρέθηκαν απο το στήσιμο και τα εγκαίνια, έδωσε τη χαρά και σ εμάς τις μακρυνές να νοιώσουμε κοντά και να μοιραστούμε τη χαρά της επιτυχίας του σκοπού. 
Πάντα τέτοια λοιπόν!

κάρτα με decoupage σε χαρτόνι ,διάτρητα μοτίβα και sospeso trasparente

Και θα ολοκληρώσω μ ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε λίγο στη γειτονιά και η φίλη Κατερίνα μου έδωσε την πάσα, με την απορία ποιά είναι αλήθεια τα 3 δικά μου φετίχ;

                                                          

Σύμφωνα με το λεξικό: φετιχισμός (αρσενικό) είναι=

1. η θρησκευτική λατρεία ή εκδήλωση που σχετίζεται με τα φετίχ
2. η υπερβολική προσήλωση σε υλικά αντικείμενα και αγαθά τα οποία με αυτόν το τρόπο μετατρέπονται σε φετίχ
3. η σεξουαλική εμμονή με αντικείμενα που σχετίζονται με το ποθούμενο πρόσωπο ή χρησιμοποιούνται στην ερωτική πράξη

Λοιπόν Κατερινιώ,θα σ απογοητεύσω (;),τα δικά μου "φετίχ", δεν είναι πικάντικα,όπως τουλάχιστον τάχουμε συνδέσει.

- Δεν μπορώ,ας πούμε ν'  αντισταθώ σε μεταλλικά κουτιά με όμορφες παραστάσεις, γι αυτό έχω και μια αξιόλογη συλλογή

- Καρδιές! μη δω καρδιά, αναστατώνομαι. 
Απ ό,τι υλικό, με προσελκύει και θέλω να την αποκτήσω,αποτέλεσμα οι φίλες που με γνωρίζουν να μου κάνουν συχνά δώρα  καρδιές.

- Η πένα μου!  
Καθημερινό αξεσουάρ στη δουλειά,(τώρα ολίγον παραμελημένη) έγραψε ,υπέγραψε, σε πλήθος έγγραφα ιδιωτικά ή δημόσια κι έθεσε την προσωπική μου σφραγίδα.
 Άλλο ένα ευπρόσδεκτο δώρο από γνώστες  της επιλογής  γραφής μου,αλλά παρότι έχω αρκετές,μία η αγαπημένη.

Αυτά μπορώ να χαρακτηρίσω σαν λατρεία,προσήλωση,εμμονή,ελπίζω να σ εξέπληξα ευχάριστα.

 Οσο για τα άλλα παιχνίδια που μ έχετε προσκαλέσει, απαντήθηκαν τόσο εμπεριστατωμένα, και ταυτίστηκα σχεδόν μ όλες, που η δική μου θεώρηση περιττεύει θαρρώ.
Πάντως ευχαριστώ θερμά για την τιμητική επιλογή.

                             

Μακρύα κλωνά μουρλή νοικοκυρά

Καφέ ήπιαμε, κουβεντολόι στήσαμε, δημιουργίες είδαμε,μας πήρε το βράδυ.
Τι θα λέγατε για μια πίτσα;
Κι εγώ δεν παθιάζομαι, αλλά μια ευκολία την έχει κι ύστερα διαθέτει και τραπέζιον, έστω και με 3 πόδια.
Σας έχω πει μην προτρέχετε από την αρχή της ανάρτησης,θα καταλάβετε...
Αν υπάρχει τραπέζι  με 3 πόδια;
Του φαγητού όχι, γιατί θάταν κουτσό, αυτό όμως που εννοώ εγω μια χαρά μου κάνει!
Διότι είπαμε, όταν βλέπουμε κάτι,το σκεφτόμαστε και αλλιώς...
Και μια που μ έχει πιάσει μια οργανωτική μανία, κάτι που στο εργαστήρι γίνεται της κολάσεως, κάτι που είμαι πολυπράγμων (!!!) κάτι που έχετε βαλθεί να με κάνετε ζηλιάρα με τα εργαστήριά σας, κάτι που η Λευκαδίτισα φιλενάδα μου έδειξε πρώτη και δεύτερη φορά κάτι παρόμοιο και το λιμπίστηκα (αλλά άντρα ταλαντούχο δεν διαθέτουμε), κάτι που όταν πάω κάτι να πάρω πέφτουν κάτω και γίνονται ανεμομαζώματα -διαολοσκορπίσματα...εκεί που δάγκωνα το κομμάτι της πίτσας...μου έκανε το κλικ!

- Μηηηηηηηηηηηη, βγάζω μία μπουκωμένη τσιρίδα, οταν είδα να πηγαίνουν το αντικείμενο της έμπνευσής μου στον Καιάδα
Με κοίταξαν απορημένοι, κι έτρεχαν για νερό να καταπιώ πριν πνιγώ
-Οχι νερόόό. ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΑΚΙΙΙΙΙ ,με τα μάτια πεταγμένα έξω εγώ
Κοίταζαν μια το τραπέζι μια εμένα που πνιγόμουν κι δεν έλεγα να πνιγώ να ησυχάσουν.
-Οχι αυτό,αυτόόόόό!!!  και το βουτάω απο το κέντρο, μην τυχόν και μου το κλέψει άλλος. Ποιός δηλ ; στο φτύσιμο τόχαν.
_ Τι θα τα  κάνεις; με ρώτησαν με την απορία ζωγραφισμένη ακόμα περισσότερο στα πρόσωπα, και μας κοψοχόλιασες;
-- Θα δείτε... απαντώ με μυστήριο,καταπίνοντας. Εχω έμπνευση! ενω απτόητη το πήρα και το έχωσα στην τσάντα,με την διαταγή άλλη φορά να μου τα μαζεύουν.
Μην εκθέτουμε και τις ιδέες μας και μας τις υποκλέπτουν!!!χαχαχαχα
Επειδή λοιπόν δεν έχω σκοπό ν αφήσω τη ραπτική, κι επειδή  θέλω ναχω σε σημείο βολής όλα τα πράγματα που χρησιμοποιώ, χωρίς κατσε-σήκω, πέτα κάτω, μάζευε, βρίζε,αποφάσισα να τα συγκεντρώσω όσο το δυνατόν πιο κοντά μου
Αυτό που έδειξε η Ευγενία, μ άρεσε πολύ αλλά τώρα παραγγελία εκ του εξωτερικού,δε λέει, να φτιάξω ξύλινο δεν γινόταν σκέφτηκα αυτή τη λύση:

Για τα μοτίβα δεν χρειάστηκε σκέψη,απλά επειδή υπήρχαν κι άλλα ίδιου αντικειμένου και ύφους,εκεί υπήρξε ένας δισταγμός

decoupage χαρτιού σε mdf και ριζόχαρτου στα "τραπεζάκια"

Εεεεεεε;;;;; πως σας φαίνεται;;;;
Τώρα οι ανεμούλες μου βρήκαν τη θέση τους και καμαρώνουν!
Άδικο έχω οταν σας λέω να μην προ τρέχετε και να με παρακολουθείτε μέχρι τέλους;

 Εχετε δίκιο ακολουθώ ανορθόδοξους δρόμους σκέψης-έμπνευσης,αλλάάάάά...καταλήγω!χαχαχαχα

Σήμερον κρεμάται επι τοίχου

Άλλη μία οργανωτική πινελιά σ ένα συρτάρι, που είχε απομείνει απο την εποχή των συρταριών,πως λέμε απο την εποχή των παγετώνων; ακριβώς!
Έμπνευση μηδενική τότε. Εκ των υστέρων αποφάσισα να μην πάει χαμένο.
Το τρύπησα (όχι εγώ, δεν διαθέτω εργαλείο καρντιά μου) σε συγκεκριμένο μέγεθος καβίλιας  κι αφού το έντυσα μ αρωματικό χαρτί (τις πρώτες μέρες μοσχοβόλαγε ο τόπος, τώρα ξεθύμανε), πέρασα τις καβίλιες και πέρασα τα καρούλια με τις κορδέλες.
 Ετσι έγινε σταντ κορδελών.

συρτάρι-σταντ για κορδέλες

Βέβαια οι του μέτρου διαβιώνουν εντός ντοματοσυσκευασιών ,αλλά θα υπάρξει και γι αυτές η ανάλογη μέριμνα.

Όπως επίσης, ένα αγαπημένο  φλυτζάνι απο  φίνα πορσελάνη, που είχε την ατυχία να σπάσει, ευτυχώς στα δύο, συγκολλήθηκε κι  έγινε πελότα.

                                           Πελότα (pincushion) σε σπασμένο φλυτζάνι

Έτσι η γωνιά της ραπτικής σιγά-σιγά συμμορφώνεται.

Ο τίτλος της ανάρτησης είναι παρμένος από μία φράση που μου έλεγε η γιαγιά μου, οταν περνούσα στο βελόνι μακρυά κλωστή και μπερδευόταν όπως ήταν φυσικό στο ράψιμο.
Τώρα αν έμαθα από τις συμβουλές της και το πόσο μουρλή αποδείχθηκα, μένει να τ ανακαλύψετε,αν δε το έχετε κάνει ήδη.
Πάντως εγω για πολλά την καληνωράω κι ας τσίναγα τότε (με την πρώτη δεν είμαι  πάντα πρόθυμη), αλλά και βελονάκι μ έμαθε και πλέξιμο και κέντημα.  Πως λένε "μάθε τέχνη κι άστηνε κι αν πεινάσεις πιάστηνε"; Ετσι κι έγινε...

Βιάζεστε;;;
Πριν φύγετε μπορείτε να πάρετε μια ανάσα απ όλο αυτό το κατεβατό και ν απολαύσετε το βιντεάκι,  γιατί όχι; έχουμε δικαίωμα στο παραμύθι και στο χαμόγελο!