"Αγαπώ" σημαίνει χάνομαι...

Το διάλειμμα τέλειωσε, δυστυχώς για σας...το δικό μου εννοώ
Πάλι πίσω στην καθημερινότητα, μετά απο ένα διάλειμμα που τάχε όλα και ΧΑΡΑ, πολύ χαρά, συγκινήσεις, τρυφερότητα, αλλά και πίκρα πολύ. 
Ενα νόμισμα δηλαδή που κύλησε μέσα στη χούφτα μου κι εγω το άρπαξα, το χάιδεψα,και συναλλάχθηκα μ αυτό 
Ο καιρός, παρά την επεισοδιακή αναχώρηση (και την εξ ίσου, επιστροφή) ευνόησε τις μετακινήσεις τις συναντήσεις, τις εξόδους . Γιατί οταν συναντάς ανθρώπους που αγαπάς, ούτε ο καιρός μπορεί να προβάλει εμπόδια,ακόμα κι αυτά ξεπερνιώνται. 
Ακόμα κι ο χρόνος στάθηκε ανήμπορος στη συνάντηση με τους συναδέλφους μετά απο τόόόσα χρόνια!!! Ενοιωσα τέτοια συγκίνηση! σα νάμουν ο πολυτιμώτερος παίκτης μιας ομάδας που πέτυχε το τρίποντο της νίκης!
Δεν θ αφηγηθώ με λεπτομέρεια τη βδομάδα αυτή,γιατί δε θάχε βασικά εικόνα,μια που ξέχασα τη φωτογραφική μηχανή,αλλά ακόμα κι αν είχε,δεν έχω βρει ακόμα τις λέξεις που θα μπορούσαν ν αποδώσουν το συναίσθημα που βίωσα. 
Βλέπεις η αγάπη, που τόσο την έχουν υμνήσει, στα χείλη των αδαών γίνεται ενίοτε, σιωπή, κι απλά τη νοιώθεις , τη βιώνεις, την ενστερνίζεσαι,την αποταμιεύεις. 
Ετσι νοιώθω, έτσι με φόρτωσαν,έτσι την κουβάλησα κι έτσι τη διαχειρίζομαι ή μάλλον προσπαθώ, γιατί είναι βαρύ το φορτίο και αναζητώ και τη δική μου συμμετοχή. 

Εδωσα;;;  έστω λίγο απ ό,τι πήρα. 
Δεν είμαι ούτε πλεονέκτρα ούτε εγωϊστρια. Δεν θέλω να παίρνω χωρίς να δίνω,ει δυνατόν και περισσότερα απ όσα προσλαμβάνω
 Κι αυτό είναι το ερώτημά μου: ΕΔΩΣΑ; κι αν "Ναι" παρελήφθη ως έπρεπε;;; 
Αυτά τα ερωτήματα ξέρω δε μπορούν ν απαντηθούν απο όλους,παρά μόνο απο τους ίδιους, μακάρι νάναι θετικά.
Κι έτσι θάθελα να σας χαιρετήσω 
Με μία αγκαλιά ΑΓΑΠΗ

"Κόρη"
 πηλός ύψους 23 εκ. απο το σεμινάριο της Μαρίας

κι ένα ποιηματάκι Απο την εαρινή Συμφωνία του Γ.Ρίτσου, για συνοδεία:


Εσένα περιμένοντας
γέμισα τους κήπους μου
με λευκούς κρίνους
για να βυθίζεις τις κνήμες σου
αυτά τα βράδια τ” αργυρά
που η σελήνη ραντίζει με δρόσο
τη φιλντισένια υψωμένη μορφή σου.

Για σένα, Αγάπη, ετοίμασα τα πάντα

κι αν έμαθα να τραγουδώ τόσο γλυκά

ήταν γιατί στην ίδια τη φωνή μου

ζητούσα να “βρω τα ίχνη των βημάτων σου

ζητούσα να φιλήσω

μονάχα και τη σκόνη του ίσκιου σου

ω Αγάπη.

Θάθελα επίσης και εδώ, να ευχαριστήσω όσους έκαναν τον κόπο να μ αναζητήσουν για ευχές για τη Γιορτή μου και να με συγχωρέσουν όσοι βρήκαν κλειστές πόρτες, αλλά παρ όλα αυτά οι ευχές σας κατάφεραν να με φτάσουν απο παντού κι ήταν καταιγιστικές και τόσο τρυφερές είτε ήταν  απλά λόγια, είτε μπαξέδες ολάκεροι, είτε μουσική, είτε χιουμοριστικά βιντεάκια,είτε μαντινάδες.

 Μετά απ αυτό άδικο έχω;;; 
Οπως λέει συχνά κάποιος αγαπημένος & σοφός φίλος " καθένας δίνει αυτά που πιστεύει, αυτά που μπορεί και αυτά που έχει" 
Αισθάνθηκα τόσο πολύτιμη για κάποιους και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ολόψυχα κι ειλικρινά.
Λυπάμαι που δε μπόρεσα να ευχαριστήσω  έναν έναν ξεχωριστά,θάταν αδύνατον, τώρα θα ξαναβρώ τους ρυθμούς μου και θα τα λέμε .
Ελπίζω να μη σας κούρασα.
Να δίνετε και να παίρνετε, η ΑΓΑΠΗ δε στερεύει ποτέ,όσο μοιράζεται!