Βοτανική ονομασία PUNICA GRANATUM

Είθισται όταν επιστρέφω από την Πρωτεύουσα όπου έχω παρακολουθήσει κάποιο καλλιτεχνικό σεμινάριο,να επιδίδομαι μετά μανίας μέχρι την εμπέδωσή του.
Αυτή τη φορά όμως δεν έγινε αυτό.
Γιατί πόσα μπούστα να φτιάξεις πιά;
Και πόσα επιτοίχια;;; Καλά ντε θα σας τα δείξω,στα υπόψιν είναι
Άσε που αν πει η Ποδηλάτισσα οτι θ αρχίσει την παραγωγή, ο ανταγωνισμός σ έχει κάψει απο χέρι!
Ετσι λοιπόν, επειδή για πρώτη φορά δοκίμασα τα αγαπημένα  χρωματιστά μολύβια της Κυρίας και τ αποτέλεσμα με ενθάρρυνε, επειδή πήρα και δώρο (πονηρά σκεπτόμενη η κυρά Μάρω, η δωρήτρια...) κι έπρεπε να το τιμήσω  (σου λέει "πού θα μου πάει; θα τη ρίξω στο φιλότιμο" και δεν έπεσε έξω-άρα με διαβάζει καλά-), κάτι που στην προηγούμενη ζωή μου μάλλον ήμουν μανάβης ( και πρέπει να το ψάξω,αλλιώς δεν εξηγούνται τόσα φρούτα στην "καριέρα μου"), και εν τέλει εσείς που ουδεμίαν σημασία δώσατε στα μήλα των εσπερίδων της προηγούμενης ανάρτησης (λες και πρώτη φορά σας  έδειχνα την Πλάκα!) είπα να ζωγραφίσω κάτι ακόμα που εφερα με τις αποσκευές μου.
Εξάλλου υπήρχε κι άλλος αποχρών λόγος. Ο κάναβος!
Τι διάολο, μέχρι και το Ρουλιώ έκανε κοτζαμάν πορτραίτο (φοβάμαι οτι θάναι το επόμενο τόλμημα, αλλά μη φοβάστε,δεν θα διακόψω τα μπάνια του λαού) κι εγώ δεν θα το δοκίμαζα;
Ας είν' καλά η μαγική σακκουλίτσα,που έβγαζα,έβγαζα και δεν έλεγαν να τελειώσουν τα καλούδια! Αρκεί να σας πω οτι έφυγα με μία βαλίτσα και ένα σακ βουαγιάζ και επέστρεψα με τα δύο παραπάνω και μία βαλιτσάρα ακόμα!!!Την επόμενη φορά,μάλλον φορτωτική θα προβλέψω...

Ετσι λοιπόν,πήρα τα νέα μου σύνεργα, έβαλα μπροστά το σχέδιο-αντιγραφής, έκανα την προεργασία και όσο τα μεσάνυχτα πλησιάζαν τόσο τ' αποτέλεσμα διαφαινόταν ελκυστικό.
Στην αρχή, κατά το γνωστόν , άρχισα να βρίζω, γιατί με 24 χρώματα στην κασετίνα (είχα και χθες τρομάρα μου!) δεν είχα εύκολες όλες τις διαβαθμίσεις που χρειαζόμουν και δεν είχα και το μάτι, ο τα πανθ' ορά,να βοηθήσει,έτσι το πρώτο μήνυμα ήταν οτι βαίνω προς αποτυχία.
Η υπομονή όμως και η επιμονή μου στο τέλος(κατά τις 3+ )νομίζω έδωσαν ένα καλό αποτέλεσμα.

μτφ  ‘Μήλο με πολλούς καρπούς – σπόρια’
ΡΟΔΙ

 Με τις ελλείψεις του βεβαίως-βεβαίως,με τις αστοχίες του, αλλά θέλω να πιστεύω οτι δεν ήταν χαμένος χρόνος η πρώτη διδαχή...

προς σύγκριση...μέχρι και σταγόνες έχει ή άλλως ,το μαρτύριο της σταγόνας!

Ρόδι λοιπόν ή ρόϊδο κατ εμάς, με συμβολική σημασία αφού θεωρείται σύμβολο της καλοτυχίας, της ευημερίας, της αφθονίας, της γονιμότητας, του πλούτου και του ‘Ερωτα για πολλούς λαούς από την αρχαιότητα έως και σήμερα
Και με ένα ποιητικό συμβολο  του αξεπέραστου Οδυσσέα Ελύτη, όπως είναι η "Η τρελλή ροδιά" που  συμβολίζει τη ζωή που δίνει κίνηση και ενέργεια σ' όλα όσα υπάρχουν γύρω μας, ζωντανεύει και εμψυχώνει τα πάντα,μεταμορφώνει τα πράγματα σε ζωογόνους οργανισμούς, φέρνει τη χαρά και την ευτυχία και γεμίζει το είναι του ανθρώπου...σας αφήνω με μια γλυκιά,κατακόκκινη Καλημέρα!

 Η τρελλη ροδια 

Πρωινο ερωτηματικο κεφι a perdre haleine 

Σ'αυτες τις κατασπρες αυλες οπου φυσα ο νοτιας 

Σφυριζοντας σε θολωτες καμαρες, πεστε μου ειναι η τρελλη ροδια 

Που σκιρταει στο φως σκορπιζοντας το καρποφορο γελιο της 

Με ανεμου πεισματα και ψιθυρισματα, πεστε μου ειναι η τρελλη ροδια 

Που σπαρταραει με φυλλωσιες νιογεννητες τον ορθρο 

Ανοιγοντας ολα τα χρωματα ψηλα με ριγος θριαμβου? 

Οταν στους καμπους που ξυπνουν τα ολογυμνα κοριτσια 

Θεριζουνε με τα ξανθα τους χερια τα τριφυλλια 

Γυριζοντας τα περατα των υπνων τους, πεστε μου ειναι η τρελλη ροδια 

Που βαζει ανυποπτη μεσ'στα χλωρα πανερια τους τα φωτα 

Που ξεχειλιζει απο κελαηδισμους τα ονοματα τους, πεστε μου 

Ειναι η τρελλη ροδια που μαχεται τη συννεφια του κοσμου? 

Στη μερα που απ'τη ζηλια της στολιζεται μ'εφτα λογιω φτερα 

Ζωνοντας τον αιωνιον ηλιο με χιλιαδες πρισματα 

Εκτυφλωτικα, πεστε μου ειναι η τρελλη ροδια 

Που αρπαει μια χαιτη μ'εκατο βιτσιες στο τρεξιμο της 

Ποτε θλιμμενη και ποτε γρινιαρα, πεστε μου ειναι η τρελλη ροδια 

Που ξεφωνιζει την καινουρια ελπιδα που ανατελλει? 

Πεστε μου, ειναι η τρελλη ροδια που χαιρεταει στα μακρη 

Τιναζοντας ενα μαντιλι φυλλων απο δροσερη φωτια 

Μια θαλασσα ετοιμογεννη με χιλια δυο καραβια 

Με κυματα που χιλιες δυο φορες κιναν και πανε 

Σ'αμυριστες ακρογιαλιες, πεστε μου ειναι η τρελλη ροδια 

Που τριζει τ'αρμενα ψηλα στο διαφανον αιθερα? 

Πανυψηλα με το γλαυκο τσαμπι που αναβει κι εορταζει 

Αγερωχο, γεματο κινδυνο, πεστε μου ειναι η τρελλη ροδια 

Που σπαει με φως καταμεσις του κοσμου τις κακοκαιριες του δαιμονα 

Που περα ως περα την κροκατη απλωνει τραχηλια της μερας 

Την πολυκεντημενη απο σπαρτα τραγουδια, πεστε μου ειναι η τρελλη ροδια 

Που βιαστικα ξεθηλυκωνει τα μεταξωτα της μερας? 

Σε μεσοφουστανα πρωταπριλιας και σε τζιτζικια δεκαπενταυγουστου 

Πεστε μου, αυτη που παιζει, αυτη που οργιζεται, αυτη που ξελογιαζει 

Τιναζοντας απ'τη φοβερα τα κακα μαυρα σκοταδια της 

Ξεχυνοντας στους κορφους του ηλιου τα μεθυστικα πουλια 

Πεστε μου, αυτη που ανοιγει τα φτερα στο στηθος των πραγματων 

Στο στηθος των βαθιων ονειρων μας, ειναι η τρελλη ροδια? 

Για περισσότερες ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με το συμβολισμό, κι όχι μόνον του ροδιού, μπορείτε να δείτεΕΔΩ και  ΕΔΩ!

Ταξίδι στο...μεγάλο μήλο!

Οχι βέβαια στο γνωστό  Μεγάλο Μήλο, αλλά Μεγάλο Μήλο δεν θεωρείται και η Πρωτεύουσά μας;

"Πού είναι το μυαλό μου;" Μα ασφαλώς ΕΚΕΙ!

Αν δεν είχατε καταλάβει την απουσία μου, αυτό θα πει οτι σκοτιστήκατε και ήρθα να σας ξεσκοτίσω. Οχι που θα σας άφηνα!
Τα συναισθήματα της επιστροφής ανάμικτα, μια που γύρισα νωρίτερα των προβλέψεών μου.
Είναι λοιπόν απο πολύ ΧΑΡΑ μέχρι λίγο πιο αναστατωμένα, απο διαφορετικές αιτίες.
Αλλά ας μείνουμε σ αυτά που χαϊδεύουν και γαληνεύουν την ψυχή.
Δεν Είχα  που δεν είχα ξεπεράσει ποτέ τον επαναπατρισμό, τώρα που έχει δέσει για τα καλά το σιρόπι των ανθρώπινων σχέσεων, κάθε φορά ο αποχωρισμός γίνεται και δυσκολώτερος!
Οση η χαρά της συνάντησης τόση και περισσότερη η στεναχώρια του χωρισμού.Αλλά ετσι δε γίνεται πάντα ; τα ωραία διαρκούν λίγο,και μ αυτό παρηγοριέμαι.
Ο χρόνος δε θάναι ποτέ αρκετός, πόσο μάλλον οταν θέλεις να συναντήσεις τόσους πολλούς!
Το σεμινάριο του Σαββατοκύριακου, παρόλο που εξάντλησα όλο το ωρολόγιο πρόγραμμα ουδόλως κουράστηκα,γιατί οταν ασχολούμαι με κάτι που μ αρέσει και με εξιτάρει η κούραση δε βρίσκει τόπο να σταθεί. Νέες γνωριμίες,παλιές συναντήσεις,χαρούμενα τιτιβίσματα δημιουργίας και γυναικείας φαντασίας!
Ομως σήμερα δε θα σας δείξω τα έργα της πρώτης δραστηριότητας,όχιιι,αυτά θα περιμένουν,(άλλωστε στο F/b έπαιξαν πολύ),άρα κάποιοι έχουν εικόνα. Εγω θα σας δώσω την εικόνα που θέλω να έχει προτεραιότητα...
Οι μέρες στη συνέχεια κύλησαν με άλλα γεγονότα, αλλά αυτά δεν θα τ αφήσουμε να μας χαλάσουν την ωραία δημιουργική ατμόσφαιρα.
Αγαπημένοι φίλοι με ξενάγησαν σε μέρη που ουδέποτε είχα επισκεφθεί και εντυπωσιάστηκα απο ο,τι πίστευα μέχρι εκείνη την ώρα,που καταρρίφθηκε απο την πραγματικότητα.

Μία γλυκειά αύρα κάτω στον Πειραιά στο λιμάνι, μ έκανε να υποσχεθώ οτι θα ξαναγυρίσω!
Οι μέρες είχαν συνεχείς & έντονες εναλλαγές και ψώνια,πολλά ψώνια!
Μη φαντασθείτε βιτρίνες ρούχων και άλλων προσωπικών ειδών καλλωπισμού,αλλά υλικά,πολλά υλικά.

Κι όμως είναι ζωγραφική σε ερειπωμένη πόρτα στην Πλάκα. Τι ευχάριστο ξάφνιασμα!

Κάτι σαν την Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων ένοιωσα και εύχομαι να βρω χρόνο να τα εξαντλήσω.

"Σ αγαπάω χαζό" η μεγαλύτερη αλήθεια. Πως μπορείς ν αντισταθείς σε τόση ομορφιά;

Το κλείσιμο της αυλαίας με βρήκε πού αλλού; στην Πλάκα και στο Θησείο.

...no comment

Εχει καταντήσει πια αυτό,σαν προσκυνηματικός τουρισμός! Πόσο μάλλον οταν τον ευνοεί κι η παρέα...

θέα απο την πιο ειδυλλιακή ταράτσα του Θησείου

Ετσι λοιπόν άλλο ένα ταξίδι ολοκλήρωσε τις προσδοκίες του και παρόλο το απρόοπτο που ήρθε να με συνταράξει, ευτυχώς χωρίς άσχημα αποτελέσματα, όμως τη ζημιά του την έκανε και επέσπευσε την αναχώρηση,θα σας αφήσω την αγάπη μου μαζί με ένα ζουμερό και ολόδροσο μήλο!

" ΤΗ ΚΑΛΛΙΣΤΗ"
Εργο με χρωματιστά μολύβια
(για την ονοματοδοσία διαβάστε το σχόλιο του PYLAROS, τον οποίον ευχαριστώ)

Για μένα αυτό το μικρό έργο είναι σημαδιακό, με διπλή γεύση.
 Απόλαυσα τόσο τη   δημιουργία του με μία ανεκτίμητη συντροφιά, αλλά  θα μου θυμίζει και ο,τι προσπάθησε να μου το πικρίσει, ευτυχώς όμως, χωρίς επιτυχία
Ετσι ζωντανή και λαχταριστή είναι η ίδια η ζωή, δαγκώστε τη και απολαύστε την!!!...ακόμα κι αν όλα τα σκουλήκια δε μεταμορφώνονται σε μεταξοσκώληκες.

Υ.Γ. με αφορμή το σχόλιο του Αλέξανδρου, έχω να δηλώσω οτι ουδόλως συγκρίνω την Ν.Υ,το γνωστό Big Apple, με την Αθήνα. Ο τιτλικός συσχετισμός (απο τα γνωστά μου παιχνίδια) ήταν λόγω έργου, που ήθελα να δώσω έμφαση.

ΚαμιΓάζι αγάπη μου!

Χθες πραγματοποιήθηκε μία μοναδική μαζική ενέργεια των bloggers, μια ενιαία ανάρτηση-γνωστοποίηση για την απόρριψη των χημικών της Συρίας στην Κρήτη.
Μία ηχηρή διαμαρτυρία απέναντι στη σιωπή των επίσημων Μ.Μ.Ε. και των υποψηφίων σωτήρων μας.
Ένοιωσα ν ανατριχιάζω οταν η οθόνη μου πλημμύρισε κίτρινο απο τις αλλεπάλληλες ίδιες αναρτήσεις και συνειδητοποίησα τι μπορούμε να καταφέρουμε αρκεί να έχουμε κοινούς στόχους.
Το κείμενο που ξεκίνησε από την Αγριμιώ στη Μελβούρνη, αναπαράχθηκε και απο χρήστες του F/B και κυκλοφόρησε ευρέως
Μπορεί  να μην προλάβαμε αυτή τη φορά, όμως έχουμε τη δύναμη του μέσου, αρκεί νάμαστε ενωμένοι, αρκεί να αισθανθούμε οτι το πρόβλημα δεν είναι τοπικό,αλλά ΟΛΩΝ ΜΑΣ.

Διαβάστε επίσης τα παρακάτω Ιστολόγια,
* ΑΙΝΑΦΕΤΣ

*ΛΕΒΙΝΑ
είμαι σίγουρη οτι θα εντυπωσιαστείτε απο τις πληροφορίες. Και για υπογραφές ΕΔΩ!!!

Αλλά επειδή ξέρω οτι μαύρισε η ψυχή σας (κι εμένα, κι όσο πληροφορούμαι,ακόμα πιο πολύ), ας αλλάξουμε κλίμα και ψυχολογία.

Κατόπιν ωρίμου σκέψεως  ( πιο ώριμης σαπίζει) τούτο το μπλογκ θάπρεπε να είχε άλλο όνομα.
Π.χ. "βρήκε ο στραβός κατήφορο", "είπαμε τση γρίας να χ.... κι εκείνη  ξ.........." (όχι αυτό θάταν σόκιν και δε θα μου ταίριαζε  ούτε ...ηλικιακά!), " άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα τση κουκουβάγιας" , "τρέχα γύρευε", "τράβα να δεις αν έρχομαι", ¨τραβάτε με κι ας κλαίω", τέλος πάντων οτιδήποτε άλλο εκτός  του "Κάντο μ αγάπη"
Γιατί όταν αγαπάς κάτι το μαθαίνεις, ή τουλάχιστον προσπαθείς. Το μελετάς, το σπουδάζεις,το σχεδιάζεις και μετά το πραγματοποιείς.
Εγω τίποτ' απο όλα αυτά δε κάνω πριν ξεκινήσω οτιδήποτε, αλλά βαδίζω στ' άγνωστο με βάρκα την ελπίδα (αυτό τ όνομα θάταν ταμάμ!)
Ξαφνικά το μυαλό φωτίζεται απο ιδέα φαεινή και πριν αρχίσει να την επεξεργάζεται μπαίνουν σ' ενέργεια ολα τα άλλα εκτός απο το μυαλό για εφαρμογή!
 Που πάς ρε Καραμήτροοοο;;;; εξ ού και μου πέφτει το ταβάνι κατακέφαλα τις 99 απο τις 100 φορές και αδίκως μεν, βρίζω δε θεούς και δαίμονες για την κακή μου τύχη, αντί για το στραβό μου το κεφάλι.
Ποιά τύχη κυρά μου, που την έχεις βγάλει απο τα ρούχα της;;; Τέτοια που είσαι σου χρειαζόντουσαν πολλά χουνέρια! Τίποτα δεν έχεις πάθει  και αδίκως τα βάζεις μ όλα εκτός απο το αγύριστο κεφάλι σου! (αυτό θ απαντούσε η τύχη αν μίλαγε)
Και έρχομαι στο θέμα γιατί αρκετά το γυροβόλισα
Μ' έπιασε η μανία της ραπτικής.
Μεταξύ μας πάντα είχα απωθημένο,αλλά ουδέποτε έκανα κάποια κίνηση να αποκτήσω τις απαιτούμενες γνώσεις,αντίθετα έκανα την κίνηση ν' αγοράσω ραπτομηχανή!
Οι πρώτες προσπάθειες στέφθηκαν απο αποτυχία,ένεκα της ραπτομηχανής. Σας έχω μιλήσει γι αυτό πλειστάκις.
Επέμεινα όμως.
 Έκανα κάποιες προσπάθειες σε μικρά πρότζεκτ, την τύφλα μου δεν κατάφερνα. Τα γαζιά τραβούσαν, η μηχανή κόλλαγε και μάζευε κλωστές, πάλι s,o,s στον τεχνικό, καμπύλη δεν κατάφερνα,εδώ ούτε καλά καλά την ευθεία.
Κι εκεί ήταν που γκάζωσα!
Οχι μόνο μου γεννήθηκε η επιθυμία να παλτουδιάσω τη ραπτομηχανή,μη μου σκονίζεται τόσο που κάθεται, αλλά όχι μ ένα απλό ύφασμα -σεντόνι π.χ, αλλά με σκέπασμα κανονικό και μάλιστα μ απλικαρισμένη παράσταση.

Τι έτσι νέτα σκέτα;;; ΠΟΤΕΕΕ!
Δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη.
Μέτρησα τις διαστάσεις  της κι έκοψα το καραβόπανο.
Χαχαχαααααα;;; γιατί γελάτε πριν σας πω;;;Ναι,  Εκοψα λάθος τα μέτρα, διότι το μάτι όντας και πρεσβυωπικό, μία χάρη του την κόβει!
Οπότε φιογκάκια για κλείσιμο,πάνε περίπατο.
 Παρ όλα αυτά συνέχισααπτόητη  το ταίριασμα της παράστασης,η οποία ήτο και δαιδαλώδης, ει δυνατόν να χρησιμοποιούσα όλα τα υφάσματα που έχω!
Κι αφού δε καταφέρνω να κάνω ίσιο γαζί,ήθελα να κάνω και καπέτες στους θάμνους, κι είχε και πολλούς τρομάρα μου!
Τέλος πάντων κουτσά -στραβά πήρε μία μορφή , εγώ δε έγινα εξπέρ στην αλλαγή κλωστής, μάζεμα μασουρακίων και ...βασικόόό  λύσιμο -δέσιμο της ραπτομηχανής, καθότι το χούι της δεν τ' αλλάζει και αφού στραβά ξεκίνησε με πρόβλημα,συνεχίζει να με τυραννάει.Αλλά ήταν να μη μάθω ν αλλάζω λάδια!!!!
Οταν έπαιρνε φόρα,με θαύμαζα  κι εγω!!! Ούτε στην Εθνική οδό ναχα έβγει τέτοιο γκάζι!
Πού θα μου πάει;; θα μάθω,κι όχι μόνο αποφάσισα να το δω το θέμα όπως είπα εξ αρχής μαθητικά. Να πάω κάπου να ξεστραβωθώ και μετά να πιάσω τιμόνι.
Βέβαια τ' αποτέλεσμα,ανάλογα το σκότος και το έρεβος επι του αντικειμένου, πάλι καλό βγήκε...δείτε και πιετούλες,όχι παίζουμε!

Το κακό είναι οτι δε χρησιμοποίησα το λοξό  μου που είχα σκοπό,τσάμπα έφαγα 4 ώρες στη Ρόμβης;;; αλλά  ελπίζω να το χρησιμοποιήσω στην επόμενη δημιουργία
Κατόπιν όλων όσων προείπα, σεβαστείτε ο,τι πέρασε η ψυχική μου ισορροπία και  δείξτε επιείκεια στο "παλτουδάκι"

Οφείλετε όμως να μου αναγνωρίσετε οτι έχω το γνώθι σ αυτόν,αλλά και πάλι όνομα δεν θ άλλαζα,γιατί ο,τι κάνω το κάνω με ΑΓΑΠΗ!

Πράσινη επανάσταση στην Κρήτη ενάντια στα χημικά της Συρίας

                      

 Από τις 6 Γενάρη, όπου κι έγινε η πρώτη δημοσίευση στα χρονικά για το ζήτημα, στα Χανιώτικα Νέα μέσω ενός  τοπικού δημοσιογράφου, ο οποίος από πείσμα κράτησε το θέμα ζωντανό στις καρδιές μας, ο τοπικός Κρητικός τύπος ασχολείται καθημερινά με την Πράσινη Επανάσταση των Κρητών ενάντια στην υδρόλυση των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο.

Από τις 6 Γενάρη έως σήμερα, οι Κρήτες κι ο Κρητικός Τύπος, μέσα από μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις χιλιάδων Κρητών, βροντοφωνάζουν καθημερινά το «Όχι».

Από τη Σούδα (9/3) και το ιστορικό Αρκάδι (23/3) έως την εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), δήμαρχοι, πολίτες, πανεπιστημιακοί, δικηγορικοί κι οδοντιατρικοί σύλλογοι, ψαράδες, φοιτητές, μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας, εκπαιδευτικοί, κι αγανακτισμένοι παπάδες ξεσηκώθηκαν ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ, Ρωσία και του διεθνούς Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW).

Μέλη της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου», από το περήφανο νησί της Κρήτης, καταγγέλλουν πως δεν υπάρχει καμία επίσημη πληροφόρηση, από την κυβέρνηση ή κάποιον άλλο οργανισμό, για το πότε ακριβώς θα πραγματοποιηθεί η υδρόλυση και κάτω από ποιες συνθήκες.

Μέλη της κίνησης από ολόκληρη την Κρήτη, ανάμεσά τους και πανεπιστημιακοί καθηγητές, όπως ο κος Γιδαράκος και κος Πισσίας, από το Πολυτεχνείο και Πανεπιστήμιο Κρήτης αντίστοιχα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας πως έχει απαγορευθεί κάθε παρακολούθηση από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, ή τηλεμετρική αναμετάδοση της διαδικασίας κι αυτό εγείρει σημαντικά ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά ερωτήματα.

Πανικός φωλιάζει στις ψυχές όλων των Κρητών καθώς, σύμφωνα με νομικούς εκπροσώπους της κίνησης πολιτών, οι Αμερικανοί έχουν φροντίσει ώστε σε περίπτωση ατυχήματος, κατά τη διάρκεια της υδρόλυσης ή μεταφοράς των αποβλήτων, να μη φέρει νομικές κι οικονομικές ευθύνες το αμερικανικό πλοίο του πολεμικού ναυτικού το οποίο έχει αναλάβει την εξουδετέρωση και κατ’επέκταση οι Η.Π.Α.

Ο Γιώργος Σμπώκος, διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης σε θέματα Δικαίου Περιβάλλοντος, αναφέρει πως «υπάρχει νομικό κενό για τα χημικά της Συρίας». Τι γίνεται όμως στην υπόλοιπη Ελλάδα;

Την ίδια ώρα που χιλιάδες Κρήτες παραβρέθηκαν στην εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), περισσότεροι από 500 Κρήτες συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα και εξέφρασαν την αντίθεσή τους στις αντεθνικές κι εγκληματικές αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. 
Κανένα Αθηνοκεντρικό κανάλι δεν ασχολήθηκε με τη συγκέντρωση αυτή. Μόνοι οι δημοσιογράφοι ήδη ασχολήθηκαν με το θέμα αποδεικνύουν έμπρακτα ότι δε χρηματίζονται. 
Ποιοι είναι όμως αυτοί που χρηματίζονται και δεν μιλούν; 
Τι συμβαίνει με τους επιστήμονες;

Ο τύπος γενικότερα στην Ελλάδα δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με το μείζονος σημασίας αυτό ζήτημα. 
Πώς θα γινόταν άλλωστε να ασχοληθούν με σημαντικά ζητήματα, όπως το ζήτημα της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής, την ιδιωτικοποίηση των παραλιών της χώρας μας κι άλλα πράσινα ζητήματα, τα οποία έχουν κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αντίκτυπο, εν’όψει των επικείμενων εκλογών; 
Οι πολίτες φοβούνται ότι πολλά μέλη θ’αποχωρίσουν από τις κινητοποιήσεις με την πάροδο των εκλογών, καθώς από τον χώρο της πολιτικής τους προσέγγισαν στην προσπάθειά τους να εξαργυρώσουν ψήφους.

 «Μας λένε να σιωπούμε και να μην αντιδρούμε», αναφέρει χαρακτηριστικά η Ευγενία Τσατσάκη, μέλος της κίνησης πολιτών στο συντονιστικό Ηρακλείου, για τους κυβερνητικούς εκπροσώπους και τα Υπουργεία.
 «Δεν έχει γίνει καμία μελέτη περιβαλλοντικών ρίσκων κι επιπτώσεων», συμπληρώνει με απογοήτευση, δηλώνοντας πως «δεν υπάρχει διαφάνεια στην ενημέρωση τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο κι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκτός Κρήτης».

Σε δήλωσή του σε ομογενειακή εφημερίδα ήδη από τον Ιανουάριο, ο κος Αντώνης Τσουρδαλάκης από τη Μελβούρνη, πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Κρητών, εξέφρασε την «αντίθεση κι αγανάκτησή του για την προτεινόμενη και μυστικά σχεδιαζόμενη καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στον θαλάσσιο χώρο δυτικά της Κρήτης» και καταδίκασε τις εγκληματικές, επικίνδυνες κι απαράδεκτες ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης. 
 Όμως έκτοτε μειωμένες ήταν οι κινητοποιήσεις της Ομογένειας.

Την θανάσιμη κι εγκληματική αδιαφορία τόσο του ελληνόφωνου Τύπου όσο και της ελληνικής κυβέρνησης καταδικάζει επίσημα και η φοιτητική ομάδα Κοινωνικών Λειτουργών του πανεπιστημίουRMIT στην Μελβούρνη καθώς κι εκπρόσωποι της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου» εδώ στη Μελβούρνη.

Οι Κρήτες καλούν τους ομογενείς να συμπαρασταθούν έμπρακτα στις κινητοποιήσεις τους και να βοηθήσουν να μη γίνει σκουπιδότοπος αποβλήτων, πυρηνικών και χημικών η Μεσόγειος. 
Πρέπει να σπάσει επιτέλους ο κλοιός της σιωπής και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην υπόλοιπη χώρα και το εξωτερικό να δώσουν στο ζήτημα τη δέουσα σημασία που του αρμόζει.

Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης, ήδη σε δελτίο τύπου από τις 6 Φεβρουαρίου, δηλώνει πως «η Ιεραρχία της Εκκλησίας Κρήτης διαμαρτύρεται έντονα για την έλλειψη υπεύθυνης ενημέρωσης όλων των πολιτών της χώρας μας, κυρίως δε των κατοίκων της Κρήτης, για το εν λόγω μεγάλο και σοβαρό θέμα, κι εκφράζει την έντονη αντίθεσή της για το θλιβερό αυτό γεγονός».

Σε ομιλία του στη Σούδα στις 9 Μαρτίου, ο παπά-Ανδρέας από τα Ανώγεια, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα λέγοντας πως «Από το Ακρωτήρι των Αγώνων υψώνουμε το λάβαρο της Παγκρήτιας Αντίστασης απέναντι στα σχέδια του χημικού θανάτου», και καλώντας τον Κρητικό λαό ν’απέχει από τις ευρωεκλογές, ακολουθώντας το παράδειγμα της ακριτικής Γαύδου.

Παρακινήστε άτομα που γνωρίζετε στον καλλιτεχνικό χώρο να ενώσουν τις φωνές τους μαζί μας. Ένας ολόκληρος λαός κατέβηκε στους δρόμους. 
Κανένας να μη μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, το οφείλουμε στα παιδιά μας.

Γνωρίζουμε πολύ καλά τι φωλιάζει στις ανυπότακτες καρδιές των Κρητών απανταχού γης: 

«Ήθελαν να μας βρουν ανοχύρωτους κι απροετοίμαστους. Μας βρήκαν όμως αποφασισμένους».

Κίνηση Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου - Μελβούρνη

Μάνα.

Μάνα, ω! άγγελε μου,

Ω!  αιώνια μου αγάπη,

Μακάρι τα χέρια σου να παραμένουν η κούνια μου για πάντα,

Και για πάντα να παραμένω το μωρό σου.

Άλλος ένας μήνας έρχεται κοντά μου,

Μια ακόμη άνοιξη πιέζει για να πλησιάσει,

Ω! μάνα, εσύ είσαι τα λουλούδια

Στων οποίων τα αρώματα θα πνιγώ …

Και όταν προφέρω τα λόγια  " μάνα μου"

εκστασιάζομαι και γεμίζω με ευτυχία …

Μάνα, ω! χτύπος της καρδιά μου,

Ω! κραυγή μου όταν πονάω,

Τα φιλιά μου, και το πάθος μου,

Όταν ο έρωτας με καίει.

Τα μάτια σου .. Ω! τι είναι τα μάτια σου;

Τα λαμπρότερα αστέρια,

που κοσμούν πάνω τα ουράνια,

Μάνα, ω! άγγελε μου,

Ω! αιώνια μου αγάπη …

Σαΐντ Ακλ (Λιβανέζος ποιητής)

Μετάφραση Noctoc

Σημείωση :

 Στο συγκεκριμένο πορτραίτο απεικονίζονται  η Μητέρα μου κι εγώ την ημέρα της βάπτισής μου, 

ζωγραφισμένο απο φωτογραφία εποχής με μολύβια  από την αγαπημένη Φίλη και ζωγράφο Μ. Βιλλιώτη και θερμά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γι αυτό.

Σ' Αναζητώ Πρωτομαγιά στη Σαλονίκη

Μπορεί ακόμα να νομίζω οτι κατεβαίνω υπο βροχή τον Μπράλο, μπορεί ακόμα να νομίζω οτι κουνιέμαι στην θάλασσα, μπορεί ακόμα να είμαι φουλ στα νεύρα απ οτι με περίμενε με το πού πάτησα το πόδι στη μάνα γη, αλλά επειδή ακόμα νοιώθω να στροβιλίζομαι και να σφίγγομαι σε ζεστές αγαπημένες αγκαλιές που άφησα πίσω,είπα να μην αφήσω άλλο χρόνο να περάσει. 
Αν εσάς δεν έλειψα (ξέρω στη "ζαργανα μου,φρεγατα μου και υπολοχαγε μουυυυυυυ" έλειψα και το κατάλαβα), εμένα μου λείψατε πολύ,κι ας περνούσα τόόόόσο ωραία.
Καλό Μήνα λοιπόν σ όλους, νάχετε έναν όμορφο μαγιάτικο και μοσχομυρωμένο μήνα,όπως τον ονειρεύεστε!

Εγω τον αναζήτησα και τον βρήκα στην συμπρωτεύουσα,

που ειλικρινά πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί αυτό το "συν" που την υποβαθμίζει; 
Σίγουρα αξίζει νάναι Πολιτιστική τουλάχιστον Πρωτεύουσα της Ελλάδας!


Τα της αναμονής, της υποδοχής,και των συναντήσεων ήδη το έχετε εμπεδώσει από τις τόσες αναρτήσεις που έγιναν

διαφήμιση σε βιτρίνα

http://memorieswitholdthings.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html
http://aktida.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html
 http://diaheiros.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html 
http://diaxirosxrysa.blogspot.gr/
http://kerinapoiimata.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html

 και δε θα σας κουράσω περισσότερο, το αν άξιζε αυτή η ανυπομονησία που είχα, τις απαντήσεις μου τις έχω πάρει ήδη και τις φυλάω σαν επτασφράγιστο θησαυρό, το πόσες αγκαλιές άνοιξαν  ανεπιφύλακτα και μ έκλεισαν μέσα άδολα, αυτό κι αν το ένοιωσα! 

Δεν υπάρχουν πραγματικά λόγια να περιγράψουν τις στιγμές που έζησα, μ όσες είχα την τύχη να συναντηθώ. Οι φωτογραφίες απλά δείχνουν κάτι,αλλά είναι απλά τίποτα. 
Οι αισθήσεις ήταν που εισέπραξαν απόλαυσαν και αποθησαύρισαν την είσπραξή τους!
Για άλλη μια φορά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ, και το λέω μ όλη μου την καρδιά σε ΟΛΕΣ, όσες είχαμε την τύχη να βρεθούμε και να καταρρίψουμε τα άχαρα άβαταρ και να ενσαρκώσουμε τις ανθρώπινες υποστάσεις μας. 
Το πόσο λυπήθηκα γι αυτές που δεν είδα, δε περιγράφεται, αλλά άφησα μια υπόσχεση και σκοπεύω παρά την μεγάλη ταλαιπωρία του ταξιδιού (10 ώρες πας Αμερική όχι Ζάκυνθο-Θεσσαλονίκη) να την πραγματοποιήσω.
Άλλωστε η διαδρομή ήταν τόόόόσο όμορφη,που σίγουρα θάκανε το Monet , νά 'σκιζε τους πίνακές του και  να τους ξανάρχιζε από την αρχή! 
Τόση παπαρούνα δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου! Σα νάχαν ματώσει τα χωράφια. 
Τα δε σπάρτα κατακίτρινα καθ όλο το μήκος της Εθνικής κι απο τις δυο μεριές, σ εναλλαγή μ ένα άγνωστο κατάφορτο λευκό αγριο θάμνο, σ έκαναν να μην θέλεις να τελειώσουν τα χιλιόμετρα της διαδρομής. 
Δεν χόρταινες ομορφιά!


Το ταξίδι  αυτό πραγματοποιήθηκε καπάκι μετά  από ένα άλλο πολύ φορτισμένο και γι αυτό μου έδωσε πολλαπλές χαρές.

Πρωινό Πρωτομαγιάς,στην παραλία της Θεσσαλονίκης, μ ελαφρά ομίχλη, κόσμος να περπατά χαλαρά, ποδήλατα (ποδήλατα να δουν τα μάτια σου!) να περνούν δίπλα σου (παραλίγο κι απο πάνω μου,μια που η επαρχιώτισσα δεν είχε καταλάβει οτι εκεί που περπατούσε ολομόναχη, ήταν ποδηλατόδρομος,γι αυτό οι άλλοι ήταν δεξιά-αριστερά) αμέριμνα, τα κορίτσια να κωπηλατούν υπο τις οδηγίες της ντουντούκας του προπονητή τους και μέσ τη σιγαλιά και την ομιχλώδη ατμόσφαιρα ένας υπαίθριος μουσικός να παίζει εναλλασσόμενους σκοπούς, διαφορετικού ύφους και προέλευσης,

απο το soundtrack του "Νονού", μέχρι το "Αν θυμηθείς τ όνειρό μου" και το "δεν υπάρχει ευτυχία" κ.λ.π. πλήρες ρεπερτόριο, βγαλμένο λες απο  μια ατμόσφαιρα Αγγελοπουλική!

Η Πόλη με υποδέχθηκε μοναδικά όμορφη, ανθοστολισμένη και γαλήνια! Ενας Αγιορείτικος  βασιλικός που μου προσφέρθηκε κατεβαίνοντας προς το Λευκό Πύργο, δόθηκε με πολύ ΑΓΑΠΗ σ άξια χέρια να μεταφυτευθεί και να με θυμάται.

Στη συνέχεια της μέρας,η Πόλη έπηξε από κόσμο,τα κάθε είδους καταστήματα εστίασης  δεν  έβρισκες καρέκλα να καθήσεις, αλλά εμείς και βρήκαμε και τ απολαύσαμε το φαγητό με παρέα μοναδική και στο τέλος πήραμε και αναμνηστικά για ντεκουπάζ,τα σουπλά του τραπεζιού!χαχαχαχα σιγά μην ξεχνιόμαστε!

Από την πολύ χαρά μου να φανταστείτε μετά από ολοήμερο περπάτημα, όπου δε μπορείτε να φαντασθείτε, ακολούθησα  την απόφαση να επιστρέψουμε ποδαράτο απο το Κέντρο.
Μετά κατάλαβα την αποκοτιά μου... Αλλάάάά το φχαριστήθηκα!

Στην Πόλη αφοσιώθηκα ψυχή τε και σώματι στα μοναδικά της αρχιτεκτονικά καλλιτεχνήματα 

που είτε μέρα 

είτε νύχτα,σε καθηλώνουν με την ανεπανάληπτη και αξεπέραστη ομορφιά τους. 

Τα Λαδάδικα, η νέα παραλία,είχαν την τιμητική τους.

Η εμβέλειά μου έφτασε μέχρι τη Θέρμη,όπου ήταν άκρως απολαυστική χάρη στη συντροφιά μιας ΘΕΡΜΗΣ οικογένειας, με δύο μικρά αστραφτερά παιδάκια που η αποδοχή που σου έδειχναν σ έλυωναν απο θέρμη, πραγματικά!

Απογευματάκι,με πολύ καλή παρέα (όχι οτι δε "τις ήξερα",αλλά εγω πρώτη φορά τις γνώρισα και δέχτηκα τη θερμή φιλοξενία τους) ανεβήκαμε στα Κάστρα.

Η θέα από εκεί καθηλωτική.

Οσο για την  Ανω Πόλη μια πόλη πάνω απο την Πόλη! 
Μιά άάάλλη Πόλη, άλλης εποχής,που διατηρείται ακμαία και δυνατή και μάλιστα προς μεγάλη μου έκπληξη,χωρίς κραυγαλέες τουριστικές παρεμβάσεις και υποχωρήσεις απο την κανονική της ζωή.

Οι βραδυές, όπως ήταν φυσικό,συνοδεύτηκαν απο τραπεζώματα απείρου κάλλους,τόσο που θα πρέπει να κάνω μήνες αποτοξίνωση!
Τ αποκορύφωμα,ας μου επιτραπεί, ήταν το Κουτουκάκι της Στελλίτσας! Κάλυπτε όλες τις αναζητήσεις μου, διατροφικές, παρεϊστικες, καλλιτεχνικές, όλα!

Και για να μην σας ζαλίζω και πολύ πρώτη μέρα που γύρισα (όχι για πολύ,να τα λέμε,να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε...δικαίως κάποιος με είπε "γυρίστρω"...αλλά δε φταίω οταν έμαθα οτι "επαπειλείται" σεμινάριο μπούστου, κι όχι μόνο!!!χαχαχαχα) να σας πω κάτι τελευταίο. 

Μπορεί σε πολλά μέρη να μην πήγα, ίσως για νάχω λόγους να ξαναπάω, πήγα όμως σε μια αντικερί, που το υπόγειό της  τόχει μετατρέψει σε κρύπτη θησαυρού!
 Το λέει "Μουσείο Παιδικών Αναμνήσεων" κι όχι αδίκως. Αφού εκεί μέσα έχει στοιβάξει κυριολεκτικά ο,τι ο καθένας μας θυμάται απο παιδί. 
Ο,τι παίξαμε, ο,τι διαβάσαμε,μ ό,τι μεγαλώσαμε εν ολίγοις. Είναι μία προσωπική προσπάθεια ενός ανθρώπου που 20 χρόνια τώρα συλλέγει,καταχωρεί και σημειώνει την προέλευσή τους. 
Αν είστε ηλικιακά γύρω απο μένα θα συγκινηθείτε, εγω ομολογώ ευθαρσώς οτι όχι απλά συγκινήθηκα ,αλλά έκλαψα. Ξύπνησαν πολλές μνήμες και πολλά πρόσωπα μέσα μου,χάιδεψα μέσα απ αυτά την παιδική μου ηλικία και τους ανθρώπους μου.
 Θα σας συνιστούσα να επισκεφθείτε αυτό το γεμάτο υπόγειο, να κάνετε βουτιά στις μνήμες σας, να θυμηθείτε εσείς και να μάθουν τα παιδιά σας,που έχουν τόση αφθονία στις μέρες μας, γι αυτό και τ απαξιώνουν τόσο γρήγορα,πώς μεγαλώσαμε εμείς

Η εβδομάδα στην Θεσσαλονίκη, δε μπορεί να περιγραφεί σε μια ανάρτηση, δεν μπορούν να μεταδοθούν τα συναισθήματα, δεν μπορούν να φωτογραφηθούν οι αρχιτεκτονικοί της θησαυροί, η αρχοντιά της, όμως δεν θέλω να σας ταλαιπωρήσω παραπάνω, άλλωστε δε μπορώ να μεταφέρω ούτε ό,τι έζησα,ούτε ό,τι είδα με την ακρίβεια που τα βίωσα,γι αυτό τ αφήνω να ηρεμήσουν γλυκά μέσα μου και θα τα αναζητώ κάθε που θα θέλω να πάρω δύναμη. 

Πάντως  ομολογώ οτι  μου έκανε ριζική ανανέωση, ένα πράγμα σαν την πιατέλα μου (έτσι και για να μην ξεχνιόμαστε),αυτή:

Ενα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ όσο μεγάλο και βαθύ κι αν είναι το θεωρώ εξαιρετικά λίγο,πάντως το λέω μ όλη μου την καρδιά, και το εννοώ, στην κάθε μια ξεχωριστά.
Καλή αντάμωση ξανά...πιστεύω να μην σας τρόμαξε ...ο τυφώνας!χαχχαχα