Ταξίδι στο...μεγάλο μήλο!

Οχι βέβαια στο γνωστό  Μεγάλο Μήλο, αλλά Μεγάλο Μήλο δεν θεωρείται και η Πρωτεύουσά μας;

"Πού είναι το μυαλό μου;" Μα ασφαλώς ΕΚΕΙ!

Αν δεν είχατε καταλάβει την απουσία μου, αυτό θα πει οτι σκοτιστήκατε και ήρθα να σας ξεσκοτίσω. Οχι που θα σας άφηνα!
Τα συναισθήματα της επιστροφής ανάμικτα, μια που γύρισα νωρίτερα των προβλέψεών μου.
Είναι λοιπόν απο πολύ ΧΑΡΑ μέχρι λίγο πιο αναστατωμένα, απο διαφορετικές αιτίες.
Αλλά ας μείνουμε σ αυτά που χαϊδεύουν και γαληνεύουν την ψυχή.
Δεν Είχα  που δεν είχα ξεπεράσει ποτέ τον επαναπατρισμό, τώρα που έχει δέσει για τα καλά το σιρόπι των ανθρώπινων σχέσεων, κάθε φορά ο αποχωρισμός γίνεται και δυσκολώτερος!
Οση η χαρά της συνάντησης τόση και περισσότερη η στεναχώρια του χωρισμού.Αλλά ετσι δε γίνεται πάντα ; τα ωραία διαρκούν λίγο,και μ αυτό παρηγοριέμαι.
Ο χρόνος δε θάναι ποτέ αρκετός, πόσο μάλλον οταν θέλεις να συναντήσεις τόσους πολλούς!
Το σεμινάριο του Σαββατοκύριακου, παρόλο που εξάντλησα όλο το ωρολόγιο πρόγραμμα ουδόλως κουράστηκα,γιατί οταν ασχολούμαι με κάτι που μ αρέσει και με εξιτάρει η κούραση δε βρίσκει τόπο να σταθεί. Νέες γνωριμίες,παλιές συναντήσεις,χαρούμενα τιτιβίσματα δημιουργίας και γυναικείας φαντασίας!
Ομως σήμερα δε θα σας δείξω τα έργα της πρώτης δραστηριότητας,όχιιι,αυτά θα περιμένουν,(άλλωστε στο F/b έπαιξαν πολύ),άρα κάποιοι έχουν εικόνα. Εγω θα σας δώσω την εικόνα που θέλω να έχει προτεραιότητα...
Οι μέρες στη συνέχεια κύλησαν με άλλα γεγονότα, αλλά αυτά δεν θα τ αφήσουμε να μας χαλάσουν την ωραία δημιουργική ατμόσφαιρα.
Αγαπημένοι φίλοι με ξενάγησαν σε μέρη που ουδέποτε είχα επισκεφθεί και εντυπωσιάστηκα απο ο,τι πίστευα μέχρι εκείνη την ώρα,που καταρρίφθηκε απο την πραγματικότητα.

Μία γλυκειά αύρα κάτω στον Πειραιά στο λιμάνι, μ έκανε να υποσχεθώ οτι θα ξαναγυρίσω!
Οι μέρες είχαν συνεχείς & έντονες εναλλαγές και ψώνια,πολλά ψώνια!
Μη φαντασθείτε βιτρίνες ρούχων και άλλων προσωπικών ειδών καλλωπισμού,αλλά υλικά,πολλά υλικά.

Κι όμως είναι ζωγραφική σε ερειπωμένη πόρτα στην Πλάκα. Τι ευχάριστο ξάφνιασμα!

Κάτι σαν την Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων ένοιωσα και εύχομαι να βρω χρόνο να τα εξαντλήσω.

"Σ αγαπάω χαζό" η μεγαλύτερη αλήθεια. Πως μπορείς ν αντισταθείς σε τόση ομορφιά;

Το κλείσιμο της αυλαίας με βρήκε πού αλλού; στην Πλάκα και στο Θησείο.

...no comment

Εχει καταντήσει πια αυτό,σαν προσκυνηματικός τουρισμός! Πόσο μάλλον οταν τον ευνοεί κι η παρέα...

θέα απο την πιο ειδυλλιακή ταράτσα του Θησείου

Ετσι λοιπόν άλλο ένα ταξίδι ολοκλήρωσε τις προσδοκίες του και παρόλο το απρόοπτο που ήρθε να με συνταράξει, ευτυχώς χωρίς άσχημα αποτελέσματα, όμως τη ζημιά του την έκανε και επέσπευσε την αναχώρηση,θα σας αφήσω την αγάπη μου μαζί με ένα ζουμερό και ολόδροσο μήλο!

" ΤΗ ΚΑΛΛΙΣΤΗ"
Εργο με χρωματιστά μολύβια
(για την ονοματοδοσία διαβάστε το σχόλιο του PYLAROS, τον οποίον ευχαριστώ)

Για μένα αυτό το μικρό έργο είναι σημαδιακό, με διπλή γεύση.
 Απόλαυσα τόσο τη   δημιουργία του με μία ανεκτίμητη συντροφιά, αλλά  θα μου θυμίζει και ο,τι προσπάθησε να μου το πικρίσει, ευτυχώς όμως, χωρίς επιτυχία
Ετσι ζωντανή και λαχταριστή είναι η ίδια η ζωή, δαγκώστε τη και απολαύστε την!!!...ακόμα κι αν όλα τα σκουλήκια δε μεταμορφώνονται σε μεταξοσκώληκες.

Υ.Γ. με αφορμή το σχόλιο του Αλέξανδρου, έχω να δηλώσω οτι ουδόλως συγκρίνω την Ν.Υ,το γνωστό Big Apple, με την Αθήνα. Ο τιτλικός συσχετισμός (απο τα γνωστά μου παιχνίδια) ήταν λόγω έργου, που ήθελα να δώσω έμφαση.