Απο την κάλπη στο ράφτη

Με παρέσυρε το ρέμα
μάνα μου δεν είναι ψέμα
 άστε με να τραγουδάω εγώ,ξέρω τι λέω, και δε μιλάμε για απλό ρέμα,για ...ποτάμι μιλάμε!
Άκουγα τόσο καιρό όλη τη μπλογκογειτονιά ξεσηκωμένη, να έχει ανασκουμπωθεί και να κάνει αλλαγή εποχής.
Οχι οτι δε το ήξερα οτι έπρεπε να συμβεί, αλλά εγω καθότι αντισυμβατική τ' άφηνα έτσι να βρίσκονται.
Να σηκώσω μοκέτες;
Αφου έχω γιο μονάκριβο και πολυχαϊδεμένο, δε κάνει λέει το Μάη να τα σηκώνεις
Να βγάλω καλοκαιρινά;
Ο καιρός με σιγοντάρει και αρνείται να καλοκαιρέψει.Τι να τα κάνω; να τα έχω να τα βλέπω και μετά να ξαναψάχνω ζακετούλες;
Να πλύνω μάλλινα;
Και να μου τα ραντίζει κοκκινόχωμα; δε σφάξανε!
 Ετσι άφησα εσάς  τις προκομένες και ως μωρή παρθένα θ' ακολουθήσω στον παράδεισο τελευταία και καταιδρωμένη.
Και για να μη λέτε...σήμερα αποφάσισα επιτέλους να κατεβάσω καλοκαιρινά...τι το θελα;;;Πίκραααααα!!! Πότε έπαψα εγω νάμαι ΤΟ κορμί κι έγινα κορμάρα;;;; ούτε που το κατάλαβα! Μέχρι που τα δοκίμασα...άπαπαααα! έως το μπούτι έφταναν(που λέει ο λόγος)
Μπορεί χοντρή να μη με λες,υπέρβαρη με τίποτα,αλλά τα κιλάκια μαζεύτηκαν χωρίς να το καταλάβω κι είστε υπαίτιες που μου τα δείξατε. Μια χαρά εγω καθόμουν και ανέλυα το μήνυμα τις κάλπης!
Είπα αφού όλοι το πήραν, μηδενός εξαιρουμένου ,αλλά ο καθένας κάνει τη δική του ανάλυση,ας κάνω κι εγω τη δική μου!
Μια συμπάθεια στα νέα κόμματα έχω, να λέμε την αλήθεια,απλά γιατί τα παλιά τάχουμε φάει στη μάπα χρόνια τώρα και μ αρέσει γενικά το καινούργιο.
Νέα τάση ,τουλάχιστον των δημοσκοπήσεων , Το ΠΟΤΑΜΙ (εξ ου και το άσμα )μπορεί να μην πήρε τις ψήφους που ήλπιζε,όμως το σακκίδιο του Θεοδωράκη,έγινε must.

 Ετσι κατά τις νύχτες της μεγάλης αγρύπνιας και δημιουργηκότητας, είπα να τολμήσω να τον αντιγράψω.
Οχι καλέ να γίνω αρχηγός κόμματος,φτου!φτου,φτύστε στον κόρφο σας,αλλά στυλιστικά ρε παιδί μου.
Αφησα στην άκρη τα σαράντα παλληκάρια,σόρρυ μπουκάλια ήθελα να πω που ντεκουπάρονται, τα καφάσια  με τα φρούτα να ωριμάσουν ζωγραφικά κι έπιασα ξανά γαζί κορδόνι!Ανασχηματισμός σου λέει ο άλλος...άλλαξε ο Μανωλιός κ έβαλε τα ρούχα του αλλιώς,εδώ να δεις ύφασμα και κακό!!!

 Ηθελα λοιπόν απο καιρό να κάνω ένα μικρό δωράκι αγάπης σε δυο πανέξυπνα & αγαπημένα μουτράκια που λάτρεψα οταν είχα ανέβει στη Θεσσαλονίκη, μια που πήγα με άδεια χέρια(η καρδιά ας είναι γεμάτη,δεν τρώγεται). Τα παιδιά έχουν μία αφοπλιστική ειλικρίνεια και αφέλεια να σου δείχνουν την αποδοχή τους,κι εγω αυτό το λάτρεψα.

 Ούτε λόγος για κάτι απ αυτά που φτιάχνει η υπερταλαντούχα μαμά,έτσι σκέφτηκα κάτι χρηστικό κι απλό.
Ο κύβος ερρίφθη και μάλιστα κατακέφαλά μου, μια που αποφάσισα να τους φτιάξω τσαντούλες,εξ ολοκλήρου δικές μου.
Θα μπορούσα ν αγόραζα αυτές που κυκλοφορούν με το ψιλό καραβόπανο (όπως έχω εγω μία),αλλά ήθελα κάτι πιο στητό.
Οι αγορές στην Αθήνα βοήθησαν τουλάχιστον να πιάσουν τόπο τα υφάσματα,που μόνο τραβηχτή έβγαινα απο τα Καταστήματα του είδους, αφού είχαν κάνει τη δική τους τραβηχτική απο την τσέπη μου!
Κι αν για το κορίτσι τα πράγματα είναι πάντα ,φαινομενικά, ευκολα,για τ αγόρι;;;
Πολλές σκέψεις ταλάνισαν το μυαλό μου,ως που κατέληξα...κι ας όψονται τα εκλογικά αποτελέσματα γι αυτό!
Εδω θάθελα να ευχαριστήσω την αγαπημένη μου μηχανούλα,που αυτή τη φορά όχι μόνο συνεργάστηκε,αλλά βοήθησε τα μάλα στο απλικέ. Μιλάμε για επαγγελματική συμπεριφορά!!!!

"πες μου μια λέξη, μονάχα αυτή τη λέξη,πούχει στα χείλη μπλέξει και δε τολμά να βγεί"

Ετσι η μία φτιάχτηκε απο χοντρούτσικο δίμιτο με απλικέ τη λέξη που κυριαρχεί στην καρδιά μου,και για τα δυό τους. Γύρω της τριγυρίζουν μελλισάκια και ρουφούν το νέκταρ της αγάπης

 και μια πεταλούδα απο ταρταρούγα κρατάει σα μπαλόνι μια καρδούλα ...μ ονοματεπώνυμο!!!

Του αγοριού απέναντι,επιλέχθηκε άλλος τύπος,σακκίδιο!

Απο ένα λινό ύφασμα , προίκα απο καλό ρούχο της μαμάς (γι αυτό μόνο αξίζει να ανεβοκατεβάζω κάθε εποχή τα ρούχα,να επιλέγω τι θα χρησιμοποιήσω στις δημιουργίες)και απλικέ ένα βανάκι VW,τα φτάσατε ελπίζω.

Κεντρικό μοτίβο με απλικέ υφάσματα και κουμπιά

Ποιός να μου τόλεγε απ εκεί που έραβα τα νύχια μου παρακολουθώντας τη θεία μου να γαζώνει,θα έφτανε μέρα να έφτιαχνα τσάντες!
Τέλος πάντων για πολλά πράγματα δεν πίστευα οτι θα συνέβαιναν κι όμως... Κι είμαι πολύ χαρούμενη,γιατί μπορεί ούτε απο πατρόν να ξέρω,ούτε μεζούρες να χρησιμοποιώ (κάτι έχω με τα μέτρα,δε μπορώ να το εξηγήσω)ομως το παθος γι αυτό που κάνω δίνει ένα ευπρεπές αποτέλεσμα.
Κι όσο σκέφτομαι τα ματάκια που θα λάμψουν οταν θα τα παραλάβουν,για μένα αυτό δε πληρώνεται με τίποτα!!!

Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά 

τριγυρνάνε οι νταλίκες στην ΑΘήνα 

εγω όμως απόλαυσα αυτό το ταξίδι απίστευτα,με μάτια ολάνοιχτα και καθόλου νυσταγμένα μέχρι το ξημέρωμα. Αντίθετα με  χαμόγελο ικανοποίησης  πήγα για ύπνο και ξύπνησα όλο κέφια.
Ποιός ξέρει,μπορεί πολύ σύντομα να φτιάξω ένα νέο σακκίδιο για το Σταύρο (το Θεοδωράκη ντε) ,γιατί παραταλαιπωρήθηκε το παλιό, να τόχει έτοιμο για τις Βουλευτικές. Μη μου πει οτι δεν τοχει στο νου του, δε θα τον πιστέψω!!χαχαχα
 Ετσι όμορφα θάθελα να ξεκινήσει ο νέος μήνας,ελπίζοντας γρήγορα να βρεθούμε στην αγκαλιά της θάλασσας,θεού θέλοντος και καιρού ευδοκούντος,που ακόμα δεν τόχει αποφασίσει
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ