Με μια μπότα κάνω άλματα

Αυτή την ανάρτηση είχα σκοπό να την κάνω λίγο πριν την είσοδο του Νέου χρόνου, λόγω του αντικειμένου, αλλά  άλλαξα γνώμη μια που τελευταία λανσάρω μια νέα μόδα, σαν τον μονοσάνδαλο Ιάσονα.
Ετσι λοιπόν προκειμένου να παρηγορηθώ και να διακωμωδήσω το χάλι μου,είπα να την ανεβάσω βαυκαλιζόμενη οτι και η εν λόγω "μόδα" συναγωνίζεται σ' ομορφιά την χαρούμενη και γιορτινή  άλλη.
Βέβαια ουδεμία σχέση του μαύρου κι άχαρου με το φωτεινό κόκκινο του χαρούμενου Παππού,
αλλά... κάνουμε τα πικρά γλυκά και συνεχίζουμε.

Οι περισσότεροι έχετε μάθει απο τα μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης που δημοσιοποίησαν "το δράμα μιας ορφανής", έστω και σ ε μορφή Μαίριλυν, οτι απο ένα ανόητο πέσιμο θα μείνω μποτοφορούσα ένα μήνα (ελπίζω να μην παραταθεί).
Εξ ου κι ο μονοσάνδαλος Ιάσων.
Μόνο που δεν θάμαι έτσι χαριτωμένη.
Τέλος πάντων δεν υπάρχει λόγος να μιζεριάζουμε, όλα καλά όλα ανθηρά και σας παρουσιάζω την ετέρα μπότα (οχι αυτή που φοράω ως νάρθηκα) για την οποία περίμενα ένα ολόκληρο χρόνο.

Την είχα δει στην περσινή ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΚΑ  και την ερωτεύθηκα κεραυνοβόλα (θαρρώ δεν ήμουν η μόνη).
Κι επειδή ο,τι ερωτεύομαι κεραυνοβόλα πρέπει να τ αποκτήσω άμεσα (είμαι κι απαιτητική!) έβαλα σκοπό να την φτιάξω μόνη μου, μια που στο αντίστοιχο σεμινάριο δε μπορούσα να πάω.
Πήγα λοιπόν στα Κινεζομάγαζα βρήκα μία γαλότσα, ψάχναμε σαν τρελλοί το ζευγάρι της γατί ήταν περσυνής κολεξιόν(!!!) παραπεταμένη στο πίσω μιας βιτρίνας και επειδή οι προσπάθειες στάθηκαν άκαρπες  δώσαμε αμοιβαία υπόσχεση ανεύρεσης και παραλαβής μιαν άλλη μέρα, που έγιναν 2 μήνες!
Εγω εν τω μεταξύ πάλευα σαν τον Ηρακλή με τη Λερναία Υδρα την μοναδική γαλότσα .
Το αρχικό χρώμα ήταν κιτρινοπορτοκαλί (υποθέτω) με μεγάλες μαύρες βούλες ,σαν τα σκυλιά της Δαλματίας.
Το κρακελέ που είχα απο την ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΚΑ έλεγε οτι εφαρμόζεται παντού χωρίς αστάρι και ναι μεν εφαρμόστηκε και ναι μεν πέτυχε άψογα (επιβεβαιώνω τον κατασκευαστή) όμως η Δαλματία απο κάτω έκανε πολύ εμφανή την παρουσία της!
Οπότε η λύση ήταν ή φτιάχνω μία μπότα που ουδόλως θα θύμιζε τ αντικείμενο του πόθου μου, με κόκκινο κρακελέ και μαύρες βούλες ή κάλυψη του κρακελέ (κλαψ, κλαψ σπανίως μου πετυχαίνει τόσο καλά και να πρέπει να το θάψω...ούτε ο Θεός δε το θέλει) με αστάρι και όλη κανονικά τη διαδικασία εξ αρχής.
Κατόπιν ωρίμου σκέψεως και μια που δεν έχω ματαδεί Άη Βασίλη σαν Δαλματικό σκυλί, με βαρειά καρδιά,άρχισε η επιχείρηση κάλυψης.
Κι αυτή είχε τα προβλήματά της  μια που λόγω βιτρίνας και πολυκαιρίας ίσως, τα χρώματα ξέρναγαν στην επιφάνεια και έσκαγε και το υλικό της γαλότσας.
Με  επιμονή κι υπομονή όμως όλα πήγαν καλά μέχρι το τελικό αποτέλεσμα.

Το παράθυρο έγινε απο πηλό και επίτηδες έστριψα τα παραθυρόφυλλα λόγω "παλαιότητος" χαχαχα.
Μπορεί να μην είναι όπως η επαγγελματική μπότα της ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΚΑ, αλλά είναι η δική μου προσπάθεια και σίγουρα, πολύ ωραιότερη κι ελαφρότερη απ αυτή που φοράω εγω.

* Στεφάνι απο εφημερίδες με τσόχα ,κορδέλες και τσόχινα λουλούδια και αγιοβασιλιάτικη φατσούλα 
* Γαλότσα με κρακελέ και decoupage σε συνδυασμό  χαρτοπετσέτας και χαρτιού, με πηλό και εφέ χιονιού (το γουνάκι είναι πρόσθετο,απο παιδικό μπουφάν της κόρης μου)

Κι όπως βλέπεται συνοδεύεται από στέφανον (ουχί εξ ακανθών), ίδιας τεχνικής με το προηγούμενο.
Ελπίζω να σας αρέσουν.