2 θέματα σε φλογερό ΚΟΚΚΙΝΟ!

Θα τόχετε  απο καιρό καταλάβει οτι δεν είμαι κι ο πιο εύκολα διαχειρίσιμος άνθρωπος
Είμαι λίγο αγύριστο κεφάλι, θέλω λίγο να τ' αποφασίσω πρώτη εγω και να μην μου το επιβάλουν, θέλω το χρόνο μου, θέλω γενικά ναχω τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο... "Ναι, θέλω να το κάνω"!
Γενικώς  & ειδικώς μουλαρώνω, αλλά όταν  ξε-...,  ενθουσιάζομαι κι αναρωτιέμαι "γιατί άργησα;"
Το ίδιο έπαθα με τη ζωγραφική, που ακόμα δεινοπαθούν οι "δασκάλες" μου να με πείσουν, το ίδιο και με κάθε τι νέο που μου φαίνεται βουνό ή που  το "φοβάμαι" με την πρώτη ματιά.
Είμαι και του κεραυνοβόλου, τρομάρα μου!
Τέλος πάντων θα αναρωτιέστε και με το δίκιο σας γιατί αυτή η μεγάλη εισαγωγή- αυτοανάλυση; Τόχω το ρημάδι το κουσούρι, αλλά τι να πρωτοκόψω;
Λόγω απόστασης δεν είναι εύκολο να παρακολουθώ όλα τα σεμινάρια που γίνονται στο άντρο της ακολασίας (λέγε με Μισιρλού) .
Ζηλεύω-ξεζηλεύω, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Κάθε φορά λοιπόν που ανέβαινα στην Αθήνα, ο χρόνος περιορισμένος που να τα χωρέσει όλα!
Ενα παραπονάκι τ΄ακουγα εκτός κι εκτός μου, είναι η αλήθεια "μ όλες κάνεις  εργαστήρι, δεν έρχεσαι να σου δείξω κι εγω" και εκεί έλυωνα...
Της έχω αδυναμία και δεν ήθελα να της χαλάσω χατήρι, αν και η συγκεκριμένη τεχνική κάπου με μπέρδευε γιατί ήξερα οτι έχει πολλά τσιμπλιμπλίκια κι εγω είμαι του λιτού ...τι δεν τόχετε καταλάβει;;;;ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι! το μαθαίνετε τώρα λοιπόν.
Λοιπόν η ουσία είναι οτι κάτι ο χρόνος που δεν έφτανε, κάτι η πληθώρα  υλικών  που μ' αποθάρρυνε, τα mixed media με περίμεναν στη γωνία
Και σε μία στροφή που πήρα πολύ κλειστή, συγκρουστήκαμε μετωπικά!
Σε τέτοια περίπτωση ή τ' αφήνεις στις  Ασφαλιστικές ή τα βρίσκετε με τον συγκρουόμενο κι εμείς προτιμήσαμε το δεύτερο, μια που το Μισιρλάκι έχει κάτι μαγικό που στο  μεταδίδει.





"Πρόσκληση για καφέ στο εργαστήρι" ήταν το τυράκι στη φάκα!
...και την πάτησα,χαχαχαχα

Το χειρότερό μου οτι ξεκινάμε χωρίς στόχο.
Οχι οτι εγω σ όλα τ άλλα βάζω στόχο, τουλάχιστον κάτι αχνοφαίνεται, άσχετα αν στην πορεία οταν ξεκαθαρίζει είμαι αλλού ντ αλλού.
Εδώ έχουμε πλήρη ανυπαρξία στόχου.
Πως θα πορευτώ;;; χωρίς ένα σπιτάκι, ένα δεντράκι, μία πέτρα βρε αδελφέ,κάτι!
Τέλος πάντων έβλεπα να πασαλείβουμε ατάκτως -τακτικώς και με σπουδή  χρώματα (τουλάχιστον ήταν επιλογής μου!χαχαχα) αλλά φως από πουθενά.
-Σπιτάκια θα κάνουμε;
-Ο,τι θες, αλλά δεν το ξέρουμε
-Πότε θα το μάθουμε;;
-Αργότερα...
Ξανάπλακωνόμαστε στα χρώματα,στα χαρτιά, στις πάστες... σ' αναμμένα κάρβουνα η μαθήτρια!
-Θα βάλουμε κάτι;;;
-Οχι ακόμα
Χρώματα ετερόκλιτα, υλικά ετερόκλιτα, άντε να φαντασθώ τ αποτέλεσμα.
Εδώ στένσιλ, εκεί σφραγίδες,μοτίβο πουθενά.
-εδω χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα
...μούγγα και οι στρώσεις συνεχίζονται...
- δε θέλω να κάνω σπιτάκια που κάνουν όλες - λέω σιγανά
-κάνε ό,τι θες
-ναι, αλλά ΤΙΙΙ θα κάνω;;;
-ο,τι θες είπαμεεεε
Μωρέ οτι το είπαμε το είπαμε, αλλά έλα που δε βλέπω φως. Σε ποίο πάτο χρώματος θα το βάλω;;;
-οποτε θες,γιατί έχει και συνέχεια αν θες
-εγω θέλω καρδιά. (Οχι που δε θα έβαζα!)

Αλλά εκεί που πήγαινα για καρδιά, μου έπεσαν κατακέφαλα κάτι πολύχρωμα σύννεφα.

Κιτρινοπρασινογαλάζια, γιατί μετέφεραν Σαχαρόσκονη, αλλιώς δεν εξηγείται γιατί τα σύννεφα είναι λευκά, άντε γκρίζα με βροχή




-Πού θα τη βάλω αφού μου έβαλες σύννεφα;;;
-οπου θες εσύ (Αυτό που μου αφήνεις το ελεύθερο,με τρελλαίνει!!!)










Σιγά που δε θα εύρισκα να την κοτσάρω, καρδιά είναι αυτή!
Παντού πάει!















Κι όσο κι αν από την περιγραφή δε το πιστεύετε, βγήκε αυτό το αριστούργημα!!!! (σόρρυ αλλά εγω έτσι το βλέπω)

Καδράκι  με την τεχνική του mixed media

Παρότι μου συνέστησε οτι "πολλά άλλα μπορούμε να κάνουμε ακόμα",εγω κράτησα επίπεδο και παρέμεινα εγκρατής, χαχαχαχα
Η αλήθεια είναι οτι είναι εντυπωσιακή τεχνική, αρκεί εκτός απο μπόλικα υλικά, να διαθέτεις απύθμενη φαντασία, που όσο πάει και μου λιγοστεύει,γιατί εγω Μισιρλού δεν είμαι .
Ισως αν μαθήτευα λίγο μαζί της να την εξασκούσα, αλλά κι αυτά που μου έμαθε να εφαρμόσω, θαρρώ δεν θα την απογοητεύσω αν προσπαθήσω

Αυτό το μαγικό έχει μία πρόσκληση για καφέ στην παρέα μας.
Σε μπάζουν ύπουλα σ ένα κόσμο που μέχρι τώρα τον έβλεπες και τον θαύμαζες, αλλά ποτέ δεν τόλμησες να πάρεις το κλειδί να τον ανοίξεις
Κι όταν οι δημιουργοί είναι τόσο ικανοί και ταλαντούχοι, εκεί παραδίδεσαι αμαχητί
Μισιρλάκι, ευχαριστώ πολύ γι αυτό το μάθημα στο πόδι, όπως το λες, που για μένα ήταν άκρως ... καλλίγραμμο!;)

Εεεεε πού πάτε;;; δεν τέλειωσα ακόμα, μπαααα βιασύνη!
Ανοιξη  μυρίζει παρά τις συνεχείς βροχοπτώσεις και μια που η Μαρία  έβαλε στοLife Images # 11 θέμα "Ανεμώνης" που λατρεύω, καταθέτω τη πενιχρή μου συμμετοχή  μ' αυτό το τρίπτυχο:

Α ν ε μ ώ ν ε ς

Κάτω, χαρούλες, κι όλο φως οι μυγδαλιές

τρελό χορό μέσα στους δρόμους αρχινίσαν

κι εδώ στους λόγους ανεμώνες αγκαλιές

μια πρώιμη άνοιξη, χιλιόχρωμη σκορπίσαν..

Μια πρώιμη άνοιξη!...Πώς φεύγουν οι καιροί...

Ήταν και τότε όπως και σήμερα ο λόφος

κι εσύ παιδούλα σαν αγάπη τρυφερή

μάζευες λούλουδα στο δειλινό χρυσόφως.

                                         Σ' αναθυμούμαι όπως ερχόσουν ντροπαλά

με το μικρό μπουκέτο σου γλυκιά και μόνη

κι εστάθης δίπλα μου και μου 'δωσες δειλά

μιαν ανεμώνη.

Αθήνα, Άνοιξη 1952

Τάκης Χατζηαναγνώστου