Επτανησιακό σύμπλεγμα...

Πως τα φέρνει αλήθεια η ζωή πολλές φορές!

Απο ένα  απλό σκούντημα "κοίτα καλέ τι ωραία που κάνει αυτό το φετόνι", ναι, ήταν βαθειά νύχτα και επιτρέπονταν τα ακατάλληλα, είχε βγάλει τη σήμανση η Tv προ πολλού.

Κι εγω ως περίεργο κορίτσι, έσπευσα να διαπιστώσω αν τα μάτια της φίλης μου ήταν λαγού ή κουκουβάγιας;

Μπήκα στη σελίδα του και βγήκαν τα δικά μου (με την καλή έννοια).

Τόσο ωραία δουλειά, δε περίμενα  από ένα αγόρι που το πιο φυσικό θα μου ήταν ...άντε να παίζει ρακέτες στην παραλία ή να σουτάρει  να βάζει καλάθια!

Απόδειξη της επιστολής μετά υπογραφής παρακαλώ

Η επόμενη επισήμανση ήταν οτι "είναι δικός σας!". Το μόνο "δικός μας" που έπαιζε ήταν νάναι της περιοχής μας,Επτάνησα.

"Κάτι μου  είπε για Λευκάδα ή για Ζάκυνθο" συνέχισε η ξεμυαλίστρα "δεν τον ρωτάς; τον είδα πρόθυμο"

Δεν έχασα καιρό,αφού είχα ξετρελλαθεί  μ όσα έβλεπα, του έγραψα    και ω, ναι! μου απάντησε άμεσα...τόση προθυμάδα πια, απίστευτο!!! 

Μετά λοιπόν απο μέρες επαφών και διαβουλεύσεων και μια που τελικά η τύχη μας η στραβή ήταν νάναι στη Λευκάδα κι όχι στη Ζάκυνθο, τελικά κανονίσαμε να οργανωθούμε για το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου.

Το τι πέρασα μέχρι να φτάσει αυτό το άγιο Σαββατοκύριακο δε περιγράφεται! 

Αφού γλύτωσα τα αλλεπάλληλα εγκεφαλικά ,μάλλον κάτι μου χρωστάει ακόμα ο Θεούλης,ίσως δε θέλει να πάνε χαμένα τα λεφτά των υλικών που συνεχώς αγοράζω, ποιός ξέρει; 

Πάντως το πολυπόθητο Σαββατοκύριακο έφτασε, κι εγω στήθηκα στο "Welcome" του αεροδρομίου να αναμένω τον Νυμφίο του decoupage, γιατί περί αυτού ομιλώ τόσην ώρα άσχετα αν εσείς άλλα διαβάζετε και άλλα καταλαβαίνετε...έχουμε κι ένα επίπεδο!

Απο την ώρα που ήρθε μέχρι την ώρα που τον κατευόδωσα έζησα ένα μαγικό ταξίδι χωρίς να μετακινηθώ ρούπι απο τη βάση μου

'Εκαμψε τους ενδοιασμούς μου, μια που εκείνος είναι όχι μόνο του vintage αλλά και των  dark colors, εγω πάλι του φωτεινού και της ροδοζάχαρης, αλλά ους το decoupage συνέζευξεν άλλος τις μη χωριζέτω, έτσι οι αντιστάσεις κάμπτονται και τα εμπόδια ξεπερνιούνται.

Παρά λοιπόν την ομολογουμένη μεγάλη κούραση,άξιζε η μετάκληση του ειδικού.

Μια παρέα που άλλες καθόλου, άλλες λίγο κι άλλες περισσότερο έχουμε τα ίδια καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα, μαζευτήκαμε σ' ένα φιλικό χώρο (ευτυχώς που δεν αναστάτωσα και το σπίτι μου εκτός απο την καθημερινότητά μου,μια που η αρχική πρόταση ήταν να γίνει στο χώρο μου), δημιουργήσαμε, τσιμπολογήσαμε,γελάσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις και καμαρώσαμε τον κόπο μας  σε μια τελική φωτογράφιση με τα έργα μας ανα  χείρας.

Εστω και λειψή η ομάδα παρουσιάζει έργα!

Αυτό λοιπόν το Σαββατοκύριακο πέρασα σούπερ,φτιάχνοντας το πιο αξιολάτρευτο κουτί-στεφανοθήκη που θα τολμούσα να φαντασθώ!

Κουτί με decoupage  χαρτιού, ανάγλυφο πηλό,στένσιλς  και πατίνες

Κι επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη κι επειδή αυτό το αγόρι ,πράγματι είναι η προσωποποίηση της θετικής ενέργειας και μας αγάπησε όσο τον αγαπήσαμε και προτίθεται να μας ξανάρθει για τη συνέχεια, είμαι σίγουρη οτι θα σας δείξουμε πολλές καταπληκτικές δημιουργίες ακόμα.

Ο Αντώνης Τζανιδάκης λοιπόν μας αφιερώθηκε και εμείς δε τον διαψεύσαμε. 

Καμιά, μα καμιά δημιουργία δεν υστερούσε της άλλης,ακόμα και των πιο ανίδεων

Πιστεύω οτι συμφωνείτε κι εσείς οτι τέτοιες ευκαιρίες δεν πρέπει να χάνονται.

Ευχαριστώ λοιπόν και τη Χειμωνιάτικη λιακάδα που με σκούντηξε και μου τον πρωτογνώρισε, πράγματι είδαμε το decoupage  απο μια άλλη οπτική, απο έναν άνθρωπο χωρίς την έπαρση του ειδήμονα επί πάντων, αλλά ενός νεαρού που παθιάστηκε, προσπάθησε, δούλεψε , πέτυχε και προχωράει.

Επίσης μην ξεχάσω και τ άλλα ταλαντούχα αγόρια της παρέας (γιατί το άθλημα αποδεικνύεται οτι δεν είναι αποκλειστικά γυναικείο και μπράβο τους) Κώστα,Θωμά,θα ξαναβρεθούμε!!!