Η προσκύνηση των Μάγων

Αν την απλότητα δεν είχες, πως σ' εσένα

θα συνέβαινε ό,τι τώρα φωτίζει τη νύχτα;

Ο Θεός, δες, που πάνω από νεφέλες οργιζόταν,

μαλακώνει κ' έρχεται, μέσα σου, στον κόσμο.

Τον φαντάστηκες τάχα πιο μεγάλον;

Μέγεθος τί 'ναι; Δύναμη, μέσα απ' όλα τα μέτρα,

που, ξεπερνώντας τα, την ίσια της ακλουθά κλήρα.

Δρόμο παρόμοιο δεν έχει ουδέ κι' αστέρι.

Βλέπεις; Οι βασιλιάδες τούτοι είναι μεγάλοι

Μελχιόρ προσφέροντας χρυσό

και σου φέρνουνε προς στα γόνατά σου

θησαυρούς που μεγίστους τούς θεωρούσαν,

κ' εσύ εκπλήσσεσαι, ίσως, μπρος σε σωρό τέτοιον-:

μα μια ματιά, μες στου μανδύα σου τις πτυχώσεις

ρίξε, όπου, Εκείνος, τα ξεπέρασε όλα κιόλας:

Γάσπαρ προσφέροντας λιβάνι

το κεχριμπάρι, που μακρυά το ταξιδεύουν,

Βαλτάσαρ προσφέροντας Μύρα

κάθε χρυσαφικό και κάθε μύρο

που φευγαλέο την αίσθησην υγραίνει:

γρήγορη συντομία τα ΄πλασεν όλα τούτα

και, στο τέλος, κανείς το μετανοιώνει.

Αλλά (θα δεις): Αυτός, νιώθει ευφροσύνη.

[Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ποιήματα, εκδ. Κάδμος, μτφρ. Άρης Δικταίος] 

«...Οι δε ακούσαντες του βασιλέως επορεύθησαν· και ιδού ο αστήρ όν είδον εν τη ανατολή προήγεν αυτούς, έως ελθών έστη επάνω ού ήν το παιδίον· ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα, και ελθόντες εις την οικίαν είδον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού, και πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ...» Το Κατά Ματθαίον, Κεφ. Β', Στίχοι 1-12. Η προσκύνησις των Μάγων.

Εικαστική απεικόνηση της προσκύνησης των Μάγων με πέτρες της θάλασσας 

Για όποιον επιθυμεί περισσότερα ΕΔΩ & ΕΔΩ.

Και βιβλιοπροτάσεις για να περάσετε όμορφες ώρες με τα παιδιά σας,εκτός κουζίνας και εντός αγκαλιάς .Μη χάσετε αυτές τις όμορφες στιγμές!

Καλά Χριστούγεννα

με Ειρήνη και Υγεία σ' όλο τον Κόσμο.

Ενα Χωριό σε γυάλα

Οι μέρες περνούν κι όλο και πλησιάζουμε στη μαγεία των Χριστουγέννων
Αυτή τη μαγεία που μας ακολουθεί απο τα παιδικάτα μας και την αναζητούμε ακόμα και σήμερα, προκειμένου να ξεφύγουμε απο τα κίβδηλα των καιρών που μας περιτριγυρίζουν.
Δυστυχώς ούτε αυτά που πιστεύαμε πολύτιμα,  είναι πάντα.
Ισως γιατί εμείς έχουμε ανάγκη να βλέπουμε μία λάμψη που δεν έχουν, ίσως γιατί έτσι μας  βολεύει, ίσως γιατί έτσι κατευνάζονται οι αντιρρήσεις μας.
Ποτέ όμως δεν είναι αργά ν'  αποδομείς οτι υπερεκτίμησες και ας δεις και το βασιλιά χωρίς ρούχα, κι αυτό απο μόνο του είναι ένα ξεκαθάρισμα,απ οτι σε θάμπωνε να δεις καθαρά
Προχωράς λοιπόν αποτινάζοντας οτι σε πλήγωσε, οτι σ'  έφερε σε δύσκολη θέση, οτι ενδεχομένως σε ταπείνωσε προκειμένου να εξιψωθεί το ίδιο και ακολουθείς το δικό σου μοναχικό δρόμο, αυτόν που δε λοξοδρόμησες ποτέ γιατί τον πίστεψες, του δόθηκες με ειλικρίνεια και ανυστεροβουλία και ίσως κάπου νάχει φυλαγμένη την αστερόσκονη των παιδικών σου ονείρων.
Αυτές οι σκέψεις, μπορεί να προκλήθηκαν απο μια αναπάντεχη αποκάλυψη, ασύλληπτης λογικής που μ έκανε για άλλη μια φορά να αναλογιστώ πόσο εύκολα πείθομαι απο "τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα" που κάποιοι έχουν την ανάγκη να πιστέψουν για τους εαυτούς τους,αλλά όταν έχεις όμως καθαρή συνείδηση και ενσυναίσθηση του τι έδωσες και γιατί και δευτεροτρίτες σκέψεις δεν υπάρχουν στο μυαλό σου, τότε δεν υπάρχει λόγος να μένεις σ' ότι χωρίς να το προκαλέσεις σε στοχοποίησε , τ΄ αφήνεις στη μιζέρια που περιχαρακώθηκε και συνεχίζεις να φτιάχνεις όνειρα.
Κάποια πράγματα αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, κάποια άλλα την καταστρέφουν απο μόνα τους.
Ετσι οταν μου έσπασε το ένα απο τα δύο photophores  που είχα πάνω σ'  ένα οικογενειακό μου έπιπλο λυπήθηκα πολύ και δε θέλησα να το πετάξω παρά το βαρύ τραυματισμό του.
Μου είχε δώσει μέρες όμορφες, ζεστές , φωτεινές κι ακόμα διατηρούσε αναλλοίωτο στο σχήμα του
Ετσι παραγκωνισμένο πλέον έπαθε κι άλλες ζημιές, ένα  ράγισμα, ενα σπασιμο επι πλέον στο μακρύ του πόδι....
Και πάλι δεν πετάχτηκε.
Περίμενε με καρτερία να του δώσω την πρέπουσα σημασία
Εγω ήξερα απο την πρώτη στιγμή τι  θα το έκανα,ομως το πρόβλημά μου ήταν πως να κόψω το γυαλί
Μέχρι που φέτος αποφάσισα οτι ήρθε η ώρα να φτιάξω το μαγικό μου κήπο!
Εστειλα το ογκώδες στον τζαμά να το ακρωτηριάσει και να γίνει μια μεγάλη "καμπάνα"
Ηθελα μία σταθερή βάση και τη βρήκα στο κατάλοιπο ενός καρουλιού κορδέλας και ενός γυάλινου πιάτου φρούτου.
Για τα δέντρα, που ήταν κι αυτά απωθημένο χρόνων, έγινε μετά μυρίων βασάνων παραγγελία στο ΠΛΑΙΣΙΟ στα είδη μακέτας, αφού όσα μ'  άρεσαν έπρεπε να έρθουν εξ Αμερικής, σπιτάκια μας είχαν περισσέψει απο τη μπότα (είν αυτό που λένε "Οποιος έχει πολύ πιπέρι βάζει και στα λάχανα"!)κάποτε είχα πάρει και κάτι μικρά "ξωτικά" και ήρθαν κι αυτά κι έδεσαν στο γενικό ονειρικό σύνολο.
Χιόνι φυσικά εσωτερικά κι εξωτερικά,ενα βελουτέ αυτοκόλλητο περιμετρικά να καλύψει τα τραύματα.

Ενα άλλο "ξωτικό" έκατσε στην κορυφή του και χαλβαδιάζει στα γόνατα  ο,τι μαζεύεται γύρω του κι έτσι το τσακισμένο fotofor μπορεί νά παψε να διαχέει το φως του κεριού απο τα σωθικά του, ξεχύνει όμως λάμψεις παιδικότητας και ονείρου, που όλοι έχουμε ανάγκη τούτες τις γκρίζες μέρες και διώχνει τις σκιές  που στοιχειώνουν.






Θα μπορούσε νάναι μία μεταμόρφωση σ' ένα επόμενο "ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ" της Αριστέας, όμως δε μπορούσα να περιμένω τέτοια πρόκληση, ήθελα ανυπόμονα να το δω να παίρνει τη θέση που του άξιζε και να το θαυμάζω.

Before - Το αρχικό

Ετσι το ένα καμαρώνει στο ύψος του, με χριστουγεννιάτικο κι αυτό περιεχόμενο σε  στυλ βάζου, το άλλο ανάποδα, σκεπάζει  ενα χριστουγεννιάτικο χωριό στολίζοντας  τη λευκή γωνιά του σπιτιού.

Το καμαρώνω  σαν μικρό παιδί, που περιμένει τον Αη Βασίλη να φανεί, κάπου ανάμεσα στα δέντρα με το έλκηθρο!

After

Ελπίζω να το σεβαστεί κι ο σεισμός και  να μην το σωριάσει γι άλλη μια φορά κάτω,τώρα που η βάση του είναι δανεική.

Απο τον Ατλαντικό στο Ροβανιέμι, μια νύχτα μόνο έφτασε

Τι ωραίο να συγκατοικείς μ'  έναν άνθρωπο με τις ίδιες καλλιτεχνικές ανησυχίες, που τα βρίσκεται σε ΟΛΑ και γελάτε μέχρι ...ακράτειας!!!
Ευσεβείς πόθοι θα μου πείτε.
Συνήθως αναγκαζόμαστε σε ανεκτική συγκατοίκηση με πολύ λιγότερα πλεονεκτήματα...
Δεν σας αδικώ, γιατί δεν είναι όλοι τυχεροί!
Οταν βρίσκετε όμως την ευκαιρία, μην την αφήνετε να σας ξεφύγει ;)
Ετσι έπραξα κι εγω και δε το μετάνοιωσα βεβαίως βεβαίως.
Και αρχίζω την εξιστόρηση
Η εποποιϊα των χριστουγεννιάτικων έχει αρχίσει ένα μήνα τώρα.
Εχω χρησιμοποιήσει ό,τι υλικό είχα πρόσφορο και το απόλαυσα μπορώ να πω,αλλά τούτο το τελευταίο ήταν απωθημένο καιρού και ήρθεν η ώρα του!

Το παλαι ποτέ, μου είχαν δωρηθεί  ενα πακέτο όστρακα
και κοχύλια Ατλαντικού
Μεταξύ άλλων ωραίων ήταν και κάτι κακοτράχαλα όστρακα, στρείδια θαρρώ,          που λόγω χρωματος, και όγκου ήταν δύσκολο να φαντασθώ άλλη χρηση τους, ούτε καν της διακοσμητικής.                                                                              
                                                                                             

Ομως ομολογώ με εξίταραν περισσότερο των άλλων.

Ωσπου ενώ παρέμεναν παραγκωνισμένα κι ανενεργά έπεσα πάνω σε μία φανταστική δημιουργό στο PINTEREST και ...κολλησα! Μιλάμε μαγεύτηκα,γιατί ήταν αυτό ακριβώς που ήθελα.
"Ηθελα"...μια κουβέντα είναι αυτή, αλλά πως πραγματώνεται;;;
Τα κοιτούσα απο εδώ,τα κοιτούσα απο κει κι αναρωτιόμουνα σα χαζή "μα καλά, πού βρήκε πεδίο να τα ζωγραφίσει;;;"
 Η απορία δε λυνόταν όσο ήμουν μόνη και χαζή,γι αυτό κι οι Χιώτες πάνε δύο -δύο
Επρεπε νάρθει το Βιλλιωτάκι,να της δείξω το αντικείμενο του πόθου μου, να της δείξω τα όστρακα, να το ψάξουμε και ...δεν ήταν και τόσο δύσκολο τελικά,μια που οι ξένοι δημιουργοί δεν διακατέχονται απο τη δική μας μικρόνοια και δε φοβούνται ν' αποκαλύψουν τα μυστικά της τεχνικής τους.
Ετσι η θαυμαστή Denise Williams, μας άνοιξε το δρομο να πραγματοποιήσω την ποθούμενη μεταμόρφωση και ώρα 11+ κι ενώ ήταν ένα βράδυ αρκετά βαρύ ψυχολογικά, μια που θάταν το τελευταίο, έπεσε  η πρόταση απο μεριάς Βιλλιώτη
- "δε κάνεις τα όστρακα;"
Δεν ήθελα θαρρείς δεύτερη κουβέντα!
Σαν έτοιμη απο καιρό, άδραξα την ευκαιρία και τα υλικά,καθίσαμε δίπλα δίπλα και εν μέσω σιωπής , επιμονής και ποοοολυυύ γέλιου βγήκε το πρώτο!
Η κυοφορία δύσκολη.
Τι κουτάλες και πράσιν άλογα,εδώ μιλάμε για γέννηση κουλουβάχατα!
Εγω καλά το πήγαινα,αλλά είπα ν ακούσω μια φορά την υπόδειξη της "Κυρίας" μου,κι ενώ άρχισα να "οικοδομώ" μία φάτσα παιχνιδιάρικη με κατεβασμένο στα μισά του προσώπου σκουφί, τ΄ άλλαξα να την κάνω all face! Κι αυτό οδήγησε σ ε κωμικοτραγικές καταστάσεις

Τρόμαξα να τη συνεφέρω και να μη μοιάζει στο Γέρο του Μωριά.

 Μιλάμε τέτοια ομοιότητα πριν κοκκινήσουμε το "σκουφί" ούτε παραγγελία να είχα απο τους απογόνους του να του κάνω προτομή επι οστράκου!

Απο δω τον είχα απο εκεί τον πήγαινα , δε ξέφευγα απο την Επανάσταση του '21, μέχρι που κάποια στιγμή σκεφτήκαμε μήπως δεν έπρεπε να ακολουθήσουμε τ αρχικό σχέδιο που ήταν ο καλοκάγαθος παππούλης απο το Ροβανιέμι και να τ αλλάξουμε προς Ήρωες της επανάστασης και λοιποί συγγενείς.
Καραϊσκάκη, Ανδρούτσο, Νικηταρά τον Τουρκοφάγο, άσε πια  ένα Παπαφλέσσα που θα έβγαζα!!!

Αλλά επειδή έχω το διάολο καβάλα οταν θέλω,η επιμονή μου φόρεσε κόκκινο σκουφί με το έτσι θέλω στον άμοιρο Θοδωρή,που φυσικά πέρασε και σ άλλες φάσεις,ακόμα και γνωστές οικείες φάτσες,μη σας πω οτι στο ζωγράφισμα  έφερνε και του Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ (εχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στα χείλη ;))
Τελος πάντων, όσο με δυσκόλεψε η πρώτη απόπειρα κι αυτό μόνο και μόνο επειδή δεν ακολούθησα τη φυσική μου κλίση (να τα παραδεχόμαστε αυτά Μαράκι), τόσο εύκολα μου βγήκαν τα επόμενα τρία.
Ετσι αφού στέγνωσαν σε χρόνο dt  στο καλοριφερ, δεν υπήρχε και χρονος  να σπαταληθεί σ αναμονές, πλακώσαμε τη ζωγραφική.



Σαν καλοκουρδισμένες μηχανές, έδινε η μία στην άλλη και συνέχιζε το δικό της χρώμα
Μία απολαυστική συνεργασία που έφτασε 3.30 το πρωί να τελειώσει (μακάρι να υπήρχαν κι άλλα) παρότι ήμασταν ξάγρυπνες και κουρασμένες απο το ολοημερο γυροβολιό! Μάτι δε πετάριζε,λέμε, κούραση δε μας κολλούσε!
Εκεί σκυμένες με προσοχή και αγάπη στη μεταμόρφωση

Και τ΄ αποτέλεσμα μας γέμισε χαρά και τις δυό ^_^ ^_^


Καταλάβατε λοιπόν γιατί είπα στην αρχή για ευτυχή συγκατοίκηση;;;
Δυο μέρες μόνο και βγήκαν δυο διαμαντάκια (το δεύτερο, που ουσιαστικά ήταν πρώτο, σ' επόμενη ανάρτηση) που μου έδωσαν πολύ χαρά να καμαρώνω.
Δείτε κι εσείς,νομίζω δεν θα μας αδικήσετε.