Παραλίγο να γινότανε ...λαγός!

Ο κακομοίρης ο λαγός,περίμενε καρτερικά πάνω απο 5ετία τη σειρά του να χρησιμοποιηθεί αλλά η βιασύνη που με πιάνει οταν πορωθώ με κάτι στέκεται η αιτία των προβλημάτων  που δημιουργούνται.
Και για να μη σας μπερδεύω  με φιλολογίες παίρνω την ιστορία απο την αρχή.
Θέλησα να φτιάξω ενα καμβά πασχαλινό, με το λαγό εν αναμονή.
Καμβάς όμως στα μέτρα του δεν υπήρχε εύκαιρος,ο ένας του έπεφτε μικρός, ο άλλος μπόλικος κι έτσι σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω φύλλο καμβά που μετά θα το κόλλαγα πάνω σε κόντρα πλακέ.


Ξεκίνησα τη διαδικασία κοψίματος, κολλήματος του λαγού και σε κάποια στιγμή είδα δυο φουσκάλες.
Μ'  έβαλε η κατάρα του Θεού που έλεγε και η νόνα μου,να βάλω ξανά πάνω το σελοφάν  και να πιέσω να βγει ο αέρας. Οταν πήγα ομως να σηκώσω το σελοφάν άρχισε να ξεκολλάει κομμάτι κομμάτι και η καρδιά μου,μια που έπαιρνε μαζί του ολόκληρα κομμάτια από το μοτίβο!
Ετσι ο  καημένος ο λαγός ξεντερίστηκε ολοκληρωτικά.
Τρελάθηκα! Απελπίστηκα .
Η πρώτη μου σκέψη ήταν να τον πετάξω, έλα όμως που λυπόμουν!

Ετσι προχώρησα σε plan B.
Θα προσπαθούσα να επαναφέρω τους χαμένους  κοιλιακούς και οχι μόνο, με ζωγραφική κι ό,τι γίνει έγινε!
Βέβαια ριψοκίνδυνο κι αυτό ακόμα κι αν πετύχαινε μήπως στη συνέχεια το κόλλημα αποτύγχανε και πάλι θα ήμουν στο μηδέν και θάχα κάνει άδικα και τόσο κόπο.


Αλλά, το ξερό μου το κεφάλι οταν του μπει μια ιδέα δεν ησυχάζει αν δεν την υλοποιήσει.
Ετσι με οδηγό την αρχική εικόνα,άρχισε η  αναδόμηση.
Μέχρι που ολοκληρώθηκε! Αλλά αν νομίσατε οτι τα προβλήματα σταμάτησαν εδώ είστε βαθειά νυχτωμένοι!
Χρωμάτιζα και το χρώμα έπηζε  παραδόξως,αλλά μέσα στην πολεμική αναστάτωση που υπήρχε στο τραπέζι αντε να καταλάβω το λόγο...μέχρι που συνειδητοποίησα οτι αντί για το μπουκάλι με το λευκό χρώμα χρησιμοποιούσα το μπουκάλι με την κόλλα vinyl!!!!
 Αυτοπαρασημοφορήθηκα με το μετάλλιο της ανοιχτής παλάμης και είπα "πού πας ρε Καραμήτρο;;;  αντε πλέξε καμιά κουρελού που μου θες και ζωγραφικές! εκεί ίσως έβλεπες..." .
Ευτυχώς μικρό το κακό,ίσως να στεγανοποίησε και τον καμβά και απο εκεί και πέρα τα πράγματα εξελίχθηκαν πιο ομαλά, μέχρι του τελικού αποτελέσματος,αφού κι εγω έγινα πιο προσεκτική και μετρίασα την ανυπομονησία μου.
Κολλήθηκε δε με απόλυτη επιτυχία .
Παρότι η εικόνα δεν είχε να ζηλέψει τίποτα απο το πρωτότυπο και τίποτα δε θα καταλαβαίνατε αν δεν σας έλεγα την ιστορία του, ομως αν δε τα πω σε σας σε ποιόν θα τα πώ;;;στον παπά της ενορίας μου;;
Του φόρεσα και τα λιλιά του ... Φιόγκο περίτεχνο με χαρτί  να παρηγορηθεί, γυαλάκια και η βαλιτσούλα, ναι μεν ταλαιπωρημένη αλλά ταξιδεμένη.
Μη νομίζετε οτι είναι κανένας ψωμόλυσσας! Α,όλα κι ολα. Μπορεί να τραυματίστηκε όμως  είναι πολίτης του Κόσμου!

Decoupage με χαρτί πάνω σε φύλλο καμβά, με ζωγραφική,πάστες και λοιπά διακοσμητικά στοιχεία

Τον αγάπησα γιατί ξέρω τι πάει να πει πολυτραυματίας και καμαρώνω διπλά που δείχνει πια ακμαίος και δυνατός, ως μη γενόμενο το συμβάν.