με δίχως ένα σύννεφο
με δίχως στεναχώρια
Αλλ' όμως δε με ζέστανε ο ήλιος του...
και λοιπά, γνωστά πλέον σ όλους μας 😞Φίλοι μου αγαπημένοι, Καλό Φθινόπωρο!
Πέρασε, τουλάχιστον ημερολογιακά αυτό το Καλοκαίρι, τόόόσο διαφορετικό από τ άλλα και μπήκαμε ξανά σ ένα τουνελ που δε ξέρουμε πού και πότε θα μας βγάλει.
Μακάρι νάναι το πιο ανώδυνο, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις. Μπορεί να μην δραστηριοποιήθηκα όπως άλλες χρονιές αλλά τουλάχιστον δεν έμεινα άπραγη. Και την δραστηριότητα μου την συνειδητοποίησα όταν έκανα παραγγελία κορνίζες για να προφυλάξω τα έργα μου και τότε εξεπλάγην, ευχάριστα. Υπο την πίεση των φίλων και θαυμαστών των πετρωτών προετοίμαζα μία 3ήμερη παρουσίαση, στις μέρες του Δεκαπενταύγουστου, αλλά δυστυχώς μας πρόλαβαν τα γεγονότα και την ακύρωσα για καλλίτερες συγκυρίες.
Η παραγωγικότητα βέβαια ουδεμίαν σχέση είχε με την έκθεση, εγω δημιουργώ ούτως ή άλλως γιατί είναι αυτό που με εκφράζει, με χαλαρώνει ,με κάνει να σκοτώνω την πλήξη και την ανία και μου δίνει διεξόδους για το μυαλό που μόνο αυτή ξέρει!
Ετσι λοιπόν θα σας παρουσιάσω τα τελευταία έργα του Καλοκαιριού, γιατί τώρα όπως κάθε χρόνο μετά το πέρας της εποχής αυτής με πιάνει ο οίστρος ο χριστουγεννιάτικος! Αυτό κι αν μου δίνει φτερά κι έμπνευση, αλλά τα εργα αυτά θα τα δείτε εν καιρώ, μια που ούτε ο καιρός συνηγορεί υπερ αυτού ;) .
Το πρώτο από τα έργα που δεν έχετε δει και είναι σήμα κατατεθέν του Καλοκαιριού, είναι ο Παγωτατζής! Μία πολύ γνώριμη φιγούρα των παιδικών μας χρονων, όχι μόνο στην Επαρχία αλλά και στις γειτονιές της Αθήνας!
Αυτός με το ιδιότυπο τρίτροχο ποδήλατο, με το μεγάλο “κιβώτιο” μπροστά, που όταν κόρναρε έτρεχαν σαν μελισσολόι τα παιδιά μ απλωμένα χέρια γύρω από το κιβώτιο πάγου, μέχρι να πάρουν το πολυπόθητο έδεσμα!
Μετά καθόντουσαν στη σειρά και το έγλυφαν ηδονικά, κι εγω κατέρρεα κρεμασμένη από τα κάγκελα της αυλής μας, γιατί ήταν απαγορευμένος καρπός η αγορά του, μια που η μητέρα μου δε μ άφηνε να ψωνίζω απο πλανόδιους.
Κι αφού βρισκόμαστε στο χώρο των παιδικών αναμνήσεων ,δε θα μπορούσαν να λείπουν τα παιδικά παιχνίδια που σκαρφιζόμασταν και φτιάχναμε με τα χεράκια μας ή με τη βοήθεια των μεγαλυτέρων
“Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί
είχαμε και ξύλινα τουφέκια
ήτανε ο πόλεμος γιορτή
στα παλιά μας στέκια
Είναι μία στροφή τραγουδιού που μου έρχεται συχνά πυκνά στην επιφάνεια της μνήμης και σκαλίζει θύμησες.
Ο Λ.Παπαδόπουλος καλλίτερα από τον καθένα, με τα τραγούδια του ζωγράφισε και αποτύπωσε μια εποχή, αυτή την εποχή που νοσταλγούμε! Οταν τα παιχνίδια ήταν ομαδικά στις γειτονιές και προπάντων, ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑ!
Δεν υπήρχε η πολυτέλεια σ' όλους νάχουν αγοραστά παιχνίδια που κι αυτά δεν ήταν τίποτα σπουδαία ,μη φανταστείτε. Κάτι κοκκάλινες κούκλες,κάτι ρόδες που οδηγώντας τις με το μπαστούνι τους έκαναν έκα κροταλιστό θόρυβο, κάποιες μεταλλικές σβουρες που τις τρόμπαρες μ ενα χειρισμό που είχαν στο κέντρο της κορυφής τους και οταν τις άφηνες στη γη έκαναν τρελούς κύκλους, φυσικά τόπια και ποδηλατάκια ακόμα για τους πιο λίγους.
Ούτε αυτά μπορώ να πω οτι τα στερήθηκα.
Ομως πόση περισσότερη χάρη είχαν τα χειροποίητα! Αυτά που δουλευε το μυαλό και έφτιαχναν τα χέρια! Αυτά που καλλιεργούσαν τη φαντασία,δοκιμάζονταν οι ικανότητες και έπλαθες μόνος σου το όνειρό σου! Πόση χαρά έπαιρνες με την ολοκλήρωση!!!Και μη φανταστείτε οτι μιλάω για κατασκευή διαστημοπλοίου, οχι, για απλούς μύλους, χαρταετούς, σφυρίχτρες και μπάλες.
Πόσο απλοϊκά φαντάζουν αυτά μπροστά στ άλλα που σας έγραψα παραπάνω!!ε,ναι, αλλά ήταν απο τα χέρια μας κι αυτό είχε άλλη αξία
Είχαμε ανακαλύψει την αιολική ενέργεια πριν καν πάμε δημοτικό
Κόβαμε τα καλάμια, φυσικά με τη βοήθεια μεγαλύτερων ,τα χωρίζαμε στα δύο, τους κάναμε σταυρό και διαπερνούσαμε το κέντρο τους μ ενα άλλο κομμάτι καλάμι που το είχαμε ξύσει με το μαχαίρι μέχρι να γίνει σαν ξυλάκι απο σουβλάκι σημερινό. Σ ένα κάθετο καλάμι που είχαμε τρυπήσει λίγο πιο κάτω απο την κορυφή και είχαμε περάσει οριζόντια ενα κομμάτι καλαμιού ανοιχτό κι απο τις δύο πλευρές, περνούσαμε μέσα το καλαμάκι με την σταυροειδή απόληξη.. Στις 4 άκρες του σταυροειδούς χαράζαμε λοξά με το μαχαίρι και στερεώναμε τετράγωνα κομμάτια χαρτονάκια, όπως και στην κατάληξη του ξύλου (τύπου σουβλακίου). Αυτά ήταν η κινητήρια δύναμη που ανάλογα με τον άνεμο που φυσούσε ο μύλος γύριζε προς όλες τις κατευθύνσεις που τον έσπρωχνε .Αλλες φορές πιο αργά κι άλλες γύριζε σαν τρελό.
Με τι καμάρι το κάρφωνα στη γλάστρα στο πορτόνι να το φυσάει ο αέρας και να το θαυμάζω!!!
Κατι που παραπέμπει σ αυτο που σας περιγράφω και δεν εχω εικόνα, ειναι η φτερωτή των παλιών ανεμόμυλων (των κτισμάτων) και οι σημερινές ανεμογεννήτριες
Φτιάχναμε και μ απλό χαρτί που το έσκιζες διαγώνια με το ψαλίδι κι ένωνες τις ακμές του εναλλάξ στο κέντρο και με μια καρφίτσα το κάρφωνες σ ενα ξύλο και ή το φυσούσες και γύριζε ή έτρεχες και το κρατούσες προτεταμένο να το φυσάει ο αέρας και να γυρίζει.
Αυτή ηταν η απλοϊκή μορφή ανεμόμυλου.
Από τα φρέσκα καλάμια πάλι φτιάχναμε σφυρίχτρες. Τραβούσαμε με προσοχή την κορφή του, βγάζαμε 1-2 στρώσεις από τα φύλλα κι αυτό που έμενε ξανατυλιγόταν και φυσώντας το σφύριζε.
Απο εκεί και πέρα το χαρτί, που ήταν πάντα το εύκολα να βρεις υλικό, δημιουργούσε άλλες κατασκευές.
Χαρταετούς με καλάμι που ήθελαν δεξιοτεχνία να τους πετύχεις για να πετάξουν, χαρταετούς που απλά δίπλωνες ένα μακρόστενα κομμένο χαρτί με τις δύο αντικρυνές άκρες της στενότερης πλευράς, περνούσες σπάγγο και από την άκρη της ουράς κρεμούσες μακρυές λωρίδες χαρτιού τόσες όσες να μπορεί να πετάξει ,τρέχοντας και τραβώντας τον από το σπάγγο ώστε να σηκωθεί.
Τ αγόρια εκτός από τη μπάλα, τους γυαλινώρους κ.λ.π. ήταν πιο επιρρεπή σε πολεμικά παιχνίδια, μια που η ομαδικότητα στους Κλέφτες κι αστυνόμους ,επέβαλε νάχουν οπλισμό
Από εκεί και πέρα τα ομαδικά ήταν πάμπολα, κάτι που στα σημερινά παιδιά, τα κολλημένα στις οθόνες των συσκευών νέας τεχνολογίας φαντάζουν χαζά όλα τούτα, όμως έμεινα στα σημερινά επειδή έχουν σχέση με το θέμα του πετρωτού μου.
Pebble art με θησαυρούς που μου χαρίζει η θάλασσα. Μόνο το καπέλο επέλεξα νάναι από χαρτί για να κυριολεκτήσω
Αυτά λοιπόν για σήμερα, πρώτη μέρα επιστροφής και νάστε σίγουροι οτι θα επιστρέψω με νέες δημιουργίες που θα σας χαρίσουν τουλάχιστον ένα μικρό χαμόγελο, που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι μας!
Είναι τόσο απίστευτο ότι όλα αυτά τα χαρούμενα παιδάκια με τα φουρφούρια τους και το κοβούκλιο του παγωτού που νιώθω όλο το βάρος της πέτρας από πάνω του, ο συμπαθής παγωτατζής, όοολα αυτά γίνονται από πέτρες που βρίσκεις τυχαία στη θάλασσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σπουδαίο με σένα είναι η ματιά σου, το ότι μπορείς και -βλέπεις- τη χρησιμότητα του κάθε πολύτιμου κομματιού.
Χαρά μου, χαρά των ματιών μου μια καλησπέρα με φιλιά :)
Στελλίτσα μου χίλια ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Πολλές φορές εκπλήσομαι κι εγω η ίδια με το πόσο μία πέτρα ή ενα κομμάτι σπασμένου οικιακού σκεύους μπορεί να σ οδηγήσει σε μια εικόνα που ουτε φανταζόμουν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ξέρεις πόσες φορές έκανα να πετάξω το "κιβώτιο πάγου" του παγωτατζή;;;;Κι ομως κάτι το σχήμα κάτι η καμπύλη του με παρέπεμπαν σ αυτό που τελικά βγήκε. Κατά την άποψή μου τίποτ άλλο δε μπορούσε να γίνει. Και εκπλήσσομαι ακόμα με την διαφορά απο την πρώτη εκτέλεση του παγωτατζή πριν 2 χρόνια σε σύγκριση μ αυτόν σήμερα! Ειναι αυτό που με κάνει και παθιάζομαι ακόμα περισσότερο και θέλω όλο και περισσότερο να τελειοποιούμαι.
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά αγαπημενη μου, ευαίσθητη και ευθραυστη φιλενάδα <3
Χαρα μου εκανες τα μαγικα σου παλι...Υπεροχη η αναρτηση σου!!και η δουλεια σου!!ενα αψυχο υλικο...στα χερακια σου πηρε ψυχη καιζωντανια!!!μορφη και χρωμα....να εισαι ευλογημενη..καλο φθινοπωρο...σευχαριστω για ...το χαμογελο....καλες δημιουργιες!!!.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙριδάκι μου το χαμόγελό σου μ έφτασε και έγινε ενα τρυφερό αγκάλιασμα γύρω απο το λαιμό μου και σ ευχαριστώ πολύ.Ηταν πολύτιμο!
ΔιαγραφήΝα πώς δυο δημιουργίες από βασικά λευκά πετραδάκια της θάλασσας φέρνουν στην επιφάνεια τόσες γλυκές παιδικές αναμνήσεις! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά Χαρά μου και να την φροντίζεις την Χαρά και θα δεις πως αυτή θα είναι παντός καιρού! :P
ΑΦιλάκια καρδιάς και να έχεις ένα γλυκό φθινόπωρο! :) <3
Στεφανία μου αγαπημένη προσέχω όσο μπορώ.Πέρασα ενα μονοτονο καλοκαίρι που μόνο στη θάλασσα μ έβγαζε ο δρομος. Δυστυχώς δεν εξακολουθώ τα μπάνια παρότι η ζέστη και η υγρασία ειναι αφόρητες. Ευχομαι νά είστε κι εσείς καλά και να ανταλάσσουμε νέα ευχάριστα,όσο το δυνατόν μας επιτρέπουν οι καταστάσεις
ΔιαγραφήΑφιλάκια άπειρα
Χαρά μου, αγαπημένη μου φίλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Φθινόπωρο να ευχηθώ. Το καλοκαίρι πέρασε ημερολογιακά αλλά, όπως βλέπεις, κλιματολογικά διατηρεί ακόμα τις ρίζες του. Δεν μας χαλάει. Όπως λες, ένα ιδιαίτερο καλοκαίρι με πολύ άγνωστο να μας περιμένει μπροστά.
Καλή επιστροφή Χαρά μου στην ενεργό δράση πάλι.
Θαυμάζω την τέχνη σου, τη λεπτότητά της και την αισθητική της.
Τα θέματά της είναι λατρεμένα γιατί "χτυπούν" άμεσα στα δικά μας παιδικά χρόνια και αναμνήσεις. Ως εκ τούτου έχουν τη δική τους βαρύτητα.
Ο παγωτατζής, τα παιχνίδια και τόσες άλλες αναφορές.
Πολύ όμορφα.
Σου στέλνω, απ την καρδιά μου, φιλιά πολλά, ευχές. Να είσαι καλά, γερή και καλές εμπνεύσεις στις νέες εποχιακές δημιουργίες σου.
Γιάννη μου αγαπημένε,πόσο χαίρομαι μ αυτό το καλωσόρισμα! Πάντα τόσο τρυφερός και γλυκομίλητος μου δίνεις ειλικρινά φτερά!!!
ΔιαγραφήΤα θέματα μου οντως βγήκαν απο το βάθος των αναμνήσεων και με συντρόφεψαν γλυκά όλο το Καλοκαίρι και ενστάλαξαν τρυφεράδα που τόσο έχουμε ανάγκη στις μέρες μας για να μπορέσουμε ν αντιμετωπίσουμε ο,τι μα ς προέκυψε!Ειναι εικόνες και βιώματα της δικής μας παιδικής ηλικίας που είναι αξεπέραστα.
Θα σ επισκεφθώ άμεσα να δω και τη δική σου δημιουργική καλοκαιρινή εσοδεία ;)
Την αγάπη μου πάντα απο βάθους καρδίας
Καλησπέρα Χαρά με τις πάντα τόσο υπέροχες δημιουργίες σου. Εύχομαι καλό Φθινόπωρο γεμάτο έμπνευση και δημιουργία !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλιο μου καλέ σ ευχαριστώ που ήσουν εδώ στην επιστροφή μου και πάντα τόσο επαινετικός!
ΔιαγραφήΣ ευχαριστώ πολύ κι ευχομαι να βιώσουμε ενα γλυκό Φθινόπωρο με λιγότερα κακά απ όσα προβλέπουν οι ειδικοί και με περισσότερες δημιουργίες!
Έχω μείνει άναυδη με τις τόσο επιτυχημένες δημιουργίες σου !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα πόσο τέλεια έχεις αποδώσει και τον παγωτατζή και τα παιδιά !!!!
Εννοείται ότι κι εμένα μου ξύπνησες γλυκιές αναμνήσεις... να είσαι καλά που μας ομορφαίνεις τη ζωή, χωρίς υπερβολή..... Καλό δημιουργικό Φθινόπωρο σου εύχομαι, με υγεία κυρίως... σε φιλώ !!!!
Κάθε σας σχόλιο ειναι για μένα μία μεγάλη δόση χαράς και ικανοποίησης οτι οι πετρούλες μου πέτυχαν το σκοπό τους! Αλλλες μεταφέρουν αναμνήσεις,άλλες συγκίνηση,αλλες πληροφορίες γενικά κάθε μια ομως κουβαλά αγάπη,απο μένα για όλους εσάς <3
ΔιαγραφήΣας ευχαριστώ απο τα βάθη της καρδιάς μου Ράνια μου.
Χαρά μου! αναρωτιέμαι με τι χρώματα θα ζωγραφίζαμε τον κόσμο αν είμασταν τώρα παιδιά. Τι χρώμα άραγε να έχει ο φόβος, η αβεβαιότητα, το κενό, παρά τα πλείστα όσα μέσα της τεχνολογίας. Πόσο σκέφτομαι τα σημερινά παιδιά. Τι χρώμα να έχουν άραγε τα όνειρά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια εικόνα ή μια αναφορά του παλιού καιρού ξεκλειδώνει το κουτί με τα πολύτιμα, την ανεμελιά απ’ τα τρυφερά παιδικά μας χρόνια, τα παιχνίδια στην αλάνα, αυτά που έχτισαν τις μικρές μεγάλες στιγμές μας, τον κόσμο μας.
Απίστευτα όμορφες οι δημιουργίες σου Χαρά μου, κλέβουν στιγμές απ’ το χθες και στολίζουν το παρόν, το τώρα. Και πόσο όμορφο όταν οι λέξεις έρχονται να ζεστάνουν ότι έμεινε ανέγγιχτο από τους πολύχρωμους ανεμόμυλους, εκεί στο πορτόνι, που ανεμίζουν κόντρα στη λήθη.
Όρθια και δυνατή σε θέλω, να θαυμάζουμε τις δημιουργίες σου, να χαμογελούμε και παρά τον πανικό γύρω μας να βρίσκουμε αραξοβόλι στις θύμησες.
Καλό δημιουργικό Φθινόπωρο!
Μια αγκαλιά και την αγάπη μου!
Τα παιδιά πάντα ζωγραφίζουν με εντονα χρώματα την πλάση γιατί δνε έχουν επίγνωση των κινδύνων όπως εμείς.Οπότε πιστεύω οτι ακόμα και σήμερα τα χρώματα θάταν φωτεινά και αισιόδοξα,εκ διαμέτρου αντίθετα απο εμάς των μεγάλων. Οσο για τα όνειρά τους,εκεί κι εγω επιφυλάσσομαι,επειδή βλέπω μία ρηχότητα απο τους εφήβους και πάνω.Αρα οι βάσεις πιστεύω οτι δνε εχουν ουδεμία σχέση με τις δικές μας.Και εξηγουμαι για να μην παρεξηγουμαι:εμείς μεγαλώσαμε σε σπίτια με πολλούς μαμάδες,γιαγιάδες και εξωτερικούς χώρους.Αυτά είχαν σνα συνέπεια τα πρωτα μας ερεθίσματα νάναι απο τις αφηγήσεις των μεγάλων και απο τα παιχνίδια στο υπαιθρο.Σημερ ακαι τα δύο αυτά εκλείπουν,οι εικόνες και οι συντροφιές είναι εικονικές και τις περισσότερες φορές ψευδείς,οπότε οι ρίζες είναι ρηχές και επιφανειακές και τα όνειρα εχουν σχέση με ό,τι βομβαρδίζει την καθημερινότητά τους.Γι αυτό και τα περισσότερα ακολουθούν τα όνειρα της μόδας ποδόσφαιρο,μαγειρική,τραγούδι και απο γνώσεις...άστα να πάνε. Ειλικρινά με πιάνει κατάθλιψη η αμορφωσιά που βλέπω ειδικά σ ό,τι παρουσιάζει η τηλεόραση. Τλπ ίσως κάποιος πει οτι γέρασα και παραξένεψα,μπορεί... αλλά κρίνω με τα δικά μου μέτρα και σταθμά και λυπάμαι.
ΔιαγραφήΠαρά την περιρρέουσα κατάσταση στέκομαι όρθια και πιστεύω δυνατή.Οσο μπορώ κι απασχολώ το μυαλό και τα χέρια είμαι πραγματικά ευτυχισμένη
Φιλιά πολλά και μια μεγάάάλη αγκαλιά,είστε και το δικό μου αραξοβόλι,να ξέρεις
Ακούραστη Χαρά, θα σταθώ στο παγωτατζή γιατί μου φέρνει εικόνες από τον παγωτατζή των παιδικών μου χρόνων. Υπέροχα όλα αγαπημένο μου κορίτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλάς εσυ για ακούραστη;;;;Ωχριώ μπροστά σου καλή μου Αχτιδα <3
ΔιαγραφήE' sempre piacevole passare da te, con i ciottoli di mare crei delle meraviglie!.
ΑπάντησηΔιαγραφήUn abbraccio. Ciao
Mia cara amica, la tua visita è sempre un piacere per me. Sono contenta di poterti offrire qualche momento di spensieratezza. Ti auguro salute, purtroppo siamo tutti nel stesso destino
Διαγραφήειναι πάνεμορφα
ΑπάντησηΔιαγραφήγεια στα χερια σου
Κι εγω θαυμάζω το μυαλό και την πένα σου Κικίτσα μου <3
ΔιαγραφήΕίναι πολύ όμορφα όλα. Συγχαρητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ νέα μου φίλη!
ΔιαγραφήΚάθε φορά που μαζεύω πετρούλες και ξυλάκια, σκέφτομαι, άραγε τί θα έφτιαχνε η Χαρά μ αυτό; 😂😂
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας αφήνεις άφωνους κάθε φορά.
Τόσες λεπτομέρειες και πόσο ωραία τα διηγήσε.
Περιμένω με αγωνία τα χριστουγεννιάτικα στολίδια σου.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Ρένα μου σ ευχαριστώ πολύ για τα ωραία σου λόγια,χαίρομαι αν με σκέφτεσαι κατά τις καλοκαιρινές σου εξορμήσεις.Μακάρι νάμασταν κοντά και θα κάναμε θαύματα!
ΔιαγραφήΟσο για τα χριστουγεννιάτικα,φέτος δνε θα κάνω το καθιερωμένο τσάι στο σπίτι μου,έτσι δεν φτιάχνω πράγματάκια,αλλά κουτάκια!!!χαχχαχα εχω βάλει στόχο να εξολοθρέυσω ο,τι κουτί συσκευασίας κυκλοφορεί στα πέριξ και να μεταμορφωθεί σ ένα μέρος ενος συνόλου που θάναι ενα χριστουγεννιάτικο χωριό. Μέχρι στιγμής έχω φτιάξει περίπου 10 και έπεται συνέχεια.Για λίγο όμως θα ανεχθείτε τα πετρωτά ;)
ΑΠο Νοέμβριο θα αρχίσει να ξετυλίγεται το χριστουγεννιάτικο παραμύθι,που φέτος θα το ζήσουμε διαφορετικά και ας ελπίσουμε νάναι τα τελευταία Χριστουγεννα έτσι
Τι ωραία και αυτά τα πετρωτά σου. Φοβερή έμπνευση και δεξιοτεχνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι τον θυμάμαι τον παγωτατζή πω πω τι θύμισες. Και τον μύλο θυμάμαι που τρέχαμε για να τον γυρίσει ο αγέρας.
Να ευχηθώ πλέον καλό Φθινόπωρο και περισσότερο έναν ήπιο χειμώνα από όσα δυσοίωνα μας απειλούν.
Να δημιουργείς, να χαιρόμαστε κι εμείς να τα βλέπουμε. Είσαι μοναδική
Σε φιλώ πολύ πολύ
Αννούλα μου χαίρομαι με τα καλά σου λόγια και ευχομαι ολόψυχα νάμαστε όλοι καλά να ξεπεράσουμε και τουτο το σκόπελο και να διαψεύσουμε τις προβλέψεις. Φιλιά πολλά και ενα ανέφελο Φθινόπωρο!
Διαγραφή