Θάλαττα! θάλαττα!!!

 Ως άλλοι Μύριοι ακουγονται απο παντού φωνές, για το Καλοκαίρι που δειλά δειλά κάνει αισθητή την παρουσία του μέχρι μία ρουφουλάδα του καιρού να το ξαναγυρίσει απο εκεί πού ρθε.
Παρά ταύτα, ο,τι τερτίπια και κόνξες και να κάνει ο καιρός το Καλοκαίρι στις 21 του μήνα μπαίνει επίσημα κι αν δε του στρωσετε κόκκινο χαλί εσείς υπάρχουν οι παιδικές αναμνήσεις που πάντα ειναι ετοιμοπόλεμες να το υποδεχθούν  σαν να μην έφυγε ποτέ!

Ορτσα τα πανιά λοιπόν με την καινούργια πρό(σ)κληση της Μίας
που ούτως ή άλλως θα μ ανεχόσασταν 😉😂. Γιατί ναι, ξέρω οτι πολλοί είναι αυτοί που αγαπούν το βουνό, αλλά εγώ Καλοκαίρι χωρίς θάλασσα ,καλοκαίρι δε το νογάω.

Και μια που η πρόκληση είχε θάλασσα, ξύπνησε το πετρωμένο μου πνεύμα, ανακάτεψε τις πέτρες του (εννοείται!), τις  χαρτοπετσέτες του, τα μολύβια του και τα νεροχρώματά του και άρχισε να ξεδιπλώνονται ένα ένα !

Εν αρχή ήταν οι παιδικές και νεανικές μου αναμνήσεις!

 Από τα πρώτα χρόνια που με κουβαλούσε πισωκάπουλα στο ποδήλατο η μαμά μου, μια που τον αδελφό μου τον αποκτήσαμε 6 χρόνια μετά, μαζί με το ταπεράκι για τη σούπα (μ άνοιγε βλέπετε η όρεξη παραθαλασσίως ...κι έκτοτε δεν ξανάκλεισε!) μέχρι όταν καβαλούσα πλέον το δικό μου ποδήλατο και ... "πάω στη νόνα μου, μπλούμ!" μ αυτή την ιαχή, βουτάγαμε ατέλειωτες φορές στη θάλασσα από τα βράχια, με την παρέα που περίμενα εναγωνίως κάθε Καλοκαίρι από την Αθήνα! 

Pebble art by Hara on background of napkin's decoupage and watercolors painting

Πόσο χτυπούσε η καρδιά όταν έβλεπα τα 3 πρόσωπα να ξεπροβάλουν εφ ενός ζυγού στη μπασία του κυρ Αντώνη με τη ξύλινη πρόσβαση στη θάλασσα! Προπομπός ήταν πάντα το μπλεκόκκινο στρώμα θαλάσσης (είδος πολυτελείας τότε, ειδικά για μας τα λιμόπαπα!) κι από τότε δε μου έκανε καρδιά νάμαι μακριά από τη θάλασσα. Ανυπομονούσα για την ώρα που κάθε μέρα γινόμουν φτερό στον άνεμο και ξεχυνόμουν στα πέλαγα. 

Τώρα όλα ερήμωσαν ή άλλαξαν χρήση, κάποια πράγματα όμως έμειναν ακόμα να θυμίζουν...

Συνέχεια έχουν οι οικογενειακές εξορμήσεις που περισσότερο έμοιαζαν με "εκτελούνται μεταφορές εντός κι εκτός Ελλάδος "Ο ΜΗΤΣΟΣ" παρά με εξόρμηση για ένα ολιγόωρο  μπάνιο. 

Αλλά όταν έχεις μικρά παιδιά επιφορτίζεσαι όλα τα βάρη που σ αναλογούν ή και οχι και αγόγγυστα(σχεδόν), τα κουβαλάς ως ημίονος, σε θάλασσες και ακτές να έχουν τις βολές τους ολοι!

Pebble art by Hara with watercolor painting

Κι  ενώ εσύ αγγόγυστα (όπως είπαμε 😡) κουβαλάς και τί δεν κουβαλάς, μέχρι να παρκάρει ο πάτερ φαμίλιας (και νάρθει σινάμενος λιγάμενος μόνο με τα κλειδία) σωσίβια, ψάθες, τσάντες ,ακούς από πίσω τις τσιρίδες που κουβαλάει μόνο ένα κουβαδάκι "το καπέλο μουυυ!" Οχι λάθος και τη μπάλα της θάλασσας (μη τ' αδικήσω) Ε, έλεος πια! Πόσα χέρια νάχω ο Τιραμόλα!

Κι αφού φτάσεις στην Ιθάκη που ήλπιζες να δροσίσεις το κουρασμένο σου σαρκίον, μπορεί νάχει και κύμα και να μη σου επιτρέπει να μπεις παραπέρα από το μέτρο (λέγε με Αιγαίο), οπότε τότε δε χάνεις καιρό, απλώνεις την κορμάρα σου αλά Μόνικα Μπελούτσι (εδώ πρόκειται περί μετάλλαξης 😁 απο σερνάμενη σε θεά!)και ποστάρεις στο instagram ανελέητα, πού είσαι (μέχρι και οι κλέφτες να ξλερουν οτι ελεύθερο το πεδίο!), τι έφαγες, αν είναι ζεστός ο καφές, πότε κατούρησες (με το συμπάθιο!μπορεί να σ ακολουθεί ο ουρολόγος σου νάναι ήσυχος οτι δεν σ έκλεισε 😉) διότι εάν δεν ποστάρεις, είναι σαν να μην πήγες ποτέ 😠 και αντί ν απολαμβάνεις τις αυροχαρές του κύματος, μιλάς ακατάπαυστα (και στεντορίως εις επήκοον όλων των λουομένων σ απόσταση 500μέτρων, λες κι είχαν την όρεξή σου!) ή παίζεις, όπως τις περισσότερες ώρες της ημέρας, με το κινητό σου, που έχει γίνει η προέκταση του χεριού σου, σαν να στο κόλλησαν με την πιο ισχυρή κόλλα! 

Άααλλος δε ο σύζυξ, που χωρίς φραπεδιά και τσιγαρουκλα δεν απολαμβάνει καθαρό αερα 😡! Ετσι η μυρωδιά της νικοτίνης μας ακολουθεί και παρά θιν αλλός

Pebble art by Hara with painting ONLY on background

Ευτυχώς που υπάρχουν κάποια παιδάκια ακόμα που δεν κάθονται κάτω από τις ομπρέλες με τα κινητά και τα τάμπλετ 😡 και φτιάχνουν ακόμα πύργους στην άμμο. 

Τελευταία υπάρχουν και κάποιοι γονείς απογοητευμένοι από αυτή την περιρρέουσα ραθυμία φτιάχνουν αυτοί καλλιτεχνήματα στην άμμο ,και δε μιλάμε για πηγάδια να βάζουν μέσα τα πόδια τους για αμμόλουτρα, αλλά γοργόνες, χελώνες, ιγκλού, κεφάλια ζώων κ.λ.π. καλλιτεχνήματα που προσέχεις να μην τα χαλάσεις μέχρι νάρθει ένα κύμα να πάρει μαζί του το αμμένιο αντικείμενο του πόθου του 😍

Ο,τι βλέπετε εδώ όλα είναι δώρα της θάλασσας

. Το μόνα που ΔΕΝ είναι είναι το φύλλωμα του δένδρου που είναι ξυσούδια από μολύβια βαμμένα και το αστέρι πάνω στο "αντιηλιακό" 😉.Οοολα τ άλλα, ακόμα και το καπέλο του κυρίου (εκτός φυσικά από τη μαύρη κορδέλα),ακόμα και το "βιβλίο" στη ρίζα του δένδρου, είναι ο,τι μου χάρισε απλόχερα η θάλασσα είτε σε πέτρες είτε σε πορσελανάκια και γυαλάκια, όπως η τόσο στρόγγυλη μπάλα θαλάσσης που κρατάει το παιδάκι στη δεύτερη φωτό. 

Πείτε λοιπόν μπορείτε ν αντισταθείτε σε τέτοια δώρα και να μη τα κάνετε εικόνες;