Η μετάλλαξη από τον Μ.Βασίλειο στον Αη Βασίλη των ημερών μας

 Πρόκειται για έναν από τους πιο γνωστούς και αγαπημένους αγίους μικρών και μεγάλων. Ντυμένος στα κόκκινα, γελαστός, με λευκή γενειάδα και κρατώντας στη πλάτη του τσουβάλι με δώρα, γυρίζει όλο τον κόσμο και τα μοιράζει στα παιδιά. Ο λόγος για τον Άγιο Βασίλη. 

Miα λατρεμενη χαρτοπετσέτα ακολουθεί τις καμπύλες της πέτρας στα σωστά σημεία

Ποιος θα πίστευε όμως ότι η εικόνα του παχουλού παππού με τα ροδοκόκκινα μάγουλα και τις μπότες δεν είναι το αποτέλεσμα μιας καλοστημένης και ιδιαίτερα αναγνωρίσιμης για την ποπ κουλτούρα διαφήμισης, που κυκλοφορεί μόλις τα τελευταία 80 περίπου χρόνια.

"Παράθυρο" με χαρτιά scrapbooking

Ο καλλιτέχνης με καταγωγή από το Μίσιγκαν των ΗΠΑ, Haddon Sundblom, δημιούργησε τη φιγούρα του Άη Βασίλη το 1931 για λογαριασμό της Coca-Cola και πιο συγκεκριμένα για την καμπάνια «Thirst Knows No Season». Η έμπνευση ήρθε από ένα ποίημα του Clement C. Moore από το μακρινό 1822, με τίτλο «Μια επίσκεψη του Αγίου Νικολάου». Προηγουμένως, η αντίληψη του κόσμου σχετικά με τον Άγιο Βασίλη και την πιθανή του μορφή ήταν πιο κοντά σε αυτή ενός επισκόπου, ενός καλοσυνάτου ξωτικού ή τρολλ, ακόμα και ενός άντρα με χαρακτηριστικά που παρέπεμπαν στο Διογένη. Ωστσόσο, η πρώτη οπτικοποιημένη εκδοχή του Άγιου Βασίλη πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό «Harper's Weekly» το 1863 από τον Τόμας Ναστ, ο οποίος θεωρείται ο αμερικανός πατέρας του καρτούν.

Τα λατρεμένα επίσης Swedish clothespins μεταμορφωμένα σε κουκλάκια κι ενα σπιτάκι απο Panetone

Για τους Ορθόδοξους χριστιανούς ο Άι Βασίλης είναι ο Μέγας Βασίλειος, ο οποίος έζησε στη Καππαδοκία που αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή στη βοήθεια προς τον συνάνθρωπο και που θεωρείται στη παγκόσμια ιστορία ως ο εμπνευστής αλλά και πρώτος δημιουργός της οργανωμένης φιλανθρωπίας. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Μέγας Βασίλειος ήταν ψηλόλιγνος, με μαύρα μάτια και γένια. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια, αλλά πέθανε φτωχός, έχοντας σπαταλήσει όλη την περιουσία του για τη φροντίδα των άλλων.

Ενώ ακόμα ζούσε ακόμη, τον ονόμασαν «Μέγα» για την πίστη, τη σοφία, τη φιλανθρωπία και τη γενναιοδωρία του. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Μητροπολίτης Καισάρειας, εκτός από το ότι αγωνίστηκε για έναν καλύτερο κόσμο και μερίμνησε να χτιστούν νοσοκομεία, φτωχοκομεία και ορφανοτροφεία, ενώ φρόντιζε πάντα όσους είχαν την ανάγκη του και καθιέρωσε την διανομή αγαθών τροφίμων, ρούχων, χρημάτων και κάθε είδους βοήθειας σε φτωχές οικογένειες απόρων. Ο Μέγας Βασίλειος πέθανε στης 31 Δεκεμβρίου του 378. Τη 1 Ιανουαρίου του 379, ημέρα της κηδείας του, διατηρούμενη στη παράδοση, θεωρήθηκε απ΄ όλους χριστιανικούς λαούς ότι φέρνει ευλογία και καλή τύχη στη νέα χρονιά.

Στη Δύση το πρόσωπο του Santa Claus έχει ταυτιστεί με την ιστορία του Αγίου Νικολάου που φημιζόταν για τη γενναιοδωρία του. Στην ιστορία του Αγίου Νικολάου οι βόρειοι λαοί έχουν προσθέσει στοιχεία των δικών τους παραδόσεων (τάρανδοι, έλκηθρο, άστρο του Βορρά, μεγάλες κάλτσες κλπ), μια κουλτούρα που τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα και δημιούργησε τη σημερινή φιγούρα του Santa Claus με όλα τα χαρακτηριστικά του.

Γεννήθηκε στο Ντεμρέ της σημερινής Νότιας Τουρκίας και η ιστορία ξεκινάει τον 4ο αιώνα, όταν η περιοχή ήταν γνωστή ως Μύρα της Λυκίας. Ο Νικόλαος ήταν Επίσκοπος Μύρων, γνωστός και αγαπητός για τις καλές του πράξεις. Ιστορίες για την καλοσύνη του Νικολάου εξαπλώθηκαν μετά τον θάνατό του. ήταν μάλιστα τόσο αγαπητός που τα οστά του εκλάπησαν από τα Μύρα το 1087 και μεταφέρθηκαν στην Ιταλία για να μην πέσουν στα χέρια των τούρκων εισβολέων. Στην ορθόδοξη παράδοση έγινε ο προστάτης άγιος των παιδιών και των ναυτικών.

Η ιστορία του Αγίου Νικολάου άρχισε σιγά σιγά να ταξιδεύει σε ολόκληρη την Ευρώπη. Παρά την απαγόρευση αναγνώρισης αγίων που επέβαλλε ο προτεσταντισμός, επέζησε με το όνομα Σίντερ Κλάας, ο οποίος την ημέρα της εορτής του, στις 6 Δεκεμβρίου, παριστάνεται με ιερατική στολή και επισκοπική ράβδο να μοιράζει δώρα στα παιδιά. Πρόκειται πιθανότατα για την πιο καθαρή μορφή του Αγίου Νικολάου που έχει μείνει σήμερα.

Οι Ολλανδοί άποικοι μετέφεραν τον μύθο του στον Νέο Κόσμο. Με την πάροδο των χρόνων, ο «Ολλανδός» Sinterklaas, μετονομάστηκε σε Santa Claus. Η πρώτη καταγραφή του ολλανδικού μύθου έγινε το 1809, από τον συγγραφέα Ουάσιγκτον Ίρβινγκ, που μιλούσε για την άφιξη ενός Αγίου πάνω σε άλογο την παραμονή της γιορτής του Αγίου Νικολάο.

Λίγο αργότερα, το 1823, δημοσιεύτηκε το ποίημα «A Visit from St. Nicholas»(Μια επίσκεψη από τον Άγιο Νικόλαο). Η οπτικοποιημένη εκδοχή πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό «Harper's Weekly» το 1863 από τον Τόμας Ναστ, ο οποίος θεωρείται ο αμερικανός πατέρας του καρτούν, ενώ εγινε γνωστός και από το παιδικό βιβλίο «The Life and Adventures of Santa Claus» του 1902.

Στεφάνι με κομματάκια πηλού

Η σημερινή εικόνα που έχουμε για τον Άγιο Βασίλη είναι επί της ουσίας ένα συνονθύλευμα όλων των παραπάνω παραδόσεων. Είναι ο Άγιος Βασίλης εξ Αμερικής, παχουλός, λευκός και μεγάλος σε ηλικία, ντυμένος στα κόκκινα. Οι αμερικανικές οικογένειες τον αντιλαμβάνονται όμως, όχι σαν σύμβολο ή θεϊκή υπόσταση, αλλά σαν διακοσμητικό στοιχείο, σύμφωνα δηλαδή με τις επιταγές του μάρκετινγκ. Η επιτυχία της Coca-Cola έγκειται στο γεγονός ότι κατάφερε να γίνει η πρώτη εταιρία που δημιούργησε ένα μέσο να πουλήσει το προϊόν της, το οποίο οι καταναλωτές οικειοποιήθηκαν σαν μέσο για να γιορτάσουν την πιο εμπορική γιορτή της χρονιάς. Πάντως όπως και να τον δούμε ο Άγιος Βασίλης θα κατέχει πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά όλων μας, αφού έχει χαράξει ανεξίτηλα τα παιδικά μας χρόνια με τις πιο ωραίες αναμνήσεις.

Τρισδιάστατη χειμωνιάτικη εικόνα, με στοιχεία πηλού, πάνω σε cd, καλυμένο με μισή μπάλα πλέξιγκλας και στεφανωμένο με στεφάνι από πηλό

Και για να κλείσω τούτη την τελευταία ανάρτηση του χρόνου, να σας εξομολογηθώ, οτι ήδη μετράμε 3 επιβεβαιωμένα κρούσματα εντός της οικογένειας, που ναι μεν την περνάνε ελαφρά (κι εύχομαι μέχρι τέλους) αλλά μας έχουν αποσυντονίσει πλήρως και φέτος θα βιώσουμε την πρώτη πολύ διαφορετική και "διαμελισμένη" Πρωτοχρονιά 😢

Θα οικειοποιηθώ λοιπόν, μία ευχή που μου έδωσε ένας φίλος και τη θεωρώ την πιο σωστή και πιο εγκρατή για να μην απογοητευθούμε ακόμα μια φορά: 

Ας ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ!

ΕΙΘΕ...🙏

Πηγή του κειμένου:  https://tvxs.gr/news/istoria/diereynontas-ton-mytho-ton-xristoygennon-o-anthropos-poy-gennise-ton-agio-basili

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΗΡΘΑΝ ΠΑΛΙ!

Διαβάζω ποιήματα για τα Χριστούγεννα, μια παλιά παιδική συνήθεια και εκτός των νέων ποιητών, βγάζουν μια γλυκερή και παιδική αθωότητα που έχουμε χάσει από καιρό. Οι σύγχρονοι είναι πιο κοφτοί, πιο προβληματισμένοι, πιο σημερινοί, με τα σημάδια των καιρών να καταγράφονται γλαφυρά από την πένα τους.

Όμως εγώ, ρομαντική όπως πάντα, προτιμάω τους παλιούς, γιατί τούτη η άγρια εποχή, η επίφοβη, η απόμακρη και ανθρωποβόρα θέλω να ξορκιστεί απο τούτη τη γλυκερή αθωότητα και αγνότητα

Μπάλα φελιζόλ με πηλό και το αγγελάκι ξυλόγλυπτο

Θάθελα  Να ‘μουν του σταύλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι...κατά τον Παλαμά

Decoupage απο διαφορετικές χαρτοπετσέτες για ενα ενιαίο Χριστουγεννιάτικο Τοπίο

Θάθελα  να θαυμάζω Τι φως και χρώμα κι ομορφιά να σκόρπιζε το αστέρι

Θάθελα  ν ακουω τις καμπάνες του Κώστα Κρυστάλλη: Ξημέρωναν Χριστούγεννα. Οι εκκλησιές σημαίνουν,

κουνιούνται τα καμπαναριά,

αλλά &: Χιόνια στο καμπαναριό
που Χριστούγεννα σημαίνει
Χιόνια στο καμπαναριό
ξύπνησε όλο το χωριό, κατά τον Σπεράντζα

Χαρτιά scrapbooking για μία χριστουγεννιάτικη απόδοση

Θάθελα Όξω πέφτει αδιάκοπα και πυκνό το χιόνι, κατά τον Τέλλο Αγρα

Θάθελα  με τα μάτια της ψυχής να: Είδα χτες το βράδυ στ’ όνειρό μου,

το γεννημένο μας Χριστό,

Και πάλι θάθελα να τόχει στρώσει κατά τον Κωνσταντίνο Χατζόπουλο : Μες την αχνόφεγγη βραδιά

πέφτει ψιλό-ψιλό το χιόνι,
γύρω στην έρμη λαγκαδιά
στρώνοντας κάτασπρο σεντόνι.

Ούτε πουλιού γροικάς λαλιά,
ούτ’ ένα βέλασμα προβάτου,

Ενώ :  Στην γωνιά μας κόκκινο τ΄αναμμένο τζάκι κατά τον Σπεράντζα

Και τέλος θάθελα να νοιώθω πάντα αυτό το αίσθημα του λυγίσματος μπροστά στο θαύμα κατά το Δροσίνη : Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη

λυγούν τα πόδια

Τα αποκόμματα που κάνουν τον πίνακα χριστουγεννιάτικο

Αντί τα: Χριστούγεννα άφωνα και παγωμένα του Τάκη Βαρβιτσιώτη

Παγωνιά, του Τάσου Λειβαδίτη

Ας καταλάβουμε επιτέλους οτι :Μέσα μας γίνεται η Γέννηση.

Έξω στέκει το σχήμα της – κατά τον Γιώργο Θέμελη

Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να ‘ν’ ήμερος να ‘ναι άκακος κατά τον Ελύτη

Και πάλι λες δεν είναι δυνατό
όλες αυτές οι ευχές να ψεύδονται, κατά τον Κώστα Μόντη

 Και μεσ την καταχνιά της καθημερινότητας, με τον πέλεκυ νέας μετάλλαξης πάνω από τα κεφάλια μας, η πιο όμορφη Γιορτή του χρόνου είναι πάλι εδώ, να μας υπενθυμίσει οτι Χριστούγεννα είναι ΑΓΑΠΗ, ΝΟΙΑΞΙΜΟ, ΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ,ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ  &  ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

                                                            ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ

Αγιοβασιλιάτικη εξάρτηση!

 Παρά τις διάφορες αντιξοότητες συνεχίζω ν ανεβάζω πράγματα που έχω φτιάξει, προσπαθώντας να φτιάξει και η δική μου διάθεση ,οχι μόνο η δική σας αγαπημένοι μου φίλοι!
Οι μέρες περνούν, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο στο μεγάλο γεγονός που όλοι καρτερούμε, αλλά είναι τόσο βαρειές απο τα σύννεφα που μας περιχαρακώνουν, που κάθε σταγόνα χαράς παγώνει στο άγγιγμα των χειλιών μας.
Τέλος πάντων, τα εορταστικά όπως σας έχω ξαναπεί τάχω αρχίσει αρκετά νωρίτερα, απλά σας τα σερβίρω λίγα λίγα να φτάσουν 😉
Προσπαθώ σ όποια διάθεση ψυχολογική και νάμαι ,να φτιάξω έστω κάτι  απλό, ώστε ν απασχολήσω το μυαλό και να ξεφύγει λίγο από τις μαύρες σκέψεις. Έτσι από μικρά έχουμε αρκετούτσικα και κάποια που έδωσα πριν καν φωτογραφίσω!
Σήμερα όμως  θα σας δείξω ένα ζευγάρι μπότες.
Είχα κάποια χρόνια να φτιάξω μπότα, γιατί είναι πολύ χρονοβόρα και δε πετυχαίνει πάντα. 
Μπορεί να φτάσεις στο τέλος και ξαφνικά να σου κάνει τη δυσάρεστη έκπληξη. Πάντως πριν προλάβουν αυτές τις πρόκαμα εγω, γεμίζοντάς τις με νάιλον σακούλες, ώστε να διατηρήσουν το σχήμα τους και να μην αλλοιωθεί ούτε η παράσταση, ούτε να φαίνονται ζάρες στις χαρτοπετσέτες, που στην ουσία δεν υπάρχουν, αφου έχουν εφαρμόσει τέλεια! (εχω μεγάλο θέμα με τις ζάρες και δε δέχομαι να τις δικαιολογώ οτι "ετσι φαίνεται ο τι είναι χειροποίητο 😠 Οχι! η ζάρα είναι κακοτεχνία, πάει και τελείωσε. Τουλάχιστον ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας.
 Λοιπόν αγόρασα ένα  ζευγάρι μπότες Νο 37 χρώματος πρασίνου και έπεσα με τα μούτρα στη μετάλλαξη.
Η μία, αφού ασταρώθηκε δεόντως μια και δυο φορές, στη συνέχεια κολλήθηκαν πάνω της κομμάτια από διαφορετικές χαρτοπετσέτες, του ιδίου ύφους όμως και χρωματισμού. 
Μάλιστα στην πρώτη, την πιο ψηλά, κoλήθηκε από κάτω η άλλη, αφού απλά αφαίρεσα το κομμάτι του ουρανού της κι έτσι τα έλατα κόλλησαν πάνω στην προηγούμενη και δημιουργήθηκε μία ενιαία εικόνα σαν νάταν μία (βλέπει κάποιος πού είναι η ένωση;).

Στη συνέχεια με πηλό έφτιαξα, χρωμάτισα και κόλλησα έλατα και ελαφάκια που βόσκουν ανέμελα στο χιόνι. 

Από μία χριστουγεννιάτικη καρτούλα δώρου, έκοψα ένα χαριτωμένο ζευγάρι παιδιών που κατεβαίνει την πλαγιά του σπιτιού του μαζεύοντας γκι. 

Στη μύτη κόλλησα επίσης έλατα με διπλή φάτσα και ένα ελαφάκι που είχε ξεμείνει από κάποια διακοσμητικά!

΄Ενας Αγιος Βασίλης που βαδίζει εν μέσω χιονιού από σπίτι σε σπίτι ν΄ αφήσει τα δώρα του, (γιατί τούτο τον Αγιο δε τον πτοεί ούτε το χιόνι! είναι παντός καιρού!), κολλήθηκε πάνω σε stonepaper, ώστε να σταθεί ανάγλυφα πάνω στη μπότα. 

Πολύ χιόνι , ενα ου με sospeso trasparente και μία ακριβή τρέσα με κρύσταλλα, που είχα αγοράσει γι αλλο λόγο (εξ ου και το κόστος) και βρήκε τελικά εδώ τη θέση της και η μπότα είναι έτοιμη, παιχνιδιάρικη για δώρο σ ένα αγαπημένο μου πρόσωπο 😍 για τη γιορτή της!

Η άλλη (το ζευγάρι της πρώτης) αφού ασταρώθηκε  κι αυτή, γιατί οσο νάναι το πλαστικό το φοβάμαι πάντα, κολλήθηκε το ριζόχαρτο με τον ΑΗ Βασίλη, βάφτηκε γκρι και στη συνέχεια κόκκινο Βουργουνδίας. 

Μετά κολλήθηκαν γύρω απο την εικόνα, στη μύτη της μπότας, στη φτέρνα και  επάνω γύρω γύρω ξυλόγλυπτα, επίσης. Όλα μαζί βάφτηκαν, περάστηκαν με dry brush και χρυσώθηκαν τα γύρω από το ρiζόχαρτο. 

Τις αγάπησα πολύ και τις δύο για διαφορετικούς λόγους, αφού είναι και τόσο διαφορετικές μεταξύ τους και θεωρώ οτι άξιζε ο κόπος!

Και για ολοκληρώσω την είσοδο του ΑΗ Βασιλη στο μήνα, μετέτρεψα ένα κουτί παπουτσιών, οχι ομως με το συνηθισμένο άνοιγμα απο πάνω, αλλά στο πλάι, που με παρέπεμψε αμέσως σε μια βαλιτσούλα.

 

Και προκειμένου να γίνει μια οποιαδήποτε βαλίτσα έγινε η βαλίτσα του αγαπημένου Αγίου.

Το κουτί προκειμένου να το σταθεροποιήσω του κόλλησα κομματάκια  κομματάκια από περιοδικό, 
με τέτοιο τρόπο μάλιστα ωστε να δίνει την υφή πολυκαιρισμένου δέρματος, μετά ασταρώθηκε ,χρωματίστηκε λευκό  και στη συνέχεια κολλήθηκαν χαρτιά, χαρτοπετσέτες, ριζόχαρτα  σ΄όλες τις πλευρές του. 

Το πέρασα πατίνα να πάρει την όψη παλαιότητας και ταλαιπωρίας, χιόνι σε κάποια σημεία, χιονονιφάδες με στένσιλ, το χερούλι είναι απο κάποιο κουτί απορρυπαντικού που τυλίχτηκε με σκοινί, οι τύπου μεταλλικές γωνίες απο αλουμινοκαπάκι καφέ, απέκτησε δε και  κλειδαριές για ασφαλές κλείσιμο! 

Είναι απ αυτά τα μικρά που δεν κοστίζουν και βασικά πετάς μετά το άνοιγμα, αλλά εμένα μου έδωσε χαρά η κατασκευή του και αποθήκευσα μέσα τα ενέσιμά μου, ωστε να τα κάνω πιο αποδεκτά 😉

Και τέλος μην αφήσουμε παραπονεμένη την Αη Βασιλαινα, άνθρωπος  είναι κι αυτή και κανείς δεν ξέρει τί τραβάει κοντά σ αυτόν τον ακούραστο Άγιο! 

Έτσι τη φρόντισα μ ένα ζευγάρι παπούτσια (που λέει ο λόγος!). 

Ήταν τα καλαπόδια του μπαμπά μου, που μόλις μας εγκατέλειψε γι άλλους άγνωστους κόσμους, τα πήρα και τους έκανα την πρώτη αλλαγή, ωστε να τα βλέπω σε καθημερινή βάση. 

Η πρώτη αλλαγή δεν μ' ικανοποίησε απόλυτα όμως τ άφησα έτσι 8 χρόνια μέχρι που τώρα αποφάσισα οτι ήρθε η ώρα τους! 

Κάλυψα λοιπόν και τα ριζόχαρτα και το κρακελέ που είχα κάνει με μαύρο χρώμα κιμωλίας, τους κόλλησα για τακουνάκι ένα μεταλλικό πόμολο από της ντουλάπας μου που άλλαξα και εφάρμοσα μετά ξυλόγλυπτα. 

Όπως καταλάβατε είναι η νέα μου αγάπη που ταιριάζουν παντού και αλλάζουν εντελώς το ύφος των πραγμάτων. Νομίζω οτι πια ουδεμίαν σχέση έχουν με το πριν και ταιριάζουν απόλυτα στο κλασσικό ύφος του σαλονιού μου.

Σ' εσάς ο τελευταίος λόγος 

Οι μέρες της δημιουργίας

 Ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο σε έξι μέρες και την έβδομη αναπαύθηκε, λένε οι Γραφές, αλλά δεν θ αναλύσουμε αυτό, διότι όπως συνεχίζουν οι ίδιες "πίστευε και μη ερεύνα" 😉 Μόνο να ερευνάμε τας Γραφάς δεν είμαστε εδώ μέσα, αλλού θέλω να οδηγήσω τη συζήτηση.
Παρότι το χριστουγεννιάτικο χωριό που δημιουργήθηκε πέρσυ, από ο,τι κουτί συσκευασίας κυκλοφορούσε αμολητό στο σπίτι, δεν χώραγε ούτε καλύβα επι πλέον, εγώ για άλλη μια φορά παρασύρθηκα από τον ενθουσιασμό και δημιουργήθηκαν αλλα τρία και μέχρι να τελειώσω την επεξεργασία των φωτογραφιών άλλο ένα !
Είχα λοιπόν κατεβάσει στην αποθήκη ΟΛΑ τα κουτιά (και μιλάμε για ΠΟΛΛΑ), σίγουρη οτι δεν θα έκανα άλλο. 
Ελα όμως που έμειναν κάποια! Και αυτά τα κάποια δεν ήταν τυχαία. Είχαν ένα σχήμα ιδανικό και ακόμα πιο προκλητικά είχαν και ανοίγματα ...παράθυρα...πόρτες... Ε να μεναν παραπονεμένα;
Ετοιμαστείτε λοιπόν για ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο!

Ήταν συσκευασίες ελληνικού καφέ ΛΟΥΜΙΔΗ που έβγαλε μία συσκευασία με δώρο κούπες. Θα την έχετε δει στα Σ/Μ . ,Κι επειδή εδώ το έτερον ήμισυ πίνει το μισό ΛΟΥΜΙΔΗ στο φλυτζάνι του, κι επειδή η συχνή χρήση και η ατζαμοσύνη έχουν εξαφανίσει τα μισά φλυτζάνια, είχε φροντίσει να τις προμηθευτεί, επιδεικνύοντάς μου το κουτί για να μ εξευμενίσει 😉 Σου λέει "θα πάρει αυτή το κουτί θα  σταματήσει τη μουρμούρα που σπάω κούπες τη μία μετά την άλλη" (πονηρός ο βλάχος)

Ετσι κι έγινε!
Το ένα φτιάχτηκε μάνι μάνι! 
Δεν είμαστε να χάνουμε καιρό τώρα! 
Εδώ πέρασε ενας ολόκληρος χρόνος χωρίς να τον καταλάβουμε οι 40 κάτι μέρες δεν θα περάσουν;

Εξωτερική άποψη με τα παράθυρά του στολισμένα  το ενα με χαρτι scrapbooking  και το άλλο ριζόχαρτο

Οσο μπορείτε να καταλάβετε απο το φωτισμένο εσωτερικό

Εσωτερικά ντύθηκε με χαρτοπετσέτα που είναι παιδικά χριστουγεννιάτικα παιχνίδια, να μοιάζει σαν παιδικό δωμάτιο με χριστουγεννιάτικο διάκοσμο. Τα παράθυρο και η πόρτα κλείστηκαν και έγιναν και τα δύο παράθυρα με θέα απο μέσα  και τα πλαινά αφέθηκαν να ρίχνουμε κρυφές ματιές στο εσωτερικό και να φωτιστεί.

Το παιδικό δωμάτιο στη σοφίτα εχει ήδη δεχτεί την επίσκεψη του Αη Βασίλη!

Άλλα δύο φτιάχτηκαν από μικρότερα κουτιά, από λαμπάκια χριστουγεννιάτικα. 

Αλλο ενα εξίσου ωραίο σκληρό κουτί, απέκτησε και πανωσήκωμα και πλαϊνή βιτρίνα!

Η μία πλευρά

Η σοφίτα

Η άλλη πλευρά

Υπο το φως των "κερίων"!

Εισέρχεσθε ελεύθερα!

Τώρα το δεύτερο καφεδοκούτι! 

Εδώ παρακαλώ την υπομονή σας (κάτι που η δική μου εξαντλήθηκε στην επιλογή και σμίκρυνση των φωτογραφιών,για να μπουν τελικά μία -μία, γιατί αλλιώς ήταν χάλι μαύρο η συνένωση 😡 ).

Εδώ κολλάνε και οι μέρες της δημιουργίας, μια που απαιτήθηκε πολύς κόπος και έμπνευση και φυσικά μέρες για την ολοκλήρωση. 

Γιατί μιλάμε για δουλειά συνεχή και ακατάπαυστη. 

Για ένα εργαστήρι, που μία μέρα πριν θαύμαζα για την τάξη του που δεν υπήρχε το παραμικρό και ξαφνικά, έγινε Χιροσίμα! 

Αλλά η αλήθεια είναι οτι  απόλαυσα όλη τη διαδικασία. 

Το αποτέλεσμα βέβαια δεν βοηθάει να δείτε ολες τις λεπτομέρειες, παρότι έμεινε ανοιχτή η οροφή, αλλά 
είναι κατειλημμένοι και οι 4 τοίχοι του εσωτερικού. 

Και μιλάμε για ΠΟΛΥ ΠΡΑΜΑ!

Πιστεύω όμως οτι θα καταλάβετε γιατί σας έχω εκπαιδεύσει 😁, με τη βοήθεια και των φωτογραφιών.

Εξωτερική άποψη

ΤΟ ΦΟΥΡΝΑΡΙΚΟ λοιπόν!

Μόλις ξεφούρνισε!

Το έναυσμα δόθηκε από τα ψωμιά που είχαν προδημιουργηθεί, αφού είχα ξανατολμήσει το εγχείρημα ανεπιτυχώς. 

Πλακοστρώθηκε με πλακάκι εποχής απο το αγαπημένο "ΜΕΛΙΑΡΤΟ" της Αθήνας που είναι το πρωινό μου στέκι οχι μόνο για τον καφέ του, όπως θάχετε καταλάβει 😍. 

ΑΧ ΠΟΣΟ ΜΟΥ 'ΧΕΙ ΛΕΙΨΕΙ Η ΑΘΗΝΑ!!!

Οι τοίχοι επενδύθηκαν με ξύλο, πέτρα και τουβλάκι (φυσικά χαρτιά 😊)

Στη θέση του ενός ανοίγματος του κουτιού έγινε μία ημικυκλική βιτρίνα, με τα αρτοσκευάσματα του καταστήματος, απο διάφανο κουτί

Η εξωτερική βιτρίνα

Στήθηκαν ράφια από ξυλάκια παγωτών και ξυλάκια από σουβλάκια μοντέρνας παρουσίασης 😉 και κολλήθηκαν επάνω τα διαφόρων τύπων ψωμιά. Αλλα μπήκαν σε κόφες απο αυγά ...τί άλλο; Kinder! 

Κουλούρες, τσουρέκια, ψωμί λευκό, ψωμί καλαμποκένιο. Δίπλα απο τα ράφια του ψωμιού στήθηκε το ψυγείο με τα γάλατα...απ αυτό που μεγαλώνει γερά παιδιά απο κούνια 😉 

Ευτυχώς που κατά καιρούς χρειαζόμαστε "δάκρυα" και πιάνουν τόπο σε διπλό ταμπλώ 😀 .

Η πλευρά των ραφιών εμ τα αρτοσκευάσματα και το ψυγείο με τα γάλατα

Η πλευρά του φούρνου 

Στη μία πλευρά του τοίχου ο φούρνος, παραδοσιακός  (μισό πλαστικό καπάκι μεγάλου μεγέθους αποτέλεσε το φούρνο) με το φουρνόξυλό του παρά πόδας (πηρουνάκι για τους αδαείς) με το σακκί τ αλεύρι και τη φαρίνα σε πρώτη ζήτηση και από πάνω διάφορα βάζα απο χάντρεςδιαφορετικών μεγεθών (κορώνια, τα έλεγε η γιαγιά μου χαχαχαχα )

Δίπλα έχει φτιαχτεί μία βιτρίνα για τα γλυκά και τις τούρτες ! 

Και πάνω εχει επίσης τη ζυγαριά. 

Να βάλουμε κουίζ απο τί υλικά αποτελείται ;;; 

ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩ  ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΜΗΣΕΤΕ 😊

Οι μικρές χειροποίητες λεπτομέρειες

Οι τούρτες λυπάμαι που δεν τις έφτιαξα από πολυμερικό πηλό αλλά ακόμα πονάνε τα χέρια μου απο τον προηγουμενο, έτσι προθυμοποιήθηκαν πάλι οι χάντρες και τα πλαστικά καλύματα απο τα χάπια (αχ πόσο ευνοούν οι αρρώστιες τους καλλιτέχνες!)

Η πλευρά της βιτρίνας με τις τούρτες

Η δεξιά πλευρά του ταμείου

Στην απέναντι του φούρνου πλευρά, στήθηκαν πάγκοι που τοποθετήθηκαν οι κόφες με τα ψωμιά και Η ταμειακή παλιάς εποχής, που εγινε κι αυτή χειροποίητη με πολύ δυσκολία γιατί ούτε καν να την πιάσω μπορούσα. Αφήστε που κάθε φορά κολλάω τα χέρια μου αντί για τα στοιχεία! 

Ενα καρδουλοκουρτινάκι , απλά για χαριτωμενιά

Απο ψηλά

Πλήρης κάτοψη

Φωτισμένο

Και τα δυο αντάμα

Και αν νομίζετε οτι το χωριό που στήθηκε ήδη γιατί είχα απόλυτη ανάγκη τη γλυκιά του θωριά, δε χωράει άλλα, λανθάνετε ! 

Φέτος άλλαξα βάση και πήρα ένα μεγάλο φύλλο φελιζόλ 2.20 Χ 1 οπότε όπως καταλαβαίνετε χωράω κι εγω ξαπλωτή 😂 από εκεί και μετά το πρόβλημα είναι της αποθήκευσης 😏

Όλα τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του πλην των μικρών φιγούρων, είναι όλα προϊόντα ανακύκλωσης , αυτούσια ή τμήματα από μεγαλύτερα αντικείμενα μεταμορφώθηκαν γι αυτό το αποτέλεσμα, που δυστυχώς η πραγματική του διάσταση, χάνεται στις φωτογραφίες

Υ.Γ ο,τι δεν περιέγραψα, γιατί απόκαμα με τις φωτογραφίες (αν εχω βγάλει και 100 λίγες λέω) και εκνευρίστηκα πολύ, ρωτείστε με ελεύθερα.

ΦΙΛΩ ΣΑΣ 💋 & ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ 💖