Φινίραν οι Χαιρετισμοί...

...κι αρχίσαν τα Νυμφία

να παν' οι γρίες τσι εκκλησιές

να 'χουν οι νιές αδεία"

Έτσι λέει το δημώδες της Ζακύνθου!

κι εγώ πριν παραδώσω τα όπλα, λέω να μαζέψω ό,τι έχω και δεν έχω από Πασχαλινό και να ετοιμαστώ για τα Νυμφία, καθότι, έχω παραδώσει προ πολλού σκυτάλη στις νιές για τα υπόλοιπα 😉

Η αλήθεια είναι, οτι φέτος έγιναν όλα υπο πίεση.

Έγιναν, γιατί έπρεπε να γίνουν 😒. Από διάθεση ούτε λόγος.

Αλλά κάτι που έσπασαν, κάτι περσυνά που ήθελαν αναμόρφωση (αυτό είναι το καλό με τις δημιουργίες, αν δε σου βγαίνει κάτι έρχεται η στιγμή που ολοκληρώνεται ή ανακατασκευάζεται) κάτι που δεν ήθελα να χαλάσω το αντέτι τση λαμπάδας στα παιδιά και τ' ανήψια μου, κάτι παραγγελίες που έκανα και αναμόχλευσαν τις χωνεμένες στάχτες ... ήρθα και λαμπάδιασα !

Κι η αλήθεια είναι ξεχάστηκα για λίγο μεσ τα χρώματα, τις κόλλες και τις πατίνες!

Εν αρχή λοιπόν μία κοτούλα που μου έσπασε και το μόνο που είχε μείνει ατόφιο ήταν το κεφάλι.

Την είχα αγοράσει στο τελευταίο μου ταξίδι στην Αθήνα (το λέω λες κι έκανα το γύρο του κόσμου τον προηγούμενο αιώνα, αλλά έτσι αισθάνομαι 😢) για να βάζω τα κόκκινα αυγά και τον υπόλοιπο χρόνο, όλο και κάτι έχει στην συρμάτινη κοιλιά της. Της είχα φτιάξει φωλιά για να τη στρώσω κλώσσα 😄από μια αποσυρμένη φόρμα κέικ και της έραψα γύρω της να βόσκει φρέσκα καροτάκια!

Αλλά επειδή μπαίνει ο σατανάς καθέτως ενίοτε, θέλησα να πιτσιλίσω τη φόρμα χωρίς να βγάλω από πάνω της την κότα, κι έτσι έπεσε κάτω κι έγινε κομμάτια. Ευτυχώς αρκετά μεγάλα για να ανασυντεθεί, εστω και με μεγάλη δυσκολία.

Στην αρχή, αφού την κόλλησα αλλά δεν θα έμενε στέρεα για πολύ, σκέφτηκα να κόψω λωρίδες από περιοδικό και κόλλησα σ όλο το τραυματισμένο σώμα. Έγινε όμως πολύ πλουμιστή από ολόλευκη που ήταν κι αφού την άφησα για μέρες να τη βλέπω για να κατέβει ιδέα, αποφάσισα τελικά να την παστώσω με κόλλα, χρώμα και άμμο και να γίνει και στέρεα και μονόχρωμη.

Εβαλα μόνο λίγες σταγόνες από κίτρινο και κόκκινο στο λευκό χρώμα για να το σπάσω και τελικά την απολαμβάνω έτσι που μοιάζει φυσική.

Στη συνέχεια ένα αυγό από γυψόγαζα και τσόφλια αυγού παρελθόντος έτους, ζητούσε εναγωνίως εκτός από βάση στήριξης και μια τσαχπινιά 😏

Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχουν τα ξυλόγλυπτα!

Έσωσαν την κατάσταση με τον καλλίτερο τρόπο. Η τσαχπινιά συνίσταται στην "κορδέλα με τον φιόγκο" και η βάση αφού στηρίχτηκε πάνω σ ένα καρούλι από κορδέλα, περιτυλίχτηκε από ξυλόγλυπτη τρέσσα και με βρύα και λουλουδάκια ολοκληρώθηκε η στήριξη.

Επίσης στο σώμα του αυγού κολλήθηκαν κλαδιά με λουλουδάκια και μια πεταλούδα έκατσε να τα μυρίσει!

Ένα άλλο πάλι αυγό από φελιζολ με αποτυχημένους συνδυασμούς χρωμάτων ξανάγινε εξ αρχής και έκατσε κι αυτό σ ε νέες βάσεις.

Και για να τελειώνουμε με τ' αυγά ενα κεραμικό αυγό με decoupage χαρτοπετσέτας και ριζόχαρτων, ανοιγόμενο για να δεχτεί πασχαλινά μικρογλυκάκια.

Αυτό αλλιώς το ξεκίνησα αλλά αλλιώς ολοκληρώθηκε 😔

Οι λαμπάδες, έγιναν πρώτα των κοριτσιών 😍.

Είναι σελιδοδείκτες με τα χαρακτηριστικά τους. τα κορίτσια αυτά τα ενεπνεύσθηκα από μια Ιταλίδα στο PINTEREST (Cristiana Bellini) και είναι συνδυασμοί χαρτιού,ακόμα κι απο διαφημιστικά φυλλάδια, εγώ τους έδωσα μία κίνηση σπάζοντας σε κάποιες μεριές το χαρτί.

Μ΄ άρεσαν πολύ γιατί κάθε χρόνο πονοκεφαλιάζω τί να τους φτιάξω, αφου δε κάνουν πίσω και πάνε δε πάνε στην Ανάσταση, σερνικά και θηλυκά, απαιτούν τη λαμπάδα τους. Μιλάμε πια για παιδιά της παντρειάς οχι παιδάκια 😉

Των δε αγοριών, επειδή είναι ο Φίλιππος και ο Ναθαναηλ στην κυριολεξία (γιος μου κι ο ανηψιός-φιότσος μου) κι επειδή ετοιμάζουν ταξίδι μακρυνό, οι λαμπάδες τους έχουν ταξιδιωτικό μοτίβο

Για το τέλος άφησα τα αγαλματάκια απο ρητίνη

Είναι ένα υλικό που κυκλοφορεί τα δυο τελευταία χρόνια (ή τουλάχιστον τότε το πήρα χαμπάρι εγώ) με πολύ όμορφα και κομψά αγαλματίδια διαφόρων τύπων και περιπτώσεων ! Ετσι παράγγειλα κι έφτιαξα το πρώτο ζεύγος λαγών, που αμέσως κατακυρώθηκε στο νέο κοριτσάκι της οικογένειας (πώς μπορούσα να της αρνηθώ που έδειξε τόσο ενθουσιασμό μόλις τα είδε, όσο κι αν τάθελα εγω!)

Ετσι παραγγέλθηκε και δεύτερο ζευγάρι, που, προς το παρόν,

εχει έρθει μόνο η σύζυγος κι αναμένεται ο συζυγος.

Ελπίζω μόνο να μην έρθει με τα 12 Ευαγγέλια!

Μαζί κι ένα ζευγάρι χήνες, που προορίζονται για δώρο και θα τα δείτε σε προσεχή ανάρτηση

Και την λαγουδοοικογένεια συμπληρώνουν άλλα τρια μικρότερα αγαλματάκια, ένα πιο ξερακιανό (είναι από τη νηστεία της Σαρακοστής) ζεύγος μετά τέκνου, λαγών

κι ένα παιχνιδιάρικο ακόμα κρυμμένο κάτω από το ημίψηλο

Αυτά ήταν τα πασχαλινά μου για το 2022 και νάμαστε καλά και του χρόνου ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ!

Η Φύση παραβλέποντας ο,τι συμβαίνει στον Παγκόσμιο χάρτη βρίσκεται στην καλλίτερη της ώρα και πιο ζωοφόρα.

Παντού πράσινο και λουλούδια και τα μπουμπούκια των δέντρων γίνονται πανέμορφα άνθη, πριν μεταλλαχθούν σε καρπούς.

Μ αυτές τις αισιόδοξες εικόνες που μόνο η Φυση ξέρει να μας προσφέρει, παρά το βιασμό που υφίσταται από εμάς τους ίδιους που θεραπεύει, κι ένα ζευγάρι δαχτυλίδια από βαγί,

που φτιάχνουμε του Βαγιώνε, θα σας ευχηθώ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ (φέτος την έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ) και Καλή Λαμπρή!

Και αφού είχα τελειώσει την ανάρτηση και είχατε σχολιάσει ολοι οι αναμενόμενοι, ήρθε το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μου γίνει απο το σύμπαν...το κοριτσάκι μου!!!!💣💞🎉🎉🎈

Δε χρειάζεται να πω οτι τρελάθηκα και φυσικά έτρεξα άμεσα να προμηθευτώ λαμπάδα για να φτιάξω!

Και ιδού την :

Και τώρα ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗΗΗ!!!

εγω περιττόν πω οτι αναστήθηκα ήδη 😉😊😍