Το καλάθι της νονάς

 Μιάμιση βδομάδα απέχουμε απο το Μεγαλοβδόμαδο και όπως διαισθάνομαι αυτό θα΄ναι πραγματικά πένθιμο.
Τέλος πάντων ο,τι κι αν περνά ο καθένας, ο,τι κι αν βιώνουμε συλλογικά η φύση μας υπενθυμίζει οτι η Ανοιξη ειναι ήδη εδώ. Αναγεννάται εκ της "τέφρας" της κι οφείλουμε κι εμείς να ανακάμψουμε ,να παραδειγματιστούμε, να ευχαριστήσουμε για την ευλογία να την ζούμε και να συνεχίσουμε...

Αλλωστε το λέει κι ο ποιητής: Η καρδιά του ανθρώπου.. είναι σαν μια ρίζα μέσα στο χώμα..

Όταν πλησιάζει η Άνοιξη.. μπορεί να πετάξει πάλι βλαστάρια!!

(Γ.Ρίτσος)

Δεν περιμένουμε λοιπόν το "καλάθι του νονού" για να προμηθευτούμε τ' απαραίτητα για παιδιά και βαφτιστήρια. Είναι κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα ανάκαμψης 😉 Και νάθελα να τ' αποφύγω οι παίδες είναι μπάστακες και απαιτητικοί...όσο κι αν μεγαλώνουν τη λαμπάδα την απαιτούν. Τωρα μη με ρωτήσετε κατά πόσο πιστεύουν, μη πικραθούμε μέρες που έρχονται! Αρκεί πάντως που κάτι τους συνδέει 😉 Αλλωστε είμαι της πάγιας άποψης "σπείρε και θα θερίσεις κάποτε"
Φέτος λοιπόν οι λαμπάδες είναι μεν για τ' αγόρια της οικογένειας (γιο και φιότσο), μια που η κόρη δεν θα έλθει στην Ελλάδα λόγω περιορισμένης άδειας, όμως τ αγόρια είναι διπλά και έτσι έγιναν και οι λαμπάδες. Και δεν είναι μόνο διπλά αλλά και αυτοκόλλητα! Κάτι σαν τον Φίλιππα και το Ναθαναήλ ενα πράγμα 👬και σαν έτσι σκέφτηκα και τις λαμπάδες τους.

Τις παρήγγειλα απο το Χειροποιείν στην Αθήνα, στις ίδιες αποχρώσεις με την ίδια βάση.

Έντυσα τη βάση με χαρτί scrapbooking απο το άλμπουμ η Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων που είχε ταιριαστές αποχρώσεις, χρησιμοποιησα ξύλινα κομμάτια πάζλ με θέμα, τί άλλο, την ΑΓΑΠΗ, τις στόλισα με κορδέλες και φουντες και τις έδεσα με φιογκάκια στη βάση. 
Οι βάσεις είχαν 4 τρύπες αλλά οι λαμπάδες ήταν κοντές κι έτσι άνοιξα μόνο τις δυο και για καλλίτερη στερέωση έβαλα στην κορυφή της λαμπάδας ενα αυτοκόλλητο τετραγωνάκι διπλής όψεως (δεν ξέρω πώς ακριβώς λέγεται, αλλά τα χρησιμοποιώ πολύ, γιατί δίνουν τρίτη διάσταση στα έργα μου)
Η μία λοιπόν λέει οτι η αληθινή αγάπη δεν τελειώνει ποτέ και η άλλη οτι "γι αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου, για να σε συναντήσω" 😍

Στη συνέχεια εφτιαξα 2 κούπες απο αυτές που αποσύρθηκαν απο τα ντουλάπια της μαμάς μου. Κάποτε είχαν κάποια εικόνα τωρα δνε είχαν τίποτα και προκειμένου να πεταχτουν, είπα να τους δώσω δέυτερη ευκαιρία και χαμένες δεν πήγαν.
Και οι δύο ντύθηκαν με πασχαλινές εικόνες απο ριζόχαρτα και χαρτοπετσέτες, αλλαξαν εντελώς όψη κι ακόμα περισσότερο οταν γέμισε και το εσωτερικό τους δεν έδειχναν επ ουδενί την προτέρα τους κατάσταση.
Η μία λοιπόν δέχτηκε πλαστελίνες,  πλάστη, φόρμες και κοπίδια που περιείχε ενα πλαστικό αυγό που θα το δείτε σε επόμενη ανάρτηση. Και μια κι εγω παιδάκια μικρά δεν εχω, συσκευάστηκε γιορτινά, για ένα μικρό κοριτσάκι της γειτονιάς μου.

το δεύτερο φλυτζάνι γέμισε με αφρολέξ και πάνω του κολλήθηκε αρχικά ενα πράσινο τσόχινο σουβερ που πάνω του κολλήθηκε ενα ναζιάρικο κουνελάκι και γύρω του "χαμομηλάκια", γυάλινα μανιταράκια, βρύα και ενα λουλούδι στις αποχρώσεις του μοτίβου που όταν θέλησα να το βγάλω δεν ξεκόλλαγε κι έτσι έμεινε με τον τσαμπουκά του. Το παρόν δωρήθηκε στη μητέρα μου, μπας και καταλάβει οτι μετά τόσους μήνες αυτοκόλλητες αυτό είναι το γιατρικό μου να συνέλθω 

Πάντα όλα βρίσκουν τον κατάλληλο αποδέκτη, δε νομίζετε ; Νονά λοιπόν σε πολλά μέτωπα 😀

Και για το τέλος, η λαγουδίνα της προηγούμενης ανάρτησης απέκτησε σύντροφο. Και τί σύντροφο!! 

Γοητευτικό και νοικοκύρη.

Μέρες που έρχονται οι δουλειές είναι πολλές για έναν άνθρωπο. Έτσι λοιπόν τις μοιράζονται.

Η μία στα του σπιτιού 🍲, ο άλλος στα του κήπου🌷🌹 Μάρτης τελειώνει και πρέπει να φυτευτούν τα καλοκαιρινά λουλούδια. Νάτος λοιπόν ορεξάτος με την κατάλληλη εξάρτηση και τις ανάλογες προφυλάξεις για τον ήλιο 😉

Μα δεν είναι ταιριαστό ζευγάρι;

Αντε και Καλό μας μήνας, Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙ 🙏