Αντί καθρέφτη!

 Θα διακόψω λίγο τον ορυμαγδό πετρωτών, γιατί η αλήθεια είναι, οτι δεν ασχολήθηκα μόνο μ αυτή την τέχνη, αλλά και με τη ζωγραφική και οχι μόνο 😉
Παρόλη την αφόρητη ζέστη με την υπερβολική υγρασία, παρόλη τη διάθεση και τα σκαμπανεβάσματά της, παρόλα τα κατάλοιπα του covid που δε μ άφησε παραπονεμένη, βρήκα το χρόνο και να ζωγραφίσω.

Το ένα πορτραίτο μου το είχε ζητήσει ευγενικά η αδελφή της νύφης μου και ουτως ή άλλως ήθελα να της κάνω ενα δώρο, γιατί σε κάθε μου πάθημα ήταν η πρώτη που μου έδινε τη συμβουλή της (καθότι φαρμακοποιός) και βρισκόταν δίπλα μου στο Νοσοκομείο.

 Ευχής έργον ήταν λοιπόν, να της κάνω ενα τέτοιο δώρο, που σήμαινε πολλά γι αυτήν
Η Αναστασία, είναι απο τα τυχερά παιδιά που μπορεί στη γέννησή τους να μη στάθηκαν τυχερά, η πορεία της ζωής τους όμως ήταν απρόσμενα καλή! Να σε διαλέγουν μέσα απο ενα τσούρμο παιδάκια που αποζητούσαν διακαώς μια οικογένεια να τ αγαπήσει, γνωρίζοντας εξ αρχής πιθανά προβλήματα, αυτό είναι δώρο θεόσταλτο.
Ετσι, η "Διαλεχτή" μας μεγάλωσε απο βρέφος μέσα σε αγάπη απ όλους και ποτέ δεν ένοιωσε να ξεχωρίζεται. 

Καμαρώνουμε όλοι για την πρόοδό της, τις ευαισθησίες της, την καλή της καρδούλα και μακάρι η τύχη νάναι πάντα στο πλευρό της. 

Μάνα γίνεσαι ξενυχτώντας για το παιδί σου, αγωνιώντας γι αυτό, προστατεύοντάς το, κάνοντας όνειρα γι αυτό και δίνοντάς του χώρο ν ανοίξει τα δικά του φτερά, που εσύ θα τουχεις δυναμώσει για να πετάξει λεύτερο για τους δικούς του ανοιχτούς ορίζοντες

Το άλλο πορτραίτο ήταν έκπληξη για όλους.

Ο τετράχρονος μικρός, παιδί φιλικής οικογένειας (ανηψιός της κολλητής της κόρης μου) μας έχει καταπλήξει με την εξυπνάδα του και την ετυμολογία του. Ενα παιδί που απο μικρό ξέφυγε απο τη μπεμπίστικη ομιλία, που χρησιμοποιεί λέξεις που σε ξαφνιάζουν για το πού τις έχει ακούσει και το πόσο καλά ξέρει πού να τις εντάξει! 

Σίγουρα τα παιδιά στις μέρες μας είναι πιο έξυπνα απ ό,τι εμείς, γιατί έχουν άλλες προσλαμβάνουσες και πηγές γνώσης, πόσο μάλλον οταν μεγαλώνουν σ' ενα υγιές και εκπαιδευμένο περιβάλλον που το αντιμετωπίζουν σαν ίσο και οχι σαν χαζοπούλι ! Του μιλάνε, του εξηγούν τις απορίες του, του διευκρινίζουν, του ξεχωρίζουν το καλό απο το κακό, το εκπαιδεύουν σωστά οχι ως στρατιωτάκι αλλά ως μελλοντικό ενήλικο. Κι ολα αυτά ο μικρός Διονύσης τα ρουφάει σα σφουγγάρι, τα αφομοιώνει και σ αποστομώνει με τις κουβέντες του και τη γλύκα του, που παραμένει παιδική και αθώα.

Είναι ένας απο τους πιστούς θαυμαστές μου και με διαφημίζει κιόλας..."η κα Χαρά είναι καλλιτέχνης"!!χαχαχα  Μου ζητάει διάφορα κατά καιρούς (θυμάστε το πειρατικό καράβι; ε, μετά απ αυτό κι ένα κράνος Βίκινγκ και τελευταία ενα σπαθί, που ομως δεν έφτιαξα ακόμα), πάντα με ευγένεια και γαλιφιά, με ρίχνει στο φιλότιμο οταν μου λέει " ελα τώρα κα Χαρά, δε νομίζω νάναι τόσο δύσκολο για σας"!!!! Αντε μετά να του αρνηθείς!!!χαχχαα 

Οταν μου έστειλε λοιπόν η θεία του, τη φωτογραφία αυτή με το πρασινο παπιγιόν,αμέσως την αποθήκευσα να τον ζωγραφίσω.

Χάρηκα διπλά οταν η αποκάλυψη άρεσε σ όλη την οικογένεια και στους φίλους τους, αν και έχασα αυτό που πραγματικά ήθελα. Η αποκάλυψη στον μικρό να γίνει παρουσία μου, να δω αυτά τα φωτεινά ματάκια να λάμπουν. Τα είδα βέβαια εκ των υστέρων, αλλά η πρώτη στιγμή είναι μοναδική!

Οπως είπε κι αυτός όταν τον ρωτησε μία φίλη "ΕΣΥ είσαι ο μικρός που ζωγράφισε η κα Χαρά;" κι έτρεξε στη θεία του και της είπε χαμηλόφωνα "εχω γίνει διάσημος"!! 

Εύχομαι να συνεχίσει έτσι και να γίνει πραγματικά διάσημος, με το μυαλό του και όποια πορεία επιλέξει ν' ακολουθήσει.

και αφου ολοκλήρωνα την ανάρτηση, ψάχνοντας πίσω στην ενότητα "Ζωγραφική" διαπίστωσα οτι, δεν είχα συμπεριλάβει δύο  άλλα πορτραίτα (9 &10/22), επίσης αγαπημένα και ξεχωριστά και σκέφτηκα οτι ειναι ευκαιρία να συμπεριληφθούν εδώ:
Η ΙΩΑΝΝΑ εγγονή της λατρεμένης μου νονάς, που έφυγε χωρίς να ζήσει τις χαρές που της χρωστούσε η ζωή, δώρο για το γάμο της. Πορτραίτο με κάρβουνο 😉

Και η ΚΑΤΕΡΙΝΑ, το κορίτσι του ανηψιού μου που μ άρεσε πολύ η γκριμάτσα της και τα έντονα χρώματά της, πορτραίτο με χρωματιστά μολύβια 😍

Και κάθε φορά, που κάτι ανάλογο βγαίνει απο τα χερια μου, σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι για τον Ανθρωπο που συνάντησα στη ζωή μου κι άλλαξε τα πάντα και το πόσο ξεροκέφαλη επέμενα να μην θέλω να ζωγραφίσω με χρωματιστά μολύβια και τις λοιπές τεχνικές, κολλημένη στην αγαπημένη μου ακουαρέλα. 

Αλλά ...η Μαρία και τους κουλούς και τους ανυπάκουους πείθει και ζωγραφίζουν τελικά 😉 ή τουλάχιστον έτσι θέλει να με κάνει να πιστεύω...οτι τα κουτσοκαταφέρνω 😊