Απόκριες ήρθαν πάλι, καλωσήρθες τρελό Καρναβάλι!

Δεν θα γίνω κουραστική με το να επαναλαβω πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, το διαπιστώνετε κι εσείς

 καθημερινά!

Είτε έτσι είτε αλλιώς φτάσαμε στην έναρξη του Τριωδίου και ως είθισται την "πανηγυρίζω", ελλείψει άλλου πανηγυρισμού, με ανάλογου ύφους πετρωτά.

Εχω δηλώσει οτι αυτά τα πετρωτά τ αγαπώ λίίίγο παραπάνω μια που αποδίδουν μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο, με ιδιαίτερες ενδυμασίες και περίτεχνες κομμώσεις.

Οσο έχω λοιπόν την ευχέρεια να βρίσκω ιδιαίτερες πέτρες, βότσαλα γυαλάκια θα συνεχίζω.

Κάπως έτσι λοιπόν μ α αυτό το σκεπτικό και τον ίδιο ενθουσιασμό έγιναν κι αυτά τα δύο που εκθέτω σήμερα:

Δεν είναι ομορφα; τι λέτε; Και να μη το λέτε,εχετε τα δίκια σας και σας τα αναγνωρίζω γιατί απο τις φωτό λίγα πράγματα μπορείτε να διακρίνετε, μακάρι να γινόταν απο κοντά να τα βλέπατε  και θα διαπιστώαντε ιίδοις όμμασι πόσο ταίριαξαν όστρακα, κοχύλια, πέτρες, γυαλάκια, ματάκια της θάλασσας, καβουροδαγκάνες, ακόμα και ...πλακάκια!

Κάποιοι ,αρκετοί θα έλεγα συνεχίζουν να πιστεύουν οτι μπορεί ν αναβιώσει ένα ευπρεπές Καρναβάλι αλά παλαιά και προσπαθούν και πασχίζουν γι αυτό. Εγω πάλι διατηρώ τις επιφυλάξεις μου, γιατί οι εποχές άλλαξαν,τα προβλήματα του κόσμου μεγάλωσαν και πού κέφια για χορούς και διασκεδάσεις και συνήθως ότι πεθαίνει δύσκολο ν αναστηθεί!

Θυμάμαι οταν ξαναγύρισα στη Ζακυνθο τι χαμός γινόταν επι δεκαπενθήμερο, ειδικά το τελευταίο, υπήρχαν συνάδελφοι που έρχονταν κατευθείαν απο τους χορούς στο γραφείο με τους χαρτοπόλεμους! Τα Κέντρα διασκέδασης πολλά, οι Σύλλογοι ακόμα περισσότεροι που διοργάνωναν χοροεσπερίδες, σε κάποιες μάλιστα απαραίτητο το μασκάρεμα. Έπρεπε να κλείσεις τραπέζι απο νωρίς γιατί αλλιώς ,αν είχες κάποιο γνωστό, να σ ε στρίμωχνε σε κάποιο ακόμα κι εκτός αίθουσας, ετσι για να μην σε κακοκαρδίσει! Στους δρόμους κυκλοφορούσαν μάσκαρες, όπως και γίνονταν επισκέψεις μασκαρεμένων στα σπίτια, γνωστών εννοείται, όπου προσπαθούσες να καταλάβεις ποιός κρύβεται κάτω απο τη μάσκα. Τωρα όλ αυτά εξασθένησαν τόσο πολύ που θαρρείς οτι εχουν περάσει στη λήθη μιας πολύ μακρυνής εποχής κι όμως ήταν τόσο πρόσφατα!

Φοβάσαι ν ανοιξεις την πόρτα σου, οχι να δεχτείς μασκαρεμένο!

Οταν το κέφι χαθεί και οι ανθρωποι που έκαναν το γέλιο να βγαίνει αβίαστο, με το ζόρι δεν γίνεται αναγέννηση!

Οι γονείς μου εκτός απο τα Κέντρα διασκέδασης που πήγαιναν μάσκαρες, κατέβαιναν μασκαρεμένοι στον Καρνάβαλο μέχρι τον προηγούμενο χρόνο της αρρώστιας και του θανάτου του πατέρα μου δηλ. το 2012! Και μιλάμε για ηλικίες δυσθεώρητες για μας 😉

Απο μέρες ετοίμαζαν τις ενδυμασίες για να εναλλάσσουν να μην αναγνωρίζονται και κανόνιζαν την παρέα που θα πήγαιναν. Οταν δε πήγαιναν με το πρόσωπο, έδιναν ρεσιτάλ χορού στο Κέντρο διασκέδασης! Ηταν κι ενα απωθημένο γιατί όσο ήμασταν μικρά, εγω κι ο αδελφός μου, δεν μας άφησαν ποτέ, παρόλο που μέναμε με τους παππούδες μας στο σπίτι. 

Ετσι έβγαλαν το άχτι τους μετά την ενηλικίωσή μας.

Τώρα όλ αυτά που προανέφερα έχουν εκλείψει. 

Ειδικά τα σπίτια έχουν μετατραπεί σε Κέντρα διασκέδασης και όσα ακόμα υπάρχουν (πολύ μικρότεροι χώροι απο άλλοτε) είναι σαν σκόρπια διαδήλωση απο κόσμο. 

Κάτι που περισσότερο σου προκαλεί λύπηση, παρά χαρά κι ενθουσιασμό. 

Ασε πια τους Συλλόγους... Ουσιαστικά ανύπαρκτοι.

Ετσι κάποιες ομάδες καρναβαλιστών κανονίζουν σε μικρότερους χώρους κάποιες βραδυές να μην περάσει σωτάκουα το Καρναβάλι!

Είναι κρίμα η Πάτρα που έμαθε το Καρναβάλι απο Ζακυνθινούς της εποχής (του εκ ζακύνθου εμπόρου Μωρέττη), να το έχει εξελίξει τόσο πολύ και νάναι το μεγάλο της οικονομικό ατού και η Ζακυνθος να προσπαθεί να συγκρατήσει ό,τι μπορεί να κρατηθεί!

Το μόνο παρήγορο οτι ακόμα διατηρούνται οι ΟΜΙΛΙΕΣ κι οχι μόνο διατηρούνται αλλά τα περισσότερα χωριά εχουν δικούς τους λαϊκούς θιάσους και εκτός απο τις ήδη καταγεγραμμένες γράφονται και παίζονται νέες απο νέους συγγραφείς.

Κάτι είναι κι αυτό!

Σας εύχομαι λοιπόν ΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΡΟ για τον καθένα μέχρι την επόμενη φορά 💓