Πάσχα ή οτιδήποτε!

 έλεγε η πρόσκληση και έτσι βάφτισα την ανάρτηση.

Και μια κι η Ανοιξη είναι παντού πια, η ώρα αλλάζει σε λίγες ώρες, τα πουλιά τιτιβίζουν στα κλαδιά που μπουμπουκιάζουν, τα φυτά είναι σε πλήρη άνθιση, η διάθεση σιγά σιγά ανεβαίνει, όσο κι αν θέλει ο Εγκέλαδος να την ανακόψει, συνεχίζω τα ανοιξιοπασχαλιάτικα!

Ο,τι βρήκα παροπλισμένο στο εργαστήρι παίρνει άλλη μορφή, πιο χαρούμενη, πιο εορταστική, πιο αγαπησιάρικη, απο ένα αδιάφορο άχρηστο αντικείμενο σε κάποια γωνιά του εργαστηρίου.
η έμπνευση χτύπησε κόκκινο, σαν το κόκκινο αυγό! 
Και φυσικά, με όλη αυτή την ανοιξιάτικη έκρηξη χρωμάτων και υλικών, παίρνω μέρος στην πρό(σ)κληση της αγαπημένης  Μίας και λοιπών φίλων.

Αρχικά, ήταν ένα πιάτο που μου το είχε δώσει χρόνια πριν η ξαδέλφη μου. Ολο κάτι γινόταν κι έμενε μισό. 
Μια κι ήρθε λοιπόν νέο δέμα και είχε δυο άδεια μπουκάλια αρώματος,
Ευκαιρία να δοκιμάσω και την καινούργια μου ραπτομηχανή 😉 Και τα δύο μπουκάλια μεταμορφώθηκαν σε νάνους. Με χαρούμενα υφάσματα ανοιξιάτικα, στήθηκαν πάνω σ' ένα φελιζολ ντυμένο με λινάτσα, γέμισαν τις αγκαλιές τους αυγά πασχαλινά και βγήκαν στους αγρούς να προϋπαντήσουν την Άνοιξη.

Δεν έδεσε τέλεια το μοτίβο του πιάτου με το θέμα ; Νομίζω πώς ΝΑΙ!

Στη συνέχεια, πάλι με τη ραπτομηχανή για να της πάρω τον αέρα και να γεμίσω τα όμορφα κεραμικά γλαστράκια που βρίσκονταν επι χρόνια πολλά στο παράθυρο του μικρού εργαστηρίου με πέτρες ζωγραφισμένες υπο μορφή κάκτων, είπα να ξαναγεμίσουν κάκτους, αλλά αυτή τη φορά υφασμάτινους.

Υφάσματα πολλά, καιρός να χρησιμοποιηθούν!

Κι άρχισε ράψιμο, γέμισμα, στόλισμα. 

Θέλησα να έχουν κάποιου είδους γέμισμα τα γλαστράκια (π.χ. χρωματιστή άμμο) γιατί δυσκολεύτηκα να καθαρίσω απο την προηγούμενη, ετσι έκοψα χαρτονένιους κύκλους και τους φερμάρισα στα γλαστράκια. 

Στη συνέχεια κόλλησα με ζεστή σιλικόνη τα κακτάκια και ιδού το αποτέλεσμα.

Μεταξύ αυτών κι ένα αληθινό, μπομπονιέρα απο βάφτιση.

Τί όμορφο, αντί απο κάτι που πετιέται να είναι ενα μικρό φυτό, που θα συνεχίσει να ζει, να θυμίζει το  μικρό νεοφώτιστο και να ομορφαίνει την καθημερινότητά μας!

Προς το παρόν, όλα θα πάρουν θέση στο παράθυρο της κουζίνας μου, μέχρι να βγουν στο stand, για το οποίο προορίζονται, στην είσοδο

Κι εκεί που μάζευα τα υλικά, που μεταξύ μας τη μία μαζεύονται και την άλλη ξαναβγαίνουν σε χειρότερη κατάσταση και το εργαστήρι  παίρνει μορφή Χιροσίμας μετά τη ναπάλμ, έπιασα στα χέρια μου δυο καμένες λάμπες.
 
Τις έφερνα απο δω τις έφερνα απο εκεί και κάπου έδωσαν το σχήμα ενός πουλιού και είπα "γιατί όχι;" 

Κόλλησα τις δυο λάμπες με ζεστή σιλικόνη και άρχισα να της ενοποιώ με ριζόχαρτο, για να καλύψω και τη διαφορά υλικού στις ίδιες τις λάμπες.

 Έτσι, όταν κάποια στιγμή ξεκόλλησε, μάλλον απο την υγρασία της κόλλας το κεφάλι, σταθεροποιήθηκε με το ριζόχαρτο. 

Στη συνέχεια, κι αφου αναρωτιόμουν πώς να ντύσω το σώμα, έπεσε το μάτι μου στο τελευταίο κομμάτι απο το υλικό που γέμισα τους κάκτους και για άλλη μια φορά είπα "γιατί όχι"!

 Ετσι άπλωσα παντού ατλακόλ (αποδείχθηκε δύσκολο να τις πιάνω και να κολλάω τη συνθετική βάτα) άνοιξα με προσοχή το φύλλο και το τύλιξα γύρω απο το κεφάλι και στη συνέχεια, ενα άλλο κομμάτι, απο το σώμα. Κόλλησα φτερά στην ουρά και στις φτερούγες και δύο μεταλλικά ποδαράκια  που είχα αγοράσει παλιότερα. 

Τη δε μύτη ,στο σπιράλ μέρος της λάμπας , τύλιξα μία ολόκληρη ανεμούλα κίτρινη κλωστή ραπτικής. Κι όλο μαζί, με πολύ κόπο μέχρι να σταθεροποιηθεί και να κολλήσει, κολλήθηκε σ' ένα κομμάτι μαρμαράκι απο τη θάλασσα.

Δεν είναι γουστόζικο; 
Τέλειο δε το λες, αλλά είναι μία καλή πρόταση να φτιάξει ο καθένας τα δικά του ανοιξιάτικα πουλάκια απο δύο άχρηστες λάμπες και μ' ό,τι υλικό φαντασθεί 😉

Μ' αυτές τις ανοιξιατικες-Πασχαλινές δημιουργίες, εύχομαι στις Καθολικές φίλες Χρόνια Πολλά Καλό Πάσχα που είναι αύριο και σ εμάς ... έχουμε ακόμα λίγο δρόμο και φυσικά θα τα ξαναπούμε γρήγορα αφου πλησιάζουν ...blogογενέθλια και φυσικά δωράκια, μην ξεχνιόμαστε! 

Μέχρι τότε ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!😀

Άνοιξη στην πόρτα σου!

 Ανοιξη στην καρδιά σου!

Καλώς όρισες έρωτα, 

με τα κρίνα στα χέρια, 

με το γέλιο, την άνοιξη

με το φως, με τα’ αστέρια

 

Καλωσόρισες έρωτα

Καλώς ήρθες χαρά μου

γιατί εσύ μου ζωντάνεψες

τα νεκρά όνειρά μου

που τραγουδούσε με την υπέροχη φωνή της, η αξέχαστη Αντζελα Ζήλεια  

Γιατί η ίδια η Άνοιξη είναι έρωτας με τη ζωή, που σου ξυπνάει τις κοιμισμένες αισθήσεις και σε επαναδρομολογεί να ονειρεύεσαι! 

Και όσο πλησιάζει, τόσο πιο επιτακτική η ανάγκη ν ανοίξεις την καρδιά σου και να την δεχθείς, "ντυμένος" κατάλληλα ! 

Αλλά όπως και η καρδιά βρίσκεται στο εσωτερικό, έτσι και το σπίτι, για ν' αλλάξει και να την υποδεχθεί, πρέπει ν' αρχίσει απο την είσοδο 😉

Απο την ημέρα που καθαιρέθηκε το στεφάνι των Χριστουγέννων ήθελα κάτι άλλο για την πόρτα, μια που έμεινε η κορδέλα ανάρτησης, που με κόπο κόλλησα τα Χριστούγεννα.

Κι επειδή αυτές τις μέρες μ' έπιασε μία φούρια ανακαταξινόμησης, οργάνωσης, τακτοποίησης του εργαστηρίου μικρού μεγάλου και πολλά πράγματα φανερώθηκαν που ήταν ξεχασμένα, μεταξύ άλλων βρήκα κι ένα καπάκι κατσαρόλας!

Είχε γίνει μια προεργασία για ρολόι αλλά εκεί έμεινε.

Ετσι σήμερα, αποφασίστηκε η τύχη του, να γίνει το στεφάνι που προσδοκούσα.

Παρότι το πέρασα αστάρι μετάλλων δεν κάλυψε όλα τα σημεία φθοράς. Ετσι για σιγουριά και καλλίτερη ενσωμάτωση κόλλησα κομματάκια ριζόχαρτου σ όλη την επιφάνεια. Ετσι και μονώθηκε η βάση κι απέκτησε το χρώμα για την επικόλληση της χαρτοπετσέτας.

Ολη η σύνθεση που βλέπετε είναι decoupage χαρτοπετσέτας, ριζόχαρτων και sospeso πάνω σε αλουμινοκαπάκι για να δείχνουν κάποια λουλούδια ανάγλυφα. Είχα αρκετά αποθηκευμένα αλουμινοκαπάκια,αλλά ακόμα  η τύχη τους αγνοείται.

Σtην αρχή κολλήθηκε το κεντρικό στοιχείο, ο νάνος,

μετά γύρω-γύρω ένα-ένα τα λουλούδια απο ριζόχαρτο και στο τέλος, κομματάκι-κομματάκι τα φυλλαράκια απο χαρτοπετσέτα επίσης. 

Γύρω στο στεφάνι του καπακιού κολλήθηκε κορδέλα ελαστική, που έκανε απο μόνη της σουρίτσες και απο πίσω κολλήθηκε μία φάσα απο λινάτσα όπως ο φιόγκος. 

Μετά έσκισα ένα κομμάτι καρώ ύφασμα, το σούρωσα με βελονιά και το κόλλησα γύρω απο το στεφάνι να δώσω ένταση. 

Αυτό έγινε σε δεύτερη φάση και αφου τόχα φωτογραφίσει και το είχα βάλει εδώ, γιατί διαπίστωσα οτι έδειχνε μίζερο και μονοδιάστατο.

 Νομίζω οτι ταίριαξε απόλυτα και οι τρείς σειρές διαφορετικών υφών έδωσαν ενα αποτέλεσμα Ηλίανθου!

Επίσης κολλήθηκαν δύο πεταλουδίτσες χάρτινες απο κοφτη μια και τις είχα και κρεμάστηκαν χάντρες  στην κάτω πλευρά.

Ενας φιόγκος στην κορυφή και κόλλησα επίσης 3 μελλισάκια απο αυγά kinder. Τί τα μαζεύω τόσο καιρό;

Κρεμάστηκε δε μ' ενα σκληρό χαρτονένιο γάντζο απο κάποια συσκευασία καλοκαιρινών πέδιλων.

Και νάτο στην πόρτα κρεμασμένο, να καλωσορίζει την Άνοιξη στον κήπο, που μετά τις βροχούλες οργιάζει!

Μ' άρεσαν δε τόσο πολύ τα μελισσάκια, που το ίδιο βράδυ άρχισα να φτιάχνω δεύτερο στεφάνι!

Έκοψα δύο κύκλους απο χαρτόνι συσκευασίας και άρχισα να κολλάω πάνω τ' αυγουλάκια, αφού τα είχα προηγουμένως τυλίξει με την αυτοκόλλητη ταινιούλα. 

Τελικά διαπιστώνω οτι, ό,τι κι αν αγοράζω κατά καιρούς στο άσχετο, τα βρίσκω μπροστά μου τη δεδομένη στιγμή που τα χρειάζομαι, γιατί δεν υπήρχε, ούτε μία στο εκατομμύριο, περίπτωση να κάτσω να κόψω ισόπαχες αυτοκόλλητες ταινίες και μάλιστα μαύρες, για να τα έφτιαχνα. Την είχα, το σκέφτηκα και το πραγματοποίησα Ματάκια και μυτούλες απο μαρκαδόρο ανεξίτηλο και κεραίες απο χάντρες.

Ενδιάμεσα κόλλησα πεταλούδες απο κόφτη που είχα αποθηκευμένες, ξύλινες πασχαλίτσες και γρασίδι. Σε κάποια ακόμα κενά κόλλησα "μισά λουλούδια" απο μία κατασκευή, που μου είχε στείλει η Σωσώκα και είχε ξεκολλήσει, με την τεχνική του quilling.

Κόλλησα ένα χοντρό κορδόνι συσκευασίας στο εσωτερικό του στεφανιού, να μην φαίνονται οι ενώσεις των δύο χαρτονιών και στην εξωτερική περίμετρο, μία τρέσα με πομ πομ γκρι . 

Και ιδού το μελισσοστεφάνι! 

Κυψέλη ολόκληρη με τις εργάτριες, τους κηφήνες και τη Βασίλισσά τους! Οχι παίζουμε 😋

Οχι πέστε μου,  Μα δεν είναι σκέτο μέλι;;;🍯

Και για το τέλος, αν δεν σου φτάνει η Άνοιξη να μείνει στο κατώφλι, γέμισε κι ένα καλάθι έτσι για να βρίσκεται 😉

Ενα  χειροποίητο καλαθάκι απο χαρτόνι συσκευασίας ντυμένο με λινάτσα και κάλυψη μ' ένα δίχτυ απο γυναικεία τσάντα που χάλασε (το έβαλα γιατί είχε βάση με χρυσά τρουκς) και κεραμικά παπάκια κάνουν τρέλες στον ανοιξιάτικο κήπο, γεμάτο όχι μόνο απο λουλούδια αλλά κι απο αυγουλάκια αληθινά και μη. 

Ετσι γιατί η Άνοιξη δε χωράει πουθενά και ξεχειλίζει απο παντού!
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ όπου μπορείτε!

knickknacks Candlestick

όπως λέμε ελληνιστί κηροπήγια απο μπιχλιμπίδια!

 Μάλλον λιβανίζω τον εαυτό μου μ' όλ αυτά, θεωρώντας τα άξια να παρουσιαστούν δημοσίως, αλλά , πιστέψτε με δεν είμαι η μόνη 😊. Μάλιστα σε site  του εξωτερικού κάτι παρόμοιο πωλείται έναντι 398$!!!! Και αν δεν με πιστεύετε μπείτε εδώ και επιβεβαιώστε την πληροφορία.

Οπως και νάχει, η αλήθεια είναι, οτι παρακινούμαι απο τις εικόνες που μας κατακλύζουν στο PINTEREST και θαυμάζοντας την έμπνευση του δημιουργού, κάποιες θέλω να τις εφαρμόσω, είτε γιατί μου αρέσουν, είτε γιατί έχω υλικά για ξόδεμα, είτε για να οργανώσω κάπως αυτά που δεν μπορούν να ταξινομηθούν και να τακτοποιηθούν κάπου.
Ετσι λοιπόν προέκυψαν κι αυτές οι δημιουργίες, απο διάφορα ξέμπαρκα ,ετερόκλιτα  πράγματα που ενώθηκαν εις γάμου κοινωνία και αποτέλεσαν  τύπου κηροπήγια.
Υπάρχουν πολλές ανάλογες δημιουργοί στην εν λόγω πλατφόρμα,  που μου έχουν προκαλέσει μεγάλη εντύπωση με τόσο ετερόκλιτες συνθέσεις που αγγίζουν το κιτς. 

Κι ομως εμπνεύστηκα να κάνω κάτι στα δικά μου μέτρα. 

Κι αφου απο σκατολοϊδια άλλο τίποτα σε τούτο το σπίτι, τα μάζεψα όσα νόμιζα κι άρχισα να κάνω συνδυασμούς μέχρι να καταλήξω σ' αυτά που βλέπετε.
Το πρώτο δεν εντάσσεται στην κατηγορία των μπιχλιμπιδιών αλλά των απλών κηροπηγίων 😉.

Δυο διαφορετικά μπουκάλια απο την ίδια κολώνια βάφτηκαν στο κάτω μέρος με λευκή κιμωλία και έγινε decoupage  χαρτοπετσέτας και κρακελέ δύο συστατικών να πάρει μορφή σπασμένης πορσελάνης. Το πάνω μέρος το άφησα ως είχε, βάφοντας απλά χρυσό το μεγαλύτερο καπάκι γιατί είχε στίγματα απο την πολυκαιρία. Μ' άρεσε να μείνει το χρυσό με την διάφανη μπίλια στην κορυφή και το μόνο που τους πρόσθεσα ηταν μία υποδοχή για κερί απο ένα ασημένιο κηροπήγιο, που το ένα απο τρία είχε στραβώσει και ήταν σαν στραβοχυμένος λουκουμάς. 
Ετσι ξεβίδωσα τα δύο και τα χρησιμοποίησα εδώ, αφήνοντας τη βάση του κηροπηγίου ως είχε για κάποια προσεχή έμπνευση. Εβαψα απλά τις υποδοχές απο ασημένιες σε λευκή κιμωλία να ταιριάζουν με το ρομαντικό στυλ του υπολοίπου. 
Δεν τους πρόσθεσα καμιά βάση, ετσι έμειναν ατόφια τα μπουκάλια και νομίζω οτι ειναι αρκετά καλαίσθητα.

Τα υπόλοιπα συνδυάστηκαν με βάσεις απο μπουκάλια αρώματος, μπιμπελό, μινιατουρες, μεταλλικά πόμολα, ένα ορφανό γυαλάκι απο φωτιστικό, όσο δε για τα λευκά-μπλε ηταν κεραμικά χερούλια απο ψάθινες βάσεις πυρέξ, που χρόνια τα καλόβλεπα.

Κάπου πρόσθεσα και μεταλλικά στοιχεία.

Σ' άλλα να δώσω μία έμφαση και σ' άλλα να καλύψω τα γράμματα της εταιρίας.

Ολα τα κόλλησα με ζεστή σιλικόνη, ώστε όταν τα βαρεθώ να μπορούν να ξεκολλήσουν και να επαναχρησιμοποιηθούν.

Μπορεί να μην ξετρελαίνεσαι με την πρώτη ματιά ή μεμονωμένα, αλλά ετσι που τα έχω βάλει πάνω σ ενα πορσελάνινο δίσκο της γιαγιάς μου σαν ομάδα,  με τα διαφορετικά ύψη και υλικά, πολύ μου αρέσουν...μέχρι νεωτέρας 😉😊

Μπορεί να πέρασε ο Χειμώνας που ενδείκνυται για κεριά και χουχούλιασμα, αλλά και η Άνοιξη έχει τις χάρες της και μπορεί να συνδυαστεί με κάτι άλλο αντί κεριών 😉. 

Αλλωστε είμαστε προ των πυλών!

Η Γυναίκα!

Θέλω να πιστεύω, οτι η συχωρεμένη θα βλέπει απο ψηλά όλη αυτή την έμπνευση που έχει σκορπίσει σ' όλο τον κόσμο και θα γελάει αυτάρεσκα. Αλλωστε πάντα ήταν άνθρωπος ανατρεπτικός και η διαφορετικότητα την ενέπνεε και δεν την απέτρεπε.

Μια γυναίκα, που η ίδια έγινε σύμβολο, έστω και μετά θάνατο, όπως συμβαίνει μ όλους του μεγάλους, αλλά έγινε!

Ανεξάρτητη,ανεπιτήδευτη,ασυμβίβαστη,παθιασμένη και στη ζωή και στις ιδέες, ανυπότακτη, ανυπάκουη, όλα τα "α" τα στερητικά τα 'χε πάνω της. 

Προήλθε απο την μίξη δυο αντίθετων πολιτισμών (Γερμανοεβραίος ο πατέρας-Ισπανομεξικανή η μητέρα) , έγινε κι η ίδια, απο μόνη της, πρέσβειρα της δικής της χειμαρρώδους ιδιοσυγκρασίας.

Ανάπηρη στο σώμα απο παιδί, με ακόμα χειρότερα, το τρομακτικό δυστύχημα που της συνέβη στα 18 της χρόνια, που αντί να το βάλει κάτω, βρήκε τρόπο ν' αντισταθεί και να μεγαλουργήσει. Έκανε τους αφόρητους πόνους της χρώμα, δύναμη και δημιουργία. 

Δημιούργησε μία δικιά της τεχνοτροπία και ξόρκισε τις πληγές της ζωγραφίζοντάς τες. Λοιδόρησε μέχρι και τα τραύματα του κορμιού της, ζωγραφίζοντας το θώρακα που φορούσε μετά το ατύχημα για να μπορεί να στηρίζεται ο κορμός της!

Οπως είπε στον Αντρέ Μπρετόν, οταν της πρότεινε να εκθέσει τα έργα της στο Παρίσι χαρακτηρίζοντάς την σαν "αυτοδίδακτη σουρεαλίστρια", "δεν ζωγραφίζω  όνειρα ή εφιάλτες, αλλά τη δική μου πραγματικότητα".

Αγάπησε με πάθος κι αγαπήθηκε. Εζησε μία αντισυμβατική ζωή χωρίς προκαταλήψεις, με εθισμούς, σε μια δύσκολη εποχή που αυτά δεν επιτρέπονταν και δη στις γυναίκες. 

Δεν μείωσε την ελευθερία της για ν αρέσει και να γίνει αποδεκτή. Επέβαλε τον τρόπο ζωής της ακόμα και στο ντύσιμό της. Εγινε το σύμβολο του Μεξικού και η Πρέσβειρά του

Μέχρι και το θάνατό της δεν αντιμετωπίζεται ως ζωγράφος, ουτε απο το κοινό ούτε απο τους κριτικούς, αλλά ως η συζυγος του Ντιέγκο Ριβέρα. Πρόλαβε να δει την δουλειά της ν' αναγνωρίζεται, μόνο σε μία έκθεση στο Μεξικό και λίγο μετά πέθανε, σε ηλικία μόλις 47 ετών! Ενω δεν πούλησε παρά ελάχιστα έργα της εν ζωή, μετά θάνατον ,αναγνωρισμένη πια, οι τιμές των έργων της εκτοξεύονται και συναγωνίζεται τις τιμές του Πικάσο. 

Η μετά θάνατον αναγνώρισή της και η άκρατη "Φριντομάνια" που επικρατεί σ' όλα τα επίπεδα Τέχνης, έδωσε την απάντηση σ όσους κριτικούς και δημοσιογράφους αναζητούσαν "την αυθεντική έκφραση της λαϊκής δημιουργίας" στα έργα της και την καθιέρωσε στην παγκόσμια συνείδηση.

Οπως και νάχει η Μαγκνταλένα Κάρμεν Φρίντα Κάλο ι Καλντερόν,Φρίντα (Φρίδα, κανονικά διαβάζεται στα Μεξικάνικα) Κάλο,Οι φεμινίστριες την έχουν λάβαρό τους, διότι είναι η μοναδική γυναίκα μέσα στον ωκεανό των ανδρών ζωγράφων. Οι ομοφυλόφιλοι τη θαυμάζουν, διότι είναι πρόσωπο του περιθωρίου που κατόρθωσε και ξεπέρασε όλα τα εμπόδια, σε πείσμα του κατεστημένου. Οι κομμουνιστές τη λατρεύουν, διότι υπήρξε δική τους. Κι ολος ο κόσμος υποκλίθηκε στη προσωπικότητά της, πρόλαβε να ζήσει τόσα πολλά όσα δεν φτάνουν σ άλλους όσες ζωές και να ζήσουν

Μ' αυτές τις σκέψεις και το θαυμασμό γι αυτή την αδάμαστη γυναίκα, προέκυψε κι αυτή η ασυνήθιστη  δημιουργία, όταν είδα ένα μετρίου μεγέθους τουρτόδισκο και πάλευα στα χέρια μου ένα μαύρο χαρτί.

 Αφαιρετικά λοιπόν, αλλά άκρως χαρακτηριστικά, θεωρώ ,βγήκε το "πορτραίτο της Μεξικανής ζωγράφου. 

Στη συνέχεια τακτοποιώντας τα εργαλεία της κουζίνας και προσπαθώντας να βάλω κάπου ένα μεταλλικό σουβλί για σουβλάκια με ξύλινη βάση, είδα πόσο ταίριαξε οταν στερεώθηκε υποτυπωδώς πάνω του ο τουρτόδισκος.

Ετσι, το κόλλησα στο πίσω μέρος, κάλυψα μ' άλλο ένα μαύρο χαρτόνι  κι όλο μαζί, το στερέωσα στο στόμιο ενός μπουκαλιού από άρωμα, που κάποια στιγμή είχα κάνει decoupage με λουλουδάτο ριζόχαρτο και κρακελέ δύο συστατικών (εφέ πορσελάνης) και έμοιαζε τόσο με μπούστο και λουλουδάτο φόρεμα! Αλλωστε και η ίδια είχε υιοθετήσει το ντύσιμο των ιθαγενών Τεχουάνα, που έγινε το σήμα κατατεθέν της.

Μ αυτή την δημιουργία λοιπόν με πρότυπο αυτή τη γυναίκα θέλω να ευχηθώ σ όλες τις γυναίκες που καθημερινά αγωνίζονται, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

Μικρές δημιουργίες, μεγάλες αλλαγές

 Δεν είναι πάντα απαραίτητο να κάνω μεγάλα έργα. 

Δεν είμαι πάντα σε φάση...

Αρκεί να κινώ τα χέρια μου!

Ετσι, παρόλο που υπάρχουν μεγάλα αντικείμενα, που περιμένουν υπομονετικά να επανέλθω σε δραστηριότητα, πάντα κάτι μικρό βγαίνει στις ώρες της ανίας.

Σήμερα λοιπόν, θα σας δείξω μία σειρά απο έργα ανακύκλωσης-αναμόρφωσης, μικρά  αλλά γλυκούλικα

Κατ αρχάς μπουκάλια!

Τα μπουκάλια τόχω χιλιοπεί οτι είναι αγαπημένα. Πώς θα μπορούσα λοιπόν ν αντισταθώ σ αυτό το μικρό στρογγυλό γαλάζιο γυαλί; Δε θέλησα να καλύψω το χρώμα του, φρόντισα λοιπόν να βρω παρεμφερή εικόνα και αυτή είναι απο ενα κουτάκι συσκευασίας κρέμας προσώπου. 

Ωραία η εικόνα, ωραία τα χρώματα! Στεφανώθηκε δε απο κομμάτια πηλού

Και μια και είχε και πίσω επίπεδη επιφάνεια, προτίμησα εναν άγγελο στις ίδιες αποχρώσεις, με πλαίσιο απο καλούπι resin.

Απο πηλό και καλούπι έγινε και το πώμα. 

Ολα μαζί βάφτηκαν στο ίδιο γαλανό χρώμα και πατιναρίστηκε για περισσότερη ένταση.

Το δεύτερο μπουκάλι ειναι μία  ακόμα προσπάθεια ανάποδου decoupage και στη συνέχεια επιφανειακού , να δίνει την εντύπωση θέας απο παράθυρο.

Γυάλινα βάζα

Μ' άρεσε κι αυτού του βάζου, απο τελειωμένη συσκευασία μαρμελάδας, το σχήμα και μια που μου είχε σπάσει ένα χριστουγεννιάτικο ποτήρι, σκέφτηκα να ταιριάξουν αυτά τα δύο. 

Και νομίζω δεν αστόχησα! 

Ισως αν ηταν λίγο μικρότερο το σπασμένο πόδι...αλλά μ' άρεσε και δεν ήθελα να το κόψω ακόμα περισσότερο. 

Στην κάτω πλευρά κόλλησα ενα κομμάτι φελιζόλ για να κουμπώνει σαν πώμα. 

Εκανα decoupage  χαρτοπετσέτας και μετά αφού βερνικώθηκε ολη η επιφάνεια, κρακελέ δύο συστατικών. Ετσι απέκτησε όψη σπασμένης πορσελάνης

Κονσερβοκούτι και δοχείο γιαουρτιού

Αυτά είναι δύο ίδια έμπνευσης. θα δοκιμάσω όμως και με πηλό γιατί αυτά είναι με κομμάτια απο χαρτόνι συσκευασίας. Και πάλι άσχημα δεν τα λες.

Σου δίνουν την εντύπωση "βαρελιού".

Στο τσίγκινο κουτί προστέθηκαν φύλλα απο πηλό και ξύλινες χάντρες να μοιάζουν με κεράσια. 

Στο δοχείο του γιαουρτιού, που έγινε θήκη για κουτάλες, έκοψα ίδια εικόνα φρούτων που κολλήθηκε σε τρία διαφορετικά επίπεδα ,κάποια κομμάτια και απέκτησε τρισδιάστατη εμφάνιση.

τουρτόδισκοι

Είχα χρησιμοποιήσει ηδη εναν για δημιουργία που θα δείτε προσεχώς και σκέφτηκα γιατί να μη χρησιμοποιήσω τουρτόδισκους για να φτιάξω ενα stand και να μπουν επάνω όλα τα "γλυκάκια " που είχα φτιάξει τις προάλλες, απο το να είναι διασκορπισμένα.

Αλλωστε ειχα και 3 ακόμα αγαπημένα αντικείμενα,τα οποία ανασυντέθηκαν και γέμισαν κεριά απο τα χέρια μιας φίλης, που αρχίζει σιγά σιγά να μπαίνει στο πνεύμα της δημιουργίας !

Μου είχαν σπάσει και τα 3 αλλά με μια θαυματουργή κόλλα κατάφερα να τα συγκολλήσω χωρίς να φαίνονται καν! 

Ετσι οι τουρτόδισκοι, δυο διαφορετικά μεγέθη, ντύθηκαν με χαρτί scrapbooking της Stamperia με θέμα απο την Αλίκη στη Χωρα των Θαυμάτων, στηρίχτηκε ο ένας πάνω στον άλλον πάνω σ' ενα σωληνάριο βιταμίνης C (δώρο του κόβιντ) και για μεγαλύτερη σταθερότητα κάτω απο τον επάνω δίσκο κόλλησα μία μεταλλική βασούλα απο συσκευασία κρουασάν και στη βάση του μεγάλου δίσκου, γύρω απο το σωληνάριο, μακρόστενες ξύλινες χάντρες (απο τις ίδιες κόλλησα και κάτω απο το σταντ σαν ποδαράκια), Μια χάρτινη Αλίκη κοιτάζει το υψος απο πάνω της. 

Μία τρέσσα με πολύχρωμα pom pom κολλήθηκε στο πάνω δίσκο και μια κορδέλα ζικ ζακ στον κάτω και ολοκλήρωσαν την εικόνα.

σκέπασμα φαγητών

Η αλήθεια ειναι οτι οταν είδα αυτή την ιδέα στο PINTEREST απόρησα πώς μπορεί να γίνει decoupage, και μάλιστα χαρτοπετσέτας, χωρίς να σκιστεί και να καλυφθουν οι τρύπες . 

Κι είπα τί έχω να χάσω; θα δοκιμάσω και θα μου λυθούν οι απορίες.

Αυτό το συρμάτινο καπάκι φαγητου το έχω χρόνια και όλο και κάπως άλλαζε. 

Ηρθε λοιπόν κι αυτή η ώρα και δεν το μετάνοιωσα. 

Ηταν ασημί. Το πέρασα ενα αστάρι αρχικά και μετά και απο τις δύο πλευρές λευκό ακρυλικό. Εκοψα με προσοχή την χαρτοπετσέτα(θα πρότεινα σ όποιον τ αποφασίσει να διαλέξει μεγάλα και έντονα μοτίβα, γιατί επειδή δεν υπάρχει φόντο, το μοτίβο λίγο ωχριά. 

Με πολύ υπομονή κόλλησα την χαρτοπετσέτα κομμάτι-κομμάτι. Λοιπόν, ούτε τρύπησε, ούτε έκανε ζάρες και κάλυψε μια χαρά τις τρυπούλες! 

Για δε χεράκι στην κορυφή έκοψα αυτό που ήδη είχε και μια που μου είχαν χαρίσει 4 καπάκια αρώματος με λουλούδια, διάλεξα το πιο αντιπροσωπευτικό και το κόλλησα. 

Δεν ταίριαξε τέλεια;;;

Ενα stand ακόμα!

Και τέλος ενα σπασμένο φλυτζάνι και ενα πήλινο ταψί απο γλυκό ζαχαροπλαστείου, εγινε stand που βάζω βαζάκια με υλικά για την κουζίνα. Επειδή το ταψάκι που αριθμεί καμιά 10 χρόνια ζωής (!!!) είχε μια ραγισματιά στο σμάλτο του, το έντυσα πρώτα με ριζόχαρτο και μετά εκανα decoupage πάλι ριζόχαρτου. 

Περιμετρικά δε το στόλισα με ελαστική δαντέλα, όπως και τη βάση του φλτζανιού με ξυλόγλυπτη τρέσσα.

Τωρα πείτε μου, δεν άξιζαν δεύτερη ευκαιρία όλ αυτά;;; Κι απο την άλλη σου προσφέρουν μία ανοιξιάτικη νότα στο χώρο, που όλοι έχουμε ανάγκη τούτες τις μέρες που μας πλακώνει ενα λυπητερό σύννεφο.

ΚΑΛΟ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΑ!