Πάσχα ή οτιδήποτε!

 έλεγε η πρόσκληση και έτσι βάφτισα την ανάρτηση.

Και μια κι η Ανοιξη είναι παντού πια, η ώρα αλλάζει σε λίγες ώρες, τα πουλιά τιτιβίζουν στα κλαδιά που μπουμπουκιάζουν, τα φυτά είναι σε πλήρη άνθιση, η διάθεση σιγά σιγά ανεβαίνει, όσο κι αν θέλει ο Εγκέλαδος να την ανακόψει, συνεχίζω τα ανοιξιοπασχαλιάτικα!

Ο,τι βρήκα παροπλισμένο στο εργαστήρι παίρνει άλλη μορφή, πιο χαρούμενη, πιο εορταστική, πιο αγαπησιάρικη, απο ένα αδιάφορο άχρηστο αντικείμενο σε κάποια γωνιά του εργαστηρίου.
η έμπνευση χτύπησε κόκκινο, σαν το κόκκινο αυγό! 
Και φυσικά, με όλη αυτή την ανοιξιάτικη έκρηξη χρωμάτων και υλικών, παίρνω μέρος στην πρό(σ)κληση της αγαπημένης  Μίας και λοιπών φίλων.

Αρχικά, ήταν ένα πιάτο που μου το είχε δώσει χρόνια πριν η ξαδέλφη μου. Ολο κάτι γινόταν κι έμενε μισό. 
Μια κι ήρθε λοιπόν νέο δέμα και είχε δυο άδεια μπουκάλια αρώματος,
Ευκαιρία να δοκιμάσω και την καινούργια μου ραπτομηχανή 😉 Και τα δύο μπουκάλια μεταμορφώθηκαν σε νάνους. Με χαρούμενα υφάσματα ανοιξιάτικα, στήθηκαν πάνω σ' ένα φελιζολ ντυμένο με λινάτσα, γέμισαν τις αγκαλιές τους αυγά πασχαλινά και βγήκαν στους αγρούς να προϋπαντήσουν την Άνοιξη.

Δεν έδεσε τέλεια το μοτίβο του πιάτου με το θέμα ; Νομίζω πώς ΝΑΙ!

Στη συνέχεια, πάλι με τη ραπτομηχανή για να της πάρω τον αέρα και να γεμίσω τα όμορφα κεραμικά γλαστράκια που βρίσκονταν επι χρόνια πολλά στο παράθυρο του μικρού εργαστηρίου με πέτρες ζωγραφισμένες υπο μορφή κάκτων, είπα να ξαναγεμίσουν κάκτους, αλλά αυτή τη φορά υφασμάτινους.

Υφάσματα πολλά, καιρός να χρησιμοποιηθούν!

Κι άρχισε ράψιμο, γέμισμα, στόλισμα. 

Θέλησα να έχουν κάποιου είδους γέμισμα τα γλαστράκια (π.χ. χρωματιστή άμμο) γιατί δυσκολεύτηκα να καθαρίσω απο την προηγούμενη, ετσι έκοψα χαρτονένιους κύκλους και τους φερμάρισα στα γλαστράκια. 

Στη συνέχεια κόλλησα με ζεστή σιλικόνη τα κακτάκια και ιδού το αποτέλεσμα.

Μεταξύ αυτών κι ένα αληθινό, μπομπονιέρα απο βάφτιση.

Τί όμορφο, αντί απο κάτι που πετιέται να είναι ενα μικρό φυτό, που θα συνεχίσει να ζει, να θυμίζει το  μικρό νεοφώτιστο και να ομορφαίνει την καθημερινότητά μας!

Προς το παρόν, όλα θα πάρουν θέση στο παράθυρο της κουζίνας μου, μέχρι να βγουν στο stand, για το οποίο προορίζονται, στην είσοδο

Κι εκεί που μάζευα τα υλικά, που μεταξύ μας τη μία μαζεύονται και την άλλη ξαναβγαίνουν σε χειρότερη κατάσταση και το εργαστήρι  παίρνει μορφή Χιροσίμας μετά τη ναπάλμ, έπιασα στα χέρια μου δυο καμένες λάμπες.
 
Τις έφερνα απο δω τις έφερνα απο εκεί και κάπου έδωσαν το σχήμα ενός πουλιού και είπα "γιατί όχι;" 

Κόλλησα τις δυο λάμπες με ζεστή σιλικόνη και άρχισα να της ενοποιώ με ριζόχαρτο, για να καλύψω και τη διαφορά υλικού στις ίδιες τις λάμπες.

 Έτσι, όταν κάποια στιγμή ξεκόλλησε, μάλλον απο την υγρασία της κόλλας το κεφάλι, σταθεροποιήθηκε με το ριζόχαρτο. 

Στη συνέχεια, κι αφου αναρωτιόμουν πώς να ντύσω το σώμα, έπεσε το μάτι μου στο τελευταίο κομμάτι απο το υλικό που γέμισα τους κάκτους και για άλλη μια φορά είπα "γιατί όχι"!

 Ετσι άπλωσα παντού ατλακόλ (αποδείχθηκε δύσκολο να τις πιάνω και να κολλάω τη συνθετική βάτα) άνοιξα με προσοχή το φύλλο και το τύλιξα γύρω απο το κεφάλι και στη συνέχεια, ενα άλλο κομμάτι, απο το σώμα. Κόλλησα φτερά στην ουρά και στις φτερούγες και δύο μεταλλικά ποδαράκια  που είχα αγοράσει παλιότερα. 

Τη δε μύτη ,στο σπιράλ μέρος της λάμπας , τύλιξα μία ολόκληρη ανεμούλα κίτρινη κλωστή ραπτικής. Κι όλο μαζί, με πολύ κόπο μέχρι να σταθεροποιηθεί και να κολλήσει, κολλήθηκε σ' ένα κομμάτι μαρμαράκι απο τη θάλασσα.

Δεν είναι γουστόζικο; 
Τέλειο δε το λες, αλλά είναι μία καλή πρόταση να φτιάξει ο καθένας τα δικά του ανοιξιάτικα πουλάκια απο δύο άχρηστες λάμπες και μ' ό,τι υλικό φαντασθεί 😉

Μ' αυτές τις ανοιξιατικες-Πασχαλινές δημιουργίες, εύχομαι στις Καθολικές φίλες Χρόνια Πολλά Καλό Πάσχα που είναι αύριο και σ εμάς ... έχουμε ακόμα λίγο δρόμο και φυσικά θα τα ξαναπούμε γρήγορα αφου πλησιάζουν ...blogογενέθλια και φυσικά δωράκια, μην ξεχνιόμαστε! 

Μέχρι τότε ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!😀