Σελίδες

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2024

Εικόνες της αποπλάνησης

 Μην κακοβάλετε, να σας προλάβω, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά
Τα χαρτιά που χρησιμοποιούμε στις διάφορες χειροτεχνίες μπορεί νάναι χαρτοπετσέτες αλλά ΠΟΛΥ καλοτυπωμένες. Και το λέω αυτό, επειδή πάντα, οταν λέω, οτι δεν είναι ζωγραφική αλλά χαρτοπετσέτα, γουρλώνουν τα μάτια σαν να βλέπουν εξωγήινο "και πώς δεν φαίνεται;" είναι η αμέσως επόμενη ερώτηση
Μα αν φαινόταν κουκλίτσα μου δε θάμουν καλλιτέχνης!τί, μπρίκια κολλάμε τώρα ή μάλλον ζάρες κάνουμε;
Σήμερα όμως, δεν έχουμε χαρτοπετσέτα, απλά έκανα αυτή την εισαγωγή γιατί αυτή η πανέμορφη αποτύπωση ήταν η αιτία των δημιουργιών που θα δείτε και η κυριολεξία της αποπλάνησης!
Κάθε χρόνο τα διάφορα καταστήματα craft συναγωνίζονται ποιό θα φέρει τα πιο ωραία χαρτιά, ριζόχαρτα, χαρτοπετσέτες ειδικά για τουτη την υπέροχη περίοδο. Τέτοιου ανταγωνισμού λοιπόν ήταν και τουτα τα δύο ριζόχαρτα.
Τα λάτρεψα με το που τα είδα και παρόλο που έχω τρία κουτιά απο μπουρνούζια γεμάτα χαρτοπετσέτες και ριζόχαρτα, δε μπόρεσα να αντισταθώ (οπως κάθε φορά δηλ. κι έτσι αυγατίζει η συλλογή και η αποθήκευση, γιατί πάντα τα καινούργια παίρνουν την πρωτιά)
Είχαν τόση "σκοτεινή " ομορφιά που ζητούσαν επιτακτικά κάτι να γίνουν... και έγιναν!
Το πρώτο, παραλίγο να γίνει καταστροφή.
Επειδή ήθελα να παραμείνει μουντό όπως ήδη ήταν, δεν έβαψα το φόντο με λευκό ακρυλικό, αντίθετα έβαλα λινάτσα για να δώσει την εντύπωση καμβά και αστάρωσα λίγο στη θέση που υπέθεσα  θα πήγαιναν τα πρόσωπα. Ψιλοχάθηκε το ριζόχαρτο, αλλά παρόλα αυτά. απο το να το καταστρέψω, προτίμησα να το συνεχίσω, και νομίζω οτι δεν έκανα κακά 😌
Η βάση λοιπόν που μπήκε η λινάτσα και το ριζόχαρτο ήταν ένα ρηχό κουτί. 
Ετσι το φαντάστηκα λίγο σαν είσοδο και προς αυτό προσπάθησα.
Γύρω γύρω έβαλα φελιζόλ που χάραξα, προκειμένου να μοιάζει με τουβλοκατασκευή. 
Άλλωστε τα σπίτια της περιόδου αυτής στο Βρεττανικό βασίλειο ήταν απο κόκκινο τούβλο. Μ αυτή τη σκέψη χτίστηκε όλο το σκηνικό.

Ένα ξυλόγλυπτο κόπηκε στα δύο κι έγινε κιονόκρανο για την είσοδο της σκάλας, που πάνω τους μπήκαν δύο γλάστρες απο πηλό, όπως πηλός είναι και η πινακίδα που σηματοδοτεί το σημείο που βρισκόμαστε (καμμία σχέση με Αγγλία, αλλά αυτό το καλούπι είχαμε αυτό χρησιμοποιήσαμε 😏😒) . 
Δυο μεταλλικές διακοσμητικές γωνίες έγιναν τα προστατευτικά της σκάλας δεξιά κι αριστερά. 
Ενα  chipboard μ' ένα χρυσό χαρτάκι απο σοκολατάκια έγινε ο φωτεινός φανοστάτης , ενώ ένα ακόμα chipboard γιρλάντα και όλη η σκηνή στεγάστηκε με δυο ξυλόγλυπτα σαν αψίδα και για περισσότερο glamour και φυσικά ισορροπία στο κουτί, προστέθηκε ένας χρυσός κρίκος μ' ένα στέμμα.
Προκειμένου να τονιστούν λίγο τα παιδάκια, αλλά να φανεί και η εποχή, ντύθηκαν με σκουφιά, καπέλα και κασκόλ, όπως ήταν στο ριζόχαρτο, απλά με υφάσματα
Το καπάκι του κουτιού έγινε πλάτη και γύρω του τυλίχτηκε μία εποχική όμορφη και ταιριαστή στα χρώματα κορδέλα, κι ολη μαζί η κατασκευή κολλήθηκε πάνω σ' ένα κομψό ποτηράκι του λικέρ που είχε προ καιρού αποσυρθεί
Πώς σας φαίνεται λοιπόν;

Το δεύτερο ρυζόχαρτο μου έφερε παιδικές αναμνήσεις κι ας μην είχα ζήσει ποτέ σ εκείνη την εποχή . Τα Χριστούγεννα, λόγω των διηγημάτων που έχουμε όλοι διαβάσει, μας ταξιδεύουν στις Βικτωριανές εποχές, που μπορεί να μην ήταν  ιδανικά και ιλουστρασιόν όμως το παιδικό μυαλό του τότε, είχε πλάσει άλλες εικόνες ,που κάθε φορά ξεπηδάνε απο μια εικόνα, ένα έργο.


Κι αυτό λοιπόν ήθελα να παραμείνει σκοτεινό, ομως δεν έκανα το ίδιο λάθος με το προηγούμενο. 
Είχα ένα βαρύ ξύλο κοπής, το οποίο ποτέ δεν χρησιμοποίησα, ομως ήταν απο χέρι αγαπημένο και το ήθελα. 
Κολλήθηκε λοιπόν ένα κομμάτι καμβά μόνο στο κομμάτι της εικόνας με τη βιτρίνα και τα παιδάκια.
Για να φαίνεται φωτισμένη η βιτρίνα(ήταν πιο αχνό στο ριζόχαρτο) χρωμάτισα τον καμβά  σ εκείνα τα σημεία με κίτρινο χρώμα, που το είχα διαβάσει κάποτε απο κάποια crafter. Αυτό το tip,  πράγματι, του έδωσε φωτεινότητα. Εκμεταλλεύτηκα ένα ανισόπεδο που έκανε το ξύλο και έδωσε μία αίσθηση τρισδιάστατου στην εικόνα. 
Απο κεί και πέρα, το μόνο που έκανα, έβαψα όλο το ξύλο σε μαύρο χρώμα, το οποίο ξάνοιξα στη συνέχεια σε κάποια σημεία με ανοιχτότερα χρώματα και πατίνα.
Ενα κομματάκι χαρτόνι scrapbooking έγινε στέγαστρο της βιτρίνας, ένα αναδευτήρα καφέ, το στήριγμα για τη πινακίδα (ούτε αυτή αγγλική!)
Ένα φωτιστικό απο σωληνάριο χρώματος με μια μπίλια απο ροοστάτη ποτού, ένα παλιό γούρι, αρίθμηση στον τοίχο κι ένας φιόγκος, με τα χρώματα της όλης εικόνας κι έτοιμο το σκηνικό, αφού χιονίστηκε αρκούντως


Τώρα πείτε μου, είχα άδικο που αποπλανήθηκα και ενέδωσα;;;;

1 σχόλιο:

  1. Το έγραψα και στο facebook, το λέω και εδώ. Σε ευχαριστούμε πολύ, με την καρδιά μας, για την ομορφιά με την οποία γεμίζεις τις στιγμές μας, Χαρά μου.
    Τι να πούμε τώρα εμείς δηλαδή παρά να απολαύσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Είμαι αδιόρθωτη! Αλλά πέστε κάτι...ποτέ δεν ξέρεις...