Πρωτομαγιάτικο λίφτινγκ αντί για στεφάνι!

Οχι εγω καλέ, λιφτινγκ! Θεός φυλάξοι, άλλωστε δεν τόχω ακόμα ανάγκη !!!
Σήμερα λοιπόν θα γράψω μία έκθεση :
 "Πώς πέρασα την Πρωτομαγιά" !
Οπως σας έχω ξαναπεί, μόλις την προηγουμένη, μένω μονίμως στα εξοχάς.
Αυτό όμως δεν μ έχει κάνει να βαρεθώ την φύση (όσο περισσότερο την καταστρέφουμε, τόσο απαραίτητη θα μας γίνεται) γι αυτό πάντα τα έργα μου (λέμε τώρα) αντλούσαν θέματα απ αυτήν.
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει εχω μία μεγάλη αγάπη στα λουλούδια.
Τόχετε; Μα πώς; Απαπαπα, τι είστε εσείς; βουλωμένο γράμμα διαβάζετε, σας φοβήθηκε το μάτι μου!
Χαίρομαι λοιπόν που το έχετε καταλάβει και δεν χρειάζεται να πώ περισσότερα.
Κάποτε λοιπόν, άλλη ιστορία, οταν πρωτοβγήκαν  στην αγορά τα γαλβανιζέ αλουμίνια (κάποτε ήταν  δυσεύρετα και πανάκριβα, μετά με την μαζική παραγωγή έγιναν της μόδας και οικονομικά) φαγώθηκα να πάρω για κασπώ. Αγόρασα λοιπόν απο το Praktiker ένα, το οποίο μετά απο λίγο καιρό έγινε υποδοχέας αντί γλαστρών και ευώσμων ανθέων (!) πατατών και κρεμμυδιών και χώθηκε σε ένα ανήλιαγο ντουλάπι, να μην φυτρώνει το περιεχόμενο!
Το είχα απωθημένο να ξαναβρεί τον προορισμό για τον οποίο αγοράστηκε και να , τώρα που φούντωσε ο έρωτας του ντεκουπάζ, έκανε θεαματικό λίφτινγκ και επανακυκλοφορεί χωρίς να ντρέπεται για τον πρότερο ποταπό του βίο!
Επειδή δεν είμαι άνθρωπος της υπομονής, οταν μου ΄ρχεται κάτι θέλω να γίνεται άμεσα, δεν φωτογράφησα το "πριν" και το "μετά", θα άξιζε πραγματικά, αλλά αφού σας είπα την ιστορία του μπορείτε να το φαντασθείτε, μην σας τα μασάω κι όλα πιά.
Επειδή επίσης εκτός της ανυπομονησίας  θέλω και την βολή μου, αντί να πάρω πινελάκια, και κόντρα πινελάκια, αστάρια, βελατούρες, ακρυλικά (μεγάλη ταλαιπώρια και μόνο που τα γράφω) το έπλυνα φυσικά (είπαμε, αλλά όχι και τόόόσο...), το αστάρωσα φυσικά με gesso και το πέρασα δύο χέρια σπρέυ, χρώματος ροζ (!). Ούτε να τρέχει το χρώμα, ούτε να μην περασθεί ομοιόμορφα, όλα άψογα.
Στην συνέχεια έκανα ολη την διαδικασία όπως την έμαθα στας Αθήνας (βλέπε Μάγια η μαγική-decomagia) και το βράδυ καμάρωνα σαν το γύφτικο σκερπάνι την απίστευτη μεταμόρφωση.
Τώρα ούτε σκέψη για κρεμμυδοπάτατα, μάλλον θα πάρει θέση στο κέντρο του τραπεζιού με φιόρα!
Δεν του αξίζει δικαιωματικά;

Ετσι πέρασα μια όμορφη λουλουδιασμένη Πρωτομαγιά, που αντι να πλέκω στεφάνια, στεφανοστόλιζα το αλουμίνιο!

Αλήθεια Μάγια, το πέτυχα το Pitto rico ή είναι ρικο-ρικο-ρικοκό;